مهدی طارمی

خلیج فارس:مشهورترین لژیونر فعلی فوتبال ایران، یک تناقض عجیب را در تیم باشگاهی‌اش با خود به همراه دارد. او در حالی برای حضور در اردوی تیم ملی ایتالیا را ترک کرد که انگار بازی در رقابت‌های داخلی این کشور با سبک و سیاق وی جور درنمی‌آید! اینتر در حالی بازی بزرگ این هفته سری A را با تساوی برابر ناپولی صدرنشین به پایان رساند که سهم مهاجم ایرانی‌اش از حضور در میدان، کمتر از ۱۵ دقیقه بود.

طارمی که مشخصا به عنوان بک‌آپ دو مهاجم اصلی نراتزوری به ترکیب اضافه شده، آمار ۱۰ بازی در لیگ را به ثبت رسانده، اما مجموع دقایق بازی‌اش به ۲۳۲ دقیقه رسیده که نشان می‌دهد او بازیکن رزرو تیم است. البته اوضاع در لیگ قهرمانان به شکل عجیبی متفاوت است و طارمی در هر ۴ بازی اینتر در این رقابت‌ها به میدان رفته و این حضور به ۳۳۵ دقیقه می‌رسد. برخلاف سری A، او در اروپا موفق به گلزنی هم شده و دو پاس گل هم برای هم‌تیمی‌هایش ساخته است. به نظر می‌رسد سیمونه اینزاگی روی کاربرد این مهاجم ۳۲ ساله برای رقابت‌های جانبی حساب کرده و او باید امیدوار باشد آن‌قدر بدرخشد که اینتر به همین زودی از لیگ قهرمانان حذف نشود چراکه فرصت بازی‌اش از آنچه هست، کمتر خواهد شد!
منبع: دنیای اقتصاد

خلیج فارس:در سال‌های گذشته خیلی از ورزشکاران و سینماگران و خواننده‌های ایرانی با وجود زندگی در ایران برای داشتن اقامت کشور‌های دیگر تلاش کردند. این اقدامت کم و بیش به گوش مردم می‌رسید، اما شاید به خاطر فضای سیاسی خوش‌بینانه‌تر دهه‌های قبل یا نبود شبکه‌های اجتماعی یا هر دلیل دیگری چندان برجسته نمی‌شد. اما در چند سال گذشته شرایط متفاوت شده است. به بیان ساده مردم درست یا غلط تصور می‌کنند آدمی در جایگاه یک سلبریتی پولدار وقتی برای گرفتن اقامت کشوری خارج اقدام می‌کند یک هدف دارد: اینکه وقتی دید هوا پس است فلنگ را ببندد و در برود. این ذهنیت در مورد فرزندان مسوولان که در کشور‌های خارجی روزگار می‌گذرانند هم وجود دارد. مردم می‌گویند اگر چنین نیست چرا تلاش می‌کنید پاسپورت یک کشور دیگر را داشته باشید؟ شما که پول دارید و در کشور خودتان هم زندگی می‌کنید و هر وقت دوست داشته باشید، می‌توانید به سفر‌های خارجی بروید، پس چرا دنبال اخذ شهروندی هستید؟

در این نوشته به صورت مشخص در مورد سه کاپیتان ورزش ایران صحبت می‌کنیم. میلاد عبادی‌پور، مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش.

در سال ۱۳۹۹ خبر رسید میلاد عبادی‌پور، کاپیتان تیم ملی والیبال ایران که در تیم اسکرابلچاتوف لهستان بازی می‌کرد، اقامت لهستان را گرفته است. البته این کلمه اقامت مترادف شهروندی یا همان داشتن پاسپورت یا دوتابعیتی شدن است؛ منتها به نسبت عبارات دیگر بار منفی ندارد. میلاد عبادی‌پور در توضیح این اتفاق گفت: باشگاه به مناسبت نودمین سالگرد تاسیس تیم این تابعیت را به من هدیه داد که قطعا عبارت دقیقی نبود.

در اردیبهشت امسال و در کشاکش پیوستن مهدی طارمی یکی از کاپیتان‌های تیم ملی فوتبال به باشگاه اینتر یک روزنامه پرتغالی فاش کرد مهدی به دنبال دریافت شهروندی کشور پرتغال است. روزنامه اوجوگو نوشت: «طارمی در ابتدای سال جاری میلادی مجوز اقامت دائم در کشور پرتغال را به دست آورده که یکی از شروط اساسی برای اخذ تابعیت این کشور است.»

