خلیج فارس: تصاویری عجیب در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود از یک توئیت که از سرقت شبانه مجسمه پاندای کونگ‌فوکار در کرمانشاه خبر می دهد. اما ماجرا از آنجایی عجیب‌تر شد که دو تبلیغ برای فروش یک مجسمه در دیوار توجه همه را جلب کرد.
منبع: برترین‌ها
خلیج فارس: ناصرالدین شاه قاجار اولین کسی است که در زمان حیاتش تندیسی از او ساخته و در میادین تهران نصب کردند.
ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر فرنگ سخت شیفته شهرها و مردمان فرنگ شده بود، دوست داشت به شیوه آنها مجسمه ای از او بسازند و در یکی از میادین اصلی شهر آن را نصب کنند.
ابتدا قصد داشتند مجسمه را در سر میدان توپخانه بگذارند اما به صلاحدید شاه و از آنجا که احتمال مخالفت‌های عمومی دستور داده شد تا آن را به قورخانه ببرند تا دو سال بعد آن را به باغشاه منتقل کنند.
منبع: عصر ایران
خلیج فارس:اطلاعات DNA سلاطین سلجوقی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و چهره آنها بازسازی شد. مجسمه‌هایی که در طول ۶ سال ساخته شده بودند، به مردم قونیه معرفی شدند.
خلیج فارس: در این روزهای زمستانی که برخی از کشورها حسابی برفی شده‌اند، مردی اهل ایالت آیوای آمریکا، کوسه‌ای از جنس برف ساخت و آن را رنگ‌آمیزی کرد. این کوسه آنقدر جذاب بود که این روزها تبدیل به جاذبه گردشگری آیوا شده است.
به گزارش خلیج فارس؛ مردی اهل آیوا از این روزهای برفی استفاده کرده و در حیاط منزل خود کوسه‌ای برفی به ارتفاع ۶ متر ساخت.
کارلوس مالدونادو که مجسمه‌ساز و صاحب کارگاه هنری کارلوس مالدونادو در آیوا است، با دیدن زمین پر از برف، ذوق هنری‌اش گل کرد و با کمک پسرهایش شروع به ساخت این کوسه برفی ۶ متری کرد.
مالدونادو به خبرنگار محلی آیوا گفت، «موقع درست کردن این مجسمه برفی دوست داشتم کار متفاوتی انجام دهم و در اینترنت جستجو کردم و کوسه‌ای را دیدم که از آن خوشم آمد و من و پسرهایم با کمک یکدیگر در مدت ۴٫۵ ساعت آن را ساختیم. روز بعد یک ساعت و نیم دیگر هم وقت گذاشتیم و با رنگ آکریلیک رقیق‌شده کوسه را رنگ کردیم.
عکس‌هایی که مالدونادو از کوسه برفی خود گرفته و در اینترنت گذاشته بود، به‌سرعت همه جا پخش شد و بازدیدکنندگان بسیاری به حیاط خانه مالدونادو هجوم آوردند تا با این کوسه برفی عکس بگیرند. برخی از پدر و مادرها فرزندان خود را به دیدن این کوسه بردند تا آنها یاد بگیرند با برف چه خلاقیتی می‌توانند از خود نشان دهند.
منبع: خبرآنلاین
خلیج فارس:عبادتگاه صلیب مقدس که پس از انقلاب اسلامی در مجموعۀ ورزشی آرارات تهران ساخته شد، نمونه‌ای متفاوت و جذاب از یک بنای مذهبی است که از سبک و سیاق معماری مدرن الهام گرفته است؛ عبادتگاهی با ظاهر خشن و بتنی که در عین حال شکوهی معنوی را در خود جلوه‌گر می‌کند.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرادید؛ رُستُم وُسکانیان، معمار ایرانی ارمنی‌تبار که در سال ۱۳۹۲ از دنیا رفت، برخی از بهترین مجموعه‌ها و ساختمان‌های مخصوص ارامنه در ایران را طراحی کرده است؛ مهم‌ترین کار طراحی او، مجموعۀ ورزشی آرارات تهران بوده است.
