چرا استان بوشهر با وجود نخبگان متعهد، متخصص و توانمند و همچنین ظرفیت های بی نظیر طبیعی خدادادی در تمامی دولت ها با توسعه یافتگی مورد انتظار فاصله دارد؟
عدم اجماع اکثریت نخبگان فکری و اجرایی استان بر یک الگوی بومی توسعه به علت برداشت های متفاوت از آن و نداشتن فهم مشترک، خاستگاه های فکری متفاوت، ارجیحت منافع شخصی و گروهی بر منافع استان و عدم اطلاع و آگاهی تخصصی از الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت موردنظر مقام معظم رهبری می باشد. 
نخبگان از جمله سرمایه های مهم و ارشمند هر جامعه در عرصه های مختلف علمی و فرهنگی به شمار می روند که با نظریه ها و طرح های خود می توانند نقش بسزایی در توانمند سازی و توسعه یافتگی استان ایفا نمایند. به عبارت دیگر توسعه یافتگی در استان ارتباط مستقیمی با نخبگان آن دارد و معاشرت منطقی و سازمان یافته میان نخبگان فکری و ابزاری می تواند سرنوشت استان را تعیین نماید.
اجماع نخبگان فکری و اجرائی، آشنایی نخبگان فکری با مشکلات عرصه اجرائی و انتخاب نخبگان اجرائی از میان افراد توانمند، متخصص و متعهد، اولین گام در راستای ارتباط نخبگان فکری و ابزاری است. ارائه نظریات قابل‌اجرا توسط نخبگان فکری و اعمال شیوه‌های علمی توسط نخبگان ابزاری در روند حذف بی‌اعتمادی این دو گروه نسبت به یکدیگر مؤثر است.
ایجاد فرهنگ خودباختگی و خود کم بینی و همچنین تخریب یکدیگر در بین اکثریت افراد جامعه خصوصا نخبگان را میتوان از تاثیرپذیری استراتژی ((تفرقه بینداز و حکومت کن)) و تبدیل آن به فرهنگ بومی در طی سال های متمادی مبارزه استان با استعمار خارجی نام برد.
از دیگر دلایل آن می توان از عدم صحیح چرخش نخبگانی و استفاده از نخبگان بومی در راس مدیریت های کلان استان و کشور اشاره کرد که سهم بسیار کم استان از مدیریت ارشد کشوری باعث رقابت ناسالم بین اکثریت نخبگان استان و تخریب یکدیگر جهت دست یابی به آن سهمیه های کم می باشد.
تعریف تشکل از دیدگاه شهید بهشتی؛ تشکل یعنی مجموعه ای از افراد که براساس آرمان، ایمان و نقطه نظر های مشترک، گرد هم بیایند تا جماعت شوند {ید الله مع الجماعه} تا بتوانند، زمینه را برای رشد اخلاق کار دسته جمعی، و برای رشد استعداد ها و شناخت کادرها و تربیت آن ها و تهیه برنامه ها و قبول مسئولیت اجرای برنامه ها هموار تر کند.
عدم تشکیلات منسجم و پایدار تیمی استانی در قالب های مختلف و جریان های سیاسی موجود نیز از دیگر معضلات اکثریت نخبگان فکری و اجرایی استان می باشد که میتواند ریشه در فرهنگ عدم اعتماد به یکدیگر و نبود فرهنگ کار تشکیلاتی باشد. یکی از مباحث موثر، حضور عادلانه طیف‌های مختلف اجتماعی در تحقق اهداف استراتژیک فرادست و بهره‌مندی اقتصادی مستقیم آنها از سهمی است که آنها تامین کرده‌اند.
در آخر اینکه؛ مهمترین سهم استان بوشهر در حوزه آینده و توسعه، تسریع در تامین منابع و تسهیل در دستیابی به منافعی است که در مجموعه اسناد فرادست برای تحقق برنامه‌های کلی نظام و کشور در یک بستر آرام اقتصاد سیاسی تعریف شده است.
دسترسی استان بوشهر به مرزهای آبی گسترده، مسیرهای ترانزیتی قابل توسعه، خطوط هوایی قابل توسعه، خطوط صفر مرزی، امکان اتصال به دروازه‌های بین‌المللی از طریق کریدور سوم شرق کشور، پلان توزیع صنایع و عرصه‌های کار و فعالیت و ارائه خدمات، منابع فراوان طبیعی خدادادی، تنوع بافت‌های جمعیتی، اقتصاد دریا پایه، نیروگاه اتمی، تجارب و ارتباطات بین‌المللی گذشته و بسیاری از پتانسیل‌های استراتژیک دیگر، همگی بر این موضوع تاکید دارند که با شناخت ظرفیت های استان و برنامه ریزی صحیح امید است در آینده نزدیک با در نظر گرفتن تمامی شاخص‌های اصلی توسعه‌یافتگی و الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت با کمک نخبگان فکری و اجرایی و همکاری جامعه، استان بوشهر در مسیر صحیح فرایند توسعه یافتگی قرار بگیرد.