محمود اکبری کیا
مسعود پزشکیان با پیروزی در چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به عنوان نهمین رئیس جمهور ایران از سوی مردم انتخاب شد.
1. روز ثبت نام او برای انتخابات کمتر کسی این احتمال را می داد تا تایید صلاحیت شود، اما حضور او در صحنه انتخابات از جهات مختلف موثر بود و پزشکیان می توانست و همان طور هم که دیدیم توانست بسیاری از ترک ها کردها و سایر اقوام و قومیت ها را به پای صندوق های رای بیاورد که بیشترین انتقادات را به عملکرد سیستم در این سالها داشتند. از سوی دیگر حضور او در انتخابات به عنوان گزینه اصلاح طلبان این جریان سیاسی را به مشارکت فعال در انتخابات وا داشت.
گفتمان پزشکیان به دور از هرگونه تنش مرسوم در انتخابات بیشتر مورد توجه توده های مردم و طبقه متوسط رو به پایین جامعه بود.
معادلات بین المللی به ویژه احتمال انتخاب مجدد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا را نیز نمی بایست نادیده گرفت.
مواضع شفاف پزشکیان در حوادث ۱۴۰۱ و انتقاد از رویکرد حاکمیت در این خصوص وجه متمایز دیگر پزشکیان نسبت به سایر نامزدها در بین افکار عمومی بود.
2. مجموع این ویژگی ها سبب افزایش مشارکت مردم در انتخابات که اولویت اصلی حاکمیت بود شد و از سوی دیگر یک پیام روشن دیگری برای برخی خود رئیس جمهور پنداران و حامیان آنها داشت که صندوق رای تعیین کننده خواهد بود نه تصورات و الهامات خیالی
با برد مسعود پزشکیان هم پروژه پر هزینه یکدست سازی پایان و هم مشارکت گروه های منتقد در اداره کشور افزایش یافت.
این انتخابات نشان داد بحران در اردوگاه اصولگرایان بیش از پیش است و این طیف برای بقای خود در سپهر سیاسی کشور از منیت فاصله گرفته و در فعالیت های سیاسی خود واقعیت های جامعه را در نظر بگیرند.
آن چه که در این برهه نگران کننده به نظر می رسد فردای حضور پزشکیان در پاستور و چوب لای چرخ دولت گذاشتن برخی گروه هاست. غافل از آنکه این دولت شاید آخرین امید ملت برای بهبود وضعیت و نجات ایران باشد.