سازمان بهداشت جهانی

خلیج فارس:دانشمندان می‌گویند افزایش دمای بدن و شدت علائم افسردگی با هم مرتبط است، اما هنوز دلیل و چگونگی آن را درنیافته‌اند.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا؛پژوهشگران در بزرگترین مطالعه در نوع خود دریافته‌اند که افرادی که از اختلال افسردگی عمده(MDD) رنج می‌برند، احتمال بیشتری دارد که دمای بدن بالاتری داشته باشند.

این یافته راه را به روی درمان‌هایی باز می‌کند که می‌توانند به تنظیم این عملکرد کمک کنند و به طور بالقوه علائم ناتوان‌کننده را کاهش دهند.

اختلال افسردگی عمده یا اختلال افسردگی ماژور یک بیماری روانی است که مشخصه‌های اصلی آن حالت افسردگی در وضعیت‌ها و موقعیت‌های مختلف، عزت نفس پایین و بی‌علاقگی به انجام فعالیت‌هایی که به ‌طور معمول لذت‌بخش هستند به مدت دستکم دو هفته است.

افسردگی معمولاً همراه با علائمی مثل عدم عزت نفس، اختلالات خواب، اختلالات خوردن، خستگی، بی‌حالی و احساس دردِ بدون دلیل است. همچنین در مواردی، فرد افسرده ممکن است هذیان بگوید یا چیزهایی ببیند یا بشنود که دیگران قادر به احساس آنها نیستند. برخی از بیماران به نوعی افسردگی بازگشتی دچار هستند، به این معنا که فرد دوره‌هایی از افسردگی را تجربه می‌کند که ممکن است بین هر دوره، سال‌ها فاصله باشد.

شایان ذکر است که اختلالات افسردگی می‌توانند تأثیراتی بسیار منفی بر شخصیت فرد، کار، درآمد مالی، زندگی تحصیلی و نیز وضعیت خواب، عادت‌های غذایی و سلامت عمومی او داشته باشد و همین عوارض، مراجعه به ‌موقع به روانشناس بالینی و روانپزشک را در صورت مشاهده نشانه‌ها به امری ضروری تبدیل می‌کند.

اکنون پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو(UCSF) داده‌های جمع‌آوری شده از بیش از ۲۰ هزار فرد را در طول هفت ماه و از ۱۰۶ کشور تجزیه و تحلیل کردند. دانشمندان با استفاده از همین شرکت‌کنندگان به داده‌های دمایی ۲۰ هزار و ۸۶۳ نفر شامل ۵۳ درصد مرد و ۴۷ درصد زن دست یافتند و داده‌های یک حسگر پوشیدنی برآمده از ۲۱ هزار و ۶۴ نفر شامل ۵۶ درصد مرد و ۴۴ درصد زن را بررسی کردند.

در مجموع ۵۵۹ هزار و ۶۶۴ ارزیابی دمای بدن انجام شد که به طور متوسط ۲۷ قرائت در روز برای هر شرکت‌کننده انجام شد.

در همان زمان، ارزیابی‌های ماهانه سلامت روان با استفاده از معیار افسردگی که به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد به همراه سیستم اطلاعاتی سنجش پیامدهای گزارش‌شده بیمار(PROMIS) که یک سیستم رتبه‌بندی قابل اعتماد برای اندازه‌گیری سطوح افسردگی(خفیف تا شدید) است، انجام شد.

اشلی میسون سرپرست تیم پژوهش می‌گوید: از نظر ما این بزرگترین مطالعه تا به امروز برای بررسی ارتباط بین دمای بدن و علائم افسردگی در یک نمونه وسیع جغرافیایی است.

آنچه پژوهشگران دریافتند این بود که دمای بدن مستقل از متغیرهایی مانند سن و جنس با شدت علائم افسردگی مرتبط است. آنها همچنین دریافتند که افزایش سطح شدت افسردگی با دمای بالاتر بدن مطابقت دارد.

در حالی که پژوهشگران همچنین روندی را در نمرات افسردگی بالاتر و عدم نوسان دما در دوره‌های ۲۴ ساعته مشاهده کردند، داده‌ها از نظر آماری معنی‌دار نبودند.

مطالعات قبلی کمتر از ۳۰۰ شرکت‌کننده را در یک محیط کنترل‌شده نمونه‌برداری کرده‌اند. این تجزیه و تحلیل داده‌های دنیای واقعی فراتر از یک محیط آزمایشگاهی برای درک رابطه بین دمای بدن و MDD و همچنین برای توسعه روش‌های درمانی جدید با محوریت اختلال عملکرد تنظیم حرارت بسیار مهم است.

