راضیه عقیلی مهر

خلیج فارس- راضیه عقیلی مهر: به مناسبت 18 اسفندماه گرامیداشت روز بوشهر، «حجت محمدی» گوینده رادیو و دوچرخه سوار بوشهری قرار است با شعار ساحل خلیج فارس، ساحل پاک، مسافتی بین 480 تا 500 کیلومتر را در طی 24 تا 30 ساعت بدون توقف رکاب بزند.

به گزارش خلیج فارس؛ این رویداد ورزشی قرار است از شمال استان بوشهر شهر دیلم به عنوان نقطه مبدا تا جنوب استان شهر عسلویه به عنوان مقصد در نوار ساحلی خلیج فارس انجام گیرد. در طول این مسیر تنها شاهد یک رویداد ورزشی نخواهیم بود بلکه قرار است 480 اصل نهال درخت نیز از سوی اعضای گروه پشتیبانی (سایکل توریسم لیان) تیم دوچرخه سواران بوشهری، در محل مناسب کاشته می شود.همچنین اداره کل محیط زیست استان بوشهر در طول این مسیر در کنار حجت محمدی و تیم همراه دوچرخه سواری قرار دارد تا بطری های پلاستیکی و شیشه ای که در طول مسیر و نوار ساحل ریخته شده را جمع آوری کنند.

این رویداد برای اولین بار در ایران از سوی این ورزشکار و تیم پشتیبانش (گروه سایکل توریسم لیان) رخ خواهد داد و نکته قابل توجه دیگر اینکه این ورزشکار قرار است به مدت طولانی روی دوچرخه در حین رکاب زدن در طول مسیر، تمام امور شخصی و ضروری خود را نیز انجام دهد.

با توجه به مهم بودن این رویداد بنا بود شرایطی مهیا شود تا این رکورد در گینس ثبت شود. چرا که تاکنون کسی در دنیا 500 کیلومتر بدون توقف رکاب نزده است. اما با توجه به شرایط اقتصادی و نبود اسپانسر منصرف شده و آن را فعلا به عنوان یک رکورد ملی در تاریخ ورزشی ایران و بوشهر ثبت می کند.

حجت محمدی 42 ساله در مقطع کارشناسی ارشد رشته برنامه ریزی آموزشی تحصیل کرده است، کارمند صدا و سیما است و سالهاست به عنوان گوینده رادیو مشغول به فعالیت می باشد. ایشان متاهل و صاحب دو فرزند پسر و دختر است. وی چند سالی است که به مناسبت روز بوشهر یک اتفاق ورزشی را در رشته هایی چون دو، ورزش های آبی و اکنون دوچرخه سواری در استان بوشهر رقم می زند و تلاش دارد در ترویج و فرهنگ سازی نسبت به حفظ و اهمیت به زیست سالم سهم خودش را به نوعی ایفا کند.

وی سفرهای دوچرخه ای یا «سایکل توریسم» خود را از اولین بار از فروردین 1400 به تنهایی از بوشهر به کنگان آغاز کرد. در خرداد ماه همان سال، اولین سفر گروهی اش را با دیگر دوچرخه سواران گروه سایکل توریسم لیان از شهر بوشهر به مقصد مرودشت شیراز تجربه کرد و بعد از آشنایی با این گروه به مدیریت و مربی گری حبیب فیوض، در این رشته فعالیت خود را تاکنون ادامه می دهد.

وی در طول این دو سال سفرهای دوچرخه ای خود همه شهرستان های استان بوشهر به غیر از شهرستان جم را با دوچرخه و به شکل رفت و برگشت رکاب زده است. همچنین مسیر شیراز ـ مرودشت (رفت و برگشت)، شیراز ـ سپیدان (رفت و برگشت) و رکاب زنی به دور دریاچه وان در ترکیه از دیگر مقاصد و تجربیات سفرهای دوچرخه ای حجت محمدی است.

به بهانه این رویداد ورزشی که می تواند به عنوان یک الگوی ورزشی و محیط زیستی در کشور رقم بخورد، با این ورزشکار گفت و گویی انجام دادیم تا مخاطبان و علاقه مندان از جزئیات این برنامه، انگیزه برگزار کنندگانش و چالش های پیش روی آن مطلع شوند.

