تلفن همراه

خلیج فارس: لرزش پاهای دخترک در سرمای صبحگاهی مشهد از فاصله دور هم نمایان بود به گونه ای که حتی صدای به هم خوردن دندان هایش نیز شنیده می شد اما مادرش در کنار دیوار پمپ بنزین جاده کلات کز کرده و سرگرم استعمال مواد مخدر صنعتی (شیشه) بود.

به گزارش خلیج فارس؛ «مصطفی» (مردضایعات فروش) با دیدن دخترک، طاقت نیاورد و به سراغ زن جوان رفت تا او را به درون انبار ضایعات دعوت کند. زن جوان چشمان خمارش را به«مصطفی» دوخت و درحالی که «یلدا» را به آغوش می گرفت لوازم استعمال مواد مخدر را برداشت و درکنار بخاری ضایعاتی به مصرف این ماده خانمانسوز ادامه داد. حالا دختر۳ساله که به جای کفش جوراب به پا داشت آرام و بی صدا درگوشه ای نشسته بود که زن جوان راز عجیبی را برای «مصطفی»(مالک ضایعات فروشی) فاش کرد. اوگفت: چندساعت قبل با شوهر معتادم درگیر شدم و او را با ضربات چاقو کشتم، حالا هم قرار است ساعت یک شب (بامداد)یکی از دوستان شوهرم که با او آشنا هستم به خانه ما در بولوار بهمن بیاید تا جسد او را به خارج از شهر ببریم!…

مرد ضایعات فروش حیرت زده چشم به دهان زن جوان دوخته بود اما تصور می کرد او به خاطر مصرف شیشه«توهم»دارد و هذیان می گوید. ساعتی بعد زن جوان به همراه دخترش«یلدا»از ضایعات فروشی بیرون رفت اما حرف های او افکار«مصطفی» را به هم ریخته بود. تصمیم گرفت موضوع را به پلیس گزارش بدهد اما گوشی تلفن همراه نداشت تا این که حدود ساعت3بعدازظهر وقتی به خانه مادرش رسید ابتدا گوشی تلفن او را گرفت وهر آن چه را شنیده بود برای «اپراتور پلیس 110» بازگو کرد. طولی نکشید که با دستور سرهنگ روح ا…شجاعی (رئیس کلانتری خواجه ربیع مشهد) گروهی از افسران تجسس،عازم بولوار بهمن شدند و خانه ای درانتهای یک کوچه 5/1 متری را یافتند که زن جوان نشانی آن را داده بود. نگاه یکی از افسران از شیشه کثیف پنجره به داخل اتاق خیره ماند. پیکر مردی در زیر پتو دیده می شد که اطراف آن خون ریخته بود.

دقایقی بعد ماموران انتظامی با دستور قاضی ویژه قتل عمد، قفل در را شکستند و با جسد مردی 41 ساله روبه رو شدند که «هادی-ص»نام داشت و با ضربات چاقو به قتل رسیده بود.تعداد زیادی فندک اتمی و زرورق های مصرف هرویین و لوازم استعمال شیشه در خانه کشف شد که حکایت از فاجعه اعتیاد داشت. طولی نکشید که با دستورات محرمانه قاضی دکتر صادق صفری جست وجوها برای یافتن زن جوان آغاز و مشخص شد او «زهره» نام دارد و همسر هادی(مقتول) است. با توجه به حساسیت پرونده جنایی،2تن از افسران زبده تجسس(ستوان اسدیان وستوان محمدی)عازم پاتوق های استعمال مواد مخدر در گوشه و کنار شهر شدند اما اثری از «زهره» نبود به همین دلیل و با دستور مقام قضایی، آن ها دوباره به طور نامحسوس به محل جنایت بازگشتند تا سرنخی از قاتل فراری به دست آورند. همسایگان نیز از رفت و آمد زنان غریبه و افراد ناشناس زیادی به منزل هادی(مقتول) گلایه داشتند و هر کدام سخنی می گفتند تا این که حدود ساعت 21 شب مرد پراید سواری سر کوچه توقف کرد و راننده به در منزل «هادی» رفت. دراین هنگام افسران تجسس بلافاصله مرد راننده وسرنشین پراید را دستگیر کردند. «حمید»(راننده پراید) که با ماجرای قتل دوستش روبه رو شده بود به نیروهای انتظامی گفت: هادی از همکلاسی های قدیمی من است به همین دلیل به همراه یکی از دوستانم که از او مبلغی پول طلب دارد به در منزلش آمدم ولی از ماجرای قتل اطلاع ندارم. اگر چه همسر هادی را با خودروی پرایدم به منزل یکی دیگر از دوستانم رساندم که رفاقت دیرینه ای با من و هادی (مقتول) دارد.

