مصطفی ارجمند
جمعی از کارکنان رسمی صنعت نفت چند ماهی است که اعتراض هایی را به سقف حقوق قانونی آغاز کرده اند؛ این اعتراض ها، بیش از آنکه به دلیل ظلم یا اجحاف سیستم حکمرانی به این عزیزان باشد ناشی از برداشتی است که از «کارمندی دولت» و جایگاه خود در حکمرانی دارند.
خبر اعتراض کارکنان نفت به تعیین سقف حقوق در رسانه های نفتی فراگیر شد اما حساسیت نمی آفرید چون بخشی از موضوع، پنهان بود: «سقف حقوق ۷۰ میلیون تومان است»
دلیل عصبانیت و اهانت ها به نگارنده در برخی کانال های نفتی هم این بود که در متن خبر اعتراض شان، عدد را نوشتم و واکنش جمعیت بزرگی از کارمندان و کارگران را برانگیخت که حقوق شان حوالی کف حقوق است و اعتراض نفتی ها را تقبیح کردند.
به جد معتقدم تعیین سقف حقوق و کاهش فاصله میان کارکنان دولت و کارگران، از درخشان ترین اقدامات دولت شهید رییسی و مجلس بود چرا که این فاصله عجیب که سالیانی پیش به بیش از ۱۰ برابر هم می رسید به یکی از علل ناامیدی و بی اعتمادی به نظام حاکم بدل شده بود؛ آن هم وقتی دو کارمند در صنعت نفت در یک اتاق و با شرایط یکسان، نه تنها در حقوق که در مزایا هم فاصله ای نجومی داشتند!
اینکه میانگین حقوق کارمندان و کارگران کمتر از ۲۰ میلیون باشد و عده ای برای رساندن سقف حقوق شان به بالای ۱۰۰ میلیون به خیابان بیایند قابل درک نیست؛ آنهم در کشوری که با تحریم های ظالمانه و ناترازی بودجه مواجه است و سهم نفت هم در سبد اقتصاد ایران به نصف مالیات رسیده است.
همه حق اعتراض دارند اما یادمان باشد این کشور، نفتش، گازش، امنیتش، فرهنگش، اقتصادش و… متعلق به همه‌ی مردم ایران است و مایملک کارمند وزارت نفت و کشور و… نیست که تصور کنیم کسی حق ندارد به ما کارمندان و نگاه و کنش مان نقدی روا دارد.
نیروی رسمی و پیمانی و قراردادی و…مادامی که در شرایط و شاخص یکسان کار می کنند باید حقی یکسان از حقوق و مزایا داشته باشند و آنچه انگیزه می کشد قانون سقف حقوق نیست بلکه تبعیض نهادینه شده‌ی سالیان در حکمرانی است و خوشبینم که برچیده می شود.
انسان، کمال گرا و سیری ناپذیر است اما اگر قرار باشد هرکس تصور کرد حقش بیشتر است به خیابان بیاید که سنگ روی سنگ بند نمی شود؛ تازه اگر قرار باشد اعتراضی باشد آخرینش باید نفت و کارکنانش باشند نه اولینش!
امیدوارم روزی برسد که نفت و کارکنان رسمی برای رسیدن حقوق سایر کارمندان به آنها (حداقل همکاران غیر رسمی خودشان)، تلاش کنند که هیچ چیز شیرین تر از حال خوب همگانی نیست.