خلیج فارس:این طوق‌ها کیفیت بسیار بالایی دارند و دارای تنوع قابل‌توجهی از تکنیک‌های طلاسازی و نقوش زینتی، از جمله ریخته‌گری، زردوزی، دانه‌سازی، جوشکاری و انواع طرح‌های هندسی هستند. این دو طوق مهم‌ترین کشف در آستوریاس هستند. این اشیاء در همان محل کشف و همان زمان توسط باستان‌شناسان مورد مطالعه قرار گرفتند.
به گزارش «خلیج فارس» به نقل از فرادید، پابلو آریاس، استاد باستان‌شناسی ماقبل تاریخ دانشگاه کانتابریا توضیح می‌دهد: «در حالی که گردنبند‌های طلای دیگری از عصر آهن یافت شده‌اند، بیشتر آن‌ها در قرن ۱۸ و ۱۹ کشف شدند، زمانی که تکنیک‌های محدود باستان‌شناسی باعث از بین رفتن اطلاعات مربوط به منشأ آن‌ها می‌شد».
او افزود:، اما در این مورد، سایت اکتشاف دست‌نخورده است و به باستان‌شناسان اطلاعات بسیار بهتری درباره‌ی بستر و محیط آن‌ها می‌دهد. آریاس گفت: «ما اطلاعات بسیار دقیقی در مورد محل پیدا شدن آن‌ها داریم. این یک مورد کاملا استثنایی است.»
سرجیو نارسیاندی، کارگر شرکت آب، در حال ردیابی محل شکستگی لولۀ آب بود که در شیب کنار جاده یک شئ براق دید. ابتدا تصور کرد یک قطعه فلز است که تصادفاً از مزرعه یا تجهیزات کشاورزی آن منطقه به آنجا راه پیدا کرده است، اما روشنایی فلز سبب توقف او شد. وقتی دقیق‌تر نگاه کرد، دریافت که بسیار شبیه یک طوق طلایی است.
او می‌دانست که باید موضوع را به مقامات گزارش کند، اما برای شناسایی مرجع مربوطه ناچار شد مدتی جستجو کند، بالاخره با شهردار که شخصاً او را می‌شناخت تماس گرفت و شهردار به او گفت می‌تواند کشفیاتش را تا زمان رسیدن مسؤولان میراث فرهنگی به شهرداری بسپرد. سرانجام نارسیاندی با عمویش که باستان‌شناس است تماس گرفت و دایی‌اش او را به مدیر موزه باستان‌شناسی آستوریاس معرفی کرد.
پس از این تماس‌ها، باستان‌شناسان همان بعد از ظهر خودشان را به محل اکتشاف رساندند. تأیید شد شیء یافت‌شده طوق طلاست، سپس شش تکه از طوق دوم را در همان دامنه تپه پیدا کردند. این قطعات، یک طوق طلای دوم کامل را شکل دادند. سپس هر دو طوق به سرعت برای نگهداری به آزمایشگاه موزه منتقل شدند.
طوق کشف‌شده توسط سرجیو نارسیاندی یک گردنبند سفت و سخت c شکل است که از یک میله مرکزی با مارپیچ‌هایی طلایی در اطراف آن تشکیل شده است و دارای پایانه‌های بزرگ آوندی شکل دوتایی است.
به دلیل اندازه، کیفیت و ظرافت فنی، نخستین طوق نمونه‌ی استثنایی زرگری در شمال غربی شبه جزیره ایبری در عصر آهن محسوب می‌شود. قطعه دوم دارای یک بخش مستطیل شکل با پایانه‌های آوندی دوتایی است که در پایانه‌های صاف آن، طرح‌هایی از خورشید حکاکی شده است. هر دوی آن‌ها دارای ساییدگی در مناطقی هستند که با گردن در تماس بوده است و این نشان‌دهنده این است که مدتی نسبتا طولانی از آن‌ها استفاده شده است.
اکنون آنالیز متالورژیک غیرتهاجمی و بررسی سطحی روی طوق‌ها در حال انجام است. این مطالعات موجب بالا رفتن اطلاعات ما درباره‌ی فناوری ساخت در عصر آهن اسپانیا، استخراج فلز، استفاده از نقره، تکنیک‌های تذهیب و … می‌شود.