مهتاب شهریاری
تیم ملی فوتبال ایران بیست و یکمین تیم ملی جهان است، تیم ملی والیبال مان رتبه پانزدهم جهان را از آن خود کرده در کشتی جزو سه کشور اول جهان هستیم. در بازی های آسیایی رتبه هفتم را به دست آوردیم و در بازی های پارالمپیک آسیایی به رتبه دوم آسیا رسیدیم.
اما رتبه تورم مان در جهان ۶ است، رتبه رفاهمان ۱۲۶ است و از نظر آزادی اقتصاد، رتبه ای بهتر از ۱۶۶ به دست نیاورده ایم.
۲۰ سال پیش همین روزها مقامات کشور تصمیم گرفتند ایران را به پیشرفته ترین کشور منطقه تبدیل کنند. در برخی رشته ها واقعاً فراتر از منطقه بر سکوهای جهانی ایستاده ایم اما در برخی رشته ها وضعیت اسفبار است.
از میان کشورهایی که در سال ۲۰۲۳ از وضعیت تورم آنها آمارهای قابل استفاده منتشر شده ۱۶۶ کشور تورم سالانه کمتر از ایران دارند و ایران با تورم سالانه ۵۵.۵ درصد، جایگاه ششم تورم را در جهان دار است.
اطلاعات این گزارش که از دادههای ۱۷۲ کشور تشکیل شده نشان می دهد که تورم ۱۲۰ کشور کمتر از ۱۰ درصد است. همچنین در سال ۲۰۲۳ بالاترین تورم غذایی به ونزوئلا اختصاص داشته و پنجمین اقتصاد دارای بالاترین تورم غذایی در جهان به ایران رسیده است.
در آخرین گزارش موسسه لگانوم، از نظر شادمانی ایران در میان ۱۳۷ کشور جهان در رده ۱۰۱ قرار گرفته است.
در گزارش رفاه موسسه نگانوم، ایران در مقام ۱۲۶ جدول جا گرفته است. جایگاهی که از سال ۲۰۱۳ یعنی ۱۰ سال قبل سه پله پایین تر است و به تعبیری تا ۴۰ کشور کم رفاه جهان تنها یک پله فاصله دارد.
بر اساس گزارش لگاتوم، ایران بهترین عملکرد را در دو رکن بهداشت و آموزش داشته اما در رکن آزادی های فردی ضعیف ترین امتیاز را دریافت کرده و در جایگاه ۱۶۵ ایستاده است.
جایگاه ایران در زمینه محیط سرمایه گذاری ۱۲۹ و در حکمرانی رتبه ۱۴۶ می باشد.
صرف نظر از آنچه بر سر رفاه مادی خانوار ایرانی آمده، اگر بخواهیم انگشت اتهام را به سمت متغیر دیگری بگیریم احتمالاً هیچ چیز به اندازه کاهش آزادی های فردی نمی تواند مسبب افت رفاه در کشور باشد. کسب رتبه ۱۶۵ از این رکن نشان می دهد ایران تا قعر رتبه بندی رفاه تنها دوبله فاصله دارد. داستان آزادی های فردی البته دیگر تکراری است و سیاست گذارانی که در این فقره از تراشیدن هیچ مانعی دریغ نمی کنند.