مدال المپیک

خلیج فارس:کارتون محمدرضا میرشاه‌ولد در خبرورزشی، در حاشیه انتقاد گسترده مردم به درخواست مبینا نعمت‌زاده برای تحصیل در رشته پزشکی را ببینید.

خلیج فارس:با کشور‌هایی که بیشترین مدال‌های المپیک را از سال ۱۸۹۶ تاکنون کسب کردند آشنا شوید.

خلیج فارس:امیرحسین زارع با ناراحتی روی صحنه اهدای مدال المپیک حضور یافت.

به گزارش «خلیج فارس» به نقل از ورزش سه، دقایقی پس از پایان فینال کشتی در وزن ۱۲۵ کیلوگرم، امیرحسین زارع به همراه کشتی‌گیران آذربایجان، ترکیه و گرجستان به روی صحنه آمدند تا مدال‌های خود را دریافت کنند.

زارع که تا یک قدمی کسب مدال طلا پیش رفته بود، در حالی روی استیج رفت که هیچ علاقه‌ای به گرفتن مدال نقره نداشت و بلافاصله نیز مدال خود را از گردن درآورد و در مشت خود گرفت.

امیرحسین به این شکل نشان داد که از دست رفتن طلا چه ضربه بزرگی به او بوده و او به هیچ‌وجه به گرفتن مدال نقره راضی نیست، خصوصا اینکه در مرحله قبلی توانست طا‌ها آکگول ترک تبار را که به عنوان رقیب اصلی اش محسوب می‌شد، شکست دهد.

نکته جالب اینکه در حالی که سه کشتی‌گیر دیگر مشغول انداختن عکس یادگاری بودند، زارع از استیج پایین آمد تا سالن را ترک کند، اما با درخواست مسئول بازی‌ها، در جای خود ماند تا سه نفر دیگر هم به او ملحق شوند و آنجا عکس یادگاری بگیرند.

حالا امیرحسین امیدوار است که بعد از این نقره در ۲۷ سالگی به عنوان کشتی‌گیر باتجربه‌تر در المپیک بعدی سرانجام مدال خوش رنگ طلا را بر گردن بیاویزد.

خلیج فارس:روزنامه شرق نوشت: بازی‌های المپیک پاریس از روز‌های بی‌مدالی برای کاروان ایران تبدیل به روز‌های نسبتا شیرینی شده که سهم کشتی‌گیران ایرانی در این چرخش طعم محسوس است. با وجود مدال‌های خوش‌رنگی که تعدادی از کشتی‌گیران کاروان ایران به ارمغان آورده‌اند، بدون ذره‌ای تردید نگاه‌ها به دو دختر جوان کاروان ایران است که توانستند در پاریس کسب مدال کرده و جایی برای خودشان در تاریخ ورزش ایران پیدا کنند. مبینا نعمت‌زاده و ناهید کیانی هر دو در تکواندو موفق به کسب مدال شدند تا اولی با برنزش تاریخ‌ساز شود و دیگری هم با نقره‌ای که به دست آورد، تبدیل به پرافتخارترین زن ورزش ایران در تاریخ بازی‌های المپیک شود.

البته در کنار این دو نفر، یک چهره دیگر هم موفق به کسب مدال برنز در همین بازی‌ها شد که این یکی نه با پرچم ایران، بلکه با پرچم بلغارستان رقم خورد: کیمیا علیزاده. او که پیش از مبینا و ناهید توانسته بود اسمش را در تاریخ ورزش ایران ماندگار کند، در پاریس تبدیل به اولین زن ایرانی شد که توانسته در این بازی‌های مهم، دو مدال کسب کند. حالا چه عده‌ای خوششان بیاید چه نه، نام دو دختر کاروان ایران در این دوره، در کنار نام کیمیا علیزاده در المپیک ریو قرار می‌گیرد که هر سه توانسته‌اند اسم‌شان را در تاریخ ورزش ایران حک کنند.

