چین

خلیج فارس: برای اینکه به یک پیش‌بینی تقریبا درست از سال ۲۰۲۴ برسیم، نیاز است که گذشته را مرور کنیم. ریشه آینده در گذشته است. تبارشناسی اتفاقات گذشته می‌تواند، چراغ راهی برای ما باشد. به نوشته سایت اروپایی بروکسل سیگنال، تاریخ نه تنها دوباره در حرکت است، بلکه در حال تاخت‌وتاز است.

به گزارش خلیج فارس؛ از زمان شوک‌های سیاسی سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶، ما نسبت به وقوع منظم رویداد‌هایی که باعث بحث‌های عمیق و جست‌وجوی روح در سراسر جامعه می‌شد، حساسیت‌زدایی کرده‌ایم؛ چه رسد به اینکه شاهد ارائه راه‌حل‌های جدی از سوی دولتمردان مسوول باشیم. با نگاهی به گذشته، سه تحول اصلی که از یک دهه پیش آغاز شد، مناسبات جدیدی را بنیان خواهد گذاشت؛ همانند نظام بین‌المللی پس از ۱۹۴۵ به‌ویژه در قلب غرب، بریتانیا و ایالات متحده که شکل دیگری گرفت و چرخه جدیدی در امور انسانی آغاز شد. ما اکنون شروع به احساس واقعی اثرات این میدان نیروی دگرگونی شده‌ایم که جهان را غرق خود کرده است.

اولین شوکی که جهان را تکان داد، تصرف کریمه توسط روسیه در مارس۲۰۱۴ و پس از آن حمله ترکیبی به اوکراین از طریق دونباس بود. تصمیم ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه برای مداخله در امور اوکراین، ناشی از شرایط مبهم انقلاب در کی‌یف در اواخر سال۲۰۱۳ بود که به نظر می‌رسد تحت تاثیر اروپا و ایالات متحده بوده است. نیرو‌ها در دونباس صحنه جنگی را فراهم کردند که در فوریه۲۰۲۲ گسترش یافت. این اولین بازگشت جنگ‌های متعارف در مقیاس بزرگ در اروپا از سال۱۹۴۵ و اولین الحاق سرزمینی آشکار به قلمرو مستقل کشور دیگری از حداقل قانون نهایی هلسینکی در سال۱۹۷۵ بود.

این حمله جعبه امراض پاندورا را به زور دوباره باز کرد و شاید هرگز نتوانیم آن را ببندیم. ضربه دوم در قالب بحران بزرگ مهاجران اروپا در سال۲۰۱۵ وارد شد، با صحنه‌های باورنکردنی آن از توده‌های به اصطلاح «پناهنده» و دیگر منفعت‌طلبان و سودجویان از سرزمین‌های دور که راه خود را به اروپا کج کرده بودند. در خیره‌کننده‌ترین نمایش توهم سیاسیِ آغشته به حماقت که کلمات برای توصیف این حماقت سیاسی جنایتکارانه کافی نیستند. صدراعظم وقت آلمان، آنگلا مرکل فاجعه‌بارترین و مضرترین سیاستمدار اروپا در دوران پس از جنگ، به‌طور یک‌جانبه تصمیم گرفت که جریان مهاجران تحت فشار ترکیه را رأسا مدیریت کند و در‌های آلمان را به روی بیش از یک‌میلیون نفر از این فرصت‌طلبان باز کند.

شعار نمادین مرکل با عنوان «Wir schaffen das» (ما می‌توانیم این را مدیریت کنیم) که با یک بیانیه نیز همراه بود در طول اعصار باقی خواهد ماند؛ چراکه این بیانیه تحقیر مردم از سوی نخبگان ما بوده است: «شهروندان اروپایی که در کشور‌های اجدادی خود زندگی می‌کنند، باید تا ابد بهای این نوع «سخاوت» لیبرال بی‌معنا، ایدئولوژیک و خون‌آلود را از نظر فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی، بپردازند.» در برابر این پس زمینه، در دو کشور که پیشرفته‌ترین و نمونه کامل‌ترین دموکراسی‌های جهان هستند چیزی رخ داد که ماندارین‌های اروپایی و «جامعه مودبش» متعاقبا آن را «سال سیاه» نامیدند.

سال ۲۰۱۶ باعث فروپاشی روانی در بخش‌هایی از افکار لیبرال شد؛ زیرا سرانجام بریتانیا از طریق رفراندوم «برگزیت» استقلال خود را از اتحادیه اروپا اعلام کرد؛ درحالی‌که شهروندان ایالات متحده برای نجات از کابوس قریب‌الوقوع، یعنی ریاست‌جمهوری هیلاری کلینتون به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور وقت روی آوردند. هر دو رویداد باعث اتخاذ رویه ارتجاعی علیه اراده دموکراتیک مردم شد که تعداد بی‌شماری از کنوانسیون‌ها و هنجار‌های دموکراتیک و همچنین قوانین در این فرآیند زیر پا گذاشته شد. همه این‌ها با جریان رسانه‌های اصلی و این روایت توهین‌آمیز همراه شد که این تصمیمات ناشی از حقه‌های روسیه بوده و افزون بر این مردم نمی‌دانند به چه دلیل به برگزیت رای داده‌اند.

در ایالات متحده، آژانس‌های فدرال مانند اف‌بی‌آی و بوروکرات‌های سطح بالا همه پروتکل‌ها را زیر پا گذاشتند و علیه رئیس‌جمهور و فرمانده کل خود، ترامپ، تلاش‌های ناامیدانه برای بی‌ثبات کردن ریاست‌جمهوری او روی آوردند. در بریتانیا، در سال‌های تیره جنگ بر سر برگزیت، پارلمان شاهد کنوانسیون‌های رویه‌ای طولانی‌مدت بود که در چارچوب عملکرد دموکراسی بریتانیا صورت می‌گرفت؛ اما در عمل قوانین زیر پا گذاشته می‌شد مانند نادیده انگاشتن «ورقه دستورات» که از سوی سیستم دولتی وست‌مینستر منتشر می‌شود که کار‌های پارلمان را برای آن روز فهرست می‌کند. این سال‌های باورنکردنی که برای نخبگان، هدف‌ها هر وسیله‌ای را توجیه می‌کرد، موجب به راه افتادن شورش‌های موسوم به «جان سیاهان اهمیت دارد» شد.

اگر این شورش‌ها در عصر هر فرد دیگری (جز ترامپ) صورت می‌گرفت، احتمالا از برخورد‌ها با این شورش‌ها حمایت می‌شد. فاجعه، اما زمانی بیشتر شد که ویروس کرونا در مقیاسی جهانی سر از خانه‌هایمان در آورد و این فاجعه با تعطیلی‌های مستبدانه، ماسک‌ها و اجباری کردن واکسن‌ها و همچنین سرکوب آزادی‌های فردی بدون هیچ بحث واقعی و تعطیلی زندگی اجتماعی و اقتصادی همراه شد. این پیشینه برای درک آینده مهم است و باید با پاراداریم الگوی داروینی در سیاست به توجیه و تفسیر مسائل مربوط به سال۲۰۲۲، ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ پرداخت.