آقای محمدی با خبریم چند سالی است به مناسبت 18 اسفند ماه گرامیداشت روز بوشهر، یک رویداد ورزشی را رقم می زنید. در مورد این رویدادها برای مخاطبان توضیح دهید و اینکه مردم بوشهر امسال قرار است چه اتفاق متفاوتی در روز بوشهر از شما شاهد باشند؟

از سال 1389 به مناسبت 18 اسفندماه بزرگداشت روز بوشهر با همراهی دوستان، همکاران و خانواده ام یک رویداد فرهنگی، ورزشی را تا امسال انجام دادم که البته یکسال در اوج ویروس کرونا این کار انجام نشد. سه سال اول این رویدادها خودم تنها بودم که توانستم دور شهر بوشهر را در مسافتی حدود 32 کیلومتر بدوم. بدین ترتیب که یک نقطه ای را به عنوان مبداء در نظر می گرفتم و از آنجا دور شهر بوشهر را می دویدم. در سال های بعد به تدریج مردم بوشهر به این رویداد پیوستند به نحوی که تا سال 1398 تعداد همراهان من به حدود 400 تن رسید. جا دارد در این فرصت از همه دوستان خوبم در سازمان فرهنگی و ورزشی شهرداری بوشهر به ویژه بانو صفری زاده مدیرعامل وقت این سازمان تشکر کنم که با برگزاری مراسم اختتامیه در نقطه پایانی مسیر، تهیه جوایز برای شرکت کنندگان برتر، تامین لباس برای دوندگانی که مرا همراهی می کردند، به نحوی ما را در این مسیر مهم همراهی کردند.

گفتنی است سازمان فرهنگی و ورزشی شهرداری بوشهر به ما قول داده اند این برنامه جزو رویدادهای هفته نکوداشت هفته بوشهر ثبت شود. همچنین قول داده اند در روز اختتامیه کلیپی از این کار پخش شود. لازم است از مدیرکل محترم، مدیران رادیو و همکاران خوبم در صداوسیمای مرکز استان بوشهر که همیشه هم برای تمرین ها و هم اطلاع رسانی ها در کنارم بودند تشکر کنم، همچنین از دوستان خوب رسانه ای استان بوشهر برای پوشش خبری این رویداد سپاسگزارم.

درخصوص امسال هم که پرسیدید، باید بگویم همیشه با خودم این چالش را دارم که حجت محمدی به عنوان یک شهروند بوشهری برای شهر بوشهر چه کار مفیدی انجام داده است؟ تا اینکه سال 1401 با توجه به علاقه ام به دوچرخه سواری و فرهنگسازی آن -چه برای ترددهای شهری و چه سفرهای جاده ای- و با توجه به آشنایی چند ساله من با گروه «سایکل توریسم لیان بوشهر» تصمیم گرفتم یک رویداد متفاوتی را رقم بزنم. به دین ترتیب که سال گذشته به مناسبت روز بوشهر، با همراهی یک گروه دوچرخه سواری از شهر شیراز به مقصد شهر بوشهر در روزهای 16 و 17 و 18 اسفندماه را رکاب زدیم. امسال تصمیم گرفتم این رویداد را به خاطر مردم شهر بوشهر و حفظ و اهمیت هوای پاک این شهر و همین طور فرهنگسازی سفرهای دوچرخه ای در جهت حفظ محیط زیست، قدری متفاوت تر و بزرگتر انجام دهم.

با این ذهنیت، طرحی را با دوستانم در گروه «سایکل توریسم لیان» در میان گذاشتم که مورد استقبال آنان به ویژه مسئول گروه آقای «حبیب فیوض» قرار گرفت تا به مناسبت گرامیداشت روز بوشهر آن را به سرانجام برسانیم. این طرح برای اولین بار نه فقط در استان بوشهر و در ایران بلکه در دنیا اجرا می شود. از این جهت که سفرهای سایکلی همیشه همراه با توقف است. یعنی شما مسافتی را رکاب می زنید و بعد استراحت می کنید. اما برای اولین بار قرار است یک دوچرخه سوار بوشهری مسافتی در حدود 24 تا 30 ساعت را بدون توقف رکاب بزند.