کیمیا علیزاده
داستان کیمیا علیزاده درامی سنگین دارد. او ۱۸‌ساله بود که توانست در المپیک ریو به سال‌ها ناکامی زنان ایران در کسب مدال المپیک پایان دهد. کیمیا توانست برنز آن دوره از بازی‌ها را کسب کند تا تبدیل به اولین زن ایرانی شود که توانسته در بازی‌های المپیک کسب مدال کند. مدال کیمیا علاوه‌بر‌آنکه به آن طلسم پایان داد، انگیزه‌ای دو‌چندان به دیگر دختران ورزش ایران بخشید تا بتوانند در مسیر رسیدن به موفقیت‌های ورزشی گام بلندی بردارند. ولی قصه کیمیا در همان‌جا خاتمه پیدا نکرد. او سه سال بعد از ایران مهاجرت کرد تا رؤیای ورزشی‌اش را در کشوری دیگر و البته زیر پرچم دیگری جست‌وجو کند.

اولین ماجراجویی‌اش پس از مهاجرت از ایران چندان برایش خوش‌یمن نبود. او در قالب تیم پناهندگان در توکیو به میدان رفت و در آستانه رسیدن به مدال برنز قافیه را باخت. حضورش در توکیو سرآغازی بر دوئل فراموش‌نشدنی‌اش با ناهید کیانی شد تا آن رقابت در آن برهه، هر اسمی بگیرد غیر از یک رقابت ورزشی. ناهید کم‌تجربه در توکیو به کیمیا باخت و اسیر فضای دو‌قطبی ناخوشایندی شد که تلویزیون ایران در رقم‌زدن آن سهم بسزایی داشت. رسانه ملی در تلاش برای تخریب چهره کیمیا علیزاده بود و از دادن القابی آمیخته با واژه خیانت به او ابایی نداشت. هرچند که همان زمان بین مسئولان رده‌بالای ایرانی هم بودند چهره‌هایی که اعتقاد داشتند کیمیا هنوز هم دختری ایرانی است و چنین رفتار‌هایی شایسته او نیست.

کار مهمی که کیمیا در المپیک ریو رقم زد، در توکیو تکرار نشد تا او همچنان عنوان تنها زن مدال‌آور تاریخ ورزش ایران در المپیک را یدک بکشد. کار مهم کیمیا، ولی به همان‌جا خاتمه پیدا نکرد. او یکی دو روز گذشته در پاریس برای دومین بار توانست عنوان سومی‌اش در المپیک را تکرار کند و برای دومین بار در تاریخ دستش به مدال برنز برسد. او حالا تنها زن ایرانی است که در تاریخ بازی‌های المپیک توانسته دو مدال برنز به دست بیاورد؛ هرچند که یکی از آن‌ها با پرچم بلغارستان بوده است. بدون درنظر‌گرفتن این یکی، باز هم با همان مدال برنزی که با پرچم ایران در المپیک ریو گرفته، یکی از تاریخ‌سازان ورزش ایران است.

مبینا نعمت‌زاده

اگر عنوان شود که مبینا نعمت‌زاده پدیده بی‌چون‌و‌چرای کاروان ایران در این دوره از بازی‌های پاریس است، سخنی گزاف نیست. با توجه به حضور رقبای قدرتمند در گروه او و البته اولین تجربه المپیکی‌اش، کمتر کسی انتظار داشت که او بتواند سهمی از سبد مدالی بازی‌های المپیک پاریس داشته باشد. باوجود‌این، مبینای ۱۹‌ساله دست به کار بزرگی در تاریخ ورزش ایران زد و با کسب مدال برنز بازی‌های المپیک، تبدیل به دومین زن ایرانی شد که توانسته در المپیک کسب مدال کند. حالا دیگر تماشای ویدئوی وایرال‌شده از او که چندین سال قبل عنوان کرده با دیدن مدال کیمیا علیزاده انگیزه زیادی گرفته و می‌خواهد مثل او در المپیک کسب مدال کند، مورد چندان پوشیده‌ای نیست.