در حالی که غیر منطقی به نظر می‌رسد، درمان‌های بالقوه شامل درمان‌های افزایش دمای بدن مانند جلسات یوگای گرم و سونا برای فعال کردن مکانیسم‌های خود خنک کننده بدن است.

میسون می‌گوید: از قضا، گرم کردن افراد در واقع می‌تواند به کاهش مجدد دمای بدن منجر شود که اثر آن بیشتر از سرد کردن مستقیم افراد مانند قرار گرفتن در حمام یخ دوام دارد. بنابراین با خود فکر کردیم که اگر بتوانیم دمای بدن افراد مبتلا به افسردگی را برای درمان‌های مبتنی بر گرما به خوبی پیگیری کنیم، چه می‌شود؟

اختلال افسردگی عمده(MDD) در سال ۲۰۰۸ به عنوان سومین علت بیماری در سراسر جهان رتبه‌بندی شد و سازمان بهداشت جهانی معتقد است تا سال ۲۰۳۰ به رتبه اول صعود خواهد کرد. از آنجا که این بیماری، چند عاملی است و به عوامل بیولوژیکی، ژنتیکی، محیطی و روانی اجتماعی مرتبط است، درمان موثر آن فوق‌العاده پیچیده است.

در حالی که هنوز اطلاعات کمی در مورد دمای بدن و افسردگی وجود دارد، از جمله اینکه آیا با مکانیسم‌های خود خنک کننده ناکارآمد یا فرآیندهای متابولیکی تولید کننده گرما مرتبط است یا نه، پژوهشگران معتقدند که نتایج آنها برای کاوش در درمان‌های جدید تنظیم کننده حرارت مفید است.

پژوهشگران در این مطالعه خاطرنشان کردند: روشن کردن مسیرهای بیولوژیکی که از طریق آن دمای بدن در برخی از افراد مبتلا به افسردگی تغییر می‌کند، می‌تواند مکانیسم‌های بیماری‌زایی خاص‌تری را نشان دهد که برای افراد مبتلا به افسردگی و دمای بالای بدن به صورت هدفمند قابل درمان هستند.

میسون در پایان گفت: با توجه به افزایش نرخ افسردگی در ایالات متحده، ما از احتمال پیدایش راه‌حل جدیدی برای درمان آن هیجان‌زده هستیم.

این پژوهش در مجله Scientific Reports منتشر شده است.

خلیج فارس: «اعتماد» با توجه به گزارش سازمان بهداشت جهانی از« مرگ‌های اضافی» و اظهارات متخصصان ایرانی بررسی می‌کند.

طبق نتایج تحقیقات کشوری آمار واقعی فوت کرونا در ایران حدود دو برابر گزارش رسمی بوده‌ است.

کمتر از یک هفته تا ۴ سالگی ویروس کووید ۱۹ باقی مانده است. سازمان بهداشت جهانی WHO روز ۲۱ ژانویه ۲۰۲۰ در اولین گزارش مرتبط با شیوع بیماری با علایم ذات‌الریه اعلام کرد: «۳۱ دسامبر ۲۰۱۹، دفتر منطقه‌ای WHO در کشور چین، گزارشی از موارد ذات‌الریه دریافت کرد. موارد ابتلا با علت ناشناخته در شهر ووهان چین شناسایی شده بود. مقامات چین به WHO گزارش دادند که در فاصله ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹ تا سوم ژانویه ۲۰۲۰، در مجموع ۴۴ مبتلای این نوع ذات‌الریه با علت نامعلوم شناسایی شده است. طبق گزارش دقیق‌تری که در روزهای ۱۱ و ۱۲ ژانویه به دفتر منطقه‌ای WHO رسید، شیوع این نوع از ذات‌الریه با عرضه غذاهای دریایی در یک بازار محلی در شهر ووهان مرتبط بوده است.»

تا روز 11 فوریه 2020، تعداد مبتلایان این نوع ذات‌الریه در 24 کشور جهان با افزایش هزار برابری به 43103 نفر رسیده بود در حالی که 42708 نفر از مبتلایان در کشور چین بودند و تا این روز تعداد فوتی‌های بیماری در 24 کشور به 1018 نفر رسیده بود که یکی از قربانیان در کشور فیلیپین و 1017 نفر در کشور چین بودند. در این روز (11 فوریه 2020) سازمان بهداشت جهانی در بیانیه‌ای اعلام کرد که به دنبال مشورت با سازمان‌های زیرمجموعه ملل متحد، این نوع از ذات‌الریه، «کرونا ویروس 2019 و به اختصار COVID-19» نامگذاری شده است.

