یهودی

خلیج فارس: دیوید هرست؛ از بنیانگذاران و سردبیر «میدل ایست آی» است. او مفسر مسائل منطقه‌ای است. او پیش‌تر در روزنامه «گاردین» فعالیت می‌کرد.

به گزارش خلیج فارس؛ فیصل الخالدی پسری کوچک در حالی که برای رفتن به مدرسه آماده می‌شد از لحظه ورود سربازان اسرائیلی به خانه خانواده اش در محله شیخ رضوان شهر غزه صحبت می‌کرد. او به خبرنگار شبکه تلویزیونی “العربی” می‌گفت: “مادرم باردار بود”. زمانی که ما به مدرسه می‌رفتیم آنان (سربازان اسرائیلی) وارد اتاق نشیمن شدند و سپس به شکم مادرم شلیک کردند. او هفت ماه بود که باردار بود. او در ادامه اشاره کرد که پدرش در آن زمان خواب بود و در همان روز او نیز توسط اسرائیلی‌ها کشته شد و سربازان اسرائیلی این کار را مقابل چشمان آن بچه در راهروی خانه انجام دادند.

دنیا نظاره گر است. شاید این سربازان از دستورات خاخام “الیاهو مالی” رئیس یک مدرسه یهودی در یافا پیروی کرده بودند که گفته بود: “در جنگ مقدسی که ما در آن شرکت داریم باید بر اساس شریعت خود دست به کشتار دشمنان خود بزنیم چرا که اگر این مهم رخ ندهد ما خود کشته می‌شویم”.

او گفته بود این زنان فلسطینی هستند که “تروریست‌ها” را به دنیا می‌آورند. او افزوده بود: “منظور این است که تعریف “هر روحی زنده نخواهد ماند” در کتاب مقدس بسیار روشن است. یا شما هستید یا آنان”. پس از دید او نظر تورات در مورد لزوم کشتن زنان و کودکان صریح است. یکی از حضار از آن خاخام پرسید پس وضعیت در مورد پیرمرد‌ها چگونه خواهد بود.

او پاسخ داد: “هیچ انسان بی گناهی وجود ندارد. در مورد فرد مسنی که قادر به حمل سلاح است نیز همین طور می‌باشد. تورات نیز در این باره به صراحت پاسخ داده است. برآورد‌های نیرو‌های امنیتی نشان می‌دهد در غزه بین ۹۵ تا ۹۸ درصد از جمعیت آنجا می‌خواهند ما را نابود کنند. این یعنی اکثریت آنجا علیه ما هستند. در مورد بچه‌ها هم همین طور است. اگر آنان را نجات دهید برخلاف تورات عمل کرده اید. سعی نکنید از تورات پیشی بگیرید”.

شاید به همین دلیل است که سربازان دیگر اخیرا به همقطار خود تبریک گفتند که مردی غیرمسلح و مسن مبتلا به مشکلات شنوایی و گفتاری که دستان اش را در اتاق خوابش بالا گرفته بود به قتل رساند. آن سرباز گفت:” در را باز کردیم. بال بال زد. به سمت من آمد و دست هایش را تکان می‌داد “. او در ادامه افزود:”من او را با چهار گلوله کشتم”. یکی از همقطاران او در کلیپی که در مصاحبه با آن سرباز ضبط کرده و در توئیتر منتشر شده پرسیده بود: “او تنها بود:”؟ و سرباز می‌گوید: “من نمی‌دانم. ما وقت نداشتیم. ممکن است تنها بوده باشد. ما وقت نداشتیم”. همقطارش می‌گوید: “و تو او را پایین آوردی؟ عالی است”! او در پاسخ می‌گوید آن مرد سلاحی نداشت و کنار تخت پنهان شده بود.

این کلیپ‌ها سربازان اسرائیلی را نشان می‌دهند که با یکدیگر صحبت می‌کنند. آنان تا حد زیادی نسبت به آن چه که بقیه جهان ممکن است با استناد به آن اسرائیلی‌ها را تحقیر کنند و کاملا از تاثیری که این کلیپ‌ها بر افکار عمومی سراسر جهان می‌گذارند ناآگاه هستند. با این وجود، دنیا نظاره گر است.

هفتاد و پنج سال جهان غرب بی تفاوت بود، اما این جنگ حامیان غربی اسرائیل را وادار می‌کند تا وحشت کامل جنایاتی را ببینند که در کارزاری که پنج ماه پیش آن را “عادلانه” توصیف کردند تحقق یافت. حتی یک منتقد مترقی اسرائیل مانند سناتور آمریکایی “برنی سندرز” نیز پنج ماه پیش گفت که جنگ علیه حماس “عادلانه” بود. میزان توحش و شادمانی‌ای که سربازان اسرائیلی در کشتار‌های روزانه خود نشان می‌دهند، گرسنگی دادن به مردم غزه و سپس پرتاب اعلامیه‌هایی به زبان عربی که به فلسطینیان می‌گویند به نیازمندان غذا بدهند، کشتن ۴۰۰ نفر در انتظار کمک همگی این موارد ظلم و جنایات بسیار زیادی هستند که وقتی این جنگ تمام شود نمی‌توان آن‌ها را به زیر فرش جارو کرد و از کنار ان به سادگی گذشت.