جزر و مد جنگ در سال ۲۰۲۴

بدون شک، سال جدید ژئوپلیتیک سیاره ما را در مخاطره‌آمیزترین و خطرناک‌ترین حالت خود از زمان جنگ جهانی دوم قرار داده است. رهبران ما این واقعیت و اهمیت آن را به اندازه کافی درک نمی‌کنند؛ در غیر این صورت ما شاهد اقدامات قاطع برای کاهش خطرات آن بودیم. به‌طور سنتی بحران موشکی کوبا در سال۱۹۶۲ همواره به‌عنوان یک متر و معیار درخصوص وضعیت بحرانی و خطرناک در نظر گرفته می‌شود و جهان در سال۲۰۲۴ به این وضعیت و یک جنگ جهانی نزدیک شده است. جای تعجب نیست که این اتفاق در دوره ریاست ضعیف دموکرات‌ها رخ داد؛ دولت کندی با اقدامات پوشالی و اغراق‌گونه‌اش، رفتار تهاجمی شوروی را از طریق دیپلماسی نادرست بر سر برلین تقویت و آن‌ها را به خلیج خوک‌ها دعوت کرد.

اما دولت «بچه‌زرنگ‌های جی اف کندی»؛ پیشگامان و نخبگان با سوادِ متکبران امروزی- البته به همان اندازه بی‌کفایت و خیال‌باف که در حال حاضر از دی‌سی تا بروکسل و فراتر از آن در تالار‌های قدرت هستند – توانستند در نهایت این بحران را مدیریت کنند؛ زیرا ایالات متحده در آن زمان بسیار قدرتمندتر از شوروی بود و در جهان دو قطبی تنها باید علیه یک قدرت وارد جنگ می‌شدند.

در سال۲۰۲۴ وضعیت به‌طور غیرقابل قیاسی پیچیده‌تر و خطرناک‌تر است، دقیقا به این دلیل که غرب نسبت به گذشته بسیار ضعیف‌تر است و به این دلیل که ما با سه بحران متمایز در سه قاره روبه‌رو هستیم، همه چیز می‌تواند اشتباه پیش برود. اولین بحران مربوط به کی‌یف است که نه تنها نتوانسته اوضاع جنگ را بهتر کند، بدتر هم کرده است و کلید بقای بایدن در انتخابات۲۰۲۴ قطعا به ثبات سیاسی در اوکراین گره خورده است.

دومین بحران مربوط به بشکه باروت در خاورمیانه است: هیچ انفجار کاملی رخ نداده است؛ اما هرج و مرج از جمله در خیابان‌های ما گسترش خواهد یافت. پس از حمله هفتم اکتبر حماس به اسرائیل، غرب شاهد اعتراضات و شورش‌های ضد غربی در شهر‌ها و پایتخت‌های خود بود. سومین بحران، اما مربوط به تایوان می‌شود. چین همچنان آمادگی خود را برای جنگ بالا می‌برد؛ اما حمله‌ای ترتیب نخواهد داد.

از میان سه نقطه اشتعال ژئوپلیتیک جهان در سال۲۰۲۴، ارزیابی احتمال وقوع جنگ بر سر تایوان اغلب سخت‌ترین مورد است. با این حال پیچیدگی‌ها در این نقطه زیاد است؛ از جمله اینکه خوانش نیات حزب کمونیست چین و شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری این کشور سخت است و حدس و گمان‌ها درباره قوای نظامی این کشور بسیار متفاوت و گاه گمراه‌کننده است.

سال۲۰۲۴ می‌تواند خطرناک‌ترین سال در تاریخ باشد. قدرت غرب از نظر تاریخی از نظر توازن نظامی در سطح پایینی قرار دارد. دشمنان ما ابتکار عمل و حتی دست بالا را در تعدادی از حوزه‌ها، مناطق یا زیرمجموعه‌های امور جهانی دارند. سه‌نقطه اشتعال جهانی در اوکراین، خاورمیانه و تایوان به‌عنوان بزرگ‌ترین شکاف‌های مطرح‌شده در سال۲۰۲۴ هستند که کار آمریکا را برای تامین سیستم امنیت جهانی سخت‌تر می‌کند، شکاف‌هایی که روسیه، ایران و چین در تلاش برای گسترش و تعمیق آن هستند.

منبع: دنیای اقتصاد

خلیج فارس: اسحاق جهانگیری، معاون اول دولت حسن روحانی در مراسم بیست‌ویکمین سالگرد تاسیس مجموعه دنیای‌اقتصاد به‌عنوان اولین سخنران به ایراد سخنرانی پرداخت.

به گزارش خلیج فارس؛ جهانگیری به بررسی برخی از عدم تعادل‌هایی که از نگاه اندیشمندان به‌عنوان ابرچالش‌های پیش‌روی ایران و نظام تبدیل شده پرداخت و ابتدا گفت که این مسائل به کرات بیان شده و اگر دوباره تکرار می‌شود، به‌دلیل اهمیت و جدیت بحث است.

وی افزود: «این عدم تعادل‌ها نتیجه سیر ۳۰، ۴۰ساله سیاستگذاری در ایران است و مختص دوره خاصی نیست؛ ولی به‌دلیل عدم تصمیم‌گیری به موقع تبدیل به مسائلی شده که امروز مانع هر کار اساسی در این کشور است.»

معاون اول رئیس‌جمهور در دولت حسن روحانی ادامه داد: «یکی از این مسائل مربوط به آب است. در ۳۰سال گذشته میزان مصرف آب از حدود ۶۰میلیارد متر مکعب به ۹۲میلیارد متر مکعب رسیده است. آب تجدیدپذیر کشور چیزی حدود ۹۰میلیارد متر مکعب است. طبق برخی از استاندارد‌های جهانی باید ۴۰ تا ۶۰درصد این میزان مصرف شود؛ اما به جای ۶۰میلیارد متر مکعب ما ۹۰میلیارد متر مکعب آب مصرف می‌کنیم. این در حالی است که منابع آب به‌دلیل شرایط اقلیمی، افزایش دما و کمبود بارش رو به کاهش است و مصارف به‌دلیل جمعیت و سبک زندگی و توسعه فیزیکی صنعتی رو به افزایش است؛ لذا تنگنای جدی ایجاد شده است که به تعبیر برخی دوستان بسیار مهم است.»

جهانگیری در ادامه گفت: «مساله دیگر به محیط زیست مربوط می‌شود؛ آلودگی هوای کلان‌شهرها، ریزگردها، خشک‌شدن تالاب‌ها، بحرانی‌شدن شرایط دریاچه ارومیه و تبعاتی که مسائل زیست محیطی، فرسایش خاک و از بین رفتن جنگل‌ها در کشور داشته به یک دغدغه جدی تبدیل شده است.» وی تاکید کرد: «علاوه بر مسائل طبیعی، عدم تعادل‌هایی در مسائل مادی در بودجه کشور مشاهده می‌کنیم که روز به روز و سال به سال به هزینه‌ها اضافه شده و منابع درآمدی با محدودیت‌های جدی روبه‌رو شده است.»

