باکلان

خلیج فارس: باکلان‌ها حضور دائمی در زندگی یویچیرو آداچی داشته اند و زمانی که او جوان بود، هر وقت یکی از پرندگان خانواده اش می‌مرد، گریه می‌کرد.

به گزارش «خلیج فارس» به نقل از فرارو، اکنون یویچیرو ۴۸ ساله، هنوز عمیقاً از پرندگان خود مراقبت می‌کند، هر روز صبح آن‌ها را از سبدهایشان بیرون می‌آورد و گردن بلند آن‌ها را نوازش می‌کند تا سلامت آن‌ها را تأیید کند و پیوند خود را حفظ کند.

یویچیرو هجدهمین نسل از خانواده اش است که ماهیگیر چیره دست با باکلان است و یکی از حدود ۵۰ نفر در ژاپن است که سنت ۱۳۰۰ ساله استفاده از پرندگان آموزش دیده برای ماهیگیری را دنبال می‌کند. این روش ایده آلی برای صید ماهی شیرین رودخانه آیو در نظر گرفته می‌شود و خانواده او وظیفه ارثی دارند که این غذای لذیذ را به خانواده امپراتوری ژاپن عرضه کنند.

این روش که به نام ukai شناخته می‌شود، زمانی در ژاپن رایج بود و نسخه‌ای از آن در چین نیز انجام می‌شد. اما امروزه تا حد زیادی توسط گردشگران حمایت می‌شود، که ماهیگیران و پرندگان آن‌ها را تماشا می‌کنند.

در حال حاضر، تغییرات محیطی باعث کوچکتر و کمیاب شدن ماهی‌ها شده است و زندگی ماهیگیر معروف را به خطر می‌اندازد.

یویچیرو با تکیه بر نزدیک به چهار دهه کار بر روی رودخانه ناگارا در شهر سکی استان گیفو، گفت: من هر روز به رودخانه می‌روم تا بتوانم تغییرات را احساس کنم.

در غروب آفتاب بین ماه مه و اکتبر، او به همراه یک دستیار، و حدود ۱۰ باکلان که سوار قایق می‌شوند. سبدی از شعله‌های آتش بر فراز رودخانه تاریک می‌چرخد و ماهی‌ها را از مکان‌های استراحت در میان سنگ‌های زیر آب بیدار می‌کند. باکلان‌ها آن‌ها را می‌گیرند. پرندگان را وادار می‌کنند تا ماهی را در سطل رها کنند و گردشگران از یک قایق منظره را تماشا می‌کنند.

یویچیرو کمبود ماهی را به آب و هوا نسبت می‌دهد که به گفته او با باران‌های شدیدتر و جاری شدن سیل در رودخانه زمانی آرام، غیرقابل پیش بینی‌تر شده است. ساخت سد‌ها منجر به پر شدن سنگ‌ها و شن‌های کوچک‌تر کف رودخانه شده و سنگ‌های بزرگ‌تری را که زیستگاه ماهی‌ها را تشکیل می‌دهند، مسدود می‌کند.

او گفت: در گذشته، تنها سنگ‌های بزرگ وجود داشت، اما اکنون کوچک شده‌اند. شن و ماسه افزایش یافته است، و به همراه آن ماهی‌ها نیز کوچکتر شده است.

مطالعات محیطی نگرانی‌های او را تایید کرده است. موریهیرو هارادا، استادیار دانشگاه گیفو، گفت که دمای رودخانه ناگارا به ۳۰ درجه سانتیگراد افزایش یافته است که دوره تخم ریزی ماهی‌ها را یک ماه به تاخیر انداخته است.

هارادا گفت که ماهی‌ها دوست دارند جلبک‌هایی را بخورند که روی سنگ‌های بزرگ رشد می‌کنند، اما این سنگ‌ها پس از اقدامات مکرر ضد سیل توسط مقامات کمتر شده اند.

یویچیرو آداچی در مواجهه با آینده‌ای نامطمئن، تنها می‌تواند به گذشته احترام بگذارد و به زمان حال گرایش داشته باشد. او در خانه‌اش در برابر زیارتگاه‌هایی که به اجدادش اختصاص داده شده است، دعا می‌کند و در حیاط از ۱۶ پرنده اش یکی یکی مراقبت می‌کند.

پسرش تویچیرو در قایق کمک می‌کند و در حال آموزش است تا ماهیگیر ماهر بعدی شود. تویچیرو می‌خواهد این سنت را ادامه دهد. اما در حال حاضر، این جوان ۲۲ ساله روز‌های خود را با کامپیوتر در یک شرکت سازنده ابزار‌های ماشینی با دقت بالا می‌گذراند.

آداچی گفت: من می‌خواهم پسرم شغل من را به ارث ببرد، اما امرار معاش سخت است. اگر ما دیگر نتوانیم ماهی بگیریم، انگیزه ما از بین رفته است و کاری که انجام می‌دهیم معنایی ندارد.