خلیج فارس:تیم ملی فوتبال ایران در شرایطی سهمیه حضورش در جام جهانی ۲۰۲۶ را قطعی کرد که در آخرین دیدار در ورزشگاه آزادی با ثبت تساوی مقابل ازبکستان، به تک امتیازی که برای محقق کردن اهدافش نیاز داشت، رسید و بارش را برای سفر به آمریکا، مکزیک و کانادا بست. درست است که تیم ملی به اهداف فنی‌اش رسید و جشن صعود برپا کرد ولی حواشی شکل گرفته درباره علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان تیم ملی، اثرش را به وضوح روی این دیدار گذاشت. ماجرا از این قرار بود که بخشی از سکو‌های ورزشگاه آزادی که بیرانوند مدعی است هواداران پرسپولیسی تیم ملی هستند، علیه دروازه‌بان شماره یک تیم ملی شعار‌های تندی سر دادند. البته که این مورد با «هیس نشان دادن بیرو به آنها» وارد فاز جدی‌تری هم شد ولی با توجه به آن‌که چنین امری در دیدار قبلی مقابل امارات هم رخ داده بود، به نظر می‌رسید تبدیل به یک اپیدمی عجیب شده که برای درمانش نیاز به اقدامات فوری است.
نقش پررنگ فدراسیون در اتفاقات ورزشگاه آزادی
اینکه چه شده که علیرضا بیرانوند تبدیل به یکی از سوژه‌های سکو شده تا علیه‌اش شعار انتقادی سر دهند ریشه در اهمال فدراسیون فوتبال هم دارد. بیرانوند و باشگاه پرسپولیس از ابتدای فصل با یکدیگر وارد چالش حقوقی شده و پرسپولیسی‌ها خواستار محرومیت این دروازه‌بان شده‌اند که به زعم آنها فسخ غیرقانونی داشته و راهی تراکتور شده است. اگرچه رای اولیه علیه بیرانوند صادر و او محکوم به پرداخت ۲۰ میلیاردتومان جریمه شده ولی محرومیت ۴ ماهه و تعلیقی‌اش با اعتراض شدید پرسپولیسی‌ها همراه شد و آنها خواستار قطعی شدن چنین محرومیتی شدند.
این پرونده ماه‌هاست که به کمیته استیناف رفته ولی در اقدامی شبهه‌برانگیز رای نهایی آن صادر نشده. در این مدت شایعاتی که به آتش این اختلاف هیزم افزوده کم نبوده؛ مثلا ترس فدراسیون فوتبال از مالک باشگاه تراکتور و یا دخالت‌های بیرونی برای عدم صدور رای این پرونده. هرچه که بوده اهمال در صدور رای نهایی این ماجرا، کار را به جایی رسانده که حالا در جدال‌های ملی هم سکو علیه علیرضا بیرانوند شده و طرفین رو به تحریک یکدیگر آورده‌اند.