از جزئیات و اهمیت این سفر دوچرخه ای بیشتر برای مخاطبان بفرمائید؟

قرار است در قالب این حرکت ورزشی، نوار ساحلی شمال استان بوشهر را رکاب بزنیم. تنها فردی که این مسیر را به طور کامل رکاب می زند، خودم هستم. از بندر دیلم حرکت می کنم تا ظرف مدت زمان ذکر شده یعنی بین 26 تا 30 ساعت به جنوب استان بوشهر یعنی شهر عسلویه برسم. مسافتی بین 480 تا 500 کیلومتر باید بدون توقف طی کنم. همه اتفاق ها از جمله آب خوردن، غذا خوردن، تعویض لباس، قضای حاجت، روی دوچرخه اتفاق می افتد که در برنامه های تمرینی این وضعیت ها بارها و بارها تمرین شده است. می خواهیم کاری منحصر به فرد را به نام بوشهر و روز بوشهر ثبت کنیم.

این مسیر بارها از شهر دیلم تا عسلویه توسط 4 یا 5 هزار دوچرخه سوار رکاب زده شده اما همه با توقف چند روزه بوده است. ما می خواهیم یک رکورد و یک کار منحصر به فرد انجام دهیم. قرار نیست من رکاب بزنم و تمام. در این مسیر هشت شهرستان اصلی و ساحلی بوشهر را طی می کنیم. تمام دوچرخه سواران شهرهایی که در این مسیرمان هستند یعنی دیلم، بندر امام حسن، گناوه، بندر ریگ، بوشهر، دلوار، بردخون، شهنیا، آبدان، دوراهک، بنک، کنگان، سیراف و عسلویه با گروه ما هماهنگ شده اند تا در جریان این سفر، مسافتی را با ما رکاب بزنند، همچنین 480 اصل نهال درخت که با همکاری اداره کل منابع طبیعی استان بوشهر تهیه می شود، با فاصله مکانی یک کیلومتری (کمتر یا بیشتر) از سوی اعضای گروه پشتیبانی (سایکل توریسم لیان) در محل مناسب کاشته شود. خودم هم با کاشت یک نهال در ابتدای مسیر (مبدا) و در انتهای مسیر( مقصد) در این اتفاق محیط زیستی شریک هستم.

همچنین اداره کل محیط زیست استان بوشهر در جریان رکاب زنی در کنارمان هستند تا زباله ها و بطری های پلاستیکی و شیشه ای که در نوار ساحلی و طول مسیر ریخته شده است را جمع آوری کنند. ما فقط رکاب نمی زنیم. بلکه قرار است با این رویداد نشان دهیم که بدون مصرف سوخت و ایجاد آلودگی محیط زیستی سفر می کنیم. درخت می کاریم، نوار ساحل خلیج فارس را از بطری های شیشه ای و پلاستیکی که چرخه زیستی طبیعت را مختل می کنند، پاک می کنیم و این یعنی ساحل خلیج فارس، ساحل پاک که شعار ماست.

همچنین اعضای گروه “سایکل توریسم لیان” در یک کار خداپسندانه، دو ویلچر خریداری کرده اند تا آن را در روز حرکت در اختیار خانواده ای که این وسیله را لازم دارند قرار دهند.

آقای محمدی! چرا شهر دیلم به عسلویه؟ چرا دارید از شمال به جنوب سفر می کنید و برعکس رکاب نمی زنید؟

با دلیل انتخاب شده است! ما به دنبال هوای پاک هستیم. ما می خواهیم با دوچرخه رکاب بزنیم و آلودگی را کم کنیم. چون آلوده ترین نقطه کشور ما جنوب استان بوشهر یعنی شهر عسلویه است. شهر دیلم بکرترین و پاک ترین سواحل را دارد. ما در واقع از نقطه ای پاک شروع به رکاب زدن می کنیم تا به سمت آلوده ترین نقطه استان و کشور برویم. با این شعار که با دوچرخه سواری، کاشت درخت و پاک سازی سواحل، آنجا را تبدیل به نقطه ای پاک و سالم کنیم.