با اطلاعاتی که «حمید»(راننده تاکسی اینترنتی)در اختیارپلیس گذاشت بلافاصله افسران تجسس به سرپرستی سروان سید قطبی به سوی ابتدای بولوار طبرسی شمالی حرکت کردند و«زهره» را در پاتوق استعمال مواد مخدر به دام انداختند. عقربه ها ساعت23 نهم دی را نشان می دادند که زن جوان به همراه دخترش«یلدا» به کلانتری خواجه ربیع انتقال یافت و با نظارت مستقیم رئیس کلانتری مقابل افسر بازجو نشست و به قتل شوهرش اعتراف کرد اما پلک های «یلدا» به روی هم افتاده بود. طولی نکشید که یکی از افسران تجسس تکه موکتی را چندلا کرد و دخترک را روی میز گوشه اتاق بازجویی گذاشت. او در حالی به خواب عمیقی فرو رفت که دیگر آینده‌اش در هاله‌ای از ابهام قرار داشت. پدرش چند ساعت قبل به قتل رسیده بود و حالا مادر از صحنه آن جنایت وحشتناک سخن می‌گفت. آرامش عجیبی در چهره دخترک دیده می‌شد گویی در عالمی دیگر زندگی می‌کند و از ماجرای اعتیادهای مرگبار چیزی نمی‌داند.

زن جوان درباره چگونگی قتل شوهرش ادامه داد: پدر و مادرم در یکی از روستاهای کلات زندگی می‌کنند من هم چند سال قبل با «هادی» هنگام مصرف مواد مخدر آشنا شدم و او بعد از مدتی مرا به عقد موقت خودش آورد! حالا ۴ سال از آن ماجرا می‌گذرد و من صاحب دختری سه ساله به نام «یلدا» هستم ولی هر شب زنان غریبه به خانه‌ام رفت و آمد داشتند و من بسیار ناراحت بودم. او مدام کتکم می زد و مرا مقابل پدر و مادرم تحقیر می‌کرد تا این که صبح روز حادثه (نهم دی) بعد از یک مشاجره لفظی به سمت آشپزخانه رفت و با چاقو به من حمله ور شد. در همین هنگام عینکش کف اتاق افتاد و من با استفاده از همین فرصت، چاقو را برداشتم و دو ضربه به شکمش زدم .خون فواره زد و روی زمین افتاد. بعد هم پتو را رویش انداختم و به همراه دخترم از خانه بیرون زدم… هنوز سخنان «زهره» ادامه داشت که «یلدا» از شدت گرسنگی چشمان معصومش را گشود و با جملاتی آرام گفت: «مامان نان نداریم!» این جمله افسران بازجو را تکان داد. یکی از آن ها بلافاصله بیرون رفت و دقایقی بعد با کیک و آب میوه به کلانتری بازگشت. دخترک با حرص و ولع چنان کیک را بلعید که گویی تاکنون در آرزوی چنین لحظه‌ای عمرش را سپری کرده است.

شب از نیمه گذشته بود که بازجویی‌های مقدماتی به پایان رسید و زن جوان به کلانتری بانوان انتقال یافت. صبح روز بعد اما ماجرای این جنایت تلخ‌تر شد. «زهره» در حالی که «یلدایش» را در آغوش گرفته بود مقابل قاضی ویژه قتل عمد قرار گرفت. قاضی صفری در حالی که پرونده جنایی را مطالعه می‌کرد، نگاهی به زن جوان انداخت که از شدت خماری روی صندلی اتاق بازپرسی به خواب عمیقی فرو رفته بود اما در همین حال هم «یلدا» دست مادرش را می‌فشرد و چشمان زیبایش را به اطراف می‌چرخاند گویی گمشده‌ای دارد که قرار است او را درآن سوی نگاهش بیابد!… حالا زن جوان خمار بود و با سختی به سوالات قاضی پرونده‌های جنایی پاسخ می‌داد. بنابراین مقام قضایی بازجویی و تحقیقات را تا رهایی زن جوان از این شرایط اسفبار تعطیل کرد و دستور داد تا کارشناسان اجتماعی بهزیستی «یلدا» را با خود ببرند! این صحنه دردناک حتی مقام قضایی را نیز متاثر کرد. نمی‌دانم در افکار دختر معصوم چه می گذشت اگرچه فراق مادر برایش دشوار بود اما چاره‌ای دیگر نداشت. این خداحافظی تلخ به چشمان زیبای یلدا و چهره معصومش رنگ اشک داده بود.