به گفته جهانگیری، بعد از بودجه، تعارض یا شرایط سختی را که در نظام بانکی کشور وجود دارد، شاهد هستیم. ناترازی نظام بانکی یکی از بحران‌هایی است که می‌تواند هر لحظه به یک مساله جدی برای ایران تبدیل شود. وی افزود: «ما در دوره دولت دکتر روحانی موسسات غیرمجاز داشتیم که در مقابل هر بانک خصوصی کوچکی عددشان قاعدتا کمتر بود که به یک بحران بسیار بزرگ در سطح کشور تبدیل شد و با هزینه زیادی از جیب ملت موفق شدیم این بحران را کنترل کنیم.»

معاون اول دولت‌های یازدهم و دوازدهم مساله بعدی را ناترازی در منابع و مصارف صندوق‌های بازنشستگی عنوان کرد و گفت: «یکی از مهم‌ترین اقداماتی که در طول دهه‌ها و قرن گذشته برای مساله تامین اجتماعی مطرح بوده، مساله صندوق‌های بازنشستگی است که به‌صورت مشارکتی یعنی درصدی بیمه‌پرداز، درصدی کارفرما و درصدی دولت پرداخت می‌کرد تا صندوق قادر باشد در آینده بعد از دوران کاری، وضعیت فرد را پوشش دهد.»

وی افزود: «ما ۱۸ صندوق بازنشستگی در ایران داریم که ۹۸درصد بیمه‌شدگان تحت پوشش چهار صندوق شامل تامین اجتماعی، کشوری، لشکری و روستاییان هستند. صندوق روستاییان تازه تاسیس شده، اما سه صندوق دیگر که سهم اصلی پوشش عمده جمعیت را برعهده دارند، نزدیک به ۸۰درصد جمعیت کشور را تحت پوشش خود قرار می‌دهند.»

این مقام دولت پیشین ادامه داد: «دو صندوق کشوری و لشکری شرایط بسیار بحرانی‌ای دارند و به عبارتی ورشکسته هستند. امروز بازنشسته شدن در سیستم دولتی معنای خود را از دست داده است؛ بازنشسته شدن به این معنا بود که یک نفر از حقوق‌بگیران دولت کم شود و از صندوق بازنشستگی حقوق بگیرد. الان کارمندان دولت که حقوق‌بگیر دولت هستند، چیزی حدود ۲، تا دو و نیم میلیون نفر را شامل می‌شوند. بازنشستگان صندوق کشوری و لشکری یعنی حدود ۲میلیون نفر بیش از ۸۵درصد حقوقشان توسط دولت پرداخت می‌شود.»

وی در ادامه توضیح داد: «به عبارت دیگر دولتی با بیش از ۴میلیون نفر کارمند. حال تصور کنید صندوق تامین اجتماعی هم به این سمت برود که البته رفته است. هرچند هنوز به کمک دولت نیاز پیدا نکرده است. صندوق تامین اجتماعی بیش از ۳.۵میلیون نفر بازنشسته را پوشش می‌دهد و ۱۳میلیون نیز بیمه‌پرداز دارد. در سال۱۳۸۴، دولت ۱۵۰۰میلیارد تومان به صندوق‌های بازنشستگی کمک می‌کرد و سال۱۴۰۲، ۳۲۰هزار میلیارد تومان کمک کرد. یعنی در طول این چند سال میزان کمک دولت به صندوق‌های بازنشستگی چیزی حدود ۲۱۰برابر شده است.»

به گفته جهانگیری، باقی بخش‌ها را نیز اگر بررسی کنیم وضعیتی مشابه دارند؛ از معیشت مردم و بیکاری گرفته تا منابع مورد نیاز برای سرمایه‌گذاری.

وی در تشریح این وضیعت گفت: «این نتیجه شرایط سیاستگذاری‌ای است که به موقع تصمیم‌گیری نشده، مشکلات پیچیده‌تر و دشوارتر شده و هر چه زمان می‌گذرد امکان تصمیم‌گیری درباره این مشکلات سخت‌تر می‌شود. راهکار‌هایی که برای اصلاح این چالش‌ها وجود دارد، تقریبا از نظر فنی قبلا بحث شده و موجود است. یعنی درباره صندوق‌ها، آب، محیط زیست و … مشخص است که باید چه اقداماتی صورت بگیرد و تبعات سیاسی و اجتماعی این مسائل باعث شده است کسی قادر به تصمیم‌گیری در خصوص این موضوعات نباشد و همیشه تصمیمات به تاخیر می‌افتد.»

معاون اول دولت روحانی تشریح کرد: «شاید تا یک مقطعی، وقتی تصمیم‌گیری به تاخیر می‌افتاد، قابل قبول بود؛ اما الان در مقطعی قرار داریم که استمرار این وضعیت، کشور را وارد بحران‌های بسیار خطرناکی می‌کند. تصور کنید که اگر همه این چالش‌ها روی هم قرار بگیرد و با هم پیوند بخورد، حل آن‌ها چقدر پیچیده خواهد شد. آنچه مهم است اینکه برخی فکر می‌کنند به‌دلیل پیچیده بودن این شرایط، امکان سیاستگذاری اقتصادی و سیاسی از مسوولان سلب شده و کشور از نظر تصمیم‌گیری به بن‌بست خورده است؛ لذا برخی بر مبنای همین فرض قضاوت می‌کنند و می‌گویند ما در شرایط بن‌بست هستیم و راه‌حلی وجود ندارد.»

وی افزود: «اگر به سرعت برای این شرایط تصمیم‌گیری نشود و به تعویق بیفتد، ادامه این روند می‌تواند شرایط را دشوارتر و پیچیده‌تر کند. به‌عنوان یک سیاستگذار و به‌عنوان کسی که می‌خواهد افقی برای کشور ببیند، فکر می‌کنم امروز مسوولان کشور به‌دلیل این چالش‌ها در روزمرگی عجیبی قرار گرفته‌اند؛ از یک طرف نمی‌توانند برای برون‌رفت تصمیم بگیرند و از طرف دیگر می‌دانند تعویق این شرایط، وضعیت را بحرانی‌تر می‌کند.»

جهانگیری همچنین در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه همه به دنبال افق و چشم‌انداز هستند تا ببینند چه آینده‌ای در کشور وجود دارد، گفت: «ما در دوره‌ای موفق شدیم یک برنامه بلندمدت تنظیم کنیم. در دولت آقای خاتمی که برنامه سوم اجرا شد، این برنامه از نظر عملکردی و تدوین در قبل و بعد از انقلاب بدون شک بهترین برنامه کشور بوده است. رشد اقتصادی حدود ۶درصد را در طول برنامه شاهد بودیم. بنده در ۵سال پیشبرد برنامه، وزیر صنایع و معادن بودم و شاهد بودم که رشد صنعت به مدت ۵، ۶ سال مستمر دو رقمی بود و رشد سرمایه‌گذاری صنعت نیز در همین مدت به‌طور متوسط حدود ۲۰درصد بود، تورم کاهشی بود و احساس شد که در مجموعه نظام می‌توان یک افق بلندمدت ترسیم کرد.»

