امید زاهد
“سه شنبه های پاسخگویی” ابتکار خوبی است که چندی است برپا شده و برای نگارنده یادآور دیوان مظالم است که در قرون گذشته مجلسی برای شنیدن و رفع مظالم مردم بود و صد البته تطبیق این دو مجلس قیاس مع الفارق خواهد بود و جالب آنکه کلید واژه آخرین مجلس آن توسعه هم باشد!
هفته گذشته طی همین نشستمدیرکل بنادر و دریاتوردی استان درخصوص ترافیک و مشکلات تانکرهای ترانزیتی عراقی در محورهای مواصلاتی بوشهر گفتند ضمن عذرخواهی از مشکلات پیش آمده برای مردم، برای توسعه بوشهر، چاره ای نیست و باید این روند ادامه یابد.
چند دهه پیش که اداره بندر به بهانه توسعه شهر بوشهر بخش اعظمی از بافت قدیم بوشهر را ویران و نابود ساخت، دلیل و برهانش توسعه بندر بوشهر بود، حال خواننده محترم خود قضاوت کند از پس آن طرح توسعه و طرح های دگر اداره بندر چه گلی به سر شهرمان زده شده که توسعه از پی ترانزیت ارمغانی برای مردم این دیار داشته باشد!؟
همانقدر که تعهدات اداره بندر در رسیدگی و آبادانی بافت قدیم بوشهر موثر افتاد، امروزه هم باید منتظر شق القمر توسعه استان و شهرمان باشیم.
مسئولان کشوری و لشکری کمر به خدمت بسته اند، درست و شایسته خستگی ناپذیرند، باید گفت خداقوت. جهادی هستند ماشاالله دستمریزاد!!!
اما بزرگواران زندگی مردم به ویژه در روزگار کنونی بسیار دشوار و سخت می گذرد… . علاج می خواهد نه وعده و وعید!!!
توسعه واژه زیبایی است ولی پرسش اینجاست، چه زمان محقق می شود؟!
اینکه مردم استان بوشهر را سپر بلای درآمدهای حاصل از ترانزیت کامیون های حامل انرژی ساخته اید، حرفی نیست؛ به خاطر توسعه استان و شهرمان صبوری پیشه می کنیم و دست تضرع به آستان حضرت دوست داریم که این درآمدها افزون هم بشود.
اما لطفا بفرمائید برای مثال خرابی جاده و تابلو در مسیر ترانزیت و مسائلی از این دست کی و چه موقع حل و فصل می شود؟
آنطور که مدیرکل بندر گفته، سازمان راهداری کشور بابت ورود هر کامیون ترانزیتی که خارجی باشد 44 دلار در جیبش می رود، آیا مسیر صلح آباد تا اداره بندر را مدیران هیچ نپیموده اند و تابلوهای خراب و ویران شده دو مسیر رفت و برگشت را ندیده اند؟ 
نمی دانم شاید به دلیل توسعه بندر بوشهر نادیده گرفته اند و یا اصولا در مبحث زیبای توسعه استان و شهرمان اینگونه مسائل پیش پا افتاده است.
موضوع دیگر تصادفات جاده ای و تلفات جانگداز انسانی است که لابد باز هم از ناچاری و درماندگی و احتمالا مبحث زیبای توسعه استان و شهرمان اینگونه مسائل پیش پا افتاده جلوه می کند و به خاطر توسعه استان و شهرمان سکوت اختیار باید کرد؟!
جالب آنکه هفته پیش تریلر توسعه نزدیک بود نگارنده این سطور را به دیار باقی بفرستد که با خوش شانسی و غافلگیری ملک الموت به سلامت گذشتم!!! و آن هم زمانی بود که پشت چراغ قرمز ایستاده بودم و تریلر توسعه که با سرعت بالا در چهار راه شیلات قصد عبور داشت و یا اصلا حواسش به چراغ قرمز و من نبود و در فکر توسعه استان و شهرمان بود در یک قدمی وسیله نقلیه من، ترمز سختی کشید و گرمای تریلی توسعه را در پاهایم احساس کردم!
از خدا پنهان نیست از شما چه پنهان اشهد خود را خوانده بودم و می خواستم از وسیله نقلیه خود فرار رو به جلو نمایم که باز هم به دلیل توسعه استان و شهرمان هیچ اقدامی متقابلی نکردم که خدای نکرده حداقل حقیر سراپا تقصیر مخل توسعه شهر نگردم و با درگیری با راننده تریلی اجنبی، موجبات فرار سرمایه و ایجاد ترافیک و رفتن روی اعصاب همشهریان فراهم نکنم و فقط نفس عمیق کشیدم و حضرت حق را سپاس گفتم.
ظریفی وقتی این حادثه مرا شنید، گفته از حسن اتفاق اگر چنین می شد احتمالا کشته راه توسعه استان لقب می گرفتی! یا للعجب.
درباره خطرات آتش سوزی و دیگر مخاطرات مثل ترافیک و اعصاب خردی و تلف شدن اوقات شریف مردم صبور و قانع شهر و دیارمان! هم هیچ نمی گوییم، هم بماند که نباید حرفی بزنیم که خدای نکرده توسعه استان و شهرمان دچار خلل و خسران شود.
در پایان باید عرض کنم توسعه استان و شهرمان از مسیر ما انسان ها می گذرد و سایه سنگین آن بر زندگی بوشهری ها افتاده است که با گفته مدیر محترم اداره بندر چاره ای نیست و عذرخواهی باید کرد و مردم را به نظاره قاب زیبای توسعه استان و شهرمان جلب کرده و این بیت شعر را باید خواند:
بر آن مملکت زار باید گریست
که فریادرس کس نداند کیست
در این زمینه
این بود که پس از درمان و گذراندن دوران نقاهت، همچنان کوهی استوار و پایدار در آسمان و زمین ایران و بوشهر می درخشد. جانبازی سلحشور بدون آنکه از عنوان جانبازی برای خودش استفاده کند و امتیازی بگیرد، بدون سلاح، نترس و تنها به استقبال دشواری های زندگی و روزگار رفت و سربلند و سرافراز گردید.
امید زاهد
