ورود زنان به ورزشگاه

خلیج فارس:در شرایطی که مجوز ورود زنان به استادیوم در سیرجان، انزلی و همچنین ورزشگاه آزادی تهران صادر شده است، هنوز برخی از باشگاه‌ها موفق به اخذ این مجوز نشده‌اند و مسابقات‌ خانگی‌شان همچنان بدون حضور هواداران خانم برگزار می‌شود.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرارو؛یکی از باشگاه‌هایی که همچنان در غیاب زنان برابر حریفان برگزار می‌کند، نساجی مازندران است که با وجود پیگیری‌ها و رایزنی‌های مسئولان همچنان این مجوز برای زنان قائمشهری صادر نشده و آنها نمی‌توانند وارد استادیوم شوند.

با این حال به نظر می‌رسد به پیگیری‌های رضا حدادیان، مالک باشگاه نساجی و همچنین استاندارد مازندران این هفته طلسم ورود زنان قائمشهری به استادیوم صادر شود و آنها برای تماشای بازی این تیم مقابل هوادار در ورزشگاه شهید وطنی حضور پیدا کنند.

نساجی که به تازگی به همکاری خود با مهدی رحمتی پایان داده است، در حال حاضر در رتبه پانزدهم جدول رده‌بندی قرار دارد و در شرایطی وارد دیدار با هوادار می‌شود که لوکاس آلکاراز، سرمربی جدید این تیم، هنوز وارد ایران نشده و وحید رضایی در این مسابقه روی نیمکت نساج‌ها خواهد نشست.

خلیج فارس: دربی پایتخت در حالی روز پنجشنبه به پایان رسید که بدون درنظر‌گرفتن اتفاقات حاشیه‌ای و یک بازی خسته‌کننده، با موضوعی بسیار مهم همراه بود؛ اینکه برای اولین بار بعد از قریب به ۴۰ سال، زنان توانستند به ورزشگاه بروند و این بازی حساس را از نزدیک تماشا کنند. پیش از این سابقه داشته که زنان در ورزشگاه آزادی برای تماشای یک بازی فوتبال حاضر شوند، ولی هرگز در این بازه زمانی، این موضوع شامل حال دربی نشده بود؛ طلسمی که روز پنجشنبه شکسته شد تا مشخص شود مقاومت‌های اعمال‌شده در این مسیر که پیش از این انجام شده، به غیر از هزینه‌داشتن برای فوتبال ایران، چیز خاص دیگری به همراه نداشته است.

روزنامه شرق نوشت: این بار حتی جایگاه زنان استقلال و پرسپولیسی هم جدا در نظر گرفته شده بود تا باز هم روشن شود اگر بخواهند، می‌توان در نقاط دیگری از ورزشگاه هم زمینه حضور تماشاگران زن را فراهم کرد. ضمن اینکه نباید از این نکته هم غافل شد که برخلاف بازی‌های اخیر که مجوز حضور اندک زنان صادر می‌شد، این بار کمی تعداد بالاتر رفت تا زنان علاقه‌مند بیشتری بتوانند این بازی را از نزدیک تماشا کنند. از روز گذشته هم که مخابره‌شدن تعدادی از تصاویر زنان، به‌ویژه افراد مسن‌تر حسابی مورد استقبال قرار گرفته و فضا به سمتی رفته که بتوان آهسته‌آهسته چنین رویه‌ای را به سمت یک حضور خانوادگی در ورزشگاه برد.

بااین‌حال، در کنار این مورد، پست اینستاگرامی جانی اینتفانتینو که بالافاصله بعد از بازی منتشر شد نیز بازتاب بین‌المللی داشت. او با به‌تصویرکشیدن تماشاگران زن پرسپولیس و استقلال از این نوشت که این مورد حاصل صحبت‌هایش با ابراهیم رئیسی در نیویورک است و امیدوار است از این به بعد، تعداد زنان تماشاگر در ورزشگاه‌های ایران بیشتر شود. اگرچه همه این امتیاز را نباید به رئیس فیفا داد، ولی واقعیت این است که اگر سخت‌گیری آن‌ها نبود، از ابتدای فصل، امید زیادی نبود که در‌ها به روی تماشاگران زن برای بازی‌های لیگ هم باز شود. فیفا با دو نامه سخت‌گیرانه از مسئولان فوتبال ایران خواسته بود تا این موضوع از رقابت‌های همین فصل لیگ برتر عادی‌سازی شود تا زنان بتوانند در بازی‌های لیگ برتر ایران به ورزشگاه بروند.
کی گفته غذای خوشمزه،سریع آماده نمی شه؟! بامانا یه دورهمی جذاب بساز😍