جهانگیری درباره چشم‌انداز ۲۰ساله گفت: «این چشم‌انداز نوشته شد و رهبری به‌عنوان بالاترین مقام کشور آن را تایید و ابلاغ کردند. قرار بود در افق ۲۰ساله ایران قدرت اول اقتصادی و تکنولوژی منطقه شود. سال آینده سال پایان چشم‌انداز ۲۰ساله است؛ به جای رشد ۸درصد فکر می‌کنم در ۲۰سال رشدمان کمتر از ۲درصد بوده است. در سال۱۳۸۴ که چشم‌انداز را نوشتیم رقبای ما ترکیه و عربستان بودند و تقریبا وضعیت اقتصادی‌مان مشابه بود. امروز اقتصاد ایران به یک‌دوم و یک‌سوم اقتصاد رقبای خود تبدیل شده و برخی کشور‌های دیگر بالاتر از ایران قرار گرفته‌اند. باید آسیب‌شناسی جدی حداقل برای این دوره ۲۰ساله‌ای که اراده قطعی حکومت این بود که ما قدرت اول منطقه شویم و نشدیم، انجام گیرد.»

وی درباره دلایل بروز این وضعیت نیز گفت: «مهم‌ترین مساله از نظر من این است که ما به الزامات تصمیمات خود پایبند نیستیم. یعنی می‌گوییم که می‌خواهیم قدرت اول منطقه شویم، اقتصاد، مساله اول مردم است، معیشت مردم سخت است و فعال اقتصادی گرفتار است؛ اما با وجودی که تاکید داریم این‌ها اولویتمان است، باز هر موضوع دیگری که در تعارض با این موضوع است، در صدر قرار می‌گیرد.»

جهانگیری با اشاره به سفر اخیر رئیس‌جمهور چین به آمریکا و ملاقات با همتای آمریکایی خود توضیح داد: «او به بایدن گفت که من از یک کشور در حال توسعه به اینجا آمده‌ام و با شما به‌عنوان رئیس‌جمهور یک کشور توسعه‌یافته می‌خواهم مذاکره کنم و هرچه به پیشرفت کشور لطمه می‌زند، دنبال نمی‌کنم. این در حالی است که چین دومین قدرت اقتصادی دنیا است.»

این مقام سابق دولت پیشین درباره نقطه شروع برون‌رفت از این وضعیت گفت: «مهم‌ترین سوال این است که نقطه شروع اصلاحات و اقدامات اقتصادی که قرار است آغاز شود و بر چالش‌ها غلبه شود، کجاست؟ به نظر من نمی‌توانیم از بخش اقتصاد شروع کنیم و این بخش قادر نیست که با این چالش‌ها مقابله کند؛ لذا هیچ تصمیم‌گیری درباره هیچ‌کدام از این مسائل نخواهیم داشت. مسائل پیرامونی اقتصاد تعیین‌کننده است و باید دید که سیاست چه بخشی از بار را می‌تواند از دوش اقتصاد بردارد. سیاست خارجی چه عایدی برای اقتصاد دارد؟ و مسائل فرهنگی و اجتماعی چه بخشی از این بار را می‌تواند تحمل کند؟»

به گفته جهانگیری، شروع باید از سیاست داخلی باشد. باید ببینیم که در سیاست داخلی چه اتفاقاتی باید بیفتد که نتیجه آن بتواند کمک کند تا مسوولان به راه‌حل‌های اقتصادی خود برسند.

معاون اول روحانی معتقد است که مهم‌ترین پیش‌نیاز اصلاحات بزرگ اقتصادی در جامعه این است که مسوولان تصمیم‌گیر نظام در میان مردم از اعتبار بالایی برخوردار باشند. اگر مسوولان تصمیم‌گیر که این تصمیمات کلیدی و حیاتی را می‌خواهند بگیرند، قادر نباشند با اکثریت قاطع جامعه گفتگو و تعامل برقرار کنند و مسائل را با مردم در میان بگذارند و از آن‌ها برای حل مشکلات کمک بخواهند، مشکلات حل‌شدنی نیست.

وی افزود: «اعتبار مسوولان در بین مردم به کارآمدی آن‌ها است و کارآمدی با شعار به‌دست نمی‌آید. اگر قرار بود کارآمدی با شعار به دست بیاید، هر کودک دبستانی می‌توانست قاطع شعار دهد که ما می‌توانیم و قادر هستیم که چنین و چنان کنیم. کارآمدی، نتیجه دانش، دانستن، توانستن و خواستن است و باید این اراده در مسوولانی که می‌خواهند این بار را بر دوش بگیرند، وجود داشته باشد. ممکن است حکومت، مدعی کارآمدی باشد و بگوید من این ویژگی‌ها را دارم پس نتوانسته این ویژگی‌ها را با مردم در میان بگذارد.»

ششمین معاون اول رئیس‌جمهور در ایران در ادامه تشریح کرد: «اصلاحات اقتصادی باید از بازسازی سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی آغاز شود. باید کاری کنیم که اعتماد مردم بازسازی شود، اگر حکومتی سرمایه اجتماعی نداشته باشد، قادر نیست هیچ تصمیم مهم و کارسازی که آثار و تبعات آن برای مردم است، اتخاد کند. شروع مساله بازسازی سرمایه اجتماعی و اعتماد از همین مطلب مهم رهبری یعنی مبارزه با فقر، فساد و تبعیض باید باشد. از آغاز، بنای جمهوری اسلامی بر این بود که با فقر مبارزه کند، فقیری وجود نداشته باشد؛ اما امروز یک عده می‌گویند که ۶۰درصد جامعه زیر خط فقر است؛ یک عده می‌گویند ۴۰درصد و هر کدام از این اعداد صحیح باشد؛ یعنی جمعیت زیادی فقیر مطلق شده‌اند.»

وزیر پیشین صنایع و معادن تاکید کرد: «این برای یک حکومت و یک نظام آرمانی خیلی زشت است. فرمان رهبری برای مبارزه با فساد سال۱۳۸۰ صادر شد. اتفاقا فرمان بسیار قوی است. فکر می‌کنم در سال۹۹ در جلسه‌ای که با آقای رئیسی به‌عنوان رئیس‌قوه قضائیه راجع به پیشگیری از مفاسد برگزار شده بود، من عرض کردم که حدود ۲۰سال از صدور فرمان مبارزه با فساد رهبری می‌گذرد در این دو دهه آیا فساد کمتر شده یا بیشتر شده است؟ آیا حجم فساد بزرگ‌تر شده یا کوچک‌تر؟ آیا تعداد مفسدین بزرگ کم شده است یا زیاد؟ حتما تمام این آمار افزایش یافته است. چرا آسیب‌شناسی دقیق نداشته باشیم. چه روشی پیش گرفتیم که منجر به این شد که به‌رغم اراده جدی در مبارزه با فساد، روز به روز اخبار این حوزه، مردم را بی‌اعتمادتر کند.»

وی افزود: «از نظر من یکی از دلایل این است که فساد به حربه سیاسی تبدیل شد. آنجا که نباید مبارزه می‌شد و قبول نداشتند، مبارزه نمی‌کردند؛ اما آنجا که باید به کسی انگ می‌زدند، در رسانه‌ها منعکس می‌شد که فلان شخص، خودش و اطرافیانش فاسد هستند.»