مجموعۀ ورزشی آرارات در سال ۱۳۵۰ شمسی ساخته شد اما بعد از انقلاب اسلامی، وسکانیان تصمیم گرفت یک بخش مذهبی مخصوص ارامنه را نیز به این مجموعۀ ورزشی اضافه کند؛ بخشی که «عبادتگاه صلیب مقدس» نام گرفت.
عبادتگاه صلیب مقدس به عنوان یک ساختمان با کارکرد مذهبی که با الهام از سبک‌ها و ویژگی‌های معماری مدرن طراحی شده، یک اثر چشمگیر و فوق‌العاده است.
ساختمان این بنا که عمدتا از بتن ساخته شده، جلوه‌ای بسیار مدرن دارد و با اینحال خالی از اشاراتی به عناصر خاص کلیساهای سنتی مانند گنبد نیز نیست. جلوۀ مستحکم و باشکوه این بنا یادآور کلیساهای سبک گوتیک است اما در عین حال سبک بروتالیستی در معماری قرن بیستم را نیز تداعی می‌کند.
شکل صلیب‌مانند این بنا، تقارن چهاروجهی آن و ارتفاع زیادی که در نسبت با طول و عرض اندکش دارد، آن را بیش از یک اثر معماری، به یک مجسمه شبیه کرده است؛ نوعی بازی شگفت‌انگیز بین دو ژانر هنری که باعث منحصر به فرد بودن این اثر شده است.
به دلیل همین ویژگی‌های منحصر به فرد و همین تفاوت‌ها بود که بخشی از جامعۀ ارمنی ایران شاید در ابتدا نگاه مثبتی به آن نداشتند. چنانکه بعد از ارائۀ طرح، اسقف ارمنی از وسکانیان خواسته بود که به جای این طرح، تقلیدی از یکی از کلیساهای لبنان را بسازد اما وسکانیان بر ساخت طرح مورد نظر خودش پافشاری کرده بود.
این عبادتگاه در سال 1366 توسط آرتاک مانوکیان، اسقف اعظم ارامنۀ تهران تقدیس شد و به لحاظ مذهبی رسمیت یافت.
خلیج فارس: مجسمه غول رودس، یک مجسمه ۳۰ متری بود که خدای خورشید یونانی یعنی هلیوس را به تصویر می‌کشید و یک شگفتی مهندسی چشمگیر بود که بندر جزیره یونانی رودس را زینت می‌بخشید.
در سال ۲۲۶ قبل از میلاد مسیح، زلزله عظیمی رخ داد که باعث شد تا این مجسمه عظیم بعد از ۵۴ سال از پا درآمده و فرو بریزد.
برخلاف دیگر آثار باستانی که معمولا مجسمه‌ها را در مقابل درب ورودی بندر نصب می‌کردند، طبق گفته محققان، این مجسمه برروی یک پایه نزدیک به ورودی قرار داشت و بدین ترتیب از کشتی‌های ورودی استقبال می‌شد. تصاویر تولید شده توسط هوش مصنوعی، با این بینش مطابقت دارد و این مجسمه را در موقعیت دقیق خود نشان می‌دهد.
خلیج فارس: تصویری از یک زن منتشر شد که او چهره ای شبیه خوک دارد و بدنی شبیه انسان….
زن خوک‌نما در سال ۱۷۹۴ در ایسلند به دنیا آمد؛ زنی که دماغ و دهنش مثل خوک بود.
او ازدواج کرد و بچه‌های طبیعی به دنیا آورد. تنها تصویری که از او وجود دارد مجسمه او در موزه مادام تو است.
منبع: رکنا
منبع: عصر ایران
خلیج فارس: هالووین ممکن است تمام شده باشد، اما یک شیطان همچنان در خانۀ هنر پِت‌وُرث در غرب شهرستان ساسکس انگلستان در کمین است! کارشناسان این موزه اخیراً در حالیکه مشغول احیا و ترمیم یک نقاشی قرن هیجدهمی اثر جاشوآ رینولدز بودند، در میان سایه‌های تاریک این نقاشی، چهرۀ یک شیطان بدطینت را کشف کردند.