اما اتفاق خوب در این بخش تعمیم‌دادن این شرط به دیگر شهرستان‌های ایران بود؛ به‌طوری‌که به غیر از تهران، چندین شهرستان دیگر که تیم لیگ برتری داشتند نیز در‌ها را به روی تماشاگران زن گشودند تا آن‌ها هم بتوانند بخشی از این اتفاق جذاب باشند. با‌این‌حال، از همان روز نخست تا به الان و با وجود آنکه مسئولان فدراسیون فوتبال خبر داده‌اند این اتفاق در همه شهر‌ها رخ می‌دهد، دو شهری که تیم لیگ‌برتری دارند و اتفاقا در زمره شهر‌های بزرگ ایران محسوب می‌شوند، از این ماجرا مستثنا شده‌اند؛ یکی تبریز است و دیگری اصفهان.

اگرچه تا به الان زنان ورود آزادانه‌ای به ورزشگاه‌های این دو شهر برای تماشای بازی نداشته و اگر هم رخ داده، گزینشی بوده و در قالب لیگ قهرمانان آسیا، ولی از الان به بعد به نظر می‌رسد تبریزی‌ها هم سخت‌گیری‌های لازم در این مسیر را برداشته‌اند. دست‌کم این خبری است که ایسنا آن را بازتاب داده و نوشته که قرار است از این به بعد، زنان تبریزی هم به ورزشگاه بروند. در بخشی از خبر یادشده در این زمینه آمده است: «مهدی تاج دیروز برای حل موانع حضور بانوان در ورزشگاه‌های تبریز به دیدار حجت‌الاسلام آل‌هاشم، نماینده، ولی فقیه در استان آذربایجان شرقی، رفت. رئیس فدراسیون فوتبال در این دیدار با شرح مشکلاتی که حضورنیافتن بانوان در ورزشگاه‌ها برای فوتبال ایجاد می‌کند، خواستار مساعدت حجت‌الاسلام آل‌هاشم برای حل این مسئله شد. در همین راستا مقرر شد زیرساخت‌های لازم برای حضور بانوان در ورزشگاه یادگار امام تبریز فراهم شود تا به‌زودی هواداران خانم تراکتور هم از نزدیک بازی تیم محبوب‌شان را ببینند. یک مقام مطلع در فدراسیون فوتبال با تأیید این خبر گفت که قرار است سه ورودی مجزا در ورزشگاه یادگار امام برای آمدوشد بانوان تعبیه شود تا به‌زودی تبریز هم شاهد حضور هواداران خانم در ورزشگاه‌های فوتبال باشد».

حالا که قرار است تبریزی‌ها هم در را به روی تماشاگران زن باز کنند، این پرسش مطرح می‌شود که در اصفهان چه اتفاقی افتاده که با وجود داشتن یک تیم مدعی، ورود زنان به ورزشگاه آزاد نمی‌شود؟ این سوژه در حالی دارد به یک معضل جدید برای فوتبال ایران تبدیل می‌شود که پیش از این تعدادی از ستاره‌های باشگاه سپاهان به‌طور رسمی خواستار حضور تماشاگران زن در بازی‌های این تیم شده‌اند. اصفهان کلا یکی، دو سالی می‌شود که درباره این ماجرا نگاهی متفاوت دارد.

یکی، دو سال پیش بود که محمدتقی رهبر، عضو جامعه روحانیت مبارز و امام‌جمعه موقت اصفهان، در صحبت‌هایی که «خبرآنلاین» آن را منتشر کرده بود، اظهارات خبرسازی در این زمینه داشت. او گفته بود: «در موضوع ورود خانم‌ها به ورزشگاه نمی‌توانیم به‌سادگی این مجوز را صادر کنیم. به هر حال پوشش مردانی که فوتبال بازی می‌کنند، طوری است که از نظر اسلام باید از چشم خانم‌ها دور باشد. البته از آنجایی که نهی از منکر نباید دلیلی بر انزجار مردم از دین باشد، می‌توانیم با اتخاذ تدبیری کاری کنیم که زنان هم به ورزشگاه بروند و هم به گناه نیفتند».

