هر چند همگرایی منطقه ای بیشتر در حوزه سیاست کاربرد دارد، اما در باز تعریف آن می توان تعابیر و مصداق های فراوانی را در نقاط مشترک جغرافیایی و اجتماعی در آن یافت. با این دست فرمان، پیوندهای اجتماعی، انگیزه ها را دو چندان می نماید تا قرابت منطقه را با استحکام بیشتری نشان دهد. با این توصیف می توانیم پهنه زیادی را به عنوان منطقه راهبردی ایران معرفی نمائیم.
در همین راستا، فارس و بوشهر دارای نقش پذیری بیشمار در حوزه های گونانی هستند که در ترسیم این منطقه‌ی نوین به خصوص با محوریت و تقویت فرهنگ و اقتصاد، با اتکا به مشترکات ضرورتی انکار ناپذیر است تا تجدید بنای تمدن و حکمرانی استانی را حاکم کنند.
امروزه موتور محرکه در دو استان با پیشینه تاریخی سترگ و همگرائی دیر ساله می تواند بر اهداف منطقه ای تلاش کند. این میسر نخواهد بود مگر با دور اندیشی و فارغ از پان ها، ایسم ها، ایلات ها و لهجه ها باشد. همه ی این واژه ها نه تنها ایران را از دمکراسی دور می کند، بلکه بومی گرائی و بهره نبردن از نیروهای انسانی کارآمدِ منطقه، مردم دولت را به ورطه ی پیچابی فرو خورده می اندازد. 
مزیت های نسبی و فاکتورهای فراوانی را می توان برای لزوم و تاکید بر همگرائی دو استان نام برد که در توسعه منطقه و باز تولید آن از جمله امنیت، اقتصاد، اقتصاد دریا محور، فرهنگ و هنر، صنایع نوزاد، قدرت چانه زنی در داخل کشور و ایجاد رقابت در فرا منطقه ای به ویژه افزایش سرمایه گذاری در حوزه کشورهای خلیج فارس نام برد.
«تمرکز زدایی تنها از طریق کالبد فعالیت صنعتی صورت نمی گیرد بلکه لازم است که در فعالیت های بخش های تجاری مالی و مدیریت اقتصادی نیز شاهد یک ساختار متوازن و متعادل در فضای سرزمینی باشیم که خود باعث رشد و توسعه شهری تمدنی و امکانات مرتبط در حوزه هایی کلیدی همچون جنوب کشور خواهد شد و جذابیت برای زندگی گروه های فعال جمعیتی را فراهم می کند – در ۲۵ ساله گذشته شاهد تحولات فضایی و تغییر چهره گسترده در سواحل شمالی خلیج فارس بوده ایم، منطقه پارس جنوبی، توسعه نیروگاه هسته ای، کشف و بهره برداری از حوزه های جدید منابع نفتی و گازی خصوصا در استان بوشهر همچون پارس شمالی یا آزادگان در شمال استان و محدوده های جنوب استان فارس منجر به ایجاد زیرساخت های گسترده ارتباطی، هوایی زمینی و دریایی و زیر ساخت های شهری برای تامین سرویس های شهری و انسانی گردیده است.
بهره گیری از فرصت ها با استقرار جمعیت فعال در این مناطق برای زندگی دائم با توسعه شهری امکانات محیطی و همچنین رشد تجارت و مبادلات مالی و بانکی خصوصا در ابعاد بین المللی با شرکای بزرگ اقتصادی کشور همچون چین و کشورهای جنوب خلیج فارس مثل قطر با وابستگی کمتر بوروکراتیک به مرکز کشور ممکن می شود.»
ایجاد اندیشکده‌های حکمرانی استانی
5/5/1401قالیباف: مشکل کشور پول نیست، نبود لیاقت و حکمرانی است. رئیس مجلس شورای اسلامی خاطر نشان کرد: این ارقام نشان می‌دهد بسیاری از سرمایه‌ها به دلیل ضعف در ساختار از بین می‌رود، لذا معتقدم مشکل کشور پول نیست، مشکل عرضه و حکمرانی صحیح است.
مجلس یازدهم، در راستای تحقق عملی و کارآمدِ رویکردهای تحولی، اصلاح نظام حکمرانی را مبتنی بر چهار اصل کارآمدسازی، شفاف‌سازی، هوشمندسازی و مردمی‌سازی اداره امور کشور پایه ریزی کرد. «به منظور استفاده حداکثری از ظرفیت نخبگان دانشگاهی و تجربه کلیه صاحبنظران، اندیشمندان و محققان کشور برای مسئله‌شناسی، معرفی و مدل سازی‌های عملیاتی و پیشران در فرآیندهای تصمیم‌سازی، قانونگذاری و نظارت مبتنی بر رعایت اولویت‌های حکمرانی نو و مردمی‌سازی امور مختلف، طرح ایجاد اندیشکده‌های حکمرانی در سطح استان ها و کلانشهرها تصویب و اقدام شده است.
بر همین اساس دستورالعمل حاضر با پیشبینی نیازها و تدوین رویکردهای لازم، سازوکار اجرایی راه اندازی شبکه اندیشکده‌های حکمرانی را فراهم می‌آورد. این شبکه متشکل از نخبگان، دانشگاهیان و خبرگان اجرایی واجد شرایط هر استان به عنوان بازوی مشورتی و کارشناسی مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی بوده که با مدیریت غیر متمرکز و استقرار در مراکز استانی، بر اساس دستورالعمل ابلاغی، اهداف مدنظر را محقق می‌کنند.»
با توجه به خبر ایرنا استان بوشهر اندیشکده حکمرانی استانی را با حضور کاظمی معاون مرکز پژوهشهای مجلس را با اعطا احکامی به 11 نفر در دوم خرداد 1402 افتتاح کرد.
آن طور که از خبر بر می آید اعضا آن متشکل از دانشگاهیان است که تفاهمی نیز بین دانشگاه خلیج فارس و بنیاد نخبگان امضا شده است. هر چند علی باستین معاون اقتصادی استانداری ضرورت ها را ابراز کرده است، اما پس برگزاری اجلاسیه در دی ماه 1402در تهران اخباری از برآیند و خروجی آن تا کنون متصور نیست. در این گیر و دار بی اولویت بندی دولتین، راه آهن بوشهر شیراز با وجود ظرفیت های بیشمار در هاله ای از ابهامات و تناقض گویی های مسئولین و عدم تخصیص و جذب اعتبار مانده است.
در این زمینه