سلامت

خلیج فارس: مدیر روابط‌عمومی بیمارستان شریعتی اصفهان از تولد اولین چهارقلوهای اصفهانی در سال ۱۴۰۳ خبر داد.

مجید باقرزاده درباره چهارقلوهایی که در بیمارستان شریعتی به دنیا آمدند، اظهار کرد: چهارقلوهایی که در بیمارستان شریعتی به دنیا آمدند، اولین چهارقلوهای سال ۱۴۰۳ در اصفهان هستند، لازم است بدانیم این چهار نوزاد در بخش ویژه نوزادان بستری هستند و وضعیت پایداری دارند، اما احتمال دارد حدود ۳۰ روز میهمان بیمارستان شریعتی باشند.

وی افزود: در هفته سی‌ویکم، بارداری مادر حدود ۲۵ ساله این نوزادان با عمل سزارین به دنیا آمدند، قل اول حدود یک کیلو و ۷۶۰ گرم، قل دوم حدود یک کیلو و ۶۰۰ گرم، قل سوم یک کیلو و ۵۶۰ گرم و قل چهارم نیز حدود یک کیلو و ۶۰۰ گرم است؛ چهارقلوها همه پسر و در سلامت کامل هستند.

مدیر روابط‌عمومی بیمارستان شریعتی با بیان اینکه محمد مهربانی پدر این نوزادان، ۳۷ ساله است و شغل آزاد دارد، تصریح کرد: اقدامات درمانی لازم برای چهارقلوها که در بخش بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان هستند، کاملاً رایگان انجام می‌شود، نوشین زمانی متخصص اطفال، پزشک چهارقلوها بوده و تلاش بسیاری برای حفظ سلامتی این نوزادان انجام داده است.

وی با اشاره به اسامی چهارقلوها ادامه داد: نیکان، سبحان، برهان و فرهان نام‌هایی است که این زوج جوان بر فرزندان خود گذاشتند، همچنین در اولین بارداری این مادر جوان چهارقلوها به دنیا آمدند.

خلیج فارس: دکتر بخشی که در خرم‌آباد دوره‌ طرح را می‌گذراند، دو شب گذشته در بیمارستان نورآباد درگذشت.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از اعتماد آنلاین؛فرماندار دلفان اعلام کرد: وی به تازگی از تهران به بیمارستان شهید رحیمی خرم‌آباد و پس از آن اول فروردین امسال به بیمارستان ابن سینا نورآباد منتقل شده بود که متاسفانه امروز در بیمارستان ابن سینا نورآباد فوت شده است.

متاسفانه این پزشک متخصص در اتاق پاویون خود مشغول استراحت بوده که یک بیمار به سورپرایز مراجعه می‌کند و سوپروایزر نیز با اتاق او تماس گرفته و پاسخگو نبوده، پس از پیگیری های مکرر و شکستن در اتاق توسط عوامل بیمارستان، با جسد او مواجه شدند که علت مرگ این پزشک هنوز مشخص نیست و در حال بررسی است.

خلیج فارس: به نقل از مایو کلینیک، دکتر دیپاک اولاک، دندانپزشک می‌گوید یک زبان سالم باید صورتی باشد و برجستگی‌های کوچک – یا پاپیلا – در سراسر سطح خود داشته باشد.

به گزارش اطلاعات آنلاین، با این حال طیف وسیعی از رنگ‌های دیگر می‌تواند نشانه‌ای از ناخوشی فرد باشد. فراتر از سایه‌های صورتی سالم، در اینجا ۱۰ رنگی که زبان شما می‌تواند داشته باشد آورده شده که نشان می‌دهد ممکن است در برخی مواد مغذی کمبود داشته باشید یا به یک بیماری دچار شده باشید.

زبان سفید

مبتلایان ممکن است یک پوشش ضخیم و سفید بر روی زبان خود داشته و این پوشش می‌تواند در کل سطح، پشت یا تکه تکه باشد. این عارضه نتیجه رشد بیش از حد پاپیلا یا تورم آن است که می تواند در اثر سوختن زبان شما روی غذا یا نوشیدنی گرم ایجاد شود.

توده سفید ناخوشایند ناشی از گیرکردن باکتری‌ها و سلول‌های مرده بین پاپیلاهای ملتهب است. بر اساس دستورالعمل NHS، زبان سفید همچنین می‌تواند نشانه کم خونی، مخملک، لیکن پلان، لکوپلاکیا، زخم‌های دهان و برفک دهان باشد.