به گزارش خلیج فارس؛ این اثر صحنه‌ای از نمایشنامۀ «هنری ششم» اثر شکسپیر را نشان می‌دهد که در آن پادشاه شاهد مرگ عموی بزرگش، کاردینال بوفورت، بر اثر بیماری است. هنری در این صحنه اینگونه دعا می‌کند: «شیطان خبیث مداخله‌گر را دور کن/ که روح این بدبخت را محاصره می‌کند/ و این ناامیدی سیاه را از سینه‌اش بزدای!»
کارشناسان حالا با تمیزکاری تابلو و آشکار شدن جزئیات آن دریافته‌اند که رینولدز ترجیح داده است که این «شیطان» را به معنای واقعی کلمه و به شکل چهره‌ای هولناک درست بالای بالش مردِ در حال مرگ به تصویر بکشد. این انتخاب هنری در آن زمان با مخالفت‌های گسترده‌ای مواجه شده بود. برای مثال یکی از منتقدان آن را «بیش از حد مضحک و کودکانه» خوانده بود.
همانطور که جان چو، متصدی ارشد نقاشی و مجسمه‌سازی در مرکز میراث فرهنگی می‌گوید، زمانی که این نقاشی برای اولین بار در سال 1789 در گالری شکسپیر به نمایش درآمد، بیش از هر اثر دیگری در این نمایشگاه بحث‌برانگیز بود. رینولدز با دادن شکل فیزیکی و هیولایی به کلام استعاری شکسپیر، برخلاف قراردادهای هنری آن زمان عمل کرده بود.
چو می‌افزاید: «در حالی که در ادبیات مطرح کردن شیطان به عنوان چیزی در ذهن یک فرد قابل قبول تلقی می‌شد، گنجاندن آن به صورت بصری در یک نقاشی، شکلی بیش از حد فیزیکی به آن بخشیده بود. حتی افرادی بودند که می‌گفتند این چهره باید از نقاشی حذف شود، اگرچه سوابق تاریخی نشان می‌دهد که رینولدز در برابر چنین تلاش‌هایی برای تغییر دادن نقاشی مقاومت می‌کرد».
با اینحال اگرچه این شیطان در چاپ‌های اولیه نقاشی ظاهر شد، اما چاپ دوم که پس از مرگ هنرمند صورت گرفت، نشانه‌هایی از تلاش برای محو کردن این چهره را در خود داشت.
با گذشت زمان، این چهره نه تنها از پرینت‌های نقاشی بلکه حتی از نسخه اصلی نیز ناپدید شد. به گفته یکی از محققان تاریخ هنر، «این شکل به معنای واقعی کلمه در میان سایه‌ها ناپدید شد، و به نظر می‌رسد تلاش‌های قبلی برای مرمت و احیاء نقاشی آن را کاملاً نادیده گرفته بودند و حتی باعث محوتر شدن آن شده بودند».
همانطور که بکا هلن، از مسئولان ارشد میراث فرهنگی در بیانیه‌ای می‌گوید، بازسازی چنین نقاشی‌ای مستلزم کوششی بسیار دقیق و ظریف بود. «این یک نقاشی بزرگ است و ما می‌خواستیم اطمینان حاصل کنیم که همچنان همان چیزی را که رینولدز در ابتدا نقاشی کرده بود نشان می‌دهد؛ به همین خاطر بود که با کنار زدن لاک‌ها و لایه‌هایی که مرمت‌گران قبلی روی نقاشی زده بودند، تصویر شیطان را دوباره در معرض دید قرار دادیم».
اکنون، بازدیدکنندگان پت‌ورث می‌توانند این اثر را دقیقا همانطور که رینولدز آن را خلق کرده است ببینند.
امیلی نایت، متصدی خانۀ هنر پت‌ورث می‌گوید: «بازدیدکنندگان عادی که برای دیدن آن می‌آمدند، هرگز نمی‌دانستند که چنین چیزی در گوشه‌ای از نقاشی وجود دارد. نقاشی حالا کاملاً دگرگون شده است، نه تنها با پیدا شدن چهرۀ شیطان، بلکه با آشکار شدن تعادل و توازن کلی نقاشی».
