محمد جعفری
جمعهٔ سیاه یا بِلَک فرایدِی یا حراج جمعه در آمریکا بعد از روز شکرگزاری است که عملاً آخرین جمعهٔ ماه نوامبر به‌شمار رفته و آغاز آیین خرید برای کریسمس حساب می‌شود. در واقع جمعهٔ سیاه، یک روز تعطیل نیست. اما بیشتر شرکت‌ها این اجازه را به کارکنان خود می‌دهند که این روز را مرخصی گرفته و به خرید سال نو بپردازند. 
این توضیح ابتدایی بابت شباهت شکلی جمعهٔ سیاه در دو جغرافیای متفاوت -یکی در آمریکای شمالی و دیگری در عسلویه- است. با این تفاوت که در اولی چوب حراج به اموال شخصی زده می شود و در دومی خراج گذار، جان و سلامتی افرادی است که نه سودی از این معامله و نه فریادرسی برای درمان دارند.
البته مدیرعامل سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس چندی پیش خواستار بررسی سلامت شیر مادران عسلویه شده اند که پیشنهاد این پایش جای تقدیر دارد.
باتوجه به اینکه طبق شواهد و تصاویر متعدد به نظر می رسد در روزهای تعطیل و خصوصا اواخر هفته ها که مصادف با عدم حضور مدیران در پارس جنوبی است، میزان آلایندگی فلرها -که چندین سال و در دولت های مختلف قول خاموش سازی آن ها داده شده- چندین برابر می شود و به سان پتویی از آلاینده های سمی، بر سر منطقه کشیده می شود. بهتر است این نکته نیز به گزینه های بررسی افزوده شود تا صحت و سقم این مورد که بسیاری از مردم و فعالین اجتماعی به آن اذعان دارند نیز راستی آزمایی گردد.
این نکته نیز جالب توجه است که با سفر هر مقام بلندپایه به عسلویه به طور محسوسی فیتیله فلرها پایین کشیده می شود و آسمان عسلویه آبی تر به نظر می آید و صورت مسئله آلایندگی فلرها به طور موقت پاک می شود تا از صدقه سر آن ها چند روزی نیز مردم عادی هوای نسبتا پاک به ریه های دوداندود خود سرازیر نموده و به عادت مالوف و کمیاب قدیمی اکسیژن استنشاق نمایند.