همین چند روز پیش علیرضا جهانبخش، کاپیتان دیگر تیم ملی فوتبال ایران هم رسما اعلام کرد به دنبال گرفتن اقامت هلند است و اصلا به خاطر همین همه پیشنهاد‌های خارج از لیگ هلند خود را رد کرده و این فصل پیراهن هیرنفین را به تن خواهد کرد. جهانبخش روز ۱۷ آبان در استوری اینستاگرامش نوشت: «بعد از حدود ۳ ماه که از نقل و انتقالات تابستونی و عدم انتخاب تیم من گذشته در طول این مدت نقل قول، شایعات و نظرات مختلفی رو شنیدم. اما واقعیت ماجرا این هستش که من بعد از ۸ سال زندگی در کشور هلند این شرایط برام به وجود اومد که برای اقامت کشور هلند اقدام کنم بعد از مشورت با خانواده و از اونجا که این کشور مثل خانه دوم من هستش تصمیم به انجام این کار گرفتم. به دلیل طول کشیدن پروسه اداری و مسیری که باید سپری می‌شد اجازه خروج از این کشور و امضای قرارداد در کشور دیگر رو نداشتم.»

مسلما حق هر فردی در دنیاست که برای آینده خود و خانواده‌اش بهترین برنامه‌ریزی‌ها را انجام بدهد. همان‌طور که مثلا رامبد جوان با وجود اینکه در برنامه‌های تلویزیونی‌اش همه را به ماندن در ایران تشویق می‌کرد فرزندش را در کانادا به دنیا آورد تا بتواند برای او اقامت این کشور را بگیرد. از سمت دیگر هر انسانی حق دارد مهاجرت کند، تابعیت مضاعف بگیرد یا کار‌های شبیه به این. قطعا همه این افراد برای تصمیم خود دلایل منطقی هم دارند؛ مثلا عبادی‌پور می‌گوید برای تسهیل تردد در کشور‌های اروپایی و راحتی جابه‌جایی بین باشگاه‌های قاره سبز اقامت لهستان را گرفته است. رسانه‌ها می‌گفتند طارمی می‌خواهد اقامت پرتغال را بگیرد تا به عنوان سهمیه اروپایی راهی اینتر شود که البته چنین هم نبود، چراکه روزنامه توتو اسپرت چاپ ایتالیا فاش کرد: «مهاجم جدید اینتر با وجود تلاش برای اخذ تابعیت پرتغال به عنوان بازیکنی غیر اتحادیه اروپا از پورتو به اینتر پیوست.» جهانبخش هم می‌گوید هلند خانه دومش است و حالا که شرایط گرفتن اقامت آن کشور فراهم شده چرا این کار را نکند؟

آنچه این وسط باقی می‌ماند، مدیریت افکار عمومی است. همان‌طور که گفته شد مردم به واسطه شرایط خاص سیاسی و اجتماعی ایران، به خاطر فشار اقتصادی و به دلیل وضعیت منطقه خاورمیانه که همیشه درگیر تنش است و این روز‌ها ایران هم قاطی ماجرا شده ذهنیت خاصی نسبت به ماندن در ایران و تلاش برای مهاجرت دارند. نرخ علاقه به مهاجرت هم که هر روز در حال افزایش است. حال در چنین شرایطی وقتی می‌بینند کاپیتان‌های تیم‌های ملی به عنوان یکی از نماد‌های همبستگی و امید ایرانیان به راحتی از گرفتن اقامت کشور‌های دیگر می‌گویند احساس بدی پیدا می‌کنند. خیلی‌ها در این شرایط احساس «تن‌ها گذاشته شدن» می‌کنند.‌

نمی‌شود به کسی که قصد گرفتن اقامت کشور‌های دیگر را دارد، گفت: نرو! آنچه باید تغییر کند حتما فضای کلی حاکم بر کشور است. آنچه باید تقویت شود میزان امید مردم نسبت به آینده است. در عین حال نمی‌توان منکر مسوولیت‌های اجتماعی که روی دوش چهره‌های سرشناس ناخواسته گذاشته شده است، شد. به هر حال مردم اینها را می‌بینند و سبک زندگی‌شان را تقلید می‌کنند. از طرف دیگر نباید فراموش کرد که اگر عبادی‌پور شده کاپیتان تیم ملی والیبال، اگر طارمی شده ستاره اینتر یا جهانبخش به لیگ برتر انگلیس راه پیدا کرده و سال‌ها در هلند فعالیت کرده با امکانات همین کشور و مالیات همین مردم بوده است. بستن بازوبند کاپیتانی تیم‌های ملی پرطرفدار و تیمی این مسوولیت‌ها را بیشتر هم می‌کند. خیلی‌ها شاید بپرسند شما بازوبند کاپیتانی تیم ملی کشوری را بر بازو می‌نشانید که به شهروندی‌اش قناعت ندارید؟ آیا ایران برای شما کافی نیست؟ اینجاست که آدم می‌تواند یاد یکی از شعر‌های ماندگار استاد محمدعلی بهمنی بیفتد که همین چند ماه پیش از دنیا رفت:
تا گُل ِ غُربت نرویاند بهار از خاک جانم
با خزان‌ات نیز خواهم ساخت خاکِ بی‌خزانم!
منبع: روزنامه اعتماد