آخرین گزارش سازمان بهداشت جهانی از وضعیت شیوع کرونا، روز 22 دسامبر 2023 (اول دی 1402) منتشر شد که طبق این گزارش تا 17 دسامبر سال جاری میلادی، تعداد کل مبتلایان به بیش از 773 میلیون نفر و تعداد کل فوت به بیش از 6 میلیون نفر رسیده و منطقه اروپا با بیش از 277 میلیون مبتلا و منطقه امریکا با بیش از 2 میلیون فوتی در صدر جدول ابتلا و مرگ کرونا ایستاده‌اند. گزارش‌های سازمان بهداشت جهانی از تعداد ابتلا و فوت کرونا بر اساس اعلام کشورها تدوین می‌شود، اما امروز این اعداد، دیگر برای ملت‌ها قابل اطمینان نیست، چون 20 ماه قبل (مه ‌2022) و زمانی که تعداد فوتی‌های کرونا در جهان به حدود 5.4 میلیون نفر (5 میلیون و 400 هزار) رسیده بود، مسوولان سازمان بهداشت جهانی بر اساس محاسباتی گفتند که گزارش بسیاری از کشورها درباره مرگ‌های کرونایی غیرواقعی بوده و تعداد فوتی‌های کووید 19 در جهان، حداقل 3 برابر بیشتر از آمار موجود و حدود 15 میلیون نفر است. این اعلام WHO البته با اعتراض برخی دولت‌ها و از جمله دولت هند مواجه شد، چون سازمان بهداشت جهانی، با یک ابزار ساده، صداقت و شفافیت مورد ادعای بسیاری دولت‌ها را زیر سوال برده بود.

5 مه ‌2022، سازمان بهداشت جهانی در گزارش خود اعلام کرد: «در فاصله اول ژانویه 2020 تا 31 دسامبر 2021، حدود 14.9 میلیون مرگ (14 میلیون و 900 هزار) در سراسر جهان به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با همه‌گیری کووید19 مرتبط بوده که این رقم نشان‌دهنده 9.5 میلیون مرگ (9 میلیون و 500 هزار) بیشتر از مواردی است که تاکنون به‌طور مستقیم به COVID-19 نسبت داده شده است.»

کارشناسان سازمان بهداشت جهانی در گزارش خود این اختلاف آماری را «مرگ اضافی» نامیدند و گفتند: «مرگ اضافی به عنوان تفاوت بین تعداد مرگ‌های رخ داده و تعداد مورد انتظار در صورت عدم وجود همه‌گیری محاسبه می‌شود. این تعداد مرگ اضافی (14.9 میلیون نفر) شامل موارد مرگ‌های کووید 19 و شمارش و گزارش شده توسط دولت‌ها، مرگ‌های کووید 19 که توسط دولت‌ها شمارش یا گزارش نشده و همچنین، مرگ‌هایی است که ناشی از ابتلا به کووید 19 نبوده، اما به دلیل مشکلات بهداشتی و اجتماعی در اثنای شیوع کووید 19 رخ داده است. برزیل، مصر، هند، اندونزی، مکزیک، پرو، روسیه، آفریقای جنوبی، ترکیه و ایالات متحده، کشورهایی هستند که بیشترین تعداد مرگ اضافی را داشته‌اند. (طبق تخمین سازمان بهداشت جهانی، آمار واقعی فوت کرونا در مصر 11.6 برابر آمار رسمی، در هند 9.9 برابر، در پاکستان 8 برابر، در اندونزی 7.1 برابر، در بنگلادش 5 برابر، در بولیوی 4.5 برابر، در صربستان 4.4 برابر، در قزاقستان 4.2 برابر، در فیلیپین 3.6 برابر و در روسیه 3.5 برابر آمار رسمی بوده است) 84 درصد از موارد مرگ اضافی در آسیای جنوب شرقی، اروپا و امریکا و 70 درصد موارد در 10 کشور جهان، 81 درصد از موارد مرگ اضافی (81 درصد از 14 میلیون و 900 هزار مرگ) در کشورهای با درآمد متوسط، 15 درصد در کشورهای با درآمد بالا و 4 درصد در کشورهای کم درآمد، حدود 57 درصد از مرگ‌های اضافی در مردان و 82 درصد در افراد بالای 60 سال بوده است.»

