محسن پاک‌ نژاد

ابوالحسن گنخکی*

عدم استقبال از وزیر نفت دولت چهاردهم در اولین سفر رسمی اش به پارس جنوبی دستاویزی برای حملات رسانه ای و تخریب محسن پاک نژاد با محوریت لشکر سایبری ارزشی های بوشهری در شبکه های اجتماعی شده است.

آیا واقعا استاندار و رییس کمیسیون انرژی مجلس می خواستند بی توجهی وزیر به نیروهای بومی در انتصابات اخیر وزارت نفت را به قول بوشهری ها با بی محلی پاسخ دهند؟ ظاهر امر شاید چنین باشد.

اما با اندکی تامل می توان دریافت این رفتار نوعی فرار رو به جلو و انداختن توپ در زمین حریف و فرار شخصیت های اصولگرای استان از پاسخگویی است.

اخذ رای اعتماد وزرای پیشنهادی مهم ترین رویداد مرتبط با محسن پاک نژاد بود که شخصیت های ملی و محلی گسترده ای از جمله نیروهای نفتی رایزنی های شبانه روزی با نمایندگان حوزه انتخابیه خود با هدف تاثیرگذاری بر رای آوری وزرای پیشنهادی از جمله وزیر پیشنهادی نفت داشتند اما مگر کدام چهره اجرایی و نفتی بوشهری به صورت علنی برای رای آوردن پاک نژاد رایزنی و لابی کرده که اکنون دنبال برداشت زحمات خود هستند؟

حتی مشاهده شد حضور فردی مانند سخاوت اسدی مدیرعامل منطقه ویژه از چهره های سیاسی بوشهر در راهروهای مجلس بیشتر بود!

بدون شک وزیر نفت آن شانزده رای منفی نمایندگان عضو کمیسیون انرژی تحت ریاست شیخ موسی احمدی را فراموش نکرده و اگر نبود توافق دکتر قالیباف و دکتر پزشکیان، قطعا در جلسه دوم آرای کمیسیون انرژی مجلس به سمت پاک نژاد بر نمی گشت.

پس طبیعی است وزیر پاسخ تغییر رای نمایندگان عضو کمیسیون را به حساب رییس مجلس فاکتور می کند نه رییس کمیسیون انرژی.

تازه، رفتار سه نماینده دیگر استان با وزیر نفت در زمان اخذ رای اعتماد مجلس از وضعیت نماینده جنوب استان بهتر نبود. به عبارت ساده تر، بوشهری ها و در راس نمایندگان استان در مهم ترین کارزار سیاسی محسن پاک نژاد به صورت روشن و شفاف در سمت او قرار نگرفته اند که حالا توقع استفاده از نیروهای بومی در سمت های مدیریتی داشته باشند و یکی دو نفر مانند سیدمحی الدین جعفری که در شرکت ملی نفت ارتقا یافته بر اساس شایستگی خودش بوده نه لابی شخصیت های استانی از جمله رییس کمیسیون انرژی در سفر اخیر مدیرعامل شرکت ملی نفت به عسلویه؛ که اگر اینگونه بود الان باید جعفری با آن سابقه اش در پارس جنوبی، مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس می بود نه یک مدیریت میانی در شرکت ملی نفت.

علاوه بر آن، ارتقای نیروهای انسانی در سمت های نفتی طبق سلسله مراتب انجام می شود و باید این سوال را از استاندار و نمایندگان بوشهری در مجلس پرسید طی سه سال دولت سیزدهم کدام نیروی بومی در سمت های مدیریت ارشد نفت ارتقا یافت که امروز توقع داشته باشیم وزیر نفت او را با ارتقای مدیریتی به سمت های عالی نفت بگمارد؟

بحث مسئولیت اجتماعی نفت و ذیل آن، توجه به ارتقای نیروهای بومی در سمت های مدیریتی بحثی جدا از قهر و عدم حضور استاندار و نماینده مجلس در برنامه تشریفات سفر وزیر است و طبیعتا” عدم حضور استاندار و فرماندار عسلویه نمی تواند نشانه اعتراض باشد و این مهم با حضور و رایزنی و لابی محقق می شود نه قهر و بی تفاوتی!

مهم تر از آن طی سه سال اخیر، استاندار بوشهر حداقل سه رابط با پارس جنوبی معرفی کرد و هم باعث شد مدیران ارشد پارس جنوبی فرماندار عسلویه را فقط یک فرماندار معمولی ببینند و نه رابط استان با نفت و هم کانال ارتباطی استان با نفت چنان دستخوش تغییر و جابجایی شود که امروز تکلیف اعتبارات مسئولیت اجتماعی پارس جنوبی نامشخص باشد و حتی مدیرعامل منطقه ویژه پارس به دوربین ها چشم بدوزد و سخن معاون سیاسی امنیتی استانداری در غیرواقعی بودن برخی معرفی نامه های اشتغال صادره در مدیریت کار منطقه ویژه را رد کند!