مبینای نوجوان که آن روز‌ها مقابل دوربین قرار گرفته بود، حالا در سن جوانی و ۱۹‌سالگی به رؤیایی که در سر داشت، رسید و مدال برنزش را برای کاروان ایران به ارمغان آورد. او نماینده نسل جوان‌تری از دختران ایرانی است که امیدوارند شرایط بهتری برای‌شان در فضای جامعه رقم بخورد تا آن‌ها هم فرصت رسیدن به موفقیت بیشتر را داشته باشند. البته مبینا قرار نیست در همین نقطه متوقف شود. او می‌گوید روی سکو به خودش قول داده تا در المپیک بعدی که قرار است در آمریکا برگزار شود، حتما مدال طلا به دست بیاورد. وقتی ویدئوی چند سال پیش او وایرال شده که می‌گوید مدال المپیک می‌خواهد و به واقعیت تبدیل می‌شود، بدیهی است که رؤیایش برای کسب مدال در المپیک آمریکا هم کاملا در دسترس باشد. او توانسته بعد از کیمیا علیزاده اسمش را در تاریخ ورزش زنان ایران ثبت کند و شایسته است تا توجه بیشتری به او و افراد شبیه به او شود که آینده بهتری را برای ایران می‌خواهند.

ناهید کیانی

سومین ضلع از زنان تاریخ‌ساز ورزش ایران قطعا ارزشمندترین آن‌ها است؛ البته منظور ارزش مدالی است که او در المپیک به دست آورده است. ناهید کیانی برخلاف دو دختر تاریخ‌ساز ایران که به کارشان در المپیک با کسب مدال برنز پایان دادند، اولین زن تاریخ ورزش ایران است که به فینال یک ورزش انفرادیِ رودررو صعود کرده و با مدال نقره‌ای که به دست آورده، اولین دختر نقره‌ای تاریخ ایران در بازی‌های المپیک است.

داستان ناهید هم از آن تراژدی‌هایی است که مرورش همچنان قصه او را جذاب‌تر می‌کند. ناهید در توکیو برای عده‌ای نه یک ورزشکار، بلکه سوژه‌ای برای تخریب کیمیا علیزاده بود. آن ماجرا‌ها نیاز به واکاوی چندانی ندارد؛ فشار روحی زیاد و بار روانی عجیبی که برای این دختر تکواندوکای ایران در توکیو به وجود آمد، به ناهید اجازه درخشش نداد. او که پس از سختی‌های بسیار حتی از تیم ملی در مقطعی کنار گذاشته شد تا شایعه مهاجرتش به گوش برسد، این بار دیگر تبدیل به نمادی برای جنگیدن شد تا بالاخره به هدفی که در سر داشت، برسد. ناهید آمده بود تا در پاریس اسمش را برای همیشه در تاریخ ورزش ایران ثبت کند. او انگیزه زیادی داشت و تقابل نخست و تکراری با کیمیا علیزاده در دور اول هم به انگیزه‌هایش اضافه کرد. ناهید این بار انتقام شکست دوره قبلی را از کیمیا گرفت، ولی با حضور در فینال فرصتی دوباره به کیمیا داد تا وارد جدول شانس مجدد شود و او هم مدال برنزش را قطعی کند. درست است که ناهید در فینال برابر رقیب کره‌ای بازنده شد و به مدال نقره رسید، ولی کیست که نداند با توجه به سختی‌هایی که او در طول این سه سال کشیده، ارزش این نقره به مراتب بیش از طلا است.

ناهید حالا پس از کیمیا و مبینا، سومین زن تاریخ ورزش ایران است که توانسته به مدال المپیک برسد، ولی با توجه به رنگ مدالش، او حالا پرافتخارترین دختر ورزش ایران در تاریخ بازی‌های المپیک است. هرچه هست، این مثلث تا‌به‌الان اسم‌شان را زودتر از بقیه وارد تاریخ ورزش ایران کرده‌اند؛ حتی اگر عده‌ای چشم‌شان را بر روی واقعیت ببندند و تصاویر به آغوش کشیدن این دختران افتخارآفرین را سانسور کنند، باز هم سه دختر سرزمین مادری برای همیشه در تاریخ ماندگار خواهند بود.