خلیج فارس:روزنامه گاردین در گزارشی ویژه، به تحلیل نخستین شکست اروپایی آرسنال پرداخته و با استفاده از تیتر “پنالتی بحث‌برانگیز چالهان‌اوغلو پیروزی اینتر مقابل آرسنال را رقم زد” نوشته است که مهدی طارمی و هاکان چالهان اوغلو نقش مهمی در پیروزی اینتر برابر توپچی‌ها داشته اند.

در متن این گزارش آمده است: مشکلات میکل آرتتا همچنان در حال افزایش است. در هفته‌ای که با استعفای غیرمنتظره ادو، مدیر ورزشی، شوکه شدند، آرسنال روند شکست‌ناپذیری خود در لیگ قهرمانان اروپا را از دست داد، پس از آنکه هاکان چالهان‌اوغلو رکورد خود در عدم از دست دادن پنالتی برای اینتر را حفظ کرد و تنها گل بازی را در دیداری پرتنش به ثمر رساند.

این دیدار برای آرتتا بسیار ناامیدکننده بود. او به‌طرز عجیبی بعد از نیمه‌اول کارت زرد گرفت و نزدیک بود که از کنار زمین اخراج شود، در حالی که تیمش در جستجوی گل تساوی بود. با وجود عملکرد بهبودیافته در نیمه دوم که در آن آرسنال موفق به کسب ۱۴ کرنر مقابل هیچ کرنر از سوی اینتر شد، این تیم دومین شکست پیاپی ۱-۰ خارج از خانه را متحمل شد.

آخرین باری که آرسنال برای رویارویی با اینتر به این استادیوم بزرگ سفر کرد، حدود ۲۱ سال پیش بود و یکی از شب‌های خاطره‌انگیز اروپایی تاریخ خود را رقم زد. ادو در کنار ری پارلور در خط میانی حضور داشت و تیم آرسن ونگر با پیروزی ۵-۱ به کار خود پایان داد، که گل انفرادی درخشان تیری آنری آن را در فصل شکست‌ناپذیران به اوج رساند. اما این بار، با وجود تسلط آرتتا و تیمش پس از فشار‌های اولیه میزبان، این نتیجه تکرار نشد.

آرسنال اکنون در شش بازی اخیر خود در تمامی رقابت‌ها سه بار شکست خورده است و این روند پیشرفت اولیه آنها در این فصل را متوقف کرده است. تنها نکته مثبت بازگشت کاپیتان، مارتین اودگارد، در دقایق پایانی بازی بود؛ او پس از ۱۲ بازی به دلیل مصدومیت مچ پا، در این دیدار حضور داشت.

در غیاب دکلان رایس، توماس پارتی به نقش هافبک مرکزی بازگشت و بن وایت در خط دفاعی اصلی حضور داشت که تا قبل از این بازی در شمال ایتالیا در سه دیدار لیگ قهرمانان هیچ گلی دریافت نکرده بود. اینتر اکنون با چهار کلین‌شیت در جمع هشت تیم برتر لیگ قهرمانان قرار دارد و آرسنال در جایگاه دوازدهم است.

سرمربی اینتر، سیمونه اینزاگی، پنج بازیکن کلیدی خود را برای پیروزی مقابل ونتزیا در روز یکشنبه استراحت داده بود، از جمله چالهان‌اوغلو و مهدی طارمی که هر دو نقش مهمی در این بازی داشتند. اینزاگی گفته بود که تیمش برای خنثی کردن تهدید‌های هجومی آرسنال تلاش خواهد کرد که مالکیت توپ را حفظ کند، اما این قهرمان ایتالیا بود که ابتکار عمل را به دست گرفت. تنها ۱۰۰ ثانیه از بازی گذشته بود که دنزل دومفریس با شوتی محکم به تیرک دروازه داوید رایا کوبید و سپس چالهان‌اوغلو ضربه‌ای از راه دور را به نزدیکی تیر زد.

