مسعود پزشکیان

خلیج فارس:فیاض زاهد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و عضو شورای راهبری دولت چهاردهم درباره تعریف خود از وفاق ملی بیان کرد: به نظرم آقای دکتر مسعود پزشکیان، همان تلقی را دارد که در بخش قبلی عرایضم توضیح دادم. می‌داند که با دعوا با نهادهای موثر حاکمیت به جایی نمی‌رسد. حسن روحانی دعوا کرد. نتیجه آن دعواها مشخص شد. آقای رئیسی هم دعوا نکرد. دولت کاملا ناموفقی داشت. برای او آمرزش طلب می‌کنم. ولی در حوزه عملکردی، عملکرد دولت آقای رئیسی فاجعه بار بود.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از خبرانلاین، وی ادامه داد: پس ما دو نمونه داریم. یک نمونه که خود را ذوب در حاکمیت می‌دانست و نتیجه عملکرد دولتش را شاهدیم. یک نمونه هم دولت آقای روحانی بود که بنده هم به او رای داده و علاقمند بودم ولی معتقد بودم که نباید دعوای رئیس جمهور با نهادهای بالادستی به رادیو تلویزیون کشیده شود و این به صلاح نیست.
پزشکیان می‌داند مسئله تحریم، FATF و گشت ارشاد با دعوا حل نمی‌شود

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: آقای پزشکیان این را شاهد است. یک مدل پیش می‌برد که در آن، از نظر پزشکیان به نحوی بازگشت به ارزش‌های اول انقلاب است. شاید این امکان پذیر نباشد. در این باره الان اظهار نظر نمی‌کند. ولی شاید این امکان پذیر نباشد. به این معنا که اتفاقاتی در کشور رخ داده است که فراموش کردن آن‌ها حداقل برای افکار عمومی به این راحتی نیست. ولی آقای پزشکیان معتقد است اگر قرار است مسئله فیلترینگ یا گشت ارشاد را حل کنیم و اگر قرار است سطح تعامل با جامعه جهانی را گسترش دهیم و بزرگترین مصیبت این کشور یعنی تحریم و FATF را حل کنیم، او نمی‌تواند با دعوا و تنها با اصلاح طلب‌ها این را حل کند.

وی با بیان اینکه پزشکیان به دنبال ایجاد یک بستر همکاری مشترک است، گفت: ما باید کاری کنیم که همه سودشان را در این تحول ببینند. هم حاکمیت و هم رئیس جمهور سودش را در این ببیند. اگر به گونه ای رفتار کنیم که نهادهای موثر حس کنند بازنده این بازی خواهند بود، بازی مسعود پزشکیان را خراب خواهند کرد.
علاقه عاطفی و اعتماد رهبری به پزشکیان برای او سرمایه بزرگی است

فیاض زاهد بیان کرد: هنر سیاست، هنر چانه زنی و مذاکره کردن و داد و ستد کردن در یک فضای کاملا آگاه و هوشیار توسط آقای پزشکیان می‌تواند این را رقم بزند. نه کاملا خودش را وا بدهد- البته این خصلت را دارد- پایش بیافتد مسعود پزشکیان اهل کوتاه آمدن نیست. با یک شخصیت طرف نیستید که همه جا وا می‌دهد. اصلا اینطور نیست. این مرز را خوب می‌داند که برای دعوا نیامده است و تا کجا می‌تواند این تعامل را پیش ببرد.

وی افزود: حس من می‌گوید طرف مقابل می‌داند با چه چیزی طرف است. از همه مهم تر این است که رهبری این کشور که بدون تعامل و توافق با ایشان نمی‌توان برخی از این پروژه‌های بزرگ را پیش برد، یک اعتماد و علاقه عاطفی به مسعود پزشکیان دارد که این می‌تواند برای او سرمایه بزرگی باشد.

خلیج فارس: فعال سیاسی اصولگرا در شبکه اجتماعی ایکس پیامی خطاب به مسعود پزشکیان منتشر کرد.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از برترین ها؛محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا، با انتشار یادداشتی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:

آقای دکتر ⁧پزشکیان⁩

‌در دیدار با اعضای ⁧جبهه پایداری⁩ یادتان بود که این قسمت از آیه قران را که می فرماید: لکم دینکم و لی دین ( دین شما مال خودتان و دین من برای خودم) را برایشان بخوانید؟!!