اگرچه به نظر می‌رسید پس از تسهیل ورود زنان به ورزشگاه‌های دیگر شهر‌های ایران، مسئولان اصفهانی هم برای تزریق نشاط به این قشر، راه را برای ورود زنان به ورزشگاه هموار کنند، ولی اظهارات جدید مسئولان این شهر خلاف چنین موردی را نشان می‌دهد. همین چند وقت پیش بود که محمدرضا جان‌نثاری، معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار اصفهان، در گفتگو با ایسنا، نظرش درباره ورود زنان به ورزشگاه را صراحتا چنین عنوان کرد: «برخی عقاید شخصی داریم، برخی قوانین وجود دارد و یک‌سری واقعیت‌ها مطرح است. بالاخره باید بپذیریم برخی صحنه‌هایی که در ورزش وجود دارد، هنجار لازم را ندارد و شرایط حضور بانوان به علت احترامی که ما برای بانوان و شخصیت آن‌ها قائلیم، مهم است. تساوی جنسیتی را قبول نداریم و پیرو عدالت جنسیتی هستیم که حکم می‌کند حضور بانوان در ورزشگاه تحت شرایط خاصی انجام شود. این ورزشگاه باید راه اختصاصی برای ورود خانم‌ها داشته باشد. هر‌کسی یک بار به ورزشگاه رفته باشد، می‌داند چه الفاظی به کار می‌رود و نباید زنان از میان این جمعیت رد شوند و از جای مشخصی وارد شوند. همچنین دسترسی‌ای برای اینکه کسی به آن‌ها بی‌احترامی کند، نباشد. باید فکری برای تردد آن‌ها نیز بشود. سؤال اولی که ما از مسئولان حوزه پرسیدیم این بود خانمی که تنها می‌خواهد با ماشینش به ورزشگاه بیاید، ماشینش را کجا پارک کند؟ می‌تواند مثل آقایان دو تا خیابان پایین‌تر پارک کند و از میان این جمعیت به ورزشگاه برود؟ پس باید پارکینگ اختصاصی برای آن‌ها تعبیه شود. ما نمی‌پذیریم دختران ما به‌عنوان نوامیس‌مان در معرض برخی شرایط قرار گیرند».

اصفهان در حالی تبدیل به تافته جدابافته در زمینه حضور زنان در ورزشگاه شده که دغدغه‌های یادشده در گفت‌وگوی اخیر تا حدود زیادی قابل برطرف‌شدن است و می‌توان مثل کاری که ابتدا در ورزشگاه آزادی انجام شد و همه تماشاگران را از محلی مجزا با اتوبوس به ورودی جایگاه می‌بردند، رفتار کرد تا این نگرانی‌ها هم برطرف شود؛ البته اگر دلیل اصلی همین مواردی باشد که عنوان شده است.

خلیج فارس: هفته دهم رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران در حالی به پایان رسید که در حساس‌ترین تقابل، سپاهان، یکی از مدعیان قهرمانی این دوره از رقابت‌ها، در اصفهان و در ورزشگاه نقش جهان، موفق شد با یک گل از سد پرسپولیس عبور کرده و سروسامانی به جایگاهش در جدول رده‌بندی دهد. البته اگر آن چهار امتیاز کسر‌شده الان در جیب این تیم اصفهانی بود، آن‌ها همچنان شرایط و اوضاع مساعدتری داشتند. با وجود این، تیم ژوزه مورایس نشان داد حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

روزنامه شرق نوشت: آن‌ها پس از توفان آسیایی و زدن ۹ گل به آلمالیق، این بار بعد از هشت سال، پرسپولیس، مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر را در خانه از پیش‌رو برداشتند تا پس از دو نتیجه بد در لیگ برتر، دوباره به ریل موفقیت برگردند. بازی سپاهان و پرسپولیس در حالی برگزار شد که مطابق با انتظار، استقبال خوبی از این تقابل توسط هواداران شد. هواداران تیم زردپوش اصفهانی با به وجود آوردن فضایی خاص در این بازی، گزارشگر مسابقه را هم چندین بار به وجد آوردند تا او را وادار به مقایسه فضای این ورزشگاه با «زیگنال ایدونا پارک» دورتموند کند.

