پرنده

به گزارش خلیج فارس؛ «Vorotsara» در ۳ سپتامبر با چالش های زیادی متولد شد. پس از اینکه تیم مراقبت از حیوانات باغ وحش هیوستون متوجه شدند که تخم ها در طول فصل تولید مثل به درستی جوجه کشی نمی‌شوند، آنها تخم را کشیدند و به طور مصنوعی آن را با برنامه ریزی برای بازگرداندن آن به والدینش جوجه کشی کردند.

با این حال، والدین لانه را رها کردند و تیم را ترک کردند که وارد عمل شود و آن را با دست نگهداری کند. هنگامی که «Vorotsara» سرانجام از تخم بیرون آمد، تیم یک منطقه آرام را برای جدا کردن او از صدای انسان ایجاد کرد. آن‌ها همچنین هنگام تعامل با او از پوشش‌های صورت استفاده کردند و برای همراهی با او یک عروسک قلاب بافی به او هدیه دادند تا در نهایت به او کمک کنند تا با گونه‌اش ادغام شود.

اکراس مقدس مالاگاسی به دلیل ارتباطش با توث، خدای خرد و حقیقت مصر باستان، اینگونه نامگذاری شده است. آن‌ها پرندگان سفید بزرگی هستند که پرهای مشکی کرکی در قسمت پشت، سر سیاه و چشمان آبی دارند. آنها دو تا سه فوت قد دارند و عرض بال آنها بین سه تا چهار فوت است. تنها در ماداگاسکار و چند جزیره در سیشل یافت می شود، تخمین زده می شود که تنها ۲۳۰۰ تا ۳۰۰۰ پرنده مقدس مالاگاسی در جهان باقی مانده است. با توجه به محدوده بسیار کوچک زیست آنها، تعداد آنها به دلیل از بین رفتن زیستگاه و سهولت شکار غیرقانونی از بین رفته است.

این گونه توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت به عنوان دارای نیاز حفاظتی بالا مورد تاکید قرار گرفته است. باغ وحش هیوستون یکی از پنج باغ وحش معتبر انجمن باغ وحش ها و آکواریوم ها در آمریکای شمالی است که یک گله مولد از آلمان دریافت می کند.

منبع: خبرآنلاین

کشور نیوزیلند همواره بهشت پرندگان زمینی بوده؛ عدم حضور شکارچیان زمینی، عرصه را برای رشد و پرورش جانورانی مثل طوطی‌هایی که پرواز نمی‌کنند، کیوی‌ها و موآها باز گذاشته و حالا محققان دو گونه پنگوئن ماقبل تاریخ را به لیست پرندگان زمینی این منطقه اضافه کرده‌اند.

یکی از این گونه‌ها، یک غول چاق است که حدود ۶۰ میلیون سال قبل در امتداد خط ساحلی نیوزیلند زندگی می‌کرده و حدودا ۱۶۰ کیلوگرم وزن داشته و هم وزن یک گوریل بالغ بوده؛ یعنی سنگین‌وزن‌ترین پنگوئن شناخته شده در طول تاریخ!

آلن تنیسون، دیرینه‌شناس موزه ته پاپا تونگارووا در نیوزیلند، استخوان‌های این پرنده غول‌پیکر دریایی را در سال ۲۰۱۷ در ساحلی به نام Moeraki Boulders پیدا کرد.گویا جزر و مد تعدادی تخته سنگ ۵۷ میلیون ساله را به ساحل آورده و در داخل آنها استخوان‌های این فسیل‌ها پیدا شد. دکتر تنیسون و همکارانش، بقایای فسیل این دو پنگوئن غول‌پیکر را شناسایی کردند. استخوان بازوی یکی از این پنگوئن‌ها که بیش از ۲۴ سانتیمتر بود، تقریبا دو برابر سایز استخوان بازوی یک پنگون امپراطور که بزرگترین پنگوئن زنده دنیاست، است. دیگر بقایای به دست آمده از این پنگوئن‌ها هم حاکی از آن بود که آنها به مراتب بزرگتر از پنگوئن‌های امپراطور بوده‌اند.