خلیج فارس:روزنامه هم میهن نوشت: همیشه می‌گفتند که برخی حکومت‌ها برای حفظ انسجام داخلی می‌کوشند که یک دشمن خارجی بتراشند؛ بلکه در ذیل توجه به آن دشمن اتحاد و انسجام داخلی خود را تقویت کنند. این واقعیت معمولاً در جنگ‌ها و تنش‌های خارجی ایجاد و دیده می‌شود. نمونه آن، همین اسرائیل و نتانیاهو است که در آستانه سقوط بود؛ ولی جنگ غزه موجب شد که فعلاً او را از سریر قدرت برکنار نکنند.

ولی ظاهراً در ایران عکس این قاعده برقرار است و هرگاه پای دشمن کشور پیش می‌آید، عده‌ای حاضر می‌شوند که آن را فراموش کنند و بهانه‌ای برای حمله به رقبای خود قرار دهند. گویی، ادامه آتش تهیه دشمن هستند.‌
چند روز پیش از یکی از آنان پرسیده شد که تو که این‌همه علاقه‌مند به رفتن جنگ با اسرائیل در غزه بودی، حالا چرا به لبنان نمی‌روی؟ به‌جای عذرخواهی گفت: «عناصر مزدور و نفوذی آمریکا و اسرائیل به اسم اعتدال و اصلاحات در داخل کشور درحال توطئه هستند؛ نباید میدان را برایشان خالی کرد.»

درحالی‌که وی پیش از این نوشته بود: ‌«از مسئولین کشورم درخواست و به آنها اعلام می‌کنم، در این مقطع سرنوشت‌ساز برای کمک به رزمندگان مقاومت و پایان دادن به حیات نامبارک رژیم صهیونیستی، ‎آماده اعزام به غزه هستم.»

اصلاً هم فکر نکرد که دلیل به لبنان نرفتن اگر درست باشد قبلاً هم بوده و تازه ایجاد نشده است، پس چرا آن زمان اعلام آمادگی کردند و حالا استنکاف می‌کنند؟ برای توجیه رفتار نادرست خود حاضر هستند بدترین تهمت‌ها را به دیگران بزنند. یا آن دیگری که نماینده مجلس است نیز گفته: «اگر جلیلی رئیس‌جمهور بود، اسرائیل جرأت این اقدامات را نداشت»؛ یک لحظه هم فکر نکرده که این نوعی تعریض به مقامات دیگر است که گویی بودن و نبودن‌شان تاثیری در این رفتارها ندارد.

مهمتر اینکه یکی هم ممکن است در تقابل با این برداشت بگوید که اسرائیل در صورت رئیس‌جمهور بودن جلیلی، حمله نمی‌کرد چون با او تعارض منافع ندارند که بخواهند به منافع ایران ضربه بزنند. سومی هم که طرفدار دولت رئیسی است، بی‌توجه به سابقه امر و در صداوسیمای کشور گفته است که: «دروغ آمریکایی‌ها را باور کردیم و آنها «یازده ماه» است با همین شیوه در حال تداوم جنگ هستند!» و ‌لحظه‌ای دقت نمی‌کند که ۹ماه این مدت را دولت مورد علاقه ایشان در رأس کار بود و اسرائیلی‌ها هم از این نوع اقدامات کم انجام ندادند.
ماجرا فقط در سطح فعالان شناخته‌شده جناح تندرو نیست؛ بلکه در سطوح پایین‌تر و توئیتر و فضای مجازی کار به ناسزاگویی رسیده است. به قول سعدی علیه‌الرحمه: «اگر ز باغ رعیت ملک خورد سیبی/ برآورند غلامان او درخت از بیخ» هنگامی که نماینده مجلس و تحلیلگر رسمی تندروها چنین بگویند، از اقدامات پیاده‌نظام آنان چه انتظاری می‌توان داشت؟

این گفتارها و رفتارها نشان می‌دهد که این جماعت نسبت به مسئله خارجی هیچ اهمیت و حتی حساسیتی ندارد. آنان دنبال کسب قدرت داخلی هستند؛ قدرتی که مردم حاضر به تفویض آن به این جماعت نیستند، چون آنان را شناخته‌اند. از سوی دیگر، تصور آنان از پزشکیان و نحوه واکنش او قدری اشتباه است. او در شعار وفاق صادق و پای کار است. ولی معلوم نیست اگر به‌جایی برسد که رفتار آنان را مانع شکل‌گیری وفاق بداند، چه خواهد گفت؟
واقعیت این است که جامعه‌ای که چنین افرادی با چنین نگاهی در آن باشند، بی‌نیاز از دشمن است.

