خلیج فارس:همزمان با سالروز بزرگداشت مقام و منزلت شاعر بزرگ پارسی، لسان الغیب حافظ شیرازی، صبح روز پنجشنبه با حضور مسئولین استانی و حافظ دوستان، آرامگاه شاعر شیرازی گلباران شد و به این شاعر ادای احترام کردند.
خلیج فارس:مراسم بدرقه زنده یاد «محمدعلی بهمنی» شاعر و غزل‌سرای برجسته، صبح یکشنبه (۱۱ شهریور۱۴۰۳) با حضور مسئولان و دوستداران این شاعر نام آشنا در تالار وحدت (پهنه رودکی) برگزار شد. محمدعلی بهمنی متولد سال ۱۳۲۱ در دزفول بود و شامگاه نهم شهریور در پی عارضه مغزی در ۸۲ سالگی از دنیا رفت. «باغ لال»، «در بی‌وزنی»، «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود»، «این خانه واژه‌های نسوزی دارد»، «شاعر شنیدنی است»، «چتر برای چه، خیال که خیس نمی‌شود» و «من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم» از دفتر‌های شعر او هستند.
خلیج فارس:محمدعلی بهمنی (زادهٔ ۲۷ فروردین ۱۳۲۱) شاعر و غزل سرای ایرانی در سن ۸۲ سالگی جمعه ۹ شهریور ۱۴۰۳ در بیمارستان تندیس تهران درگذشت.
خلیج فارس: «نازنین» و «محبوبه نعمتی زاده» نوزده اسفند امسال، به یاد نیمای جنوب، نوزده کیلومتر دور بوشهر را می‌دوند.
به گزارش خلیج فارس؛ امسال، نازنین نعمتی زاده و محبوبه نعمتی زاده فرزندان زنده‌یاد محمد رضا نعمتی زاده، پیشگام شعر نو نیمایی در جنوب، نوزده کیلومتر دور بوشهر را می‌دوند.
سحرگاه جمعه نوزدهم اسفند 1367 بود که شاعر شیدای بوشهری، چشم از جهان فرو بست و اکنون سی و پنج سال از آن روز می‌گذرد. از همان زمان، تا مدت ها، هر سال بزرگداشتی در قالب شب شعر و نشستی صمیمانه با حضور شعرای کشور و استان برگزار می‌شد و به همین مناسبت، آثار زنده‌یاد نیز به چاپ رسید که می توان از جمله به دفتر شعر “فصل خاکستر” و مجموعه‌هایی چون “کوچ”، “یادنامه نیمای جنوب” و “پس از سکوت تا کوچ” اشاره کرد. همچنین، سالن اجتماعات کتابخانه عمومی خلیج فارس، به نام محمد رضا نعمتی زاده نام گرفت.
در همین راستا، سال گذشته نیز، در ماه اسفند، نازنین، فرزند زنده یاد محمد رضا نعمتی زاده، از شیراز تا بوشهر، لباسی با چهره پدر به تن کرد و ساعت‌ها رکاب زد تا در این اقدام ورزشی فرهنگی، بار دیگر نام شاعر را در چالشی شخصی و خودجوش زنده کند.
امسال، نازنین به همراه خواهرش محبوبه نعمتی زاده در طرحی دیگر تصمیم دارند روز 19 اسفند، نوزده کیلومتر دور بوشهر را بدوند و برای این رفتار ورزشی فرهنگی، یک ماه تمرین کرده‌اند تا با آمادگی کامل جسمی و روحیه‌ای خوب، چهره ادبی پدر را به فرهنگ دوستان استان یادآوری کنند.
استان بوشهر شخصیت‌های بزرگ و موثری را تاکنون به خود دیده که باید به نسل امروز شناسانده شوند. این حرکت خودجوش، نه به عنوان تنها راه، بلکه می‌تواند یکی از روش‌های انتقال ریشه‌های فرهنگی این خاک باشد. بزرگانی که دیگر در میان ما نیستند، همچنین شخصیت هایی که حضور دارند و همچنان دانش خود را به علاقمندان انتقال می‌دهند.محمدرضا نعمتی زاده نیز یکی از همین نمونه های موثر است که در سال 1334 نخستین کتاب شعر نو نیمایی با نام “پس از سکوت” را در تهران به چاپ رساند و همین دفتر شعر، نخستین اثر نو نیمایی در جنوب محسوب می شود. مجموعه شعری که موجب شد تا شاگردان لقبِ نیمای جنوب را بر او نام نهند.