او و سایرین در حالی شوق زیادی از این اتمسفر داشتند که همگی از یاد برده بودند دختران زیادی بیرون از ورزشگاه منتظر بودند تا در به روی آن‌ها گشوده شده و بتوانند بازی تیمشان را از نزدیک در این شهر به تماشا بنشینند. از ابتدای رقابت‌های این فصل لیگ برتر و در‌واقع پس از نامه‌های فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا به فدراسیون فوتبال ایران، مجوز ورود زنان به ورزشگاه برای تماشای بازی‌های لیگ برتر صادر شده است. این موردی است که پیش‌تر مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال ایران، آن را به‌صورت رسمی اعلام کرد و خبر داد که «در لیگ امسال ورود بانوان را خواهیم داشت. شورای امنیت ملی این موضوع را تصویب کرده و کارگروهی برای آن تعیین شده است که تصمیم‌گیری درباره نحوه اجرای آن را بر عهده دارد. وزارت کشور، وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون فوتبال و دو دستگاه اطلاعاتی برای چگونگی ورود بانوان برنامه‌ریزی می‌کنند و آمدن و نیامدن آن‌ها دیگر مطرح نیست. در ورزشگاه‌هایی مثل گل‌گهر، سپاهان، ذوب‌آهن و غدیر اهواز که مناسب است، بانوان حضور پیدا خواهند کرد و ورزشگاه آزادی هم باید برای این موضوع آماده شود».

از زمانی که تاج این مورد را علنی کرده، زنان توانسته‌اند در شهر‌ها و ورزشگاه‌های مختلفی به تماشای بازی تیم‌های مورد علاقه‌شان بنشینند؛ از سیرجان گرفته تا بندرانزلی، قزوین، اراک و حتی تهران. این «حتی تهران» به آن دلیل است که ابتدا مقاومت زیادی برای صدور مجوز ورود زنان به ورزشگاه آزادی برای تماشای بازی‌های لیگ برتر وجود داشت، ولی این مقاومت هفته‌هاست از بین رفته و هواداران زن دو تیم استقلال و پرسپولیس می‌توانند وارد ورزشگاه شوند. اگرچه جایگاهی که برای آن‌ها در این ورزشگاه در نظر گرفته شده چندان شأن و مقام این دسته از تماشاگران را حفظ نکرده، ولی به‌هر‌حال مانع جدیدی بر سر راه ورودشان به ورزشگاه نگذاشته است.

از آنجا که همواره یکی از دغدغه‌های مسئولان تصمیم‌گیرنده درباره ورود زنان به ورزشگاه داستان زیرساخت یا بهانه‌ای به اسم زیرساخت بوده، به نظر می‌رسید شهر‌های بزرگ که اتفاقا تیم‌های بزرگ و مدعی دارند، راحت‌تر بتوانند چنین زیرساختی را فراهم کنند؛ اما در یک غافلگیری بزرگ، در اصفهان تا به الان مجوز حضور زنان در ورزشگاه، به شکلی که بتوانند بلیت تهیه کرده و بازی را به تماشا بنشینند، صادر نشده است. این‌چنین است که دختران هواداران سپاهان هنوز در آرزوی تشویق تیمشان در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا در نقش جهان مانده‌اند.

البته از آنجا که AFC سخت‌گیری‌اش را بر مقوله ورود زنان به ورزشگاه دوچندان کرده، مسئولان این شهر هم در ابتکاری تکراری، برای اولین بازی آسیایی سپاهان در اصفهان که همان دیدار نیمه‌تمام با الاتحاد بود، نزدیک به صد هوادار زن را به‌صورت گزینشی به ورزشگاه راه دادند تا از این طریق بتوانند از گزند جریمه و محرومیت AFC در امان بمانند. باشگاه سپاهان در رشته‌های مختلف از‌جمله فوتبال، هندبال، والیبال، والیبال نشسته، شمشیربازی، تیراندازی، ووشو و تیروکمان در حوزه زنان تیم‌داری می‌کند و به قرار، تعدادی از همان‌ها به ورزشگاه راه داده شدند تا اولین بازی آسیایی سپاهان در آزادی مشکلی از این حیث نداشته باشد.

