کیمیا علیزاده

خلیج فارس:دولت مسعود پزشکیان در شرایطی به‌تازگی زمام امور را به دست گرفته که در عرصه ورزش، از روز نخست قرار بر ایجاد تغییرات گذاشته شده است. این مورد را می‌توان در اظهارات دولتمردان و صدالبته احمد دنیامالی، وزیر جدید ورزش دید. مهم‌ترین وعده‌ای که این افراد در هفته‌های اخیر داده‌اند، مقدمه‌چینی برای بازگشت نخبگان از جمله ستاره‌های ورزشی است که از ایران مهاجرت کرده‌اند.

محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور، در همان روز معارفه احمد دنیامالی به بازگشت افراد مهاجرت‌کرده یا پناهنده به ایران واکنش نشان داد و گفت: «یک تعداد از جوانان ما به هر دلیلی مهاجرت کردند. امروز باید در خدمت این عزیزان باشیم. باید به طور جدی و با مکانیزم‌های تشویقی برای بازگشت آنان تلاش کنیم. باید افتخار کنیم که این عزیزان به وطن خود بازگردند».

شبیه این اظهارات بعد‌ها در چند نوبت در صحبت‌های احمد دنیامالی، وزیر جدید ورزش ایران هم دیده شده بود. او در برهه‌ای با اشاره به سیاست‌های کلی دولت چهاردهم به این بخش اشاره کرد که دولت برای بازگشت افراد مهاجرت‌کرده به ایران برنامه دارد. نکته درخور توجه درباره صحبت‌های او اینکه گفته بود هر ورزشکاری به «هر دلیلی» که از ایران رفته می‌تواند برگردد.

دنیامالی در بخشی از اظهاراتش در این مورد چنین گفته بود: «سیاست دولت چهاردهم و وزارت ورزش این است که هر‌کدام از ورزشکاران به هر دلیلی از کشور رفته‌اند می‌توانند برگردند؛ چون این کشور برای آنها‌ست». این موضوعی است که دنیامالی در روز‌های گذشته هم به آن اشاره کرده و وعده رسیدگی بیشتر به امور ورزشکاران را داده تا آنها قصد مهاجرت نکنند. وزیر ورزش گفته است: «مسائل را باید جدی بگیریم و به ورزشکاران‌مان توجه داشته باشیم که قهرمان ما کشور را ترک نکند. دوستان حوزه فرهنگی ما باید این موضوعات را شناسایی کنند و کمک‌حال ما باشند. تأکید می‌کنم که ادغام دو حوزه فرهنگی و قهرمانی یک تدبیر خوب بوده است».

این اظهارات، اما درست در روز‌هایی بازتاب گسترده در رسانه‌های نزدیک به دولت داشته که ورزش ایران به‌تازگی با شوک پناهندگی احتمالی یکی دیگر از ورزشکارانش مواجه شده است. ماجرا مربوط به فاطمه کشاورز، وزنه‌بردار جوان تیم ملی ایران است که در سفر به همراه تیم ملی به اسپانیا، پاسپورتش را برداشته و با ترک هتل، از اردوی تیم ملی خارج شده است. فرم خروج او از اردو نشان‌دهنده آن است که فاطمه کشاورز تازه‌ترین پناهنده ورزش ایران لقب خواهد گرفت.