معاون اول دولت‌های یازدهم و دوازدهم ادامه داد: «یکی از این سمبل‌های فساد داستان بابک زنجانی است. من در دوران معاون اولی می‌گفتم که این بزرگ‌ترین فساد قرن و بزرگ‌ترین فساد تاریخ است. برخی بزرگان از من انتقاد کردند که چرا این حرف را زدم. اما من گفتم که همین‌گونه است. ۲.۷میلیارد دلار به بابک زنجانی پول نفت داده شد که بیش از یک میلیارد دلار آن نقد بود. البته عدد بزرگ‌تر از این است؛ بابک زنجانی محاکمه شد و حکم اعدام به او دادند.

من آن زمان با همه مسوولان بالاتر از خودم مذاکره کردم که برای ما به‌عنوان دولت مهم است که این ۲.۷میلیارد دلار برگردد. این پول تک‌تک ملت است و باید مشخص شود که چه کسی پشت بابک زنجانی بوده است. هیچ‌کس نفهمید چه کسی پشت بابک زنجانی بود؛ حتی من که آن زمان رئیس مبارزه با مفاسد بودم، متوجه نشدم. آقای زنگنه وزیر نفت متوجه نشدند. اگر ۱۰۰جلسه دادگاه عمومی لازم بود، باید برگزار می‌شد و افکار عمومی قانع می‌شدند که دارد مبارزه صورت می‌گیرد و با هر کس که در این فساد دست داشته است، مبارزه می‌شود.»

وی در ادامه تشریح کرد: «مساله بابک زنجانی به‌گونه‌ای شده که انگار یک تیم مسلح به جایی حمله کرده و ۲.۷میلیارد برداشته است. اما درواقع این پول را به او دادند. به نظر من با این روش مبارزه، فساد ریشه‌کن نمی‌شود.»

جهانگیری تاکید کرد: «از اینجا شروع کنیم، مطمئنا نتیجه می‌گیریم و اعتماد مردم جلب می‌شود. مرحله بعد باید مسائلمان را با دنیا حل کنیم. ما معنای حل مسائلمان با دنیا را این می‌دانیم که بتوانیم به بازار دنیا دسترسی داشته باشیم و تکنولوژی و منابع مالی از دنیا بگیریم. این به معنای تعامل با دنیا است. ایران استعداد زیادی دارد و کشور‌ها علاقه‌مند هستند که با ایران کار کنند.»

این کشور جاذبه و امکانات دارد، اما وقتی آمریکا تحریم می‌کند، چین اولین کشوری است که همکاری‌هایش با ایران را قطع می‌کند. مگر در قرارداد توتال پیش‌بینی نشد که اگر توتال رفت با رهبری شرکت چینی قرارداد ادامه پیدا کند؛ اما چین گفت ادامه نمی‌دهد. مگر رئیس‌جمهور چین وقتی به ایران آمد اصرار نکرد که راه‌آهن تهران-مشهد حتما در همان سفر امضا شود؛ اما به محض خروج ترامپ از برجام، آن پروژه جزو اولین پروژه‌هایی بود که کنار گذاشته شد.

جهانگیری در نهایت گفت: «من بر اساس تجربه خودم با اطمینان می‌گویم با اتکا به منابع انسانی و سرمایه اجتماعی ایران می‌توان از چالش‌ها عبور کرد، ایران را می‌توان توسعه داد، به بخش خصوصی باید اعتماد کرد؛ اگر فرصت برای بخش خصوصی فراهم شود، می‌تواند راه‌های دشواری را طی کند.»

وی در پایان تاکید کرد: «هم تحولات تکنولوژی و هم تحولات در سطح دنیا به سرعت در حال انجام است. تکنولوژی‌های جدید رونمایی می‌شود که این تکنولوژی‌ها می‌تواند سرعت توسعه را بسیار افزایش دهد. ما باید از این تکنولوژی‌ها استفاده کنیم، نه اینکه به دنبال فیلتر آن‌ها باشیم. هوش مصنوعی با کامپیوتر کوانتومی دنیا را متحول خواهد کرد. باید خودمان را برای استفاده از این شرایط آماده کنیم.»

منبع: دنیای اقتصاد

خلیج فارس: رسانه‌های چین گزارش کرده‌اند دوشنبه شب دست کم ۱۱۶ نفر در اثر زلزله‌ای در شمال غرب چین کشته و ۲۲۰ نفر مجروح شده‌اند.

به گزارش خلیج فارس؛ دولت تیم‌های نجات را به کمک نیرو‌های امداد محلی فرستاده است.

شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین در بیانیه‌ای گفته است برای جستجو و نجات زلزله زدگان، رسیدگی به موقع به مجروحان و جلوگیری از تلفات بیشتر تمام تلاش ممکن صورت خواهد گرفت.

مقام‌های چین گفته‌اند قدرت این زلزله در استان گانسو که حوالی نیمه‌شب روی داده به بزرگی ۶.۲ بوده است، اما سازمان زمین‌شناسی آمریکا قدرت آن را ۵.۹ ارزیابی کرده است.

هزاران نفر از نیرو‌های امداد در هوای زیر صفر برای کمک به زلزله زدگان در ارتفاعات گانسو رفته‌اند.

زلزله دومی نیز در نخستین ساعات روز سه‌شنبه استان سینکیانگ را لرزاند.

مقام‌های محلی از مردم خواسته‌اند به مناطق زلزله زده نزدیک نشوند و راه را برای تردد نیرو‌های امداد باز بگذارند.

قطعی برق و آب در منطقه نیز باعث ایجاد مشکلاتی برای عملیات امداد شده است.

چین روی منطقه‌ای قرار دارد که چندین تکتونیک صفحه‌ای به هم می‌رسند و همین آن را زلزله خیز می‌کند.

در ماه سپتامبر زلزله‌ای به بزرگی ۶.۶ در استان سیخوان به مرگ بیش از ۶۰ نفر منجر شد.

گانسو در سال ۱۹۲۰ محل وقوع مرگبارترین زلزله قرن بیستم با ۲۰۰ هزار نفر تلفات بوده است.

منبع: ایسنا

خلیج فارس:معاونان وزرای خارجه ایران، عربستان و چین درباره اوضاع غزه بیانیه مشترکی را صادر کردند.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا، اولین نشست کمیته مشترک سه‌جانبه بین جمهوری اسلامی ایران، عربستان سعودی و جمهوری خلق چین روز جمعه در پکن برگزار شد.

طبق گزارش خبرگزاری سعودی (واس)، در این نشست مقام‌های چینی از جمله «وانگ یی» وزیر خارجه این کشور با رؤسای هیأت‌های ایران و عربستان تشکیل جلسه دادند.

این نشست با ریاست «دنگ لی» معاون وزیر خارجه چین و با حضور «ولید بن عبدالکریم الخریجی» معاون وزیر خارجه عربستان و «علی باقری کنی» معاون سیاسی وزیر خارجه ایران برگزار شد. در این نشست، اعضا نتایج مثبت احیای روابط ایران و عربستان، بازگشایی سفارت‌خانه و همچنین دیدار‌های دوجانبه که با میانجی‌گری چین حاصل شد را مرور کردند.