داستان آن بازی هم که بر کسی پوشیده نیست؛ سپاهان به دلیل رعایت‌نکردن مواردی که از سوی ناظر کنفدراسیون فوتبال آسیا ایراد تشخیص داده شده بود، از سه میزبانی آسیایی محروم شد تا این بار کلا داستان بازی‌های آسیایی این تیم رویه‌ای متفاوت به خود بگیرد. سپاهان با خواست AFC بازی‌هایش را به ورزشگاه آزادی برد تا در تهران، زنان علاقه‌مند به باشگاه سپاهان، برای اولین بار بتوانند در ورزشگاه حاضر شده و تیمشان را تشویق کنند. آن بازی هم که حسابی متفاوت از آب درآمد؛ زردپوشان در هفته چهارم لیگ قهرمانان آسیا با ۹ گل در ورزشگاه آزادی تهران مقابل آلمالیق ازبکستان به پیروزی رسیدند تا طعم حضور زنان در ورزشگاه خاص‌تر هم شود. این موضوع آن‌قدر برجسته بود که رامین رضاییان، مدافع ملی‌پوش این تیم را وادار به واکنش کرد.

رضاییان، ستاره سپاهان، در گفتگو با خبرنگار AFC نسبت به حضور زنان در ورزشگاه آزادی تهران گفت: «هواداران بدانند که ما در زمین فقط آن‌ها را داریم و صاحبان اصلی خودِ هواداران باشگاه هستند. مرسی که آمدند، چون این باشگاه برای هواداران است. به سپاهان بابت حضور تماشاگران زن تبریک می‌گویم، دم‌شان گرم. اصفهان باید اجازه بدهد که این زنان در این شهر هم بیایند و تیم‌شان را تشویق کنند. همه جای ایران زنان می‌آیند، واقعا زشت است، این زنان باید در اصفهان بیایند و تیم‌شان را تشویق کنند. دلخوشی مردم در این روزها، فوتبال است، از مردم نگیرید. بگذارید این ذره دلخوشی که از کنار فوتبال می‌توانیم به آن‌ها بدهیم، بیایند و کیف کنند و این لذت فوتبال را از آن‌ها نگیریم. خواهش می‌کنم».

اما حرف‌های رامین که احتمالا خواست سایر بازیکنان سپاهان هم هست، شنیده نشده؛ در اصفهان هنوز هم در‌های ورزشگاه به روی زنان بسته است و آن‌ها مجوز ورود را ندارند؛ حالا هرچقدر هم که می‌خواهد مسابقه حساس و حیثیتی باشد. مسئولان سیاسی و ورزشی این شهر هم در واکنش به این خلأ بزرگ، یک پاسخ تکراری دارند: هنوز مجوز ورود زنان به ورزشگاه در اصفهان صادر نشده است. اینکه چطور است که برای ورود گزینشی زنان یا ورود تماشاگران زن خارجی به این ورزشگاه زیرساخت مهیا و مجوز صادر می‌شود، ولی برای بقیه نه، از آن دست پرسش‌های تکراری و آزاردهنده است که کسی خودش را ملزم به پاسخ‌گویی به آن نمی‌داند.

روزنامه شرق نوشت: در فیفادی کنونی، ایران مثل بسیاری از تیم‌های ملی دیگر که درگیر بازی‌های رسمی نیستند، رو به انجام دو بازی تدارکاتی آورده است؛ یکی را چند روز پیش در بلغارستان برگزار کرده که با برتری یک بر صفر به پایان برده و دیگری را قرار است فردا‌شب، در ورزشگاه آزادی، مقابل آنگولا، یکی از تیم‌های آفریقایی برگزار کند. بازی با آنگولا در‌حالی قرار است به میزبانی تهران برگزار شود که طبق گفته مسئولان فدراسیون فوتبال، همین بازی قریب به ۱۰ میلیارد تومان هزینه روی دست فدراسیون گذاشته است.

