امید زاهد
روزگاری در آسمان ها باید دنبالش می گشتیم، امروز راوی یادها و خاطره ها شدند. ناگفته های فراوانی از تاریخ بوشهر دارد. در کنار کاپیتان با سیمرغ خاطراتش همراه شدم. او از شرکت در کلاس های موسیقی و کمک برای گشایش خانه فرهنگ برایم گفت. از نشستن کنار میدان دروازه با دوستانش و از خوردن نان با حلوای کنار نانوایی در میدان ششم بهمن همه و همه در چشم بهم زدنی مرور شد.
فارغ التحصیل مدرسه سعادت وقتی با دیپلم طبیعی به نیروی هوایی ایران پیوست، چندی بعد برای گذراندن دوره های آموزشی به آمریکا اعزام شد. پس از موفقیت در دوره آموزشی به کشور بازگشت، اما بار دیگر برای دوره آموزشی به آمریکا رفت.
وقتی بازگشت، در ایران انقلاب شده بود. این بود که چرخ روزگار دگرگون شد و به خانه بازگشت. با وجود این، وقتی جنگ شد او حماسه ها آفرید.
به قول کاپیتان، گروه شناسایی شعارش سه کلمه بود: بدون سلاح، نترس و تنها… .
اسکورت ها تا لب مرز، هواپیمایش را همراهی می کردند و کاپیتان می ماند بدون سلاح، نترس و تنها… .
وقتی برای شناسایی وارد مرز دیگر می شد، به جای مهمات، دوربین های تصویربرداری همراه داشت در حالی که قلبش برای ایران و ایرانی می تپید.
با هواپیماهای شناسایی و تا آنجا که توان داشت در خدمت به میهن و کشور دریغ نکرد. در زمان جنگ ایران و عراق و طی عملیات شناسایی زخمی شد و دیگر نتواست پرواز کند… .
این بود که پس از درمان و گذراندن دوران نقاهت، همچنان کوهی استوار و پایدار در آسمان و زمین ایران و بوشهر می درخشد. جانبازی سلحشور بدون آنکه از عنوان جانبازی برای خودش استفاده کند و امتیازی بگیرد، بدون سلاح، نترس و تنها به استقبال دشواری های زندگی و روزگار رفت و سربلند و سرافراز گردید.
کاپیتان “سیاوش روشن” نامی به بلندای آسمان است.
امروز یاری گر و یاری رسان جوانان ایران زمین در موسسه پروازی ققنوس (اولین مرکز گردشگری هوایی) است و به آموزش پرواز مشغول است. مانا و پایدار باشی کاپیتان!
به راستی:
بلند آسمان جایگاه شماست.