البته این مورد تنها شوک وارده به مسئولان ورزش ایران در اسپانیا نیست؛ چرا‌که برخلاف عدم موفقیت ورزشکاران زن ایرانی در اسپانیا، یکتا جمالی، در همین تورنمنت موفق به کسب مدال برنز شد تا دو سال پس از مهاجرت از ایران و درخواست پناهندگی به آلمان، اولین مدال جهانی‌اش در عرصه وزنه‌برداری را در شرایط جدید به دست بیاورد. یکتا جمالی دو سال قبل به همراه تیم ملی وزنه‌برداری ایران راهی رقابت‌های یونان شد ولی در اتفاقی خبرساز یک‌باره از هتل تیم ملی خارج شد. آن روز‌ها فدراسیون وزنه‌بردرای شبیه به همین روز‌های فاطمه کشاورز، خبر از ناپدید‌شدن یکتا جمالی داد، ولی طولی نکشید که مشخص شد یکتا به آلمان سفر کرده و درخواست پناهندگی داده است. او مستعدترین عضو تیم ملی وزنه‌برداری زنان ایران محسوب می‌شد ولی به همان دلایلی که تعدادی از ستاره‌های مستعد ورزش ایران در آن برهه کشور را ترک کردند، ترجیح داد از ایران مهاجرت کند.

اگرچه مسئولان وزنه‌برداری ایران در هفته‌های اخیر از این گفته‌اند که مهاجرت‌کرده‌ها کار دشواری برای بازگشت به مسابقه دارند، ولی یکتا جمالی در روزی که ورزشکار جدیدی از ایران هتل را بدون اطلاع ترک کرد، موفق به کسب مدال برنز در همین رقابت‌های اسپانیا شد. او اندکی بعد با انتشار پستی در فضای مجازی از سختی کارش برای رسیدن به این مدال حرف زده بود، ولی حالا که دستش به برنز جهانی رسیده، حسرت بیشتری را برای مسئولان ورزش ایران به همراه داشته که چرا چنین پدیده‌ای را نتوانسته‌اند زیر پرچم ایران حفظ کنند. یکتا دومین دختر ایرانی است که توانسته در ماه‌های اخیر حسرت مسئولان ورزش ایرانی را افزایش دهد؛ چراکه همین چند وقت پیش و در جریان بازی‌های المپیک پاریس، کیمیا علیزاده توانست برای دومین بار در تاریخ، مدال بازی‌های المپیک را به دست بیاورد. او برای اولین‌بار در سال ۲۰۱۶ توانسته بود با پرچم ایران برنز المپیک را به دست بیاورد ولی در این دوره با پرچم بلغارستان در پاریس حاضر شد و توانست مدال برنز را برای این کشور کسب کند.

این در حالی است که ناهید کیانی، نماینده ایران در این وزن، توانست مدال نقره المپیک را کسب کند. به غیر از این دو چهره که پس از مهاجرت از ایران توانسته‌اند در عرصه کسب مدال تا حدودی موفق نشان دهند، باید اشاره‌ای هم به شرایط سعید ملایی کرد که در المپیک ۲۰۲۰ توکیو توانست برای مغولستان مدال نقره را کسب کند. حالا که مدال‌آوری اخیر دختران مهاجرت‌کرده ایران هم‌زمان با اظهارنظر‌های دولتمردان ایرانی برای پذیرایی با آغوش باز از آنها شده، این پرسش مطرح می‌شود که آیا دولت مسعود پزشکیان در این چالش به موفقیت می‌رسد یا خیر؟ آیا ذکر این مورد به‌تن‌هایی که در‌های ممکلت به روی آنها باز است و می‌توانند برگردند، برای راضی‌کردن افرادی که به هر دلیل ایران را ترک کرده‌اند یا مهاجرت کرده یا پناهنده کشور دیگری شده‌اند، کافی است؟
منبع: روزنامه شرق

خلیج فارس:بعد از پایان بازی کیمیا علیزاده و ناهید کیانی ویدئوی منتشر شد که از آن چنین برداشت می‌شد که هادی ساعی به کیمیا علیزاده بی‌توجهی می‌کند. رئیس فدراسیون تکواندوی ایران اکنون توضیح داده که ماجرا از چه قرار بوده و او حتی کسب مدال کیمیا علیزاده را هم تبریک گفته بود.