زبان زرد یا قهوه‌ای

زبان زرد یا قهوه‌ای معمولاً نشان‌دهنده وجود باکتری در نتیجه عدم رعایت بهداشت دهان، سیگار کشیدن، نوشیدن الکل، قهوه یا چای سیاه باشد. محصولات حاوی تیمول، منتول، فندق جادوگر، پراکسیدها و اکالیپتوس نیز می‌توانند باعث ایجاد پوشش زرد روی زبان به خصوص اگر دهان خشک باشد، شوند.

همچنین کم آبی می‌تواند منجر به زردی زبان و همچنین پسوریازیس و یرقان شود. اگر صورت، چشم‌ها و زبان شما همگی زرد به نظر می‌رسند، بهتر است با پزشک عمومی صحبت کنید زیرا می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات کبد یا کیسه صفرا باشد.

زبان نارنجی

مانند زبان زرد، سلامت نامناسب دهان معمولاً دلیل نارنجی شدن زبان است، اگرچه مصرف برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها یا خوردن غذاهای حاوی بتاکاروتن نیز می‌تواند دلیل آن باشد.

زبان قرمز

زبان قرمز روشن که اغلب به آن “زبان توت فرنگی” گفته می‌شود، می‌تواند نشانه طیف وسیعی از بیماری‌ها و کمبود ویتامین باشد. زبان جغرافیایی وضعیتی است که باعث می‌شود زبان قرمز به نظر برسد و لکه‌های سفیدی شبیه نقشه روی سطح آن ایجاد شود. سایتWebMD می‌گوید زبان قرمز روشن می‌تواند نشانه‌ای از حساسیت غذایی یا دارویی یا کمبود ویتامین B باشد.

سایر بیماری‌های مرتبط با قرمزی زبان عبارتند از: مخملک، اریتروپلاکی – یک بیماری بالقوه پیش سرطانی – و گلوسیت که باعث تورم زبان شما می‌شود. به گزارش KidsHealth، زبان توت فرنگی همچنین می‌تواند نشانه‌ای از بیماری کاوازاکی در کودکان زیر پنج سال باشد.

زبان خاکستری

مبتلایان به زبان جغرافیایی ممکن است مرزهای خاکستری در اطراف لکه‌های قرمز روی زبان خود ببینند. افراد مبتلا به اگزما همچنین به داشتن زبان خاکستری معروف هستند.

به گفته Royal Dental Care، علت دیگر می تواند مصرف آنتی بیوتیک یا داروهای ضد قارچ و همچنین داروهای ضد افسردگی خاص و مکمل‌های آهن باشد.

زبان سیاه

زبان مودار سیاه زمانی ایجاد می‌شود که پاپیلاهای روی سطح زبان رشد ‌کنند، زیرا سلول‌های مرده پوست را از بین نمی‌برند – این باعث می‌شود غذا و باکتری‌ها به دام افتاده و منجر به تغییر رنگ ناخوشایند شود.

اغلب نتیجه عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، سیگار کشیدن، جویدن تنباکو، مصرف برخی داروها و رادیوتراپی نیز می تواند باشد. دیابت و اچ‌آی‌وی نیز در موارد نادر می‌توانند باعث سیاهی زبان شوند. این شرایط باعث بوی بد دهان، طعم فلزی در دهان و احساس قلقلک در دهان می‌شود.

زبان بنفش

زبان بنفش می‌تواند نشانه‌ای از گردش خون ضعیف، یک بیماری قلبی یا بیماری کاوازاکی باشد، یک بیماری نادر که باعث التهاب رگ‌های خونی در کودکان خردسال می‌شود.

زبان سبز

مانند زبان زرد، ظاهر یک زبان سبز در نتیجه سلامت دهان و دندان ضعیف، سیگار کشیدن، خشکی دهان یا مصرف برخی داروها است.

زبان آبی

زبان آبی می‌تواند نشانه  ابتلای فرد به سیانوز باشد که اکسیژن کافی در خون ندارد. کلینیک کلیولند می‌گوید که علل سیانوز شامل اختلالات خونی، بیماری عروق خونی، کمبود اکسیژن از ریه ها یا بیماری کلیوی است. همچنین می‌تواند نشانه ای از سپسیس باشد که نیاز به کمک فوری پزشکی دارد.