حمایت بازیکنان و سرمربی از علیرضا بیرانوند
وضعیت در شرایطی کنونی چندان مساعد نیست. امیر قلعه‌نویی سرمربی تیم ملی در دیدار قبلی مقابل امارات که با برتری ۲ بر صفر تیم ملی همراه شد، در پی اعتراض هواداران به علیرضا بیرانوند، آن برد را به دروازه‌بانش تقدیم کرد تا موجب نارضایتی همان عده از تماشاگران شود. در جدال مقابل ازبکستان، کاپیتان‌های تیم ملی ایران از همان ابتدا تلاش کردند جو سکو‌ها را آرام کنند ولی توفیقی نداشتند. نهایتا وقتی بازی به پایان رسید و اشک‌های بیرانوند درآمد، تعدادی از بازیکنان تیم ملی به سمت او رفته و با اعلام حمایت این چنینی از دروازه‌بان تیم ملی سعی کردند روحیه او را حفظ کنند. البته که تعدادی از همین بازیکنان در صحبت‌های پس از دیدار هم تلاش کردند تا از بیرانوند حمایت کنند؛ و ناگهان سردار آزمون…
هرچند که حمایت از علیرضا بیرانوند به فضای مجازی هم کشیده شده و در اقدامی جدید، سردار آزمون پشت علیرضا بیرانوند ایستاده، هواداران را بی‌معرفت و بی‌مرام خوانده و او را بهترین دروازه‌بان تاریخ خوانده است. سردار در پست حمایتی‌اش برای بیرانوند نوشته که «تو از نظر من بهترین گلر تاریخ ایرانی. چون بازیایی که من از بچگی میدیدم و تا الانش بهتر از تو کسی رو ندیدم واسه همین نمیتونم شوآف کنم که بگم فلانی بهترین گلر تاریخ ایرانه. بازی با ازبکستان یک بار دیگه بی‌معرفتی هواداران رو دیدم. اصلا فکرشم نمی‌کردم. این تو مرام ما نبود، علیرضا بدون به عنوان برادر کوچیک‌ترت یا همبازیت یا هرچیزی که فکر می‌کنی ما همیشه پشتت هستیم. خیلی ممنونم ازت که اینقدر زحمت کشیدی. واسه کشورت واسه اینکه یه توپ از خط رد نشه و مردم رو خوشحال کنی. خیلی دوست دارم و بدون تو بی‌نظیری دماغ خوشگل تیم ملی». همین اظهارات حالا به تنور داغ اختلافات بیرانوند با سکو دمیده و حالا جنجال دوباره‌ای شکل گرفته که قیاس این نسل با نسل‌های دیگر را برجسته‌تر کرده است.
بهترین دروازه‌بان ایران!
همین پست کافی بود تا دوباره داستان حمایت هواداران از تیم ملی وارد مسیر دیگری شود. کم نیستند که پس از پست اخیر سردار آزمون دوباره به کنایه یادآوری کرده‌اند که ایران دروازه‌بان‌های بزرگتری همچون مرحوم ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده را هم داشته است. البته که کنایه‌ها دامن خود سردار را هم گرفته و تعدادی با انتشار گسترده تصاویر علی دایی یادآوری کرده‌اند که هرگز مهاجمی به بزرگی او در فوتبال ایران پیدا نخواهد شد. واضح است که سردار آزمون مثل هم مخاطب دیگری می‌تواند نظرش را درباره بهترین‌ها بگوید و کسی هم خرده‌ای نباید بر او بگیرد ولی زمان‌سنجی سردار در این مقطع، مشخصا چندان رعایت نشده است.
مردم و تیم ملی
این مورد دیگر بر کسی پوشیده نیست که نسل کنونی به هر دری می‌زند تا خودش را بهترین نسل فوتبال ایران معرفی کند؛ اتفاقی که بیشتر وقت‌ها اثر معکوس هم داشته و باعث شده تا دلخوری بیشتری در این زمینه شکل بگیرد. از همه بدتر اینکه مشخصا چندصباحی می‌شود که فاصله مردم از تیم ملی بیشتر شده و این مورد قابل لمس است. واضح است که برای کمتر کردن فاصله شکل گرفته، بی‌مرام و بی‌معرفت خواندن هواداران نه تنها دردی را دوا نمی‌کند بلکه اصرار بر مسیری فرعی است که مقصد مناسبی نخواهد داشت. پرواضح است که نه حمایت‌های اینستاگرامی بلکه راه حل‌های اصولی و فرار از منفعت و مصلحت‌طلبی نهادی مثل فدراسیون فوتبال است که می‌تواند فضای شکل‌گرفته علیه بیرانوند را آرام یا اصلاح کند. البته اگر «توانایی‌ای» وجود داشته باشد.
منبع: فوتبال ۳۶۰
در این بازی، مثل دیدار با امارات که چند روز قبل برگزار شد، بخشی از سکو‌ها شعار‌های تندی علیه علیرضا بیرانوند سر داده و رو به تشویق دیگر رقبای او در تیم ملی آوردند. کار به جایی رسید که کاپیتان‌های تیم ملی در تلاش برای آرام کردن سکو‌ها بودند ولی تلاش آنها نتیجه‌ای در پی نداشت. بیرانوند دوباره شعار‌های تند شنید و انتهای دیدار، اشک از چشمانش جاری شد.