خلیج فارس:‌ کیمیا علیزاده روز پنجشنبه، ۲۵ مرداد تصاویری از بازگشت خود به بلغارستان پس از المپیک پاریس را منتشر کرده که نشان می‌دهد تعداد زیادی از بلغاری‌ها و ایرانی‌ها به استقبال او رفته‌اند. این عضو ایرانی تیم ملی تکواندوی بلغارستان در پیامی که در اینستاگرام خود منتشر کرده از رئیس‌جمهوری این کشور، مقام‌های ورزش و فدراسیون تکواندو بلغارستان بابت خوش‌آمدیی ویژه سپاسگزاری کرده است. کیمیا علیزاده توانست در المپیک ۲۰۲۴ پاریس یک مدال برنز را برای خودش و بلغارستان کسب کند. کیمیا علیزاده در اولین مسابقه خود، مقابل ناهید کیانی از ایران بازی و در ثانیه‌های آخر نتیجه را واگذار کرد. رویارویی کیمیا علیزاده و ناهید کیانی، دو تکواندوکار ایرانی که در المپیک ۲۰۲۴ زیر پرچم‌های بلغارستان و ایران مسابقه دادند با واکنش‌های زیادی همراه بود.

خلیج فارس:پوشش رسانه‌ای مسابقات المپیک، به‌ویژه برای رسانه‌های ملی، فرصتی است تا با نشان‌دادن مهارت‌های تحلیلی، فنی و اخلاقی خود، نقشی مؤثر در شکل‌گیری نگرش عمومی و ارتقای فرهنگ ورزشی جامعه ایفا کنند. اما عملکرد رسانه ملی ایران در این دوره از بازی‌های المپیک، به‌ویژه در نحوه پوشش و گزارش مسابقات و برخورد با ورزشکاران ایرانی خارج از کشور، نشان از ضعف‌های عمیق و مشکلات ساختاری در این زمینه دارد.

یکی از نکات برجسته در این دوره، نحوه برخورد مجریان رسانه ملی با کیمیا علیزاده، تکواندوکای برجسته ایرانی بود که پس از مهاجرت به بلغارستان، در این دوره از مسابقات المپیک به نمایندگی از این کشور شرکت کرد. نحوه پوشش رسانه ملی از عملکرد این ورزشکار، نه‌تنها از عدم بی‌طرفی و انصاف خبر می‌دهد، بلکه نشان‌دهنده نوعی جهت‌گیری ناپسند و بی‌توجهی به اصول حرفه‌ای و اخلاقی رسانه‌ای است.

این رسانه به‌جای تحلیل فنی و دقیق عملکرد این ورزشکار و بررسی علل و پیامد‌های مهاجرت او، به سمت قضاوت‌های یک‌طرفه و استفاده از الفاظ نامناسب رفت که این نه‌تنها از ارزش‌های اخلاقی رسانه کاست، بلکه موجب کاهش اعتبار و اعتماد عمومی به رسانه ملی شد. عدم تسلط و آگاهی مجریان و گزارشگران ورزشی از ظرافت‌ها و تکنیک‌های ورزشی در بسیاری از گزارش‌ها آشکار بود. آن‌ها به‌جای ارائه تحلیل‌های فنی و اطلاعات دقیق، بیشتر تلاش کردند تا با ایجاد هیجان‌های کاذب، توجه مخاطبان را جلب کنند؛ اما این هیجانات نه‌تنها با واقعیت‌های مسابقات هم‌خوانی نداشت، بلکه نشان‌دهنده شتاب‌زدگی و عدم آمادگی آن‌ها برای چنین رویداد بزرگی بود. این مسئله به‌ویژه در مواجهه با کیمیا علیزاده و سایر ورزشکارانی که از ایران مهاجرت کرده‌اند، به‌وضوح نمایان شد.

مجریان و گزارشگران رسانه ملی به‌جای بررسی ریشه‌های مهاجرت این ورزشکاران و تحلیل شرایطی که منجر به تصمیمات آن‌ها شده است، با قضاوت‌های سطحی و یک‌طرفه به نقد آن‌ها پرداختند. این شیوه برخورد نه‌تنها از مسئولیت‌های حرفه‌ای یک رسانه فاصله دارد، بلکه به نوعی تلاش برای تحمیل یک نگاه خاص بر مخاطبان است که نه‌تن‌ها موفق به کسب اعتماد آن‌ها نمی‌شود، بلکه باعث از‌دست‌رفتن اعتبار رسانه‌ای نیز می‌شود.