این یک اتفاق گروهی است. یک اتفاق بزرگ است یک ایرانی و یک بوشهری در روز بوشهر بیشترین مسافتی را که تا الان کسی با دوچرخه و بدون توقف رکاب زده است، می خواهد رکاب بزند.

به امید خدا این خبر و این اتفاق یک بازخورد بین المللی خواهد داشت. خوش به حال آن هایی که ما را حمایت می کنند و در پایان این رویداد، افسوس برای کسانی است که می توانستند برای هرچه بهتر شدن این اتفاق در کنارمان باشند، اما دریغ کردند. به خاطر شهرم و روز بوشهر به خاطر مردم شهرم این کار را انجام می دهیم. ما این کار را انجام می دهیم که جوانان بوشهری به این خودباوری و اعتماد به نفس برسند که آن ها هم برای زیست سالم و زندگی سالم در شهرشان هر چه در توان دارند انجام دهند و به آن افتخار کنند. دوست داشتیم این رکورد را در گینس ثبت کنیم، چرا که هیچ کس در دنیا 500 کیلومتر بدون توقف را رکاب نزده است. اما چون هزینه زیادی داشت و به دلیل شرایط اقتصادی و البته نبود اسپانسر در این بخش، منصرف شدیم و به ثبت آن به عنوان یک رکورد ملی بسنده کردیم.

برای این رویداد، چه حمایت ها و پشتیبانی هایی صورت گرفته است؟

با توجه به اینکه این مسافت نیاز به یک تیم پشتیبانی قوی دارد و آن تیم پشتیبانی هم باید تجربه رکاب زنی داشته باشند و رکاب زده باشند، یعنی باید حس و حال و خستگی دوچرخه سوار را در طول مسیر روی دوچرخه درک کنند، برای همین همه اعضای تیم پشتیبان را از میان دوچرخه سواران گروه سایکل توریسم لیان و کسانی که سابقه سفرهای دوچرخه ای داشتند، انتخاب کردیم.

اما برای یکسری هماهنگی ها جهت مدیریت این پروژه مهم نیاز به فردی داشتیم که تجربه اش از تمام لحاظ از گروه ما در بوشهر بیشتر باشد و به لحاظ تعداد سفرهای دوچرخه ای به لحاظ علمی و حرفه ای و البته به عنوان مربی در تحقق این رویداد، در کنارمان باشد.

بهترین گزینه ای که به آن اعتماد کامل داشتیم، بانو «مه لقا ظهیرالاسلام» بود. ایشان سال هاست که به عنوان دوچرخه سوار حرفه ای فعالیت می کنند و مدیر اولین شرکت دوچرخه سواری در تهران هستند که به شکل علمی و آکادمیک و حرفه ای این رشته مهیج را به علاقه مندان آموزش می دهد.

از این رو لطف کردند و بی منت، مدیریت اجرایی پروژه را برعهده گرفتند. ایشان نقش بسیار خوبی در تشکیل تیم پشتیبان داشته است. هماهنگی برند «انرژی» (گروه تولیدی ورزشی انرژی اسپرت) به عنوان یکی از برندهای مطرح کشور برای حمایت و پشتیبانی از ما برای تامین البسه تخصصی را ایشان عهده دار شدند. در کنار همه حمایت های خوب بانو ظهیرالاسلام، بخش مهم این پروژه یعنی تنظیم برنامه تمرینی بنده، همچنین نظارت بر تمرین ها را هم به عهده دارند.

در این رشته ورزشی و در سفرهای دوچرخه ای تان با چه مشکلات و چالش هایی درگیر بودید؟

دوچرخه سوارانی که سفرهای سایکل توریسمی انجام می دهند، خودشان را برای هر چالشی از قبل آماده می کنند. در مورد خودم و در اوایل شروع فعالیتم، چون این رشته را خوب نمی شناختم از لحاظ آمادگی جسمانی با ضعف بدنی روبرو می شدم، زود خسته می شدم، مسافت طولانی را نمی توانستم رکاب بزنم، ولی اصلا ناامید نمی شدم. برای مثال با وجود راهنمایی و تاکید مربی و دوستان با تجربه ام در این رشته مبنی بر اینکه سبک سفر کنم این نکته را رعایت نمی کردم و به دلیل وسواس و حساسیت ها و هیجان های این رشته بار زیادی با خودم حمل می کردم و همین باعث سنگینی دوچرخه ام می شد. ولی بعد از چندین سفر این حساسیت ها کاهش یافت و بیشترین مشکلاتم که مربوط به آمادگی بدنی و سنگینی بار سفرم بود، مرتفع شد.