محققان این پنگوئن‌های غول‌پیکر را کیمومانو (ترکیبی از کلمات مائوری به معنی هیولا و پرنده) و پترادیپت (غواص سنگ) نامیدند.

آنها با ساخت مدل‌های سه‌بعدی از استخوان بازوی کومیمانو و مقایسه اندازه و شکل آن با استخوان بازو و باله‌های پنگوئن‌های ماقبل تاریخ و مدرن، تخمین زدند که این پنگوئن هیولا، ۱۵۰ کیلوگرم وزن داشته است.

به گفته دانیل کسپکا، دیرینه‌شناس موزه بروس در گرینویچ و نویسنده مقاله‌ای جدید در این باره، اسکلت تکه تکه شده کومیمانو ، باعث شده تا تعیین قد او کار سختی باشد ولی برآورد شده که قد آن حدود ۱۵۸ سانتی‌متر بوده است. البته پترادیپت هم پنگوئن سبک وزنی نبوده و تقریبا ۵۰ کیلوگرم وزن داشته که او نیز سنگین‌تر از پنگوئن‌های امپراطور که حدود ۴۰ کیلوگرم وزن دارند، بوده.

منبع: خبرآنلاین

نادیا زکالوند: بنابر بررسی‌ها مشخص شده، رنگ بچه قورباغه‌های پرنده برای استتار، به شکل مدفوع حیوانات دیگر است و آنها بدین‌ترتیب از دید شکارچیان خود پنهان می‌مانند تا زمانی‌که به بلوغ برسند.

محققان روی قورباغه‌های پرنده که در باغ‌وحش شون‌برون در شهر وین اتریش زندگی می‌کردند آزمایش‌هایی انجام دادند و معلوم شد، رنگ بدن این قورباغه‌های کوچک برای اینکه از خطر شکارچیان خود در امان بمانند، قرمز متمایل به قهوه‌ای همراه با خال‌های ریز سفید است. این قورباغه‌ها احتمالا می‌دانند دیده می‌شوند اما مطمئن هستند خوردنی به حساب نمی‌آیند و جان‌شان به خطر نمی‌افتد.

محققان برای اینکه مطمئن شوند، رنگ بدن این قورباغه‌های کوچک، نوعی پنهان شدن از خطر است، چندین قورباغه مومی به رنگ‌های مختلف درست کردند و در جاهای مختلف این باغ‌وحش و در دید پرنده‌های شکاری گذاشتند. نتیجه این شد که پرنده‌ها به قورباغه‌های رنگی حمله ‌کردند اما هیچ کدام به قورباغه‌های قرمز متمایل به قهوه‌ای توجهی نشان ندادند.

رنگ قورباغه‌های کوچک تا یک سال بعد که آنها بالغ می‌شوند، قرمز متمایل به قهوه‌ای باقی می‌ماند و سپس به سبز زمردی درمی‌آید.

این قورباغه‌ها به لطف پوست مابین انگشتان خود و زائده‌های روی پاها و دست‌هایشان می‌توانند تا ۱۶ متر از درختی به درخت دیگر بپرند.

منبع: خبرآنلاین

این گونه از مرغ‌های خانگی بومی ژاپن هستند. اوناگادوری در زبان ژاپنی به معنای «مرغ خانگی دم بلند» است.

گونه اوناگادوری در قرن هفدهم میلادی در ناحیه توسا در ژاپن پرورش داده شد. این ناحیه اکنون در استان کوچی ژاپن واقع شده است. به نظر می‌رسد این گونه از مرغ‌های خانگی با استفاده از دیگر مرغ‌های خانگی دم بلند ژاپنی چون شوکوکو و توتنکو پرورش داده شده باشند.

ژاپنی‌ها سال ۱۹۵۲ نام این گونه از ماکیان را به عنوان یک دارایی ملی ثبت کردند. البته علیرغم این موضوع فائو در سال ۲۰۰۷ این گونه از مرغ‌های خانگی را در رده حیوانات در معرض خطر انقراض قرار داد. در آن زمان تخمین زده می‌شد که فقط ۲۵۰ پرنده از این گونه در ژاپن باقی مانده باشد.

منبع: خبرآنلاین