مشکل اصلی به نظر می‌رسد در این است که رسانه ملی ایران، به‌جای آنکه به عنوان یک منبع اطلاعاتی بی‌طرف و منصف عمل کند، بیش‌از‌حد به رویکرد‌های احساسی و جهت‌دار روی آورده است. این رویکرد نه‌تنها در پوشش مسابقات المپیک، بلکه در بسیاری از برنامه‌های دیگر نیز دیده می‌شود. این موضوع نشان‌دهنده نیاز مبرم به بازنگری در سیاست‌ها و روش‌های رسانه‌ای در ایران است. پوشش موفق یک رویداد بین‌المللی مانند المپیک نیازمند درک عمیق از موضوعات، تحلیل‌های دقیق و حرفه‌ای و ارائه اطلاعات بی‌طرفانه و دقیق به مخاطبان است.

رسانه ملی ایران، در مواجهه با این چالش‌ها، به‌جای تقویت این جنبه‌ها، به نقاط ضعف خود اجازه داده که بیشتر نمایان شود. این مسائل نه‌تنها به اعتماد عمومی ضربه می‌زند، بلکه نشان‌دهنده ضرورت اصلاحات عمیق در رویکرد‌های رسانه‌ای کشور است. در آینده، اگر رسانه ملی نتواند به این نیاز‌ها پاسخ دهد، ممکن است بیش‌از‌پیش با از‌دست‌رفتن مخاطبان و کاهش اعتبار خود روبه‌رو شود.
منبع: روزنامه شرق

خلیج فارس:روزنامه شرق نوشت: بازی‌های المپیک پاریس از روز‌های بی‌مدالی برای کاروان ایران تبدیل به روز‌های نسبتا شیرینی شده که سهم کشتی‌گیران ایرانی در این چرخش طعم محسوس است. با وجود مدال‌های خوش‌رنگی که تعدادی از کشتی‌گیران کاروان ایران به ارمغان آورده‌اند، بدون ذره‌ای تردید نگاه‌ها به دو دختر جوان کاروان ایران است که توانستند در پاریس کسب مدال کرده و جایی برای خودشان در تاریخ ورزش ایران پیدا کنند. مبینا نعمت‌زاده و ناهید کیانی هر دو در تکواندو موفق به کسب مدال شدند تا اولی با برنزش تاریخ‌ساز شود و دیگری هم با نقره‌ای که به دست آورد، تبدیل به پرافتخارترین زن ورزش ایران در تاریخ بازی‌های المپیک شود.

البته در کنار این دو نفر، یک چهره دیگر هم موفق به کسب مدال برنز در همین بازی‌ها شد که این یکی نه با پرچم ایران، بلکه با پرچم بلغارستان رقم خورد: کیمیا علیزاده. او که پیش از مبینا و ناهید توانسته بود اسمش را در تاریخ ورزش ایران ماندگار کند، در پاریس تبدیل به اولین زن ایرانی شد که توانسته در این بازی‌های مهم، دو مدال کسب کند. حالا چه عده‌ای خوششان بیاید چه نه، نام دو دختر کاروان ایران در این دوره، در کنار نام کیمیا علیزاده در المپیک ریو قرار می‌گیرد که هر سه توانسته‌اند اسم‌شان را در تاریخ ورزش ایران حک کنند.

