خلیج فارس: روز گذشته حادثه مرگبار برای سربازان رسانه ای شد.
به گزارش«خلیج فارس»؛ حوالی ساعت 12:30 ظهر یکشنبه، در محور اندیمشک ـ پلدختر یک اتوبوس به دره افتاد و 10 نفر جان باختند که در بین آنها چند سرباز هم بودند.
کاربری نوشته: “شاید از دور که نگاه کنیم به خودمون بگیم که خب اتوبوس افتاده تو دره و ده تا سرباز کشته شدن. ولی واقعیت اینه که اونها امید یک خوانواده بودن. نور چشم پدر و مادرشون بودن. به همین راحتی فوت شدن؟ بچه مردم مگه به راحتی به این سن می‌رسه، چقدر خون دل خوردن تا جوانی رشید تحویل اون اتوبوس بدن؟”
به هر حال حقیقت ماجرای دیروز تلخ و غمبار است و بدتر اینکه ما چقدر سرباز را باید خارج از میدان رزم از دست دهیم؟ این چه روزگاری‌ست و ما دقیقا در کجای تاریخ ایستاده‌ایم؟ تا کنون از وقایع اتفاقیه این مرز و بوم کم ننوشتیم و حق بدهید که اگر غم به مغز استخوانمان رسوخ کرده باشد. نه شعاری هست و نه تظاهری. ایران برای همه ماست و شهروندان این سرزمین، عزیز دل ما. حق بدهید اگر از این همه ناگواری به تنگ آمده باشیم.
کاربران چه گفتند؟
علی نوشت: کسی که پدر و مادر از دست میده میشه یتیم. واژه‌ای برای کسی که بچشو از دست میده نداریم. این داغ اینقدر بزرگه که اسم نداره…
لی‌لی از شاملو نوشته: و چه تخفیف بزرگی خورده قیمت هر انسان!
سمیه: بی ارزش تر از جون آدم داریم تو مملکت؟
ایرج از قوانین سربازی گله دارد: خدا به داد دل پدر و مادرشون برسه! آخه نمیدونم این چه قانونی هست که ازش دست هم نمی‌کشن!
ماندانا: چقدر راحت جوونای مملکت پر پر میشن. سربازای مظلوم رو فراموش نکنید.
سایه: صبح بر ما طلوع نمی کند. ما از شبی به شب دیگر غروب می‌کنیم…
کامنت تلخ صحرا: الان به من گفتن همون پسری که همیشه از مغازه خرید می‌کرد مسافر این اتوبوس بود و پرکشید. روحت شاد پسر خوب…
نغمه: ده نفر! ده جوان که احتمالن امیدوار بودند برای آینده‌ای روشن! ده پسر که مادرهاشون به خون جگر بزرگشون کرده بودند!
سعید: شرمندگی آن هم برای تمام مسئولان بی کفایت که دلیل اصلی این‌گونه تصادفات غیر استاندارد بودن جاده ها و اتوبوس‌های مورد استفاده می باشد!
محمد مالی، روزنامه‌نگار: خدمت سربازان خوزستانی، شروع نشده تمام شد. خوزستان تسلیت.
حسین پرسش قابل تاملی دارد: مگر اتوبوس های مسافری و رانندگان باری از آزاد راه خرم آباد – پل زال عبور نمی‌کنند؟ مگر مسیر پلدختر دیگر به گفته مقامات لرستان متروکه نشده؟ چرا باید سربازان بی گناه وظیفه از مسیری که به قول محلی ها به «کشتارگاه» معروف است عبور کنند؟
علی آهنگر: جای رنج و تاسف فراوان است که هنوز در این کشور اتوبوس‌های حمل سرباز وجود دارند. چرا کسی به فکر پایان دادن به سربازی اجباری نیست؟
و رها: حالا که اجباری بودن رو برنمی‌دارید واقعا اگه هر کس در منطقه خودش بره سربازی هزینه‌های جانی و مالیش برای نیروهای مسلح کمتر میشه و سلامت روان سربازها هم شرایط بهتری پیدا می‌کنه؟