خلیج فارس: ویتامین C، علاوه بر نقش بنیادین در تولید کلاژن، به حفظ سلامت پوست، مفاصل و جلوگیری از تحلیل استخوان کمک می‌کند.

ویتامین K برای رشد صحیح جنین و سلامت زنان در دوران بارداری اهمیت فراوانی دارد. منابع غنی از ویتامین K شامل کلم، اسفناج، زرده تخم‌مرغ، کاهو، کرفس، لوبیا سبز، شلغم و نخود فرنگی می‌شود. افزایش مصرف این مواد غذایی می‌تواند به تامین ویتامین K مورد نیاز بدن کمک کند.
ویتامین C، علاوه بر نقش بنیادین در تولید کلاژن، به حفظ سلامت پوست، مفاصل و جلوگیری از تحلیل استخوان کمک می‌کند. توت‌فرنگی، انبه، لیمو، هندوانه، اسفناج، کلم، مرکبات و کیوی از جمله منابع غنی ویتامین C هستند. ادغام این میوه‌ها و سبزیجات در رژیم غذایی روزانه می‌تواند به تقویت سلامت عمومی کمک کند.

منبع:بهداشت نیوز

خلیج فارس:علیرضا استقامتی در اعتماد نوشت: دیابت و فشار خون بالا، می‌توانند به بسیاری از اعضای بدن صدمات جدی وارد کنند. در دیابت، با عوارض مزمن دیابت شامل عوارض قلبی- عروقی، سکته‌های قلبی، سکته‌های مغزی، قطع اندام، مشکلات کلیوی که منجر به نارسایی کلیه و دیالیز می‌شود، مشکلات چشمی که کم‌بینایی یا نابینایی را به‌دنبال دارد، عوارض متعدد در سیستم عصبی و همچنین مشکلات حافظه و آلزایمر مواجهیم. البته اگر قند خون بالا، به خوبی کنترل شود، معمولا این عوارض ایجاد نمی‌شود یا بروز آن بسیار دیرهنگام خواهد بود. فشار خون بالا هم برای تمام اعضای بدن عارضه دارد و به عوارضی در قلب، عروق مغز، عروق اندام‌ها و حتی تخریب کلیه‌ها منجر خواهد شد. عوارض هر دو بیماری، معمولا همپوشانی دارد و مبتلایان دیابت، مستعد ابتلای فشار خون و مبتلایان فشار خون، مستعد ابتلای دیابت هستند.

آیا پیشگیری از ابتلا به دیابت و فشار خون، ممکن است و چگونه می‌توان مانع از ابتلا شد؟ به صورت خلاصه دیابت نوع دو معمولا به علت چاقی و عوامل ژنتیک ایجاد می‌شود و مهم‌ترین عامل در ابتلای دیابت نوع دو، مقاومت به انسولین ناشی از افزایش وزن و چاقی است. البته شیوه زندگی نامناسب، عامل مهمی در بروز چاقی و استعداد ابتلا به دیابت محسوب می‌شود.

در حال حاضر، تعداد افراد دچار اضافه وزن در دنیا به یک میلیارد نفر رسیده و ممکن است طی دو دهه آینده، این عدد به دو میلیارد نفر هم برسد. علاوه بر چاقی، عامل ژنتیک و زمینه ارثی هم عامل مهم مستعد‌کننده ابتلا به دیابت است که ممکن است ژن معیوب از پدر یا مادر به فرد منتقل شود و بسیاری از افراد، هم اضافه وزن و سبک زندگی غلط و هم ژن معیوب و زمینه ارثی ابتلا به دیابت دارند. علت ابتلا به فشار خون، کمی متفاوت است. فشار خون به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود و ممکن است علت ابتلا به فشار خون ثانویه، انواع بیماری‌ها مانند انواع بیماری‌های غدد فوق کلیه و بیماری‌های کلیوی، تنگی عروق کلیه، برخی سندروم‌های ناشی از کمبود آنزیمی یا برخی از دارو‌ها باشد. مصرف قرص‌های ضد بارداری به مدت طولانی هم، شایع‌ترین دلیل فشار خون ثانویه بالا در خانم‌هاست اگرچه که این مساله نباید عامل رها کردن درمان‌های دارویی باشد.

