عباس دارایی
در جریان کم مشارکت ترین انتخابات ریاست جمهوری، دو چهره به مرحله دوم راه یافتند تا کلید دار پاستور جمعه این هفته مشخص شود.
در انتخاباتی که نرخ ۴۰ درصدی مشارکت برای آن ثبت شده و حالا رکوردار انتخابات های سرد ایران به شمار می رود، اصلاح طلبان پیروز نیمی از مسیری شده اند که در آن فقط ۴۰ درصد از مردم مشارکت کردند، درحالی که انتظار می رفت اصولگرایان در این رقابت ۴۰ درصدی دست پیش را داشته باشند، اما آن ها سبد رای شان ۶ میلیون کمتر از انتخابات دوره قبل شد.
۶۰ درصد از مردم در انتخابات شرکت نکردند، این نکته قابل تامل برای نظام جمهوری اسلامی است که به رغم حضور دو جریان اصلی کشور در انتخابات، اکثریت مردم مجاب به حضور در انتخابات نشدند و جای سوال است که اگر کاندیدای اصلاح طلبان و تحول خواهان با رای ۱۰ میلیون و ۴۰۰ هزار نفری خود در انتخابات حضور پیدا نمی کرد، قرار بود چه اتفاقی رقم بخورد؟
نظام نیازمند تغییر ریل است، چرا که مردم قهر کرده و به نظر می رسد این قهر دائمی شده و حتی دامان جریانات اصولگرا را نیز گرفته است.
اکنون نتیجه انتخابات در دستان 60 درصدی هاست. پیش بینی می شود رای سلبی برای جلوگیری از راهیابی جلیلی به پاستور، به مدد اصلاح طلبان و پزشکیان خواهد آمد و احتمالا دوستداران ایران، نگران از آینده کشور و بسیار مضطرب از وضع فعلی که ممکن است احمدی نژاد دیگری را همچون سال ۸۴ تولید کند، با دغدغه و نگرانی پای صندوق رای خواهند آمد.
باک جلیلی پر است، او در خوش بینانه ترین حالت یک رای ۱۲ میلیونی کسب می کند که با احتساب تمامی سبد رای اصولگرایان خواهد بود؛ هرچند واقعیت های جامعه حکایت از آن دارد که بخشی از سبد رای طیف اصولگرا خانه نشین و حتی به سمت پزشکیانی سوق می یابد که سالم، پاکدست و نماد تعییر وضع فعلی است.
اکثریت ناراضی از وضع فعلی به خوبی می دانند ایران در چه دوره حساس تاریخی است و نتیجه عدم مشارکت شان ممکن است چه هزینه ای را بر کشور تحمیل کند، دست کم تجربه سال ۸۴ برای بخش های زیادی از مردم یک نقشه راه است. از این رو انتظار می رود با حضورشان، نتیجه را درآورند، همان مردمی که در مرحله اول در میان جبهه ۶۰ درصدی ها بودند، ناراضی و منتقد اما نگران!