طرف‌های سعودی-ایرانی همچنین تعهد کامل خود را اجرای توافق پکن که در ماه مارس گذشته به دست آمد را ابراز کردند. طرف چینی نیز بر آمادگی خود به‌منظور ادامه‌دادن نقش سازنده خود و حمایت از اتخاذ گام‌های بیشتر توسط تهران و ریاض برای تقویت روابط را ابراز کرد.

سه‌طرف ابعاد همکاری سه‌جانبه در زمینه‌های مختلف را نیز مرور کردند.

ایران، عربستان و چین در پایان این نشست و در بیانیه‌ای مشترک درباره ادامه یافتن وضعیت فعلی در نوار غزه ابراز نگرانی کردند.

در این بیانیه مشترک آمده است: «ما درباره ادامه یافتن وضعیت کنونی در غزه به عنوان تهدیدی برای امنیت و صلح در منطقه، ابراز نگرانی می‌کنیم».

این سه کشور همچنین بر ضرورت «توقف فوری عملیات نظامی در غزه، فراهم آوردن کمک پایدار برای غیرنظامیان و مخالفت با کوچاندن اجباری فلسطینیان» تأکید کردند.

حملات رژیم صهیونیستی به مردم و زیرساخت‌های غزه که هفتادمین روز خود را سپری می‌کند، منجر به شهادت حدود ۲۰ هزار نفر شده که اغلب آن‌ها کودکان و زنان هستند.

این سه کشور تاکید کردند هرگونه ترتیبات درباره آینده فلسطین باید تجسم اراده مردم فلسطین باشد و باید از حق مردم فلسطین برای ایجاد کشور و تعیین سرنوشت خود حمایت کند.

شرکت‌کنندگان در پایان، ادامه‌یافتن این نشست‌های سه‌جانبه را تایید کردند و تصمیم گرفته شد که نشست بعدی در ژوئن ۲۰۲۴ و در عربستان برگزار شود.

باقری روز پنجشنبه نیز با «ما جاشو» معاون وزیر خارجه چین دیدار و طیف وسیعی از موضوعات مورد علاقه دو طرف از جمله نحوه ارتقای تعاملات و همکاری‌های ایران و چین در حوزه‌های مختلف بین‌المللی مانند حقوق بشر و تروریسم، آخرین وضعیت حاکم بر مذاکرات رفع تحریم‌ها و مسیر پیش‌رو مورد بحث قرار گرفت.

معاونین وزارت خارجه‌های ایران و چین، ابعاد مختلف بحران جاری در غزه را نیز مورد بررسی قرار داده و ضرورت توقف فوری‌حملات و ارسال کمک‌های بشردوستانه به مردم بی دفاع غزه را مورد تاکید قرار دادند.

خلیج فارس: خبرگزاری رویترز در گزارشی نوشت: لغو تحریم های نفتی ونزوئلا از سوی آمریکا، باعث افزایش قیمت نفت خام فروشی ایران و روسیه به چین شده است.

به گزارش خلیج فارس؛ در پی لغو تحریم های نفتی ونزوئلا از سوی آمریکا، روسیه و ایران می توانند درآمدهای بیشتری از نفت داشته باشند زیرا این دو فروشنده عمده نفت خام به چین، پس از لغو تحریم های نفتی ونزوئلا با قیمت های بیشتری نفت خود را به پالایشگاه های چینی عرضه می کنند.

با لغو موقت تحریم‌های آمریکا علیه ونزوئلا، قیمت نفت ونزوئلا با توجه به برداشته شدن محدودیت های بازار صادراتی، افزایش یافته و رقابت بیشتری در بازار ایجاد کرده است.

همزمان “پالایشگاه‌های قوری” چینی که خریداران بزرگ نفت خام تحریمی روسیه و ایران با تخفیف هستند، شاهد قیمت‌های پیشنهادی بالاتری هستند که می‌تواند منجر به درآمد بیشتر مسکو و تهران در سال 2024 شود.

به گزارش رویترز، با توجه به اینکه نفت ونزوئلا اکنون با قیمت بالاتری در بازارهای جهانی به فروش می‌رسد، پالایشگاه‌های چینی به شدت بیشتری به نفت خام روسیه و ایران وابستگی دارند و همزمان با آغاز سال نو میلادی و زمانی که انتظار می‌رود تقاضای این پالایشگاه‌ها دوباره افزایش یابد، این وابستگی بیشتر هم خواهد شد.

رویترز به نقل از منابع تجاری چین گزارش می دهد که تاکنون تنها یک معامله برای نفت خام ونزوئلا در ماه ژانویه انجام شده است.

تخفیف‌های ونزوئلا اکنون در برابر نفت خام برنت حدود 11 دلار در هر بشکه است در حالی که رژیم تحریم‌های ایالات متحده این تخفیف را تا 20 دلار در هر بشکه در برابر برنت رسانده بود.

یک تاجر نفت روسی به رویترز گفت که تقاضای چین در حال بازگشت است و پالایشگاه های قوری‌ (پالایشگاه های نسبتا کوچکی که بدون بیم از تحریم های آمریکا نفت تخفیفی روسیه و ایران را می خرند) “فعالانه” به دنبال ترکیبات روسی، هم اسپو و هم اورال هستند.

تقاضای نفت ایران نیز در چین در حال افزایش است و تخفیف ها از حدود 13 دلار در هر بشکه در مقایسه با قیمت نفت برنت در اوایل اکتبر امسال، به حدود 6 دلار در هر بشکه کاهش یافته است.

با این حال، تمدید تحریم‌های ایالات متحده علیه ونزوئلا می‌تواند دوباره وضعیت قیمتی نفت خام 3 کشور( روسیه، ایران و ونزوئلا) را در بازار چین تغییر دهد.

کاهش تحریم ها علیه ونزوئلا یک قمار موقت بود که واشنگتن آن را مشروط به برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه در سال 2024 کرد. به این منظور، یک نامزد مخالف برای شرکت در انتخابات در برابر رییس جمهور “نیکلاس مادورو” انتخاب شد.

به نوشته رویترز: از زمان لغو موقت تحریم های نفتی ونزوئلا از سوی آمریکا، مادورو یک همه پرسی را برای الحاق اسکیبو از گویان ترتیب داد – جایی که شرکت نفتی آمریکایی “اکسون موبیل” یک رشته اکتشافات عظیم فراساحلی انجام داده است – و چندین چهره مخالف به جرم خیانت دستگیر شدند.

گفتنی است علاوه بر تاثیر قیمتی، لغو موقت تحریم های نفتی ونزوئلا از سوی آمریکا، از منظر صادرات نفت و فرآورده های نفتی ایران به منظور ترکیب با نفت سنگین ونزوئلا نیز افزایش می یابد که از این نظر نیز می تواند بر فروش نفت ایران و نیز درآمد حاصل از فروش محصولات پالایشگاه های فراساحلی ایران در ونزوئلا، تاثیرگذار باشد.

منبع: عصرایران

خلیج فارس: نظمی حنفیه می‌خندد و با حالتی عصبی می‌گوید: «بالاخره موفق شدم از اینجا فرار کنم.»

