تولید مثل

خلیج فارس:چندین سال پیش، دانشمندان کشف کردند که تعداد قابل توجهی از مارهای پیتون غول پیکری که در پارک ملی اورگلیدز فلوریدا،پرسه می‌زنند مارهای هیبریدی هستند که در نتیجه تولید مثل بین دو گونه مختلف ایجاد شده‌اند.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از خبرآنلاین؛همانطور که از نام آنها پیداست، پیتون‌های برمه‌ای و پیتون‌های هندی بومی جنگل‌های استوایی آسیا هستند، نه تالاب‌های فلوریدا. اعتقاد بر این است که این گونه در دهه ۱۹۷۰، به احتمال زیاد از طریق تجارت حبوانات خانگی به این ایالت منتقل شد. در آگوست ۱۹۹۲ هنگامی که طوفان اندرو یک مرکز پرورش مار را در نزدیکی اورگلیدز خراب کرد و تعداد نامعلومی از مارهای پیتون را در طبیعت رها کرد، این اتفاق باعث افزایش جمعیت این جانور شد.

محیط باتلاقی جدید به خوبی با پیتون‌ها سازگار بود، حتی می‌توان گفت این سازگاری کمی بیش از حد بود. پیتون‌های عظیم به سرعت جمعیتی برای تولیدمثل ایجاد کردند و از طریق اشتهای زیاد و مهارت‌های شکارچی بودن خود، از گونه‌های بومی پیشی گرفتند.

از زمانی که جمعیت پیتون چند دهه پیش با انفجار روبه‌رو شد، تعدادی از گونه‌های پستاندار کوچک مانند خرگوش مردابی، خرگوش دم‌پنبه‌ای و روباه تقریباً از اورگلیدز ناپدید شده‌اند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۲ نشان داد که جمعیت راکون‌های اورگلیدز ۹۹.۳ درصد، جمعیت اپوسوم ۹۸.۹ درصد و جمعیت بابکت‌ها ۸۷.۵ درصد کاهش یافته است و این کاهش‌ها فقط از سال ۱۹۹۷ آغاز شده است. تلاش‌ها برای فرونشاندن تهاجم مارها به ندرت پیشرفت داشته است، اما دانشمندان همچنان مشتاق هستند که جمعیت این گونه را برای کمک به یافتن راه‌حل بررسی کنند.

در سال ۲۰۱۸، محققان سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده تجزیه و تحلیل ژنتیکی حدود ۴۰۰ مار پیتون برمه‌ای را که در منطقه وسیعی از فلوریدا جنوبی صید شده بودند، انجام دادند. طی این مطالعه حداقل ۱۳ مار که ترکیب ژنتیکی از پیتون‌های برمه‌ای و پیتون‌های هندی بودند، پیدا شدند که نشان می‌داد در حال تولیدمثل به روش هیبریداسیون هستند.

خلیج فارس: یک نوع بامبو به نام هِنون (Phyllostachys nigra var/henonis) وجود دارد که در مدت ۱۲۰ سال فقط یک بار گل می‌دهد. شاید زمان زیادی برای به تعویق انداختن گل‌دهی به نظر برسد، اما بامبو کمی بعد از این گل‌دهی می‌میرد.

به گزارش خلیج فارس؛ با وقفه‌ی بیش از یک قرن بین گل‌دهی نسل‌های مختلف گیاه، گیاه‌شناسان فرصت زیادی برای مطالعه چگونگی تولید مثل آن‌ها ندارند. آخرین رویداد مهم گل‌دهی سال ۱۹۰۸ رخ داد، اگرچه بین سال‌های ۱۹۰۳ و ۱۹۱۲ نیز گل‌دهی مشاهده شد، بنابراین رویداد مهم بعدی سال ۲۰۲۸ رخ خواهد داد.

سال ۲۰۲۰، محققان دانشگاه هیروشیما گیاهی را یافتند که خوب و زود گل داد و آن‌ها از این فرصت برای مطالعه چگونگی بازتولید آن استفاده کردند اما دریافتند رویداد گل‌دهی بعدی می‌تواند برای تولید بامبو و محیطزیست، فاجعه باشد.

توشیهیرو یامادا، نویسنده نخست این مطالعه در بیانیه‌ای گفت: «بامبو هیچ دانه زنده‌ای تولید نکرد که بتواند جوانه بزند. تولید جوانه‌های بامبو پس از گل‌دهی متوقف شد. پس از گل‌دهی، در سه سال نخست، هیچ نشانه‌ای از احیاء این بامبو ندیدیم.» هیچ گونه تولیدمثل دیگری هم توسط این گیاه مشاهده نشد.

تیم تحقیقاتی در مقاله خود افزود: «همه ساقه‌ها در محل مطالعه مُردند، بدون اینکه نشانه‌ای از باززایی توسط تولید دانه، ساقه یا تاگ کوتوله آشکار شود. این نتایج نشان‌دهنده‌ی یک آینده‌ی تاریک برای P. nigra var. henonis در ژاپن است: احیاء این گونه پس از گل‌دهی دشوار خواهد بود.»

آن‌ها می‌افزایند: «یکی دیگر از نگرانی‌های مربوط به این خشک‌شدگی، اثرات زیست‌محیطی است که ممکن است منجر به تغییرات شدید در پوشش گیاهی و پوشش زمین شود».

منبع: فرادید