اما مهمترین مشکلی که ما دوچرخه سوارها با آن دست و پنجه نرم می کنیم. متاسفانه اذیت و آزاری است که برخی راننده ها و به طور خاص موتورسیکلت سوارها انجام می دهند. با فاصله خیلی نزدیک از کنار ما رد می شوند و حتی توهین می کنند. بهترین راهکار برای برون رفت از این شرایط فرهنگسازی است. بدین ترتیب که هر چه قدر که تعداد این سفرهای دوچرخه ای بیشتر شود مطمئنا این حرکت ها هم کمتر می شود. باید به این نکته توجه داشتیم که کسی که با دوچرخه سفر می کند، بنزین نمی سوزاند، گازوئیل نمی سوزاند و هوا را پاک تر نگه می دارد؛ برای استنشاق همان آدم هایی که ما را آزار می دهند یا به ما آسیب می رسانند. دوچرخه خیلی وسیله حساسی است. برخی به نظرشان می آید که با وسیله نقلیه خود فقط یک ویراژ ساده کنار ما می دهند و می روند اما نمی دانند که همین حرکت باعث می شود دوچرخه سوار تعادل خودش را با بار حداقل 20 یا 25 کیلویی از دست بدهد و به زمین بخورد و آسیب های جدی ببیند. خواهش می کنم از موتورسوارها و رانندگان ماشین ها اگر می بینند دوچرخه سواری کنار خیابان یا جاده رکاب می زند حریم و فاصله لازم را با آن ها حفظ کنند که مشکلی به وجود نیاید.

شما گفتید مدت سه سال است که به طور مستمر با دوچرخه به شهرستان های بوشهر و حتی خارج از کشور سفر می کنید. برای مخاطبان بفرمایید دوچرخه سواری چه تاثیری روی شما و اطرافیانتان داشته است؟

شما کاری را یا برای جنبه شخصی آن انجام می دهید که منظور کسب منفعت مورد دلخواه شماست، یا برای تاثیرات اجتماعی و فرهنگ سازی آن. دوچرخه و دوچرخه سواری یکی از بهترین رشته های ورزشی است که شما همزمان با تقویت بدنی می توانید یک فرهنگ سازی هم در جامعه انجام دهید. برای مثال من برای رفتن به محل کارم مدتی است به شکل مستمر از دوچرخه استفاده می کنم و متوجه شدم چند نفر از همکاران هم ترغیب شدند و با دوچرخه به محل کارشان تردد می کنند. پس این تأثیر را شما ناخودآگاه روی اطرافیان تان می گذارید. یا وقتی اولین دوچرخه ام را خریدم، همزمان با من خانواده و حتی خویشاوندانم نیز دوچرخه خریدند. خیلی اوقات وقتی با دوچرخه در شهر و جاده سفر می کنیم مردم به ما می گویند: «خوش به حالت» که اولین جمله ای که در پاسخ به آن ها می گویم: «شما هم نفر بعدی باش».

این سوال را از نگاه کسانی می پرسم که هر هدف و رویدادی را صرفا در چرتکه می اندازند و بر اساس میزان سود و منفعت آن تصمیم می گیرند. در واقع روشن بگویم از نگاه آن ها این پرسش شکل می گیرد که چه فایده ای دارد که حجت محمدی مسافتی را با دوچرخه سفر کند و یا اصلا فایده سفرهای دوچرخه ای چیست؟