دولت‌هایی که با مردم خود صادق نبودند

گزارش سازمان بهداشت جهانی هیچ صراحتی درباره صادق نبودن دولت‌ها ندارد و ارتباط گزارش‌های غیرواقعی کشورها درباره کم‌شماری مرگ‌های کرونایی را به دلایلی همچون محاسبات نادرست، کمبود امکانات، شمارش بر مبنای معیارهای غیر دقیق ربط می‌دهد. غیر از این گزارش اما مصداق‌های زیادی از خطاب صریح نهادهای ملی و غیر دولتی می‌توان پیدا کرد که بر خلاف رویه محافظه‌کارانه WHO، ناراستی دولت‌ها را زیر سوال برده‌اند.

تیر‌‌ماه 1399، خبرنگار روزنامه «اطلاعات روز» افغانستان بر اساس نظرسنجی این رسانه در سطح شهر کابل در گزارش خود نوشت: «آمار افراد مبتلا به کرونا و آمار مرگ ناشی از کرونا، ده‌‌‌برابر بیشتر از آماری است که از سوی وزارت صحت عامه کشور اعلام می‌شود. وزارت صحت‌عامه آمار مرگ ناشی از کرونا را تاکنون 156 نفر اعلام کرده اما در این نظرسنجی که از حدود 14 روز قبل به این سو در سطح شهر کابل انجام شده، 384 نفر از شهروندان کابل گفته‌اند که 1626 نفر از دوستان و آشنایان آنها بر اثر ابتلا به کرونا جان باخته‌‌اند.در بخش دیگر این نظرسنجی از اشتراک‌کنندگان پرسیده شد که از اطرافیان و آشنایان آنها حدودا چند نفر به ویروس کرونا مبتلا شده‌‌اند. بیش از 68 درصد پاسخ‌‌دهندگان گفته‌اند که 5 تا 40 نفر از دوستان و آشنایان آنها به کرونا مبتلا شدند. 40 درصد پاسخ‌‌دهندگان گفته‌‌اند که دوستان و آشنایان آنها که به ویروس کرونا مبتلا شدند، به‌دلیل عدم موجودیت امکانات و خدمات صحی لازم به شفاخانه‌های مخصوص کرونا مراجعه نکردند. شمار زیادی از آنها گفتند که در شفاخانه‌های مخصوص حتی اکسیژن و داروی مورد نیاز به‌صورت رایگان ارایه نمی‌شوند و از بیماران پول گرفته می‌شود.2.5 درصد دیگر گفته‌‌اند که بیماران کرونایی به شفاخانه‌ها دسترسی ندارند.»

ایالات متحده امریکا هم وضعیت مشابه داشت به این معنا که دولت امریکا، تعداد کل مرگ کرونا در این کشور در فاصله اول ژانویه 2020 تا 31 دسامبر 2021 را 824338 نفر اعلام کرده بود در حالی که نتایج محاسبات سازمان بهداشت جهانی نشان داد آمار فوت کرونا در این کشور در این بازه زمانی حدود 886917 نفر تا 978225 نفر بوده است.

جولای 2021 خبرنگار نیویورک تایمز در گزارشی با تیتر «تعداد تلفات کووید 19 در نیویورک چقدر دقیق است» نوشت که مقامات نیویورک بر مبنای روش‌شناسی ایالتی مجاز بوده‌اند که تعداد موارد مرگ کرونا را 11 هزار نفر کمتر از آمار واقعی مرکز ملی آمار بهداشت اعلام کنند. در این گزارش اعلام شد که آمار رسمی از فوتی‌های کرونا در شهر نیویورک با همین مجوز، صرفا شامل آن تعداد افرادی بوده که تست کرونای تایید شده از آزمایشگاه‌ها داشتند و در بیمارستان‌ها، خانه سالمندان یا آسایشگاه‌ها فوت کرده‌اند و آمار فوت، موارد مرگ در خانه یا زندان را شامل نمی‌شده و بنابراین، با وجود آنکه آمار رسمی مرگ ناشی از کرونا در نیویورک در یک بازه زمانی مشخص، حدود 43 هزار نفر بوده، گزارشی که به مرکز ملی آمارهای بهداشتی اعلام شده، حکایت از فوت بیش از 54 هزار مبتلای کرونا در همین بازه زمانی مشابه دارد.

