خلیج فارس:علی خیرآبادی در عصرایران نوشت: مجتبی همیشه شماره یک قلب سکو‌ها بود. او دلیل نظم یافتن آبی‌ها بود در دورانی که انقدر آسمان تهران برای استقلالی‌ها تیره و تار نبود.
قصه جباری و استقلال شاعرانه است و نمی‌توان احساسات را از آن حذف کرد. مجتبی همان مردی است که «هشت شاکی» بودن را به «زیدان آسیا» بودن ترجیح می‌داد و می‌دهد. جباری همیشه آبی برای سکوهای آبی بوده و از آن دسته افرادی است که تمام آبی‌ها دوستش دارند.
بازیکن که بود وقتی پا به توپ میشد حتی رقبا هم تشویقش می‌کردند. از آن دسته فوتبالیست‌هایی است که برای تمام هواداران فوتبال ایران محترم است. اهل شعر و ادب است، این سالهای دور از فوتبال را در کتاب‌فروشی خود که حوالی خیابان زعفرانیه است، گذرانده است.
نامش برخلاف سالهای بازیکنی در سالهای اخیر پیوندی با حاشیه نداشته است و آرام زندگی کرده است. حالا مجتبی پدر هرمان و ماهور است. حتما آنها هم مثل تمام هواداران استقلال منتظر نمایش‌های خیره کننده تیم پدر هستند. مجتبی سرمربی و فرمانده هفتم این لشگر شکست خورده است. لشگری که در هر دو دربی شکست خورده، لیگ و سهمیه لیگ نخبگان را از دست داده است و در لیگ نخبگان هم حذف شده است.
لشگری که حتی هواداران استقلال هم با آن قهر هستند. آخرین روزنه امید این فصل استقلال جام حذفی است و حالا هواداران استقلال امیدوار هستند درست مثل زمانیکه با یک پاس شگفت انگیز سرنوشت دیدارهای مختلف را به نفع استقلال تغییر می‌داد، این بار هم استقلال را قهرمان جام حذفی کند تا این فصل کابوس‌وار برای استقلال پایان خوشی داشته باشد.
کار جباری اما خیلی سخت است. استقلال حتی بردن هم فراموش کرده است. استقلال در 9 دیدار اخیر خود یا باخته و یا مساوی کرده است و این در حالی است که پیکان رقیب جام حذقی این تیم در 12 دیدار اخیر خود شکست نخورده است و از مدعیان صعود به لیگ برتر است، از طرفی به غیر رامین رضائیان و چند بازیکن دیگر اکثریت ترکیب استقلال از شرایط آرمانی خود به دور هستند.
جباری قطعا در این بازی‌های باقی مانده تا پایان فصل چالش‌های زیادی را با آمادگی بدنی بازیکنان استقلال خواهد داشت، استقلال به هیچ وجه پیش فصل خوبی را از لحاظ بدنی پشت سر نگذاشته است. باید ببینیم آیا جباری به این فصل تلخ پایان خوشی می‌بخشد یا او هم مثل شش کادرفنی قبلی قرار نیست که دوران خوبی را در این فصل برای باشگاه استقلال رقم بزند.