آرسنال برای پیدا کردن ریتم خود دچار مشکل بود و یک مداخله به‌موقع از گابریل مگالائس لازم بود تا پاس زمینی خطرناک طارمی به داخل محوطه را دفع کند. این مدافع برزیلی پس از هل دادن کاپیتان اینتر، لائوتارو مارتینز، در حالی که آرسنال برای زدن اولین کرنر خود آماده می‌شد، کارت زرد دریافت کرد. آرتتا از این فرصت توقف بازی استفاده کرد تا دستورات تاکتیکی به یورین تیمبر و گابریل مارتینلی بدهد، احتمالاً برای کاهش خطر دامفریس.

پیش از اینکه کاپیتان موقت تیم اولین شوت در چارچوب آرسنال را در دقیقه ۲۷ به ثبت برساند، این بازیکن برزیلی نتوانست از بازی عالی بوکایو ساکا بهره کافی ببرد. سانتر خطرناک مارتینلی نیز تنها چند سانتی‌متر با برخورد به سر میکل مرینو فاصله داشت؛ مرینو در این برخورد ضربه‌ای به سرش دریافت کرد، چرا که یان زومر، دروازه‌بان اینتر، توپ را با مشت دفع کرد، اما VAR اعلام کرد که هیچ خطایی صورت نگرفته است که این تصمیم باعث خشم آرتتا شد.

با وجود تلاش‌های اولیه‌شان، اینتر هنوز داوید رایا را به چالش نکشیده بود، اما فرصت آنها درست در آستانه نیمه اول فرا رسید، زمانی که داور، ایستوان کوواچ، به دلیل برخورد توپ با دست مرینو پس از شلیک والی طارمی از فاصله نزدیک، پنالتی اعلام کرد. مرینو، هافبک اسپانیایی، تقریباً کاری نمی‌توانست انجام دهد، و چالهان‌اوغلو با آرامش پنالتی را به گل تبدیل کرد تا میزبان را پیش بیندازد.

مگالائس نتوانست از بازی عالی بوکایو ساکا بهره کافی را ببرد و سپس کاپیتان موقت اولین شوت در چارچوب آرسنال را در دقیقه ۲۷ پس از حرکت از جناح راست به سمت داخل ثبت کرد.

این آخرین حرکت مرینو در شب بود؛ او در نیمه دوم با گابریل ژسوس تعویض شد و کای هاورتز به میانه میدان رفت. آرسنال مصمم به پیدا کردن راهی برای بازگشت به بازی بود، چرا که مارتینلی توپی را به کنار تور زد و ویلیام سالیبا هم پرشی ناموفق از روی یک کرنر داشت، در حالی که دروازه خالی بود. آنها تقریباً از کرنر بعدی خود گلزنی کردند، زمانی که گابریل در تیر نزدیک یک ضربه سر زد، اما دنزل دومفریس توپ را از روی خط دروازه بیرون کشید.

مارتین اودگارد که در کنار زمین برای گرم کردن مشغول بود، با دقت نظاره‌گر بازی بود، هرچند اینتر با یک تعویض سه‌گانه در دقیقه ۶۰ نیروی تازه‌ای به میدان آورد. سپس آرتتا به دلیل برداشتن توپ در حالی که هنوز در زمین بود کارت زرد عجیبی دریافت کرد و اینتر یک ضربه آزاد به دست آورد. داور رومانیایی چند دقیقه بعد و پس از اعتراض آرتتا به یک تصمیم دیگر، به او آخرین اخطار را داد، در حالی که خشم او در حال افزایش بود. آرتتا گفت: «مکالمه جالبی بود.»

هاورتز یک فرصت طلایی برای تساوی داشت، زمانی که ارسال لئاندرو تروسارد به او رسید و او از فاصله هشت یاردی ضربه زد، اما تلاشش ضعیف بود و یان بیسک توانست به‌موقع توپ را بلاک کند. آرتتا ابتدا به نوجوان اتان انوانری برای الهام گرفتن روی آورد، وقتی که هاورتز دچار جراحتی شد که به بخیه نیاز داشت، پیش از اینکه اودگارد در وقت‌های اضافه وارد میدان شود. اما دفاع اینتر همچنان مستحکم باقی ماند و آنها با یک کلین‌شیت دیگر خود را برای بازی حساس آخر هفته مقابل ناپولی آماده کردند. برای آرسنال که قرار است یکشنبه به لندن برود و با چلسی روبه‌رو شود، ناامیدی‌ها همچنان ادامه دارد.

منبع: ورزش سه