گزارشگر نیویورک تایمز در ادامه می‌نویسد که حدود نیمی از ایالت‌های امریکا همین وضع را داشته‌اند چنانکه در کالیفرنیا و تگزاس هم، تعداد فوتی‌ها در آمار رسمی کمتر از آمار واقعی مرگ مبتلایان کرونا بوده است.

ژانویه 2022 شبکه خبری NBC در گزارشی اعلام کرد که طبق نتایج تحقیق گروهی از محققان در کانادا، هند و ایالات متحده، دولت هند از شمارش فوت بیش از 3 میلیون مبتلای کرونا در موج‌های اول و دوم آلودگی (ژوئن 2020 تا جولای 2021) خودداری کرده و بنابراین، آمار 481 هزار نفری فوتی‌های کرونا در هند که از سوی دولت این کشور اعلام می‌شود، غیر واقعی است. گزارش سازمان جهانی بهداشت درباره شمار مرگ‌های اضافی محاسبه نشده در آمار تجمیعی فوت کرونا، چند ماه پس از این تحقیق بود و اعلام می‌کرد که طبق نتایج بررسی‌های WHO آمار مرگ‌های کرونا در هند، 10 برابر گزارش رسمی این کشور و حدود 4.74 میلیون نفر (4 میلیون و 740 هزار) است.

گفتن این آمارها دیگر جرم نیست

علی‌اکبر حقدوست، رییس کمیته اپیدمیولوژی ستاد ملی مقابله با کرونا در دولت دوازدهم، در گفت‌وگو با «اعتماد» می‌گوید: طبق نتایج برخی تحقیقات انجام‌شده در ایران، تعداد مرگ‌های واقعی کرونا در کشور 1.9 برابر گزارش رسمی دولت بوده است. گفتن این حرف، امروز هزینه زیادی ندارد، اما در فاصله سال‌های 1399 تا 1400، تعداد زیادی از کارشناسان و متخصصان حوزه سلامت و حتی دیگر حوزه‌ها همچون اقتصاد و سیاست که دولت را به دلیل انتشار گزارش‌های غیرواقعی از ابتلا و فوت کرونا، مورد انتقاد قرار دادند، با برخوردهای تندی مواجه شدند، چون زیر سوال بردن آمارهای رسمی، مهر تایید بر پنهانکاری مسوولان حوزه سلامت بود. به نظر می‌رسد که گزارش سال 2022 سازمان بهداشت جهانی درباره عمومیت ناراستی دولت‌ها، همچون سپر محافظی برای بسیاری از محققان و از جمله، پژوهشگران ایرانی بود که نتایج تحقیقات خود درباره آمار مرگ اضافی کرونا و شمارش نشدن این مرگ‌ها در آمار تجمیعی فوت کووید 19 را علنی کنند.

از جمله این تحقیقات، نتایج پژوهش محققان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل است که اسفند پارسال منتشر شد و محققان اعلام کردند که در مقابل آمار رسمی دولت از مرگ‌های کرونایی در فاصله بهمن 1398 تا بهمن 1401 که عدد 136166 نفر بوده، شمار تخمینی مرگ‌های بر اثر ابتلا به کرونا در کشور در این بازه زمانی 240390 مورد است. در نتیجه تحقیق دیگری که تابستان پارسال منتشر شد، محققان مراکز تحقیقاتی کشور اعلام کردند که در مقابل آمار رسمی 139610 فوتی کرونا، تعداد مرگ‌های اضافی براساس کم‌شماری 4 الی 8 درصدی بین 282378 مورد تا 364417 مورد تخمین زده شده و نتایج تحقیق نشان داده که نسبت مرگ‌های گزارش‌شده COVID-19 به کل مرگ‌های اضافی در محاسبات مختلف از 45.2 درصد تا 49.4 درصد متغیر بوده است.

خلیج فارس:شبح‌قلب قلبی است که سلول‌هایش را برداشته‌اند، آنچه باقی می‌ماند اسکلت‌بندی قلب است که سلول‌های فرد دریافت‌کننده را در آن قرار می‌دهند.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از خبرآنلاین؛ بزرگترین عامل مرگ و میر در جهان بیماری قلبی است؛ سازمان بهداشت جهانی برآورد می‌کند که سالانه ۱۷.۹ میلیون نفر در اثر این بیماری جانشان را از دست می‌دهند، که ۳۲ درصد آمار مرگ‌ومیر در جهان است.