حالا با توجه به وقت و هزینه‌ای که برای برگزاری این دیدار شده، پرسش مهمی که ذهن مخاطبان را درگیر کرده، این است که آیا قرار است در‌های ورزشگاه آزادی به روی تماشاگران باز شود یا خیر؟ ورزشگاه آزادی از آغاز رقابت‌های این فصل لیگ برتر در‌حالی پذیرای

میزبانی دو باشگاه مطرح استقلال و پرسپولیس بوده که بازی‌های مذکور بدون حضور تماشاگران برگزار شده است. اگرچه شایعات مختلفی به‌ویژه درباره حضورنداشتن زنان و نگرفتن مجوز‌های لازم درباره دلیل بدون تماشاگر شدن بازی‌ها در این ورزشگاه به راه افتاده؛ ولی مسئولان فدراسیون از یک‌سو و مسئولان شرکت تجهیز و توسعه از سوی دیگر، تأکید دارند به دلیل تعمیرات و مرمت بخشی از سکوها، امکان حضور تماشاگران در ورزشگاه وجود ندارد.

هرچند در‌این‌بین هم به اندازه کافی تناقض وجود دارد؛ چراکه یکی، دو مسئول عنوان کرده‌اند می‌توان پذیرای قریب به ۵۰ هزار نفر تماشاگر روی سکو‌های سالم ورزشگاه بود و چند مسئول دیگر هم به‌شدت اصرار دارند که چنین موضوعی نشدنی است و باید بازی‌ها بدون تماشاگر شود.

مسئله نبودن تماشاگر در این ورزشگاه و در کل درباره بازی‌های لیگ از آن جهت که برگزاری آن به فدراسیون داخلی مرتبط است، چندان حساسیتی را تا به الان ایجاد نکرده است (ظاهرا)؛ ولی وقتی پای بازی تیم ملی در میان باشد، ناخودآگاه وسواس بیشتری از سوی نهاد‌های خارجی ازجمله فیفا به وجود خواهد آمد. حالا با توجه به همین نگاه ویژه است که موضوع برگزاری بازی تیم ملی بدون حضور تماشاگران می‌تواند پرسش‌های زیادی را به وجود بیاورد. اول اینکه اگر این بازی بدون حضور تماشاگر برگزار شود، باید درباره چرایی‌اش دلیل قانع‌کننده‌تر از چیزی که درباره بازی‌های لیگ عنوان شده، دست‌وپا کرد. از سوی دیگر، اگر با حضور تماشاگران هم برگزار شود، آن‌وقت باید این ابهام بزرگ بررسی شود که چرا ورزشگاه آزادی برای بازی‌های تیم ملی بدون خطر است و می‌تواند پذیرای تماشاگران باشد؛ ولی برای بازی‌های لیگ برتر خطرناک می‌شود؟

این دوگانگی البته پیش‌از‌این از سوی مسئولان برگزار‌کننده صورت گرفته است؛ مثلا بازی تیم ملی در ورزشگاه آزادی با حضور تماشاگران زن برگزار شده؛ ولی سه روز بعد، به زنان اجازه ورود به ورزشگاه برای تماشای بازی‌های لیگ برتر داده نشده است. کسی هم در‌این‌میان احساس نکرده نیاز است چنین دوگانگی‌ای را تشریح کند.

حالا حداقل تا زمان نگارش این مطلب، فدراسیون به‌طور رسمی درباره با یا بدون تماشاگر بودن بازی تیم ملی با آنگولا صحبتی نکرده است؛ ولی با توجه به حساسیت شکل‌گرفته در چندین هفته نخست رقابت‌های لیگ برتر، به نظر می‌رسد دوباره موضوع بدون تماشاگر شدن این بازی روی میز بیاید و نهایتا رأی بیاورد.

اگر چنین شود، تیم ملی با وجود هزینه‌های زیاد، دوباره از حضور تماشاگرانش در این دیدار خانگی محروم است. غربت تیم ملی در خانه، از آن دست موضوعاتی نیست که بشود به‌سادگی از کنارش عبور کرد. بالاخره ورزشگاه آزادی حتی اگر همین امروز و فردا هم پذیرای تماشاگر نباشد، باید برای لیگ قهرمانان آسیا زمینه حضور تماشاگران را فراهم کند. حال اینکه در این بازه دو، سه‌هفته‌ای قرار است چه اتفاقی بیفتد، مشخص نیست. از سوی دیگر، فاصله‌گرفتن مردم از تیم ملی و حضور در ورزشگاه هم موردی است که باید کارشناسی شود. حتی اگر همین بازی با آنگولا در تهران هم با حضور تماشاگران برگزار شود، بعید است جمعیت زیادی از این دیدار استقبال کنند.