شاید هم درون قلبش فریاد می زد: «خداحافظ عزیز من!» تو اگر مرا دوست می‌داشتی من نمی‌رفتم! کجا برایم عزیزتر و دوست داشتنی تر از کنار مادر بود؟ اگر با من مهربان بودی، کجا گرم تر و زیباتر از آغوش تو بود؟ اگر مرا در بر می‌گرفتی، کجا امیدبخش تر و روح نوازتر از دامان تو بود؟ اگر چون مادری دلسوز مرا پناه می‌دادی و می‌بوسیدی …! اما حالا که سرنوشتم را تغییر دادی و مرا نمی‌بوسی! حالا که پناهم نمی‌دهی و من پناهگاهی ندارم، خداحافظ ای عزیزترین عزیزها! از تو جدا می‌شوم در حالی که برای همیشه تو را دوست خواهم داشت. اما اگر روزی بازگشتم و تو بودی، مرا بپذیر و دیگر سراغ مواد افیونی نرو! تو و پدرم آینده ام را به تباهی کشاندید ولی همچنان در قلب من خواهید ماند!…

منبع: خراسان

خلیج فارس: تصویری از نخستین تلفن همراه که توسط ناصرالدین شاه قاجار وارد ایران شد و برای سفرهای بین شهری از آن استفاده می‌کرد را مشاهده می کنید. این تلفن در سال ١٢٣٠ در کارخانه البیس شهر زوریخ تولید شده است.

خلیج فارس: ساعت یک بعد از ظهر شنبه ۴ آذر، مرد جوانی با پلیس تماس گرفت و از کشف جسد زن همسایه در خانه‌اش خبر داد.

ایران نوشت: او گفت: به خانه دوستم فریدون رفته بودم، قرار بود با هم به بهشت زهرا برویم. من برای اینکه خودرو را روشن و گرم کنم زودتر از فریدون پایین آمدم اما به طبقه اول که رسیدم، متوجه شدم در آپارتمان همسایه باز است. می‌دانستم پدر دوستم طبقه اول خانه‌اش را به زن جوان تنهایی به نام مهوش اجاره داده بود، چند لحظه مکث کردم، وقتی دیدم صدایی نمی‌آید در زدم اما باز هم صدایی نیامد، زن مستأجر را صدا کردم اما کسی جواب نداد.

با خودم گفتم شاید دزد به خانه‌اش آمده باشد، وارد که شدم داخل اتاق خواب مهوش را پیدا کردم که سر و صورتش زخمی بود و وقتی دقت کردم متوجه شدم مرده است.

جنایت شبانه

به‌دنبال این تماس، گزارش کشف جسد به بازپرس موسی رضازاده اعلام شد و تیم جنایی راهی محل حادثه در خیابان خوش شدند. با حضور تیم جنایی در محل آنها با جسد زن ۴۰ ساله در حالی مواجه شدند که آثار جراحت روی سر و صورت و بدنش دیده می‌شد. معاینات پزشکی قانونی حکایت از آن داشت که از زمان مرگ حدود ۱۵ ساعت می‌گذرد و بدین ترتیب جنایت در شب قبل از کشف جسد رخ داده بود. با توجه به آثارکبودی و شکستگی روی بدن، جسد به پزشکی قانونی منتقل شد تا علت اصلی مرگ مشخص شود.

بررسی‌ها نشان می‌داد مهوش به تنهایی زندگی می‌کند و دو سال قبل به خاطر اختلافاتی که با همسرش داشته از او جدا شده است.تنها فرزندشان نیز نزد همسرش زندگی می‌کند و اختلاف آنها بر سر نگهداری فرزند، بعد از طلاق نیز ادامه داشت و زن جوان درخواست نگهداری فرزندش را داشت.