دوریس تیلور، دانشمند حوزه پزشکی ترمیمی و مهندسی بافت، در مقاله ای از ساخت قلب آزمایشگاهی گفت:« آن را «شبح‌قلب» می‌نامد و می‌تواند نیاز به اهداکننده قلب را رفع کند.»

شبح قلب چیست و چگونه کار می کند؟

تیلور گفت:« شبح‌قلب قلبی است که سلول‌هایش را برداشته‌اند، آنچه باقی می‌ماند چارچوب یا اسکلت‌بندی قلب است. اسم آن را شبح‌قلب گذاشته‌اند زیرا برداشتن سلول‌ها سبب می‌شود رنگ قلب از قرمز به سفید تغییر کند.»

اما به‌علت کمبود قلب انسان، نمی‌شود از آن به‌عنوان قالب و اسکلت‌بندی استفاده کرد، بنابراین گروه پژوهشی تیلور سراغ قلب خوک رفتند که از لحاظ اندازه و ساختار مشابه قلب انسان است. پیش‌تر، برخی اجزا مانند دریچه قلب خوک به انسان پیوند زده شده است. پس از برداشتن سلول‌ها و پاک‌سازی قلب خوک، سلول‌های فرد دریافت‌کننده در قلب قرار داده می‌شود تا عضوی اختصاصی به وجود آید و احتمال پس‌ زدن عضو پیوندی کاهش پیدا کند.

تیلور می‌گوید سلول‌های قلب تقسیم نمی‌شوند، اگر تقسیم می‌شدند، قلب احتمالا می‌توانست خودش را ترمیم کند. از سوی دیگر، سلول‌های بنیادی تقسیم می‌شوند و می‌توانند به شکل سلول‌های خاص دربیایند، مثلا سلول قلب. او و گروه پژوهشی‌اش سلول‌های بنیادی را کشت داده‌اند و میلیاردها سلول ساخته‌اند و آن‌ها را با استفاده از مواد شیمیایی، به سلول‌های قلب تبدیل کرده‌اند.

این سلول‌ها را حتی وقتی شروع به تپیدن می‌کنند، نمی‌توان قلب نامید و باید در ساختاری قرار بگیرند که بتوانند به عضوی یکپارچه تبدیل شوند، رشد کنند و خون را پمپاژ کنند.

تیلور با اشاره به تجربه ناموفق پیوند قلب خوک به انسان، می‌گوید در آن روش ژن‌های انسان به قلب خوک اضافه شد، اما سلول‌های خوک هنوز در قلب وجود داشت. برای جلوگیری از پس‌ زدن عضو پیوندی، بیمار ناچار به مصرف داروهایی شد که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کرد و آن قلب حاوی ویروسی بود که در نهایت، به مرگ بیمار منجر شد. به عقیده این پژوهشگر، با شبح‌قلب چنین مشکلاتی پیش نمی‌آید زیرا آنچه از قلب خوک باقی می‌مانند فقط ساختار پروتئینی و کانال رگ‌های خونی است.

تیلور می‌گوید او و گروه پژوهشی‌اش با دو مشکل عمده مواجه بودند. اولین مشکل زمان و هزینه‌ کشت سلول است و دومین مشکل، رشد دادن سلول پس از قرارگیری در چارچوب و ضدعفونی‌شده باقی ماندن قلب در نبود آنتی‌بیوتیک است.

آن‌ها ناچار بودند قلب را بیرون بدن بسازند و در ساختاری که «گهواره زیستی» می‌نامند، همان شرایط بدن را به‌صورت مصنوعی ایجاد کنند و غذا، کنترل دما، اکسیژن و سایر مواد مغذی را علاوه بر فشار خون و جریان خون مصنوعی فراهم کنند.

اهدای عضو در ۳۰ سال آینده به کدام سو می‌رود؟

پیوند عضو یکی از مشکلات بزرگ حوزه بهداشت درمان است و علاوه بر کمبود عضو، میزان دسترسی نیز نابرابر است. با تحول علم، دانشمندان این فرصت را دارند تا اعضایی بسازند که نیاز به دارو های گران قیمت ندارد و همچنین عوارض جانبی در پی ندارد.

در حال حاضر، افراد باید ماه‌ها و حتی سال‌ها در انتظار پیوند عضو بمانند. اما تیلور معتقد است که او و گروه پژوهشی‌اش این فرصت را دارند که خیلی زودتر قلب بسازند و پیوند قلب را از عملی اورژانسی به عملی تبدیل کنند که مثل سایر عمل‌ها عادی و برنامه‌ریزی‌شده باشد.