مرتضی خضری
میشان یکی از راه‌های ارتباطی در جنوب غرب کشور و قدیمی‌ترین راه شوسه‌ای است که از میان تپه‌های جنوبی زاگرس، شهرستان گناوه را به نورآباد در جنوب استان فارس متصل می‌کن، محور ارتباطی مهمی که همچنان شوسه مانده است.
در سال 1386 مطالعه بر روی جاده «گناوه به میشان» آغاز شد و یکسال بعد کلنگ احداث آن به زمین خورد، اما گرفتار کم توجهی ها در استان شد.
قسمتی از این جاده که در استان فارس قرار دارد 13 سال پیش افتتاح شد. 55 کیلومتر از این راه در حوزه استان بوشهر است که کم‌توجهی و ناکارآمدی مدیران پیشین مهم‌ترین مانع انجام این پروژه بود.
این راه که به بزرگراه مرکز ایران به جنوب هم مشهور است دارای فواید بسیاری است:
▪️دسترسی آسان به امام‌زاده بی‌بی حکیمه که هر ساله به دلیل مسیر ناهموار مشکلات فراوانی را برای زائران به وجود می‌آورد.
▪️اگر در هر دقیقه 10 خودرو از این مسیر عبور کند با توجه به کوتاه شدن مسیر در سال بیش از 43 میلیون لیتر بنزین صرفه جویی می‌شود
▪️توسعه گردشگری و جذب توریست
▪️پدافند غیر عامل راه‌های ارتباطی در رسیدن مرکز نشینان به جنوب و خلیج فارس
▪️رونق اقتصاد روستاهای در مسیر بزرگراه
▪️دسترسی بنادر مهم گناوه، دیلم، امام حسن، ریگ و ماهشهر به استان‌های مرکزی و شمال کشور و رونق این بنادر.
جاده گناوه میشان وقتی کلنگ خورد مجلس هشتم روی کار بود. مجلس نهم و دهم و یازدهم هم آمدند و رفتند و هیچ تغییری در جاده دیده نشد.
دولت چهاردهم به شکل تصادفی همزمان با مجلس دوازدهم شکل گرفت. انتظار می رود جعفر پورکبگانی به عنوان نماینده مردم مرکز و شمال استان بوشهر در مجلس با اولویت دادن به آخرین قطعه بزرگراه مرکز ایران، شهرستان‌های گناوه و دیلم را به راه میانبر مرکز کشور برساند.
پورکبگانی قدرت چانه زنی برای ملی کردن جاده گناوه میشان را دارد.
شوربختانه محمدی زاده در قامت استاندار تا امروز نگاه جدی به جاده گناوه میشان نداشته است. عدم حمایت استاندار برای از سرگیری عملیات اجرایی در جاده گناوه میشان مهم‌ترین دلیل برای متوقف ماندن راه میانبر و حیاتی شهرهای شمالی استان بوشهر است.
امید است پورکبگانی هم محمدی زاده را متقاعد کند و هم خود به دنبال راه حل تازه برای آغاز عملیات اجرایی در جاده گناوه میشان باشد.