خلیج فارس: احمد زیدآبادی با انتشار یادداشتی نکته‌هایی را پیرامون حمید رسایی بیان کرد.

احمد زیدآبادی، فعال سیاسی اصلاح طلب با انتشار یادداشتی در کانال تلگرامی‌ خود، نوشت:

شیخ حمید رسایی از نگاه من فردی با ایده‌ها و خط‌مشی تند و افراطی است، اما به خلاف برخی از همراهانش، اهل بحث و جدل و گفتگوست و آدابش را هم کم و بیش رعایت می‌کند. او در مسیر خودش پیگیر و جنگجو و بی‌ملاحظه و صریح است، این خصلت شاید از سر بی‌باکی معطوف به سادگی و شاید هم تصوری از احساس مصونیت دائمی باشد. در هر صورت بر برخی همگنانش ترجیح دارد.

ماجرای اصرار او برای اعزام به غزه هنوز فراموش نشده است، بنابراین حالا که جنگ در جنوب لبنان اوج گرفته است، برخی افراد از جمله خود من، به یاد آن اصرار افتادیم تا “شوخ شیخ را به روی او بیاوریم” هر چند که به لحاظ ادب درویشی شاید خیلی هم پسندیده نباشد، اما بدبختانه سیاست هم اقتضائات منطقی و نظام اخلاقی خاص خود را دارد!

در هر حال، آقای رسایی طعن طاعنان را بی‌پاسخ نگذاشته و گفته است که همیشه آمادۀ اعزام به صحنه‌های جنگ است اما در مورد لبنان، اولاً حزب‌الله خودش به تنهایی از پس اسرائیل برمی‌آید و ثانیاً حضورش در داخل ایران ضروری است چرا که در برابر توطئۀ عناصر مزدور و نفوذی آمریکا و اسرائیل به اسم اعتدال و اصلاحات، نباید صحنه را خالی کرد.

خب، این هم که جواب قاطع و دندان‌شکنی به شمار نمی‌رود! او وقتی تأکید می‌کند که حزب‌الله خود به تنهایی از پس اسرائیل برمی‌آید و نیازی به حضور او در لبنان نیست، روی دیگرِ حرفش آن است که حماس از پس اسرائیل برنمی‌آید و به همین دلیل هم وی داوطلب اعزام به غزه شد! آیا نظرش دقیقاً همین است؟

در مورد بخش دوم حرفش اما سخن بی‌نهایت است. هدف انتقاد او قاعدتاً نمی‌تواند اصلاحاتی‌ها و اعتدالی‌ها باشد چرا که در دورۀ ریاست جمهوری مرحوم رئیسی، این دو نیرویِ به زعم او مزدور و نفوذی، کلاً از سیاست و قدرت برکنار بودند و اغلب میلی هم به بازگشت به آن نداشتند. خب، کدام چهره‌ها و نهادها، زمینه‌ساز و مشوق بازگشت آنان به صحنۀ اجرایی کشور شدند؟ اگر آقای رسایی در پاسخ به این پرسش، کمی قدرت صراحت خود را بیشتر به نمایش بگذارد، مقصود غایی او روشن‌تر می‌شود.

راستش من هم علاقه‌ای به عزیمت آقای رسایی به غزه یا لبنان ندارم. حضور او در داخل ایران برای مقابله با دولت مسعود پزشکیان و بخصوص محمدجواد ظریف که میل شدیدی هم به شمردنِ مکرر دندان‌های او دارد، بسیار ضروری است چرا که کاملاً مؤثر است! شاید اثرش کمتر از یادداشت‌های روزانۀ عباس عبدی در جهت تقویت دولت نباشد. چه بسا مخالفت‌خوانی‌ها و خصومت‌ورزی‌ها که اثر معکوسش از هزار موافقت و رفاقت بیشتر است.