مهدی جعفری زاده
حدود دو سالی است که زیست مجازی کاربران ایرانی با انواع فیلترشکن ها گره خورده و پیام رسان ها و شبکه های اجتماعی پرکاربر بینالمللی محدود شده اند؛ اما حضور مستمر مردم و مسئولان در این فضاها، نشان از شکست سیاست فلیترینگ در کشور دارد.
تنها هزینه های قابل توجهی برای مردم و حتی زیرساخت های کشور برای دسترسی به اینستاگرام، واتساپ، تلگرام و… تحمیل شده است.
در این وضعیت مسئولان باید به صورت شفاف مشخص کنند که هدف از فیلتر کردن آنها چه بوده و آیا پس از گذشت چند سال به آن اهداف رسیده اند؟
اگر هدف عدم دسترسی مردم به این سکوهای خارجی بوده، آیا کاربران از آنها مهاجرت کرده و به جایگزین داخلی شان روی آورده اند؟
آیا آماری را می توان اعلام کنند که نشان دهد از زمان شروع فیلترینگ تاکنون از آمار کاربران پلتفرم های خارجی همانند اینستاگرام تلگرام و انساب و… کاسته شده است؟
با هدف خرج گذاشتن روی دست مردم با خرید انواع فیلتر شکن بوده است؟
این عمل برای چه کسانی درآمدزایی داشته است؟
آخرین مطالعات و پیمایش های رسمی نشان می دهد حدود 85 درصد کاربران ایرانی فیلترشکن دارند و درگیر مشکلات دسترسی به شبکه های پرمخاطب بین المللی هستند.
بررسیهای وبسایت Surfshark از میزان محدودیتهای اینترنت هم تایید میکند که ایران جزو کشورهای رکورددار محدودیتهای اینترنتی جهان است؛ محدودیتهایی که هزینههای سنگینی را به کاربران، کسبوکارها و کشور تحمیل می کنند.
قطعا زمان بازنگری و تجدیدنظر در این وضعیت فرا رسیده و رییس جمهور آینده راهی جز چاره اندیشی در این موضوع ندارد و نمی توان در روزگار کنونی به مسئله اینترنت و گرفتاری مردم جهت دسترسی به آن بی تفاوت بود.