در مجموع می‌توان گفت در اغلب موارد، دلیل شناخته شده‌ای برای فشار خون نیست، چون گاهی هم تغییراتی در تنظیم املاح مانند سدیم و پتاسیم بدن و مشکل در عروق ممکن است به فشار خون بالا منجر شود، اما همچنان، علت اصلی بیماری فشار خون اولیه، ناشناخته است و به همین سبب، چکاب‌های سالانه و دوره‌ای برای گروهی که نشانه‌های خطر دارند، اهمیت دارد، چون بسیاری از مبتلایان دیابت و فشار خون، از بیماری خود خبر ندارند. در ایران طبق بررسی‌هایی که در وزارت بهداشت انجام شده، یک‌چهارم مبتلایان دیابت از بیماری خود بی‌خبرند.

بنابراین، چکاب‌های دوره‌ای و غربالگری دیابت و فشار خون، در بیماریابی کمک می‌کند تا فرد با اطلاع از ابتلا، درمان‌های غیر دارویی و دارویی را آغاز کرده و خود را از عوارض بیماری دور نگه دارد. اما چه کسی را باید غربالگری کرد؟ برای دیابت، تمام افراد بالای ۳۵ سال باید برای دیابت با اندازه‌گیری قند خون غربالگری شوند ولی در افراد کمتر از ۳۵ سال، افرادی دارای عوامل خطر ابتلا شامل آن‌هایی که زندگی بدون تحرک دارند، سابقه فشار خون بالا، سابقه چربی خون بالا، بیماری‌های قلبی- عروقی، دختران با سابقه تخمدان‌های پلی کیستیک، افراد دارای قند ناشتای مختل، افراد مبتلا به ایدز و خانم‌هایی که سابقه دیابت دوران بارداری دارند باید غربالگری شوند.

تشخیص دیابت بر مبنای اندازه‌گیری قند خون ناشتاست که باید بیش از ۱۲۶ میلی‌گرم در صد باشد، یا معدل سه ماهه قند خون، بیش از شش‌ونیم درصد باشد و معیار سوم، وقتی است که قند خون اتفاقی فرد، بالای ۲۰۰ میلی‌گرم باشد و فرد هم، علامت داشته باشد. در غربالگری فشار خون با محدودیت سنی مواجه نیستیم، اما این غربالگری هم باید به طریق استاندارد انجام شود. برای غربالگری، هم باید لوازم استاندارد داشته باشیم و هم الزامات غربالگری را بدانیم و هم این الزامات را رعایت کنیم نه اینکه فقط بدانیم و رعایت نکنیم، چون دیابت و فشار خون، بیماری‌های مهمی هستند که می‌توانند منجر به عوارض بسیار جدی شوند و بنابراین نمی‌توانیم به فردی که قند و فشار خونش در شرایط غیر استاندارد یا با دستگاه غیر استاندارد اندازه‌گیری شده، مارک ابتلای به دیابت یا پرفشاری خون بزنیم.

سوال دیگر بعد از شناسایی یک مبتلای دیابت یا فشار خون این است که برای مراقبت یا درمان چه باید کرد؟ وقتی برای مثال به یک میلیون نفر می‌گوییم شما مبتلا به فشار خون بالا هستید یا برای چندین ده هزار نفر تشخیص دیابت می‌دهیم، برای پیگیری چه باید کرد؟ باید برای مداوای این افراد، دارو و امکانات پیگیری مناسب را فراهم کنیم. طبق آمار‌های موجود، همه مبتلایان به فشار خون بالا علی‌رغم وجود دارو‌های متعدد برای درمان، از کنترل مناسبی برخوردار نیستند و فقط درکمتر از ۲۵ درصد مبتلایان، فشار خون‌شان کنترل شده است.

باید پزشک و کلینیک‌های مجهز داشته باشیم و از سویی برای جامعیت امر درمان، مراقبت‌های غیر دارویی را آموزش بدهیم و به ویژه رسانه‌ها، در مورد لزوم توجه به مراقبت‌های غیر دارویی، فرهنگ‌سازی کنند. باید آگاهی‌رسانی انجام شود تا مردم نسبت به اهمیت رعایت رژیم غذایی و فعالیت بدنی مطلع باشند. گاهی اوقات به بیمار می‌گوییم برای کنترل قند خون پیاده‌روی کند ولی بیمار اظهار می‌کند چگونه در این هوای آلوده پیاده‌روی کنم؟ همه این اقدامات باید در قالب یک مجموعه در دسترس باشد.