در تحقیقات میدانی تیم جنایی دریافت مهوش از مدتی قبل با فریدون، پسر صاحبخانه که ساکن طبقه سوم ساختمان است اختلاف دارد.

این اختلافات از زمانی شروع شد که فریدون به خاطر میهمانی‌ها و دورهمی‌های شبانه‌ای که مهوش برپا می‌کرد، چندبار به او تذکر داده و وقتی با بی‌توجهی او روبه‌رو شده بود با پلیس تماس گرفته و پای مأموران را به آنجا کشانده بود. همین موضوع باعث اختلاف و درگیری بین زن جوان و پسر صاحبخانه شده بود.

با مشخص شدن این موضوع، نام پسر جوان به عنوان نخستین مظنون در لیست تیم جنایی قرار گرفت. بدین ترتیب کارآگاهان اداره دهم پلیس آگاهی پایتخت به سراغ فریدون رفته و در بازبینی گوشی تلفن همراه او فیلمی به‌دست آمد که نشان می‌داد مهوش در حال ناسزاگویی به اوست.

از سوی دیگر مشخص شد پسر جوان در اینترنت گوشی تلفن خود به دنبال راهی برای از بین بردن آثار کبودی روی بدن بوده است.

با کنار هم قرار دادن این موارد به دستور بازپرس شعبه یازدهم دادسرای امور جنایی تهران، فریدون بازداشت شد.

مستندسازی برای شکایت

پسر جوان در تحقیقات اولیه منکر قتل شد و گفت: از دورهمی‌های پر سر و صدای مهوش خسته شده بودیم و هر چقدر هم به او تذکر دادم، اهمیتی نداد. به همین دلیل با پلیس تماس گرفتم اما این موضوع باعث شد که مهوش از من کینه به دل بگیرد و مدام به من فحاشی و توهین می‌کرد. من هم یک‌بار از او و حرف هایش فیلمبرداری کردم تا بتوانم شکایت کنم و فیلمی را که داخل گوشی است خودم گرفته ام. اما جست و جو در رابطه با از بین رفتن آثار کبودی در اینترنت را من انجام نداده ام، شاید یکی از دوستان و آشنایان این کار را کرده است.

او ادامه داد: روزی که جسد مهوش پیدا شد، ساعت ۴ صبح به خانه برگشتم و دیدم که در ورودی خانه‌اش باز است اما اهمیتی ندادم و به خانه رفتم. زمانی که دوستم زنگ زد و به من گفت که جسد او را داخل اتاق خواب دیده خیلی تعجب کردم و خودم را به آنجا رساندم و این اولین باری بود که جسد او را می‌دیدم و نمی‌دانم چه کسی دست به این جنایت زده است.

گرچه پسر جوان منکر قتل است، اما مدارکی که در تحقیقات پلیسی به‌دست آمده انگشت اتهام را به سمت او نشانه گرفته است، بنابراین به دستور بازپرس جنایی، وی در اختیار کارآگاهان اداره دهم پلیس آگاهی پایتخت قرار داده شد تا تحقیقات از وی ادامه یابد

به گزارش خلیج فارس؛ اظهارات مرد جوان و عکس جسد داخل گوشی او، مأموران را بیشتر به او مشکوک کرد و او را برای بررسی موضوع به اداره پلیس منتقل کردند. بررسی‌های مأموران پلیس حکایت از آن داشت مرد مظنون سرایدار ساختمانی در منطقه جمشیدیه است و همراه همسر و پسر خردسالش در اتاقک سرایداری زندگی می‌کند، اما مدعی است که همسرش ساعتی قبل زمانی که او خواب بوده، گمشده و وقتی از خواب بیدار شده عکس جسدش برایش ارسال شده است. مأموران پلیس با دیدن عکس جسد زن جوان در گوشی شوهرش احتمال دادند وی به دلایلی همسرش را به قتل رسانده و برای فریب مأموران، اقدام به صحنه‌سازی کرده است.

بدین ترتیب متهم صبح دیروز برای بازجویی فنی به دادسرای امور جنایی تهران منتقل شد.