بخشی از این موضوع مربوط به برگزار‌شدن این مسابقه در روز‌های وسط هفته است و بخشی دیگر، کم‌شدن تماشاگران فوتبال در چند سال اخیر، اما اینجا راه‌حل دیگری هم وجود دارد؛ موضوع این است که اگر مسئولان ورزشی ایران به هر دلیلی قادر نیستند در ورزشگاه آزادی بازی را با تماشگر برگزار کنند، چرا این بازی دوستانه را به یکی از شهرستان‌های ایران نمی‌برند؟ مطرح‌کردن موضوعاتی از قبیل اینکه وقت جابه‌جایی نیست یا اینکه رایزنی‌های لازم صورت نگرفته هم نباید بهانه شود؛ چرا‌که اتفاقا فردی در همین فدراسیون فوتبال حضور دارد که به‌خوبی و پس از لابی‌های لازم، یکی از دیدار‌های رسمی تیم ملی (تازه بازی با آنگولا که دوستانه است) را به مشهد برد تا این شهر میزبانی را برعهده بگیرد.

درست است که آن بازی تبدیل به یکی از زشت‌ترین میزبانی‌های تاریخ فوتبال ایران شد و به صورت زنانی که قصد ورود به ورزشگاه داشتند، اسپری فلفل پاشیده شد، ولی به هر روی، استقبال خوبی از آن دیدار از سوی مردان مشهدی به عمل آمد. پس وقتی یک بازی کاملا رسمی را در چشم به‌هم‌زدنی از تهران به مشهد انتقال داده‌اند، انتقال یک بازی دوستانه به شهرستانی دیگر که کار دشواری نیست.

از سوی دیگر، فدراسیون فوتبال با توجه به تعهدی که به فیفا داده، موظف است در بازی‌های تیم ملی که میزبانی را برعهده دارد، در‌ها را به روی زنان بگشاید. این یکی هم شاید در تهران و شهرستان‌های بزرگ از‌جمله اصفهان و مشهد نیاز به گرفتن مجوز داشته باشد؛ ولی بعید است در شهرستان‌های دیگر، به‌ویژه آن‌هایی که در رقابت‌های لیگ برتر از زنان پذیرایی کرده‌اند، مشکلی در پی داشته باشد. از شروع رقابت‌های لیگ برتر این دوره، بازی‌های برگزار‌شده در تهران کلا بدون تماشاگر شده و به هواداران زن سپاهان و تراکتور هم اجازه ورود به ورزشگاه داده نشده، ولی در عوض سیرجان، اراک، انزلی و قزوین تا به الان مجوز حضور زنان در ورزشگاه را گرفته و از این نظر مشکلی ندارند.

اینجا می‌توان با انتخاب یکی از این شهر‌ها که اتفاقا یکی، دو تا هم از زمین چمن خوبی بهره‌مند هستند، با یک تیر چند نشان زد؛ اول اینکه تیم ملی را رفته‌رفته با مردم آشتی داد و دیگر دلهره واردنشدن زنان به ورزشگاه را هم نداشت. بدیهی است که استقبال تماشاگران در شهرستانی که تا به الان میزبان تیم ملی نبوده، به‌وضوح بیشتر از تهران برای این دیدار تدارکاتی خواهد بود. البته این مورد با شعار مسئولان مبنی بر تمرکز‌زدایی تیم ملی از تهران و ملی‌کردن این تیم به‌معنای واقعی هم همخوانی بیشتری دارد.

واضح است که چنین مواردی به‌معنای نشان‌دادن راه خروج نیست و همچنان بی‌دردسرترین راه همان است که در‌های ورزشگاه آزادی به روی تماشاگران زن و مرد باز شود تا تیم ملی احساس غربت نکند؛ ولی این هم واقعیتی انکارناپذیر است که تیم ملی فقط برای تهرانی‌ها نیست و حداقل در این بازی‌های تدارکاتی که رقیب هم نام و آوازه‌ای ندارد، می‌توان حس میزبانی را به سایر شهرستان‌ها تزریق کرد.