انتصابات

حسن محدث‌زاده

دولت جدید با شروع انتصابات توسط رییس جمهور جدید در حال شکل‌گیری است و تاکنون معاون اول، رییس دفتر، معاونان اجرایی، راهبردی و پارلمانی و مشاور عالی احکام خود را دریافت کرده‌اند تا مسعود پزشکیان را در کابینه نو یاری کنند.

دکتر پزشکیان در مناظره‌ها مدام این نکته را یادآور می‌شد که علت‌العلل ناکامی‌های مدیریتی و مشقت‌های معشیتی مردم، حذف بدنه کارشناسی از چرخه تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری است و معتقد بود که باید به افرادی مسئولیت داد که در همان سازمان تربیت‌ یافته‌ و مراتب کمال سازمانی را طی کرده‌اند و مثال می‌زد که نمی‌توان یک باره بخشداری را در منصب استانداری گماشت.

از سویی دیگر پزشک مهربان پارلمان پس از پیروزی در رقابت‌های انتخاباتی با تشکیل شورای راهبری و‌ کمیته‌‌های مختلف و متنوع وعده داد که میانگین سنی کابینه را کاهش داده و به سمت جوانان زیر ۵۰ سال! سوق دهد.

اما احکام صادره توسط طبیب جمهور در روزهای نخستین اقامت در پاستور چندان قرابتی با گفته‌ها و وعده‌های وی ندارد.

وی ابتدا عارف ۷۳ ساله که از نظر قانونی نمی‌تواند در انتخابات بعدی نامزد ریاست جمهوری شود را به عنوان معاون اول برگزید. سپس محسن حاجی میرزایی ۶۵ ساله که حتی نتوانست رتبه‌بندی معلمان را در دوران وزارت به سرانجام برساند، در مقام رییس دفتر گماشت.

معاون اجرایی را به یک چشم پزشک ۶۵ ساله محول کرده است که نهایت کنش مدیریتی وی، معاونت وزارت بهداشت در ۲ دهه قبل بوده است و به قول اقای عبدالعلی زاده، در همه این سال‌ها دنبال زندگی‌اش رفته بود و دور از قیل و قال حاکمیتی بوده است.

اطرافیان دکتر پزشکیان برای راضی کردن مخاطبان برای این انتصاب ناامیدکننده، یک کلیپ چند دقیقه‌ای رو کرده‌اند که فلانی در اعتراضات سال ۱۴۰۱ حرف‌های متفاوتی زده است. مگر خوب حرف زدن یا حرف خوب زدن، دلیلی بر صلاحیت اجرایی است؟

اوج هنرنمایی انتصابات اخیر رییس جمهور، برگزیدن یک پزشک۶۴ ساله از تبریز بدون یک روز سابقه کار در پارلمان به عنوان معاون امور مجلس است. حتماً انتخاب دبیری نماد تخصص گرایی و رشد منطقی و علمی درون سازمانی است! که بر دل رییس جمهور نشسته است.

هر چند نگارنده، توانمندی و لیاقت محمدجواد ظریف را در سطح ریاست جمهوری می‌داند اما وقتی این شخصیت دوست داشتنی در ایام تبلیغات بارها تصریح می‌کند که در دولت آینده مسئولیتی نمی‌‌پذیرد، چرا باید برای او حکم صادر شود؟ لااقل بگذارید یک بار هم به حرف‌هایتان اعتماد کنیم و باور کنیم که کنش‌هایتان نه برای خودتان بلکه برای ایران بوده است.

آقای پزشکیان، این قرار ما نبود که خودکارتان برای امضا احکام کسانی بچرخد که در دهه هفتم و هشتم عمرشان می‌زیند و یا بی‌ربط بر صندلی ‌ای بنشینند. اگر این بهارتان است، چگونه به نکویی سال دولت‌تان دل خوش کنیم؟