محمد رضا نعمتی زاده فارغ التحصیل دانشسرای مقدماتی شیراز در سال 1327، فارغ التحصیل دانشسرای عالی تهران در رشته زبان و ادبیات انگلیسی در سال 1334 بود که دی ماه 1313 در بوشهر به دنیا آمد و در سحرگاه نوزدهم اسفند 1367 و در سن پنجاه و چهار سالگی در بوشهر چشم از جهان فرو بست.
نازنین و محبوبه، فرزندان زنده یاد، به نمایندگی از خانواده نعمتی زاده، از علاقمندان به شعر و ادب دعوت می کنند تا در انتهای مسیر دویدن، در محل نشان (اِلِمان) بوشهر، ساعت ۱۷:۳٠ روز نوزدهم اسفند در کنار دریا و ساحل آرام، یاد نیمای جنوب را در کنار هم زنده کنیم.
در پایان یکی از اشعار نیمایی وی را مرور می کنیم:
در قفس تنگ
خصم قوی‌چنگ
پای مرا بست
بال مرا خست
لیک زبانم
با همه مرغان
قصه سراید ز رازهای نهانم
فاش کنم فاش
قصه بیداد
یا شکند نایم از شکنجه صیاد
یا شوم آزاد
خلیج فارس:دانشمندان برای اولین بار پس از بیش از ۷۰۰ سال توانستند از روی جمجمه دانته آلیگیری، خالق سه‌گانه «کمدی الهی» چهره او را بازسازی کنند.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از روزیاتو، دانته، شاعر و فیلسوف مشهور ایتالیایی، با شاهکار خود، «کمدی الهی»، سفر به بهشت، دوزخ و برزخ را توصیف کرد و با آثار خود به نماد ادبیات غرب تبدیل شد.
با وجود میراث ماندگار او، چهره واقعی این هنرمند همواره در هاله‌ای از ابهام بوده و معروف‌ترین نقاشی‌ها از چهره و ظاهر او، مدت‌ها پس از مرگش خلق شده است. با این حال اکنون یک مطالعه جدید با استفاده از جمجمه دانته، ظاهر این نماد ادبی را به‌صورت دیجیتالی بازسازی کرده است.
سیسرو مورائس، کارشناس گرافیک برزیلی، نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح داد: «تصویر‌های متداول از این شاعر بیشتر بر اساس اطلاعات موجود در زندگی‌نامه دانته به قلم جووانی بوکاچیو به دست آمده است. یعنی فردی با قد متوسط، تا حدودی خمیده، با صورت کشیده، بینی عقابی و چشمانی تقریباً بزرگ. با این حال بوکاچیو شخصاً دانته را نمی‌شناخت و این تصویر را از گزارش‌هایی از افراد نزدیک به این شاعر یا کسانی که با او زندگی می‌کردند جمع‌آوری کرده بود. به نظر می‌رسد تمامی برآورد‌ها نیز از توصیفات بوکاچیو پیروی می‌کنند. اما ما به دنبال چیزی بودیم که استخوان‌ها به ما نشان می‌دهند.»
محققان کار را با بازسازی دیجیتالی جمجمه شاعر ایتالیایی آغاز کردند. آن‌ها این کار را با استفاده از تجزیه و تحلیل استخوان‌های او که در سال ۱۹۲۱ انجام شد و داده‌های مقاله‌ای در سال ۲۰۰۷ درباره چهره او انجام دادند؛ و سپس به مدل‌سازی صورت ادامه دادند.
آقای مورائس توضیح داد: «این کار شامل مجموعه‌ای از برآورد‌ها بر اساس داده‌های آماری استخراج‌شده از توموگرافی (برش‌نگاری)، آنالیز فراصوت و تلاقی آن‌ها با تغییر شکل کالبدشناختی است.»
تغییر شکل کالبدشناختی زمانی است که صورت دیجیتالی‌شده تا زمانی که با جمجمه مورد نظر منطبق شود حرکت می‌کند و در نهایت صورتی سازگار با چهره شاعر را آشکار کند.
او ادامه داد: «دو مجموعه تصویر تولید شد، یکی با رویکرد عینی و در مقیاس خاکستری، بدون مو و با چشمان بسته؛ و دیگری رنگی و با عناصر انتزاعی مانند رنگ چشم، پوست و لباس مطابق با معروف‌ترین تصاویر موجود.»