کیمیا علیزاده
داستان کیمیا علیزاده درامی سنگین دارد. او ۱۸‌ساله بود که توانست در المپیک ریو به سال‌ها ناکامی زنان ایران در کسب مدال المپیک پایان دهد. کیمیا توانست برنز آن دوره از بازی‌ها را کسب کند تا تبدیل به اولین زن ایرانی شود که توانسته در بازی‌های المپیک کسب مدال کند. مدال کیمیا علاوه‌بر‌آنکه به آن طلسم پایان داد، انگیزه‌ای دو‌چندان به دیگر دختران ورزش ایران بخشید تا بتوانند در مسیر رسیدن به موفقیت‌های ورزشی گام بلندی بردارند. ولی قصه کیمیا در همان‌جا خاتمه پیدا نکرد. او سه سال بعد از ایران مهاجرت کرد تا رؤیای ورزشی‌اش را در کشوری دیگر و البته زیر پرچم دیگری جست‌وجو کند.

اولین ماجراجویی‌اش پس از مهاجرت از ایران چندان برایش خوش‌یمن نبود. او در قالب تیم پناهندگان در توکیو به میدان رفت و در آستانه رسیدن به مدال برنز قافیه را باخت. حضورش در توکیو سرآغازی بر دوئل فراموش‌نشدنی‌اش با ناهید کیانی شد تا آن رقابت در آن برهه، هر اسمی بگیرد غیر از یک رقابت ورزشی. ناهید کم‌تجربه در توکیو به کیمیا باخت و اسیر فضای دو‌قطبی ناخوشایندی شد که تلویزیون ایران در رقم‌زدن آن سهم بسزایی داشت. رسانه ملی در تلاش برای تخریب چهره کیمیا علیزاده بود و از دادن القابی آمیخته با واژه خیانت به او ابایی نداشت. هرچند که همان زمان بین مسئولان رده‌بالای ایرانی هم بودند چهره‌هایی که اعتقاد داشتند کیمیا هنوز هم دختری ایرانی است و چنین رفتار‌هایی شایسته او نیست.

کار مهمی که کیمیا در المپیک ریو رقم زد، در توکیو تکرار نشد تا او همچنان عنوان تنها زن مدال‌آور تاریخ ورزش ایران در المپیک را یدک بکشد. کار مهم کیمیا، ولی به همان‌جا خاتمه پیدا نکرد. او یکی دو روز گذشته در پاریس برای دومین بار توانست عنوان سومی‌اش در المپیک را تکرار کند و برای دومین بار در تاریخ دستش به مدال برنز برسد. او حالا تنها زن ایرانی است که در تاریخ بازی‌های المپیک توانسته دو مدال برنز به دست بیاورد؛ هرچند که یکی از آن‌ها با پرچم بلغارستان بوده است. بدون درنظر‌گرفتن این یکی، باز هم با همان مدال برنزی که با پرچم ایران در المپیک ریو گرفته، یکی از تاریخ‌سازان ورزش ایران است.

مبینا نعمت‌زاده

اگر عنوان شود که مبینا نعمت‌زاده پدیده بی‌چون‌و‌چرای کاروان ایران در این دوره از بازی‌های پاریس است، سخنی گزاف نیست. با توجه به حضور رقبای قدرتمند در گروه او و البته اولین تجربه المپیکی‌اش، کمتر کسی انتظار داشت که او بتواند سهمی از سبد مدالی بازی‌های المپیک پاریس داشته باشد. باوجود‌این، مبینای ۱۹‌ساله دست به کار بزرگی در تاریخ ورزش ایران زد و با کسب مدال برنز بازی‌های المپیک، تبدیل به دومین زن ایرانی شد که توانسته در المپیک کسب مدال کند. حالا دیگر تماشای ویدئوی وایرال‌شده از او که چندین سال قبل عنوان کرده با دیدن مدال کیمیا علیزاده انگیزه زیادی گرفته و می‌خواهد مثل او در المپیک کسب مدال کند، مورد چندان پوشیده‌ای نیست.