شما وقتی با دوچرخه یک مسیری را طی می کنید. فقط رکاب نمی زنید بلکه با طبیعت هم به نوعی ارتباط برقرار می کنید. در اولین سفری که از بوشهر به شیراز ـ مسیری که همه بوشهری ها بارها با ماشین رفته و برگشته اند ـ با دوچرخه رفتم. چیزهایی را دیدم که در سفرهای ماشینی آن ها را تجربه نمی کنید. زیبایی هایی را می بینید در جاده و طبیعت، بوهایی را حس می کنید که شما هیچ وقت با ماشین این بوها را نمی توانید حس کنید. گردنه به گردنه پیچ به پیچ یک طبیعتی دارد. یک رنگی دارد، یک بویی دارد. اول صبح که در گردنه شهر کنارتخته رکاب می زنید، مست می شوید از این بوته ها و گل ها و درخت هایی که در آنجا هست. شگفتی هایی که هیچ گاه با ماشین آن را تجربه نمی کنید. شما از نزدیک معضلات را هم تجربه می کنید. ما مسیر بوشهر به شیراز را که رکاب زدیم، متوجه شدیم. تقریبا هر یک متر یک بطری پلاستیکی یا شیشه ای افتاده است. این یک آلودگی بزرگ و یک هشدار است. فردا روزی که سوار ماشین می شویم دیگر به خودمان اجازه نمی دهیم این بطری را در طبیعت رها کنیم. دوچرخه سواری باعث می شود هم با طبیعت ارتباط برقرار کنید هم یک الگوی خوب برای دیگران باشید و هم در دوره ای که همه با استفاده از امکانات برای رفاه خودشان به طبیعت آسیب می رسانند تو سختی می کشی تا به همه نشان دهی باید طبیعت پاکیزه بماند، باید هوا تمیز باشد.

در سفرهایی که تنها رکاب زدید آیا ترس را هم تجربه کردید؟ چرا؟

بله و البته به هیچ وجه سفر تنهایی را برای دوچرخه سوار توصیه نمی کنم. حتی یک پنچری ساده برای شما معضلات زیادی ایجاد می کند. حداقل خوب است دو نفره سفر کنید. بیشترین ترس من در تجربه های سفرم از حمله سگ های بلاصاحب است که در ورودی و خروجی شهرها و روستاها به شکل گله ای حمله می کنند. البته چندین بار هم مورد حمله این سگ ها قرار گرفته ایم. بدتر از این اتفاق ما با هر صدای موتوری هم که می شنویم یک لرزه ای به تنمان می افتد. اینکه الان این موتور چه حرکتی می خواهد از خودش نشان دهد زمانی که می خواهد از کنار ما عبور کند!

به طور حتم این رویداد متحمل هزینه های مالی است. در این فرصت می خواهید از حضور و حمایت چه کسانی تشکر کنید؟

بزرگترین و تنها حامی مالی ما در این رویداد مهم ورزشی و زیست محیطی، مجموعه هتل، رستوران و بیرون بر «هیرون» با مدیریت آقای قاسمی زاده و خانواده محترمشان است که با حمایت خودشان تمامی هزینه مالی این برنامه را که بسیار هم سنگین بود، عهده دار شدند. همچنین از شرکت تولیدی «انرژی» که به لحاظ سخت افزاری ما را حمایت کردند، بانو ظهیرالاسلام در گروه «رکاب زنان فیروزه ای»، مدیرکل ورزش و جوانان استان بوشهر آقای جمالی، هیئت دوچرخه سواری استان بوشهر آقای زارعی، مسئولین گروه سایکل توریسم لیان آقای فیوض و آقای قاسمی زاده و تک تک اعضای گروه که پشتیبان ما هستند، فروشگاه دوچرخه رافائل آقای محمد جمالی، مشاور محترم تغذیه سرکار خانم کوثر حسن پور، مربی بدنسازی عزیزم آقای علی راه نورد و مجموعه باشگاه کراس فیت سنتر، صمیمانه تشکر کنم که با همه وجود کنار ما هستند. اداره کل محیط زیست استان بوشهر، شهرداری و شورای شهر بوشهر، سازمان فرهنگی و ورزشی شهرداری بوشهر، اداره کل منابع طبیعی استان بوشهر، هیئت دوچرخه سواری دیلم و عسلویه، اداره ورزش دیلم و عسلویه و فرمانداری و شهرداری دیلم و عسلویه و همه عزیزانی که در این هشت شهرستانی که عبور می کنیم به نحوی در این حرکت ما را یاری می کنند، سپاسگزاری می کنم. امیدوارم که این اتفاق ماندگار شود و افتخارش برای شهر بوشهر و روز بوشهر باشد.