وی در ادعایی گفت: «چند سال قبل همراه همسرم که دخترخاله‌ام است، برای کار به ایران آمدیم. ابتدا در کار‌های ساختمانی مشغول به کار شدم و بعد هم سرایدار ساختمان مسکونی در منطقه جمشیدیه شدم و سه سال قبل هم پسرم به دنیا آمد. زندگی ما در افغانستان سخت بود و من کاری نداشتم و حتی سواد خواندن و نوشتن هم ندارم و نمی‌دانم چند سال سن دارم، اما در ایران درآمدم خوب بود و چند شیفت کار می‌کردم.»

مرد جوان ادامه داد: «معمولاً به خاطر اینکه کارم خیلی سخت بود، وقتی می‌خوابیدم، خوابم سنگین بود و به زور از خواب بیدار می‌شدم. شامگاه پنج‌شنبه دیر خوابیدم و ساعت ۴ بامداد هم از خواب بیدار شدم و مقداری از کار‌های ساختمان را انجام دادم. آن ساعت همسرم و فرزندم کنارم بودند و من دوباره خوابیدم تا اینکه نزدیک ظهر جمعه با گریه پسرم از خواب بیدار شدم و دیدم همسرم کنارم نیست. هر چقدر او را صدا زدم، جوابی نشنیدم و با خودم فکر کردم برای خرید به بازار رفته و به زودی برمی‌گردد.»

مرد جوان در حالی که گریه می‌کرد، گفت: «دقایقی بعد پیامکی در فضای مجازی به گوشی‌ام ارسال شد. به سرعت گوشی‌ام را باز کردم و دیدم از گوشی همسرم عکسی برای من ارسال شده است. عکس خیلی آشنا بود و وقتی خوب دقت کردم دیدم عکس جسد خونین زنم است که برای من فرستاده شده. شوکه شده بودم و بلافاصله با گوشی همسرم تماس گرفتم، اما گوشی او خاموش بود. عکس را دوباره نگاه کردم و دیدم همسرم روی تخته سنگی در منطقه کوهستانی دراز کشیده و صورتش خونین است و چشمانش با پارچه‌ای بسته شده و سوراخ‌های دماغش هم پنبه‌ای گذاشته شده‌است. عکس جسد طوری بود که به نظر می‌رسید، پس از فوت فرد دیگری تمام مراحل بعد از مرگ را انجام داده‌است. از سوی دیگر محلی که از جسد عکس گرفته شده‌بود، آشنا بود و متوجه شدم کوه‌های اطراف پارک جمشیدیه است که همسرم قبلاً برای تفریح به آنجا می‌رفت. به همین دلیل به سرعت خودم را به آن منطقه رساندم تا ردی از همسرم پیدا کنم که مأموران مرا بازداشت کردند. الان من مانده‌ام و یک عکس از جسد همسرم و بی‌تابی‌ها و گریه‌های پسر خردسالم و نمی‌دانم چطور پسرم را بی‌مادر بزرگ کنم.»

از آنجایی که بررسی‌ها حکایت از آن داشت مأموران پلیس در آن منطقه جسدی را پیدا و گزارش کشف جسدی دریافت نکرده‌اند، احتمال این فرضیه برای مأموران قوت گرفت که زن جوان فوت نکرده و عکس ارسالی احتمالاً ساختگی و به دلایلی برای شوهر وی فرستاده شده است.

گفتنی است، تحقیقات برای بر ملا شدن زوایای پنهان این حادثه از سوی کارآگاهان پلیس آگاهی ادامه دارد.

منبع: روزنامه جوان

نکته‌ای که در گوشی تلفن همراه همسر داریوش مهرجویی وجود داشت و به کشف حقیقت کمک کرد، پیام ارسال نشده وحیده محمدی فر به دخترش مونا مهرجویی است.

وحیده محمدی‌فر زمانی که قاتلان وارد منزل آن‌ها می‌شوند پیامی با مضمون (کریم اومد تو خونمون تتتتت) را برای دخترش تایپ می‌کند، اما فرصتی برای ارسال آن پیدا نمی‌کند و این پیام در حافظه گوشی وی باقی می‌ماند که پس از کشف تلفن همراه از یکی از متهمان و بازگشایی قفل آن توسط پلیس به دست آمده است.