اگر غربالگری انجام می‌دهیم فقط برای اینکه غربالگری کرده باشیم، بی‌فایده است. البته لازم به ذکر است که پیشگیری از ابتلا به دیابت و فشار خون، به هیچ‌وجه از عهده یک وزارتخانه خاص برنمی‌آید و مقوله‌ای فرادولتی و مرتبط با عزم ملی است. گرچه متولی اصلی که مدیریت علمی این مساله را برعهده دارد وزارت بهداشت و درمان است ولی مردم هم باید برای مراقبت از سلامت‌شان عزم کافی داشته باشند و مراقبت از سلامت، باید به فرهنگ رایج جامعه تبدیل شود و فرهنگ‌سازی در مقوله سلامت، مسوولیت مشترک رسانه‌ها و جامعه پزشکی است.

در حال حاضر تمام تلاش ما بر درمان متمرکز شده در حالی که به جای این تمرکز، باید درباره پیشگیری و سبک زندگی سالم، فرهنگ‌سازی کرده و امکانات برای رعایت سبک زندگی سالم را هم فراهم کنیم. چه کسی به این تناقض پاسخ می‌دهد که همزمان با تبلیغ درباره سبک زندگی سالم و رعایت رژیم غذایی، درباره مواد غذایی مضر هم تبلیغ می‌کنیم؟ چه کسی به این مشکل پاسخ می‌دهد که با وجود تبلیغ و تشویق به انجام ورزش، امکانات ورزشی به حد کافی در اختیار افراد نیست؟ اجرای نسخه‌هایی که برای جامعه می‌نویسیم، بسیار مهم‌تر از نوشتن این نسخه‌ها و نیازمند عزم ملی است. رعایت رژیم غذایی باید برای تمام افراد و تک‌تک خانواده‌ها تبدیل به فرهنگ غذایی سالم شود در حالی که چنین اتفاقی را شاهد نیستیم، چون اعتقاد واقعی به رعایت رژیم غذایی وجود ندارد. امروز، مصرف فست‌فود، فرهنگ رایج دنیاست در حالی که صدمات آن برای سلامت جامعه کاملا روشن است، اما کافی است در رابطه با مضرات مصرف فست‌فود در کشور صحبت کنید تا به شما برچسب مخالفت با اشتغال‌زایی بزنند. بنابراین، برخورد دستوری و مکانیکی با این مسائل ممکن نیست، اما می‌توانیم با مداخلاتی، صدماتش را به حداقل برسانیم؛ ما نمی‌توانیم مانع از مصرف نوشابه شویم، اما می‌توانیم میزان قند نوشابه‌ها را به تدریج کم کنیم یا با کاهش قیمت نوشیدنی‌های سالم، مردم را به جایگزینی نوشابه‌های سالم‌تر با انواع مضر تشویق کنیم.

می‌توانیم امکانات ورزشی ارزان‌قیمت در اختیار بیماران بگذاریم، می‌توانیم از تبلیغات موارد مضر برای سلامت مالیات بگیریم و این مالیات را برای سلامت مردم هزینه کنیم. می‌توانیم از فرد سیگاری یا از فردی که نوشابه می‌خورد مالیات بگیریم و از این مالیات برای سلامت مردم هزینه کنیم. البته این اتفاقات نیازمند تغییرات اساسی و اراده مردمی و ملی است وگرنه، با این اعتراض مواجه می‌شوید که چرا قیمت نوشابه گران شد و حالا جامعه با تورم چطور باید به مواد غذایی ارزان دسترسی داشته باشد. برای ایجاد چنین تغییراتی، باید حداقل یک دهه فرهنگ‌سازی کنید تا به تدریج قادر به پیاده‌سازی این فرهنگ باشید. فرهنگ‌سازی هم امری خلق‌الساعه نیست و نباید رها شود.

برای این فرهنگ‌سازی، نیازمند برنامه‌ریزی مدون هستیم که بدانیم کجا هستیم و به کجا می‌خواهیم برویم و از چه استراتژی‌هایی باید استفاده کنیم و چطور باید آگاه‌سازی را انجام بدهیم و چطور مردم را برای پذیرش این برنامه‌ها متقاعد کنیم که مشارکت کنند و چطور امکانات را تجهیز کنیم. برای این تغییرات، دولت و مجموعه حاکمیت و مردم باید در کنار هم قرار بگیرند که البته من خیلی خوش‌بین نیستم، چون بیش از دو دهه در این باره تذکر داده شده ولی پیگیری منظم و منسجم و گوش شنوایی ندیدیم.

استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران
رییس بخش غدد بیمارستان امام