خلیج فارس: هیولای ۶ متری دریاها با دندان‌های گرد عجیب و غریب، در تگزاس کشف شد. این جانور که نوعی موساسور است، ۸۰ میلیون سال دارد.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از خبرآنلاین؛گلوبیدنس آلابامانسیس (Globidens alabamaensis) از تیره موساسوریان، جانوری کمیاب و بزرگ با طول ۶ متر بود. اما چیز جالبی که در مورد این حیوان وجود دارد، دندان‌های کروی شکل و صاف اوست. این شکل دندان‌ها حاکی از آن است که گلوبیدنس آلابامانسیس برای شکار طعمه، نیروی بی‌رحمانه‌ای وارد کرده‌اند. این ساختار دندان قارچی برای حملات ضربه‌ای و له کردن پوست دیگر جانوران عالی است.
در طول دوره کرتاسه پسین (۱۰۰.۵ میلیون‌تا ۶۶ میلیون سال پیش)، بسیاری از شکارچیان نمادین دریایی مانند ایکتیوسورهای دلفین مانند و پلزیوزارهای گردن دراز تسلیم تغییر آب‌وهوا و متعاقب آن تغییرات در اکوسیستم دریایی شدند. اما موساسورها به شکارچیان غالب در دریاهای کم‌عمق دوران تبدیل شدند و تیره آن‌ها به‌سرعت تنوع پیدا کرد.
گلوبیدنس آلابامانسیس در سال ۱۹۱۲ کشف شد، اما تنها تعداد انگشت‌شماری از نمونه‌های تقریباً کامل این موساسور تاکنون کشف‌شده است و بیشتر شواهد فسیلی آن شامل دندان‌ها و قطعات کوچک فک است. از آن زمان تاکنون چهار گونه دیگر گلوبیدنس نیز توصیف‌شده است.
درحالی‌که بیشتر موساسورها دارای دندان‌های خنجر مانند بودند، گلوبیدنس‌ها دندان‌های صاف و گردی داشتند که برای خرد کردن لاک‌پشت‌ها، آمونیت‌ها مناسب بودند. دریای داخلی غربی، که در دوران کرتاسه پسین، آمریکای شمالی را به دونیم تقسیم کرده بود، می‌توانست تنوع غذایی گسترده‌ای از طعمه‌های پوسته‌دار برای گلوبیدنس آلابامانسیس فراهم می‌کرد.
فسیلی که دانشمندان بر روی آن مطالعه داشتند، در یک فک ۱۲ دندان و در فک دیگر تنها شش دندان داشت. هرکدام از این دندان‌ها حدود ۲و نیم سانتی‌متر و کاملاً گرد هستند. آن‌ها کاملاً برای خرد کردن پوسته‌های سخت نرم‌تنان طراحی‌شده‌اند. دریکی از فک‌ها، یک‌دندان زیر لثه نیز وجود داشت که احتمالاً بعدا رشد می‌کرد. دانشمندان بر این باورند که دندان موساسورها مانند کوسه‌ها می‌ریخت و دوباره دندان جدید درمی‌آمد.
این دندان‌های منحصربه‌فرد، باعث می‌شد که گلوبیدنس آلابامانسیس در کنار دیگر موساسورها که می‌توانستند تنوع غذایی مختلف داشته باشند همزیستی کند. به نظر می‌رسد این شکل سازگاری زیستی احتمالاً تحت تأثیر فراوانی سفالوپودها بوده است. چندین گونه می‌توانستند در کنار هم زندگی کنند زیرابه دایره غذایی یکدیگر ورود نمی‌کردند.
موساسورها، شکارچیان در حال تکامل آن زمان بودند و شبکه غذایی را اشغال کردند که توسط سایر شکارچیان بزرگ دریاها، مورداستفاده قرار نگرفته بود.