اسرائیل با جنگ اخیر علیه غزه در زمره کشور‌های منحوس، سرکش و شرور قرار گرفته است. اکنون اسرائیل زشت‌ترین زشت‌ترین‌هاست. بخشیدن غیرممکن است نه قابل توجیه است و نه می‌توان آن را در چارچوب قرار داد. کل عملیات اسرائیل در غزه مصداق ارتکاب جنایت است. صهیونیسم لیبرال به یک تناقض در اصطلاح خود تبدیل شده است.

با چنین رفتاری اسرائیل نه به خانه مردم محاصره شده‌ای تبدیل شده که هزاران سال در سراسر جهان تحت آزار و اذیت قرار گرفته بودند بلکه تبدیل به قلعه برتری طلبی یهودی وارث طبیعی برتری طلبان سفیدپوست تبدیل شده است. این امر بر روی یهودیان سراسر جهان که این جنایات به نام و گذشته مشترک آنان انجام می‌شود تاثیری دگرگون کننده خواهد داشت.

“به نام ما نیست”

گجاناتان گلیزر” کارگردان بریتانیایی فیلم “منطقه مورد علاقه” در جریان سخنرانی خود در مراسم دریافت جایزه اسکار گفت: “امروز، ما به عنوان انسان‌هایی اینجا ایستاده ایم که یهودی بودنشان را تکذیب می‌کنند.”

همان فریاد “به نام من نیست” از سوی هزاران جوان یهودی می‌آید که هر آخر هفته در لندن برای توقف جنگ در غزه راهپیمایی می‌کنند.

“امیلی” یک فعال یهودی همکار با گروه Naamod UK اخیرا گفته بود: “از این که به من می‌گویند به عنوان یک یهودی چه احساسی دارم خسته شده‌ام. وقتی این راهپیمایی‌ها به طور کلی مسالمت آمیز است و مردم نسبت به ما رفتار بسیار خوبی دارند. این واقعا ناآگاهی از عقاید یهودیان را فارغ از عقاید گروه صهیونیست‌ها نشان می‌دهد. این رهبری در خیابان است نه در پارلمان. رهبران سیاسی ما خر‌ها هستند.”

اسرائیل و توجیه کنندگان اش حق دارند که از آن چه نسل جدیدی از یهودیان آمریکایی و بریتانیایی به آنان می‌گویند بترسند. در حال حاضر، اعتیاد اجباری حمایت از اسرائیل تلاش‌های غرب را برای توضیح اینکه به مثابه یک نیروی اخلاقی یک نیروی خیر در جهان است برهم می‌زند.

مخالفت دانشگاهی یهودیان با اسرائیل شدید و پر سر و صدا است. نمی‌توان آن را دقیقاً “حاشیه ای” دانست. اسرائیل اکنون در حال از دست دادن صدای جهانی یهودیان است.

اختلاف درون اسرائیل

دو تن از اعضای ارشد کابینه جنگ به طور علنی خواسته‌های نخست وزیر را زیر پا گذاشتند. اولین اقدام اعتراضی عمومی از سوی “یوآو گالانت” وزیر دفاع انجام شد که اعلام کرد تنها در صورتی با ارائه یک پیش نویس قانون جدید نظامی موافقت خواهد کرد که حزب وحدت ملی به رهبری “بنی گانتز” در مورد نحوه تنظیم مقررات معافیت دانشجویان یشیوا از خدمت اجباری به توافق برسد. گالانت عملا به گانتز حق وتوی قانونی داد که بودجه دولت به یشیوا که دانشجویان آن از خدمت سربازی خودداری می‌کنند به آن بستگی دارد. بدون چنین قانونی احزاب حریدی از دولت ائتلافی خارج شده و باعث فروپاشی آن دولت خواهند شد.

اقدام دوم از سوی گانتز انجام شد که بازدید‌های غیرمجاز از ایالات متحده و بریتانیا داشت که در جریان آن نتانیاهو به سفارتخانه‌های خود دستور داد تا با او در جریان سفرهایش همکاری نکنند. با این وجود، ضعف سیاسی نتانیاهو به حدی است که نه گانتز و نه گالانت را نمی‌توان اخراج کرد.

سومین ضربه به نتانیاهو در چند هفته اخیر، بیانیه اخیر”اسحاق یوسف” خاخام سفاردی بود که گفته بود اگر دولت خدمت نظامی اجباری را در مورد حریدی‌ها اجرا کند آنان به طور دسته جمعی اسرائیل را ترک خواهند کرد. اظهارات یوسف از سوی سرمقاله روزنامه اسرائیلی “جروزالم پست” محکوم شد. در آن سرمقاله آمده بود اظهارات او توهینی به سربازانی است که جان خود را به خطر می‌اندازند.