به گزارش خلیج فارس؛ این مهندس ۳۰ ساله فناوری اطلاعات یک سال پیش به «فارست سیتی» آمد، یک شهرک بزرگ مسکونی که چینی‌ها در ایالت جوهر، در جنوبی‌ترین نقطه کشور مالزی ساخته‌اند.

نظمی بعد از شش ماه زندگی در آنجا کاسه صبرش لبریز شد. او نمی‌خواست جایی زندگی کند که به قول خودش «شهر ارواح» است.

او می‌گوید: «پیش‌پرداختی که داده بودم دیگر برایم اهمیتی نداشت، پول برایم مهم نبود. فقط می‌خواست از آنجا بیرون بیایم.» در همان برجی با او قرار گذاشتیم که مدتی در آن زندگی کرده بود.
‌
می‌گوید: «الان هم که برگشته‌ام، مو به تنم راست می‌شود. اینجا آدم واقعا احساس تنهایی می‌کند، خودت هستی و فکر و خیال‌هایت.»

«کانتری گاردن»، بزرگترین شرکت ساخت و ساز چین، سال ۲۰۱۶ از فارست سیتی رونمایی کرد؛ پروژه عظیم ۱۰۰ میلیارد دلاری که بودجه‌اش از محل «ابتکار کمربند و جاده» چین تامین شده بود.

در آن زمان رشد پروژه‌های ساخت و ساز چینی به اوج خود رسیده بود. شرکت‌های ساختمانی برای پروژه‌هایی در داخل و خارج چین برای خریداران طبقه متوسط ساخته می‌شد، وام‌های هنگفت دریافت می‌کردند.

برنامه شرکت کانتری گاردن در مالزی این بود که کلا‌ن‌شهری با زمین‌های گلف، پارک‌های آبی، مراکز اداری، و بار و رستوران بسازد. این شرکت می‌گفت که فارست سیتی قرار است در نهایت حدود یک میلیون نفر را در خود جا بدهد.

حدود هشت سال بعد این مجمتع به برهوتی تبدیل شده که یادآور این مسئله است که لازم نیست در داخل چین باشید تا پیامد‌های بحران مسکن را در این کشور احساس کنید. بر اساس تازه‌ترین برآورد‌ها در حال حاضر تنها ۱۵ درصد از کل پروژه ساخته شده و تنها کمی بیشتر از یک درصد از کل مجموعه دارای سکنه است.

«اینجا ترسناک است»

فارست سیتی ابتدا به عنوان «بهشتی رویایی برای تمام نوع بشر» معرفی شد. اما در واقعیت این پروژه تنها برای بازار داخلی چین طراحی شده بود تا برای کسانی که رویای خرید خانه دوم را در خارج از این کشور در سر می‌پروراندند، این امکان را فراهم کند. قیمت این آپارتمان‌ها از وسع مالی بسیاری از مردم عادی مالزی بالاتر بود.

این تصویر طرحی است که شرکت کانتری گاردن از فارست سیتی ارائه داده بود

برای خریداران چینی، این خانه‌ها می‌توانست نوعی سرمایه‌گذاری محسوب شود که یا آن را به مردم محلی در مالزی اجاره دهند یا به عنوان خانه تعطیلات خود از آن استفاده کنند.

مکان دورافتاده ساخت این پروژه -که در جزیره‌های مصنوعی دور از «جوهر بهرو»، نزدیکترین شهر به آن واقع شده- مستاجران بالقوه را از سکونت در آن منصرف کرده است و باعث شده در میان محلی‌ها به «شهر ارواح» معروف شود.

نظمی می‌گوید: «راستش فضای اینجا ترسناک است. انتظار زیادی از این مجتمع داشتم، اما واقعا تجربه افتضاحی بود. اینجا هیچی اتفاقی نمی‌افتد.»

فارست سیتی مطمئنا فضای عجیب و غریبی دارد. مثل یک تفریحگاه متروکه است.

در ساحل کاملا خالی و خلوتش یک زمین بازی مخروبه کودکان و یک خودروی قدیمی زنگ‌زده دیده می‌شود و -شاید خیلی درخور و متناسب با فضا- یک راه پله سیمانی که به هیچ جا نمی‌رسد. در کنار آب تابلویی نصب شده که به شناگران درباره خطر وجود تمساح هشدار می‌دهد.

در مرکز خرید شهرک، بسیاری از فروشگاه‌ها و رستوران‌ها تعطیل است و بعضی واحد‌ها در حالت نیمه‌ساز رها شده است. در ابتکاری سورئال یک قطار کودکان، که هیچ کودکی سوار آن نیست، در حالی که آهنگ «سر، شانه، زانو، شست» را به زبان چینی تکرار می‌کند، بی‌وقفه دور مرکز خرید می‌چرخد.

«پلکانی به ناکجا» در ساحلی متروک

کمی آن طرف‌تر در اتاق نمایش شرکت کانتری گاردن، ماکتی عظیم به نمایش گذاشته شده که فارست سیتی را بعد از پایان پروژه و کامل شدن ساخت و ساز آن نشان می‌دهد. دو کارمند با ظاهری خسته و ملول پشت میز نشسته‌اند و روی تابلو بالا سر آن‌ها نوشته شده: فارست سیتی، جایی که در آن شادی هرگز پایان نمی‌یابد.

بزرگترین جاذبه اینجا -با فاصله- بخش فروشگاه معاف از مالیات مجتمع است. بطری‌های خالی الکل همه جا پخش شده و بزرگترین فعالیت انسانی مشهود در محل، مربوط به دسته‌هایی از افراد محلی است که مشغول نوشیدن هستند.

خورشید که غروب می‌کند فارست سیتی در تاریکی فرو می‌رود. برج‌هایی که که روی این شهرک قد علم کرده‌اند، هر کدام صد‌ها واحد مسکونی در خود جا داده‌اند، اما چراغ‌های بیش از پنج شش واحد آن‌ها روشن نیست. باورش سخت است که کسی واقعا اینجا زندگی کند.

جوان کاور، یکی از معدود ساکنانی که دیدم می‌گوید: «فضای اینجا غریب و ترسناک است. حتی در طول روز هم وقتی از در آپارتمان بیرون می‌آیید، راهرو‌ها تاریک است.»

او و شوهرش در طبقه بیست و هشتم یکی از برج‌ها زندگی می‌کنند. آن‌ها تنها ساکنان کل طبقه هستند. این زوج هم مثل نظمی مستاجرند و مثل او قصد دارند در سریع‌ترین زمان ممکن آنجا را تخلیه کنند.

او می‌گوید: «برای کسانی که واقعا اینجا سرمایه‌گذاری کرده‌اند و آپارتمان خریده‌اند احساس تاسف می‌کنم. اگر ‘فارست سیتی’ را در گوگل جست‌وجو کنید چیزی را نخواهید دید که اینجا می‌بینید… این پروژه باید طوری ساخته می‌شد که به مردم قولش را داده بودند، ولی این اتفاق نیفتاد.»