منبع: فرادید
خلیج فارس:بیش از ۵۰۰ سال پیش، این دختر ۱۴ ساله به یکی از قلّه‌های کوهستان آند برده شد تا در آنجا برای خدایان اینکا قربانی شود.
به گزارش«خلی فارس» به نقل از فرادید؛ جسد این دختر جوان که در کوه با انواع نذورات رها شده بود، به طور طبیعی در طول زمان مومیایی شد و موهایش، ناخن‌هایش و لباس‌های رنگارنگی که در آخرین روز زندگی به تن داشت به طرز چشمگیری حفظ شدند.
اما در طول قرن‌ها، چهره‌اش در معرض عوامل فرساینده قرار گرفت و به آرامی در طول فصل‌های گرم و سرد تغییر شکل داد.
اکنون، آن چهرۀ گمشده به لطف تحلیل‌های باستان‌شناسی و بازسازی‌های کالبدشناسانه دوباره آشکار شده است. مجسمۀ نیم تنه و سه بعدی زن جوان، که امروزه به عنوان دوشیزه یخی آمپاتو شناخته می‌شود، حالا به عنصر اصلی یک نمایشگاه جدید در پرو تبدیل شده است؛ نمایشگاهی که برای درک ماجرای تلخ قربانی کردن انسان‌ها در ۵ قرن پیش برگزار شده است.
لحظه کشف مومیایی دوشیزۀ یخی در کوه.
هنگامی که کاوشگر نشنال جئوگرافیک، یوهان راینهارد، در سفر اکتشافی خود در سال 1995 در ارتفاع 6400 متری کوه آمپاتو با این مومیایی که به نام «خوانیتا» نیز شناخته می‌شود برخورد کرد، متوجه شد که چیزی استثنایی کشف کرده است.
راینهارد به یاد می‌آورد: «در ابتدا شبیه یک بسته بزرگ منسوجات به نظر می رسید. سپس چهره مات شده را در میان چین‌های پارچه دیدیم. او یک قربانی جوان از مراسم مخصوص اینکاها به نام کاپاکوچا بود».
«کاپاکوچا» بیشتر شامل قربانی کردن کودکان و حیواناتی بود که در پاسخ به بلایای طبیعی به خدایان تقدیم می‌شدند، برای تحکیم قدرت دولتی در استان‌های دوردست امپراتوری اینکاها، یا صرفاً برای جلب رضایت خدایان. این آیین نقش مهمی در امپراتوری اینکاها ایفا می‌کرد و شامل جشن‌ها و راهپیمایی‌های باشکوه برای همراهی کودکان بود که به نظر می‌رسد به دلیل زیبایی و کمال جسمانی انتخاب شده‌اند. محققان بر این باورند که انتخاب شدن برای قربانی، افتخاری برای خانواده و قبیلۀ کودک محسوب می‌شود.
ابزار قربانی، شاید به دلیل آداب و رسوم مربوط به خدایان خاص، متفاوت بود. مثلا برخی از کودکان را زنده به گور یا خفه کردند، برخی دیگر را با برداشتن قلب قربانی کردند و زندگی دوشیزۀ یخی نیز با یک ضربه محکم به پشت جمجمه به پایان رسید.
اخیرا اسکار نیلسون، باستان‌شناس و مجسمه‌ساز سوئدی، جمجمۀ دوشیزۀ یخی را از نزدیک مطالعه کرده تا چهرۀ واقعی این دختر را بازسازی کند. او ماه‌ها را با یک ماکت از دوشیزۀ یخی در استودیوی خود در استکهلم گذراند و در نهایت مجسمه‌ای از دختر ۱۴ ساله را ساخت که اگر از دور به آن نگاه کنید زنده و واقعی به نظر می‌رسد.
ساخت این مجسمه که بر اساس ظریف‌ترین ویژگی‌های جمجمۀ دوشیزۀ یخی ساخته شده و موارد متعددی از جمله نژاد، سن و وضع سلامت او را در نظر گرفته است، در طی مدت ده هفته به انجام رسید. حالا ما می‌توانیم به چهرۀ معصوم دختر جوانی نگاه کنیم که 50 سال قبل در یکی از قله‌های یخ‌زدۀ کوهستان آند، قربانی شد.
پست های جدیدتر