*مدیرمسئول ماهنامه انرژی جنوب

در این زمینه

• سفر وزیر نفت به عسلویه با استقبال هیچ کس!
• بوشهر، «خوار کورترین» استان کشور در انتصابات وزارت نفت! + جدول

مصطفی ارجمند

محسن پاک نژاد وزیر نفت دولت مسعود پزشکیان، صبح شنبه و در اولین سفر کاری خود وارد عسلویه شد.

تصاویر منتشر شده از این سفر نشان می دهد بر خلاف رویه معمول، حضور وزیر نفت بدون استقبال و همراهی نمایندگان مجلس، مسئولان سیاسی استان و حتی شهرستان عسلویه انجام شده است، این درحالی است که سابق بر این، در زمان ورود وزیران به فرودگاه عسلویه، حتی اگر مقصد آنها برخی شهرهای جنوبی استان فارس بوده، شاهد حضور استاندار یا فرماندار برای استقبال از وزرا بودیم.

در تصاویر ورود پاک نژاد، شاخص ترین چهره را می توان سخاوت اسدی مدیر عامل منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس دانست که به نظر می رسد ارتباطات نزدیکی با وزیر نفت دارد.

عدم همراهی نمایندگان استان به ویژه نماینده جنوب استان بوشهر که ریاست کمیسیون انرژی مجلس  را هم بر عهده دارد و همچنین عدم حضور استاندار بوشهر و فرماندار عسلویه، شدیدا توی ذوق می زند و باید دید این عدم حضور ناشی از عدم هماهنگی دفتر وزیر است یا بی انگیزگی مسئولان استان برای همراهی وزیر نفت پزشکیان؟

البته پیش تر و در شهریور ماه هم سفر دنیامالی وزیر ورزش به همین سبک و سیاق انجام شده بود. البته او صرفا فرودگاه عسلویه را برای سفر به لامرد انتخاب کرده بود اما باز هم عدم حضور مسئولان استانی به چشم می آمد!در این زمینه

• بوشهر، «خوار کورترین» استان کشور در انتصابات وزارت نفت! + جدول

مهدی جعفری زاده

وزارت نفت که قبل و بعد از انقلاب تأمین کننده بخش عمده بودجه سایر وزارتخانه ها و ارکان حکومت بوده، حالا به اذعان وزیر جدیدش، «نه تنها دستش خالی بلکه بدهکار» است!

موقعی که این منبع اصلی درآمد کشور، بدهکار باشد تکلیف سایر وزارتخانه ها و قوای دیگر مشخص است.

اکنون پرسش این است که وقتی درآمدزایی نفت کم شده، پس بودجه کشور از چه منابعی تأمین می شود؟ و دیگر اینکه چرا نفت به این حال و روز افتاده؟

برای پرسش نخست، سخنان رئیس مرکز پژوهشهای مجلس گویاست که اخیرا بیان کرده: سهم مالیات در بودجه سالیانه از حدود ۳۰ درصد (برای سال ۱۴۰۰) به ۵۳ درصد (در سال ۱۴۰۳) رسیده است؛ یعنی تقریباً درآمد مالیاتی دو برابر شده که درباره این رویکرد و فشاری که بر مودیان وارد می شود، حرف ها بسیار است. (البته اگر درآمدهای کشور از اتکا به نفت خارج شده و درآمدهای حاصل از «تولید» جای آن را بگیرد روش پسندیده ای است، اما در کشور می بینیم که مالیات حاصل از تولید چندان جایگاهی ندارد)

اما در پاسخ سؤال دوم، باید گفت علت اینکه وزارت نفت به این سرنوشت بدهکاری گرفتار شده را باید در 3 مشکل دید.

یکی عدم خلاقیت و نوآوری وزرای نفت و خام فروشی آن، دیگری سایه تحریم بر فروش نفت کشور، سوم عدم توسعه یافتگی تجهیزات و امکانات شرکت نفت. این سه عامل نی تواند هر کشور نفت خیزی را به بن بست رسانده و به جای تولید ثروت، بدهی به بار بیاورد.

به هر حال باید وزیر جدید که خود اعلام خطر فوری برای وزارت نفت کرده، طرح نویی در اندازد و گرنه آینده سخت تری در انتظار این مجموعه و کشور خواهد بود.