بیشتر فروشگاه‌ها و رستوران‌های مرکز خرید تعطیل است

صحبت کردن با کسانی که در چین این واحد‌ها را خریده‌اند کار آسانی نیست. بی‌بی‌سی توانست به صورت غیر مستقیم با چند نفر از مالکان ارتباط برقرار کند، اما آن‌ها حتی به صورت ناشناس هم تمایلی به اظهار نظر نداشتند.

با وجود این می‌توان شواهد و روایت‌هایی را در شبکه‌های اجتماعی پیدا کرد. یکی از خریداران از استان لیائونینگ چین زیر یکی از پست‌هایی که در آن از این پروژه تعریف و تمجید شده، نوشته است: «این پست خیلی گمراه‌کننده است. فارست سیتی مثل شهر ارواح است. هیچ کس اینجا نیست. از شهر دور است، امکانات زندگی در آن تکمیل نشده و تردد بدون ماشین کار سختی است.»

بقیه نظر‌های زیر این پست هم از کاربرانی است که می‌خواهند بدانند چگونه می‌توانند پولشان را پس بگیرند. یکی از آن‌ها گفته است: «قیمت واحد من آن قدر افت کرده که اصلا نمی‌دانم چه بگویم.»

این استیصال و درماندگی در کل چین قابل مشاهده است، جایی که بازار مسکن وضع نابسامانی دارد.

بعد از سال‌ها وام گرفتن بی حد و حصر شرکت‌های ساختمانی، دولت نگران حبابی شد که در حال شکل گرفتن بود و به همین دلیل محدودیت‌های سفت و سختی را در سال ۲۰۲۱ وضع کرد. شعار شی جین‌پینگ، رئیس جمهور چین این بود: «خانه‌های برای زندگی کردن است، نه برای زمین‌بازی».

این تدابیر سختگیرانه باعث شد که دست شرکت‌های بزرگ برای تکمیل پروژه‌های عظیم خالی بماند.

شرکت کانتری گاردن در ماه اکتبر مجبور شد دو پروژه ساختمانی را در استرالیا رها کند و ساختمان‌های نیمه‌کاره‌اش را در ملبورن و سیدنی بفروشد.

نشانی برای خوش‌آمدگویی به فارست سیتی

ملاحظات سیاسی مالزی هم بر وضعیت فعلی فارست سیتی تاثیر داشته است. در سال ۲۰۱۸ ماهاتیر محمد، نخست وزیر وقت مالزی، شرایط دریافت ویزا برای خریداران چینی را سخت‌تر کرد تا مخالفت خود را با ساختن «شهری برای خارجی‌ها» نشان دهد.

از سوی دیگر بعضی تحلیلگران منطق ساخت پروژه‌ای به این بزرگی را در کشوری که فضای سیاسی و اقتصادی آن بی‌ثبات است، زیر سوال برده‌اند. دولت فعلی مالزی حامی پروژه فارست سیتی است، اما برای یک خریدار بالقوه مشخص نیست که این پروژه تا کی دوام خواهد آورد و ساخت و ساز آن تا کجا پیش خواهد رفت.

مسائل غیرمنتظره دیگری مانند محدودیت‌های مسافرتی بعد از همه‌گیری کرونا و همین طور کنترل مقدار پولی که شهروندان چینی می‌توانند در خارج از این کشور خرج کنند، کار ساخت و ساز پروژه‌های خارجی شرکت‌های عظیمی مانند کانتری گاردن را با مشکل روبرو کرده است.

تان وی تیام از شرکت مشاوران املاک بین‌المللی کی‌جی‌وی می‌گوید: «به نظر من کمی زیاده‌روی کردند، و خیلی هم شتاب‌زده عمل کردند. درس مهمی که باید آموخت این است که قبل از راه‌اندازی پروژه‌ای تا این حد بلندپروازانه، باید از داشتن نقدینگی کافی اطمینان پیدا کرد.»
شرکت کانتری گاردن اصرار دارد که وضعیت پروژه‌اش روبراه است.

شرکت کانتری گاردن اصرار دارد که وضعیت پروژه‌اش روبراه است

به تازگی دادگاهی در هنگ کنگ جلسه‌ای برای انحلال و تسویه حساب شرکت «اِورگراند» برگزار کرد که مقروض‌ترین شرکت املاک و مستغلات جهان است. در نهایت این شرکت چینی هفت هفته زمان گرفت تا بتواند با سرمایه‌گذارانش بر سر یک برنامه بازپرداخت به توافق برسد. این هفتمین بار بود که قاضی پرونده جلسه را به تعویق می‌انداخت.

شرکت کانتری گاردن اصرار دارد که وضعیت فعلی بازار مسکن چین تنها درگیر «شایعات» شده و می‌گوید فعالیت تجاری‌اش در مالزی «مثل همیشه در جریان است».

این شرکت همچنین گفته است که طرح‌های موجود برای این که فارست سیتی به بخشی از منطقه اقتصادی ویژه جدید بین مالزی و همسایه‌اش سنگاپور ملحق شود، نشان می‌دهد که وضعیت این پروژه «امن و پایدار» است.

اما تصور این که چگونه قرار است بدون دسترسی به نقدینگی کافی، کار ساخت پروژه‌هایی مانند فارست سیتی را به پایان برسانند یا مردم را برای زندگی در آن ترغیب کنند، دشوار است. در حال حاضر فروش پروژه‌های ساخت چین اصلا کار آسانی نیست.

اِوِلین دانوبراتا، از یک موسسه تحقیقاتی در آسیا می‌گوید: «دچار وضعیت مرغ و تخم مرغ شده‌اند. یک شرکت ساختمانی معمولا برای تامین بودجه ساخت و ساز روی پیش‌فروش واحد‌ها حساب می‌کند. اما خریداران حاضر نیستند پولشان را در جایی سرمایه‌گذاری کنند که مطمئن نیستند کلیدش را تحویل می‌گیرند.»

بلندپروازی و واقعیت

وقتی صحبت بحران در بازار مسکن چین می‌شود، فارست سیتی نمونه‌ای آشکار از تقابل بلندپروازی و واقعیت است. ممکن است عوامل داخلی در مالزی هم روی وضعیت فعلی آن تاثیر داشته باشند، اما این وضعیت نشان می‌دهد که ساختن ده‌ها هزار واحد ساختمانی در وسط ناکجا آباد به تنهایی برای جلب رضایت خریداران کافی نیست.

در نهایت سرنوشت فارست سیتی و -صد‌ها پروژه دیگر در داخل چین- به تصمیم‌های دولت این کشور بستگی دارد. ماه گذشته میلادی گزارش‌هایی منتشر شد که می‌گفت نام کانتری گاردن در فهرست اولیه شرکت‌هایی قرار گرفته که ممکن است تسهیلات مالی از دولت چین دریافت کنند، هر چند که میزان این کمک‌ها هنوز معلوم نیست.

با وجود این بعید است افرادی مانند نظمی حنفیه بخواهند به این برج‌ها برگردند. او می‌گوید «دفعه بعد حتما دقت بیشتری در انتخاب جا به خرج می‌دهم. اما در هر صورت خوشحالم که از اینجا رفتم. حالا دوباره زندگی‌ام به وضعیت عادی برگشته است.»

منبع: فرارو