مبینای نوجوان که آن روز‌ها مقابل دوربین قرار گرفته بود، حالا در سن جوانی و ۱۹‌سالگی به رؤیایی که در سر داشت، رسید و مدال برنزش را برای کاروان ایران به ارمغان آورد. او نماینده نسل جوان‌تری از دختران ایرانی است که امیدوارند شرایط بهتری برای‌شان در فضای جامعه رقم بخورد تا آن‌ها هم فرصت رسیدن به موفقیت بیشتر را داشته باشند. البته مبینا قرار نیست در همین نقطه متوقف شود. او می‌گوید روی سکو به خودش قول داده تا در المپیک بعدی که قرار است در آمریکا برگزار شود، حتما مدال طلا به دست بیاورد. وقتی ویدئوی چند سال پیش او وایرال شده که می‌گوید مدال المپیک می‌خواهد و به واقعیت تبدیل می‌شود، بدیهی است که رؤیایش برای کسب مدال در المپیک آمریکا هم کاملا در دسترس باشد. او توانسته بعد از کیمیا علیزاده اسمش را در تاریخ ورزش زنان ایران ثبت کند و شایسته است تا توجه بیشتری به او و افراد شبیه به او شود که آینده بهتری را برای ایران می‌خواهند.

ناهید کیانی

سومین ضلع از زنان تاریخ‌ساز ورزش ایران قطعا ارزشمندترین آن‌ها است؛ البته منظور ارزش مدالی است که او در المپیک به دست آورده است. ناهید کیانی برخلاف دو دختر تاریخ‌ساز ایران که به کارشان در المپیک با کسب مدال برنز پایان دادند، اولین زن تاریخ ورزش ایران است که به فینال یک ورزش انفرادیِ رودررو صعود کرده و با مدال نقره‌ای که به دست آورده، اولین دختر نقره‌ای تاریخ ایران در بازی‌های المپیک است.

داستان ناهید هم از آن تراژدی‌هایی است که مرورش همچنان قصه او را جذاب‌تر می‌کند. ناهید در توکیو برای عده‌ای نه یک ورزشکار، بلکه سوژه‌ای برای تخریب کیمیا علیزاده بود. آن ماجرا‌ها نیاز به واکاوی چندانی ندارد؛ فشار روحی زیاد و بار روانی عجیبی که برای این دختر تکواندوکای ایران در توکیو به وجود آمد، به ناهید اجازه درخشش نداد. او که پس از سختی‌های بسیار حتی از تیم ملی در مقطعی کنار گذاشته شد تا شایعه مهاجرتش به گوش برسد، این بار دیگر تبدیل به نمادی برای جنگیدن شد تا بالاخره به هدفی که در سر داشت، برسد. ناهید آمده بود تا در پاریس اسمش را برای همیشه در تاریخ ورزش ایران ثبت کند. او انگیزه زیادی داشت و تقابل نخست و تکراری با کیمیا علیزاده در دور اول هم به انگیزه‌هایش اضافه کرد. ناهید این بار انتقام شکست دوره قبلی را از کیمیا گرفت، ولی با حضور در فینال فرصتی دوباره به کیمیا داد تا وارد جدول شانس مجدد شود و او هم مدال برنزش را قطعی کند. درست است که ناهید در فینال برابر رقیب کره‌ای بازنده شد و به مدال نقره رسید، ولی کیست که نداند با توجه به سختی‌هایی که او در طول این سه سال کشیده، ارزش این نقره به مراتب بیش از طلا است.

ناهید حالا پس از کیمیا و مبینا، سومین زن تاریخ ورزش ایران است که توانسته به مدال المپیک برسد، ولی با توجه به رنگ مدالش، او حالا پرافتخارترین دختر ورزش ایران در تاریخ بازی‌های المپیک است. هرچه هست، این مثلث تا‌به‌الان اسم‌شان را زودتر از بقیه وارد تاریخ ورزش ایران کرده‌اند؛ حتی اگر عده‌ای چشم‌شان را بر روی واقعیت ببندند و تصاویر به آغوش کشیدن این دختران افتخارآفرین را سانسور کنند، باز هم سه دختر سرزمین مادری برای همیشه در تاریخ ماندگار خواهند بود.