نتانیاهو قدرت کم تری در داخل اسرائیل دارد. توازن قوا بین اسرائیل و حماس نیز آن چنان که در نگاه نخست به نظر می‌رسد واضح نیست. شاخه سیاسی حماس به بیروت و دوحه نقل مکان کرده و می‌توانند به حیات اش ادامه دهند. یکی دیگر از نشانه‌های اعتماد آنان به توانایی خود در شکل دادن به آینده فلسطین و رهبری آن فهرست نام زندانیانی است که در ازای گروگان‌های باقی مانده اسرائیلی آزاد می‌شوند. آخرین فهرست شامل “مروان برغوثی” رهبر فتح است.

از دیگر افرادی که در فهرست از آنان یاد شده می‌توان به “احمد سعادت” دبیرکل جبهه خلق برای آزادی فلسطین، “عبدالله برغوثی” از رهبران شاخه نظامی حماس، و “ابراهیم حمید” از رهبران انتفاضه دوم اشاره کرد. اگر هر یک از این افراد آزاد شوند تاثیر آن تغییر استراتژیک رهبری فلسطین در همه طیف‌ها از ملی گرا تا سکولار و اسلام گرا را شاهد خواهیم بود.

برای فلسطینیان این یک احیای سیاسی بزرگ خواهد بود. این هم چنین به معنای پایان قطعی تشکیلات خودگردان فلسطین است که با اسرائیل برای تداوم اشغالگری همکاری کرده است. برای اسرائیل آزادی این افراد فرصتی واقعی برای مذاکره به منظور پایان دادن به درگیری خواهد بود. اما تنها افرادی مانند “آمی آیالون” رئیس سابق شین بت این امتیاز را دریافت می‌کنند. در عوض، آخرین ایده کابینه جنگ آن است که یکی دیگر از اعضای تشکیلات خودگردان به نام “ماجد فرج” را به عنوان مسئول اداره غزه منصوب کند. ماموریت فرج پیش از آغاز محکوم است. عاقلانه است که او چنین جام زهری را رد کند. ضعف نتانیاهو تاثیر عمیقی بر نخبگان سیاسی غربی که از اسرائیل حمایت کرده و آنان را مسلح کردند نمودند خواهد داشت.

اختلاف نظر “جو بایدن” رئیس جمهور آمریکا با نتانیاهو اکنون آشکار و در معرض دید عموم است. رئیس جمهور ایالات متحده که پنج ماه پیش با صدای بلند گفت “اسرائیل حق دفاع از خود را دارد، ” اکنون می‌گوید اسرائیل نمی‌تواند ۳۰۰۰۰ فلسطینی دیگر را به نام دفاع از خود به قتل برساند. اگر بایدن با عواقب نشان دادن روشن‌ترین چراغ سبز به اسرائیل روبرو شود این عواقب در وهله نخست انتخاباتی خواهد بود. تیم بایدن از گستردگی رای غیرمتعهد شوکه شده است. صد‌ها هزار رای دهنده در سراسر ایالات متحده به هیچ نامزدی در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها در روز سه شنبه بزرگ رای ندادند، زیرا جنبشی که از رای دهندگان می‌خواهد رای دادن “غیر متعهد” در اعتراض به مدیریت بایدن در جنگ غزه را عملیاتی کند سرعت می‌گیرد.

این ممکن است برای او در انتخابات هزینه به همراه داشته باشد. تبریک ماه رمضان امسال بایدن به طور خاص گرم بود، اما از سوی امریکایی‌های عرب تبار با استقبال مواجه نمی‌شود. آنان خواهان تغییر سیاست دولت امریکا هستند. بایدن هنوز صرفا از آتش بس موقت و نه دائمی حمایت می‌کند. او تهدیدی را در مورد توقف ارائه تسلیحات از سوی امریکا به اسرائیل مطرح نکرده است. با این وجود، تغییری عمدی در لحن صورت گرفته است.

“چاک شومر” رهبر اکثریت سنا عالی‌ترین صاحب منصب یهودی در ایالات متحده روز پنجشنبه به اسرائیل هشدار داد که در صورت تبدیل شدن به یک رژیم سرکش نمی‌تواند زنده بماند. شومر نتانیاهو را متهم کرد که بقای سیاسی را بالاتر از منافع ملی اسرائیل قرار داده و گفت بود که نتانیاهو “بیش از حد مایل به تحمل تلفات غیرنظامیان در غزه بوده امری که حمایت از اسرائیل را در سراسر جهان به پایین‌ترین حد تاریخی می‌رساند”.

از دست دادن افکار عمومی در غرب، ادامه پرونده مرتبط با ارتکاب نسل زدایی در دیوان بین المللی دادگستری، فرسایش اجماع نظر یهودیان و عصبی بودن حامیان اسرائیل تمام این عناصر حاکی از شکست استراتژیک اسرائیل هستند. حتی اگر جنگ اکنون متوقف شود بهایی که اسرائیل پرداخت کرده بیش از ان چیزی است که احتمالا پنج ماه پیش محاسبه می‌کرد. با این وجود، اسرائیل هنوز این موضوع را درک نکرده است احتمالا در آینده درک خواهد کرد.

منبع: فرارو