قالیباف

خلیج فارس:باید قالیباف را از میانه راه بازگرداند. حالا که مشخص شده ابلاغ قانون حجاب با نظر شورای‌عالی امنیت ملی متوقف شده، وقت آن است تا کمک کنیم قالیباف دست از حمایت از این قانون و این تفکر بردارد.

روزنامه شرق نوشت: باید قالیباف را از میانه راه بازگرداند. حالا که مشخص شده ابلاغ قانون حجاب با نظر شورای‌عالی امنیت ملی متوقف شده، وقت آن است تا کمک کنیم قالیباف دست از حمایت از این قانون و این تفکر بردارد. امروز کسی که بیش از همه به دنبال اجرای این قانون است و درواقع معتقد است به جای ضرب و زور در خیابان، می‌توان با «نقره‌داغ» کردن مردم آنها را وادار به حجاب کرد، قالیباف است.

مجموعه نزدیکان تیم قالیباف کاملا بر همین عقیده هستند که راه‌حل جمع‌شدن بساط درگیری درباره حجاب این است که افراد را به جای اینکه در خیابان با گشت ارشاد با آنها برخورد کنیم، در حساب‌های بانکی و بعد از آن در محاکم قضائی با آنها برخورد کنیم. این تفکر پلیسی از دیرباز در قالیباف رسوخ کرده و باقی مانده است. اما باید تلاش کرد او را از میانه راهی که در آن مانده، بازگرداند. باید به او روز‌های پس از درگذشت مهسا امینی را یادآوری کرد که حرف‌هایی می‌زد که جریان سوپرانقلابی به جانش افتاده بودند. درصورتی‌که خیرخواهانه به این مسئله نگاه نمی‌کردیم، باید تلاش می‌کردیم قالیباف را به سمت دیگری که همان جریان رادیکال است، سوق دهیم و آنها را در کنار هم قرار داده و یکسان‌انگاری کنیم. اما این سیاست‌ورزی نه‌تنها اخلاقی نیست، بلکه برای ملک و ملت امروز فایده‌ای ندارد.

قالیباف بعد از انتقاداتی که به او در ماجرای رأی اعتماد کابینه پزشکیان و وفاق‌گرایی شد، تلاش کرده تا وجهه خود را در میان جریان رادیکال انقلابی ترمیم کند، اما در حال اشتباه است. او البته آگاهانه می‌تواند به راهی که مشاوران برایش ساخته‌اند، ادامه دهد و در مقابله با ملت در سمتی که دوست دارد، بایستد.

اما خودش هم به‌خوبی می‌داند که این مسیری نیست که در آن منفعت عامه مردم و حتی منفعت سیاسی خود او نهفته باشد. محمدباقر قالیباف بهتر از هر فرد دیگری می‌داند که جریان انقلابی او را نه‌فقط به چشم «عمر سعد» بلکه به زبان عمر سعد خطاب می‌کنند. همان‌ها که دهه ۸۰ در مقابل دفترش در شهرداری تهران تجمع کردند و به او گفتند: «به گندم ری (ریاست‌جمهوری نمی‌رسی)» و تا به حال هم اجازه نداده‌اند برسد.

مشکل قالیباف در سه دوره شرکت در انتخابات نه جریان رقیب، بلکه دقیقا جریان انقلابی بود که آرام‌آرام در نیمه دوم دهه ۷۰ شکل گرفت و در دهه ۸۰ به قدرت رسید. جریانی از درون نظامیان که دولت‌های احمدی‌نژاد و رئیسی برای آنها آرمان و آرزوست. آنها قبل از اینکه به رقابت با جریان اصلاحات و اعتدال‌گرایی و وفاق‌گرایی بپردازند، با بخشی از فرماندهان خودشان در جنگ رقابت دارند. رقابت آنها با هاشمی‌رفسنجانی، حسن روحانی، قالیباف، محسن رضایی و بقیه ریشه در یک رقابت طولانی‌تر در جنگ و بعد‌ها در پنج سال اول ریاست‌جمهوری سیدمحمد خاتمی دارد.

دو دسته‌ای که هر دو تمایل داشتند از لباس نظامی‌گری به سیاست کوچ کنند، اما همچنان از مزیت‌های نسبی ارتباط با نهاد نظامی هم برخوردار باشند. همان دسته که در رقابت‌های ۸۴ اجازه ندادند قالیباف رئیس‌جمهور شود و احمدی‌نژاد را نامزد خود کردند و این بار نیز به جای او جلیلی را برگزیده بودند. با این حال، قالیباف به‌خوبی و بهتر از دیگران می‌داند که همین جریان بود که در انتخابات اخیر هم اجازه نداد او پیروز انتخابات شود. درحالی‌که از فردای سقوط هلیکوپتر ابراهیم رئیسی، کسی که روی کاغذ بیشترین شانس و اقبال را برای ریاست‌جمهوری داشت، محمدباقر قالیباف بود.

بسیاری فکر می‌کردند که شکست قالیباف در انتخابات مجلس تهران به‌این‌ترتیب جبران خواهد شد و قالیباف با یک اجماع مانند ابراهیم رئیسی در سال ۱۴۰۰ به ریاست‌جمهوری می‌رسد. قالیباف بهتر از هرکسی می‌داند که اگر سعید جلیلی به نفع او کنار رفته بود، احتمال پیروزی او نه در دور اول، بلکه در دور دوم می‌توانست قطعی باشد، بنابراین او خود بهتر از دیگران می‌تواند به این سؤال پاسخ دهد که «کدام جریان مانع از رسیدن او به گندم ری شد».
‌گذشته نزدیک قالیباف

بیایید میان قالیباف و خود او در سال ۱۴۰۱ پل بزنیم و به او یادآور شویم که در بحبوحه وقایع «زن، زندگی، آزادی» چه نظراتی داشت و چرا به آن باز‌نمی‌گردد؟ بیایید به او یادآور شویم که نظراتش به‌گونه‌ای بود که دوستان قدیمش درباره او نوشتند که به دنبال جمع‌کردن رأی است.

علی مهدیان، طلبه‌ای که برادر مدیرمسئول روزنامه همشهری است و به این واسطه در این روزنامه سرمقاله می‌نویسد، خطاب به قالیباف نوشته بود: «این راهش نیست. خدا می‌داند محبوبیت این‌طور جمع نمی‌شود. رأی این‌طور جمع نمی‌شود. کاش مشاورها‌تان به شما می‌آموختند که چطور با این سخنا‌نتان مرز‌های خط مقدم مبارزه با هجوم فرهنگی دشمن را دارید واگذار می‌کنید. الان واقعا چه وقت این حرف‌های غلط و بی‌دقت است؟».

قالیباف چه گفته بود که متهم شد به «تلاش برای جمع‌کردن رأی؟». منظور آنها این بود که قالیباف در سمت مردم ایستاده است. نزدیکان قالیباف در فضای رسانه‌ای تأکید می‌کردند که او مخالف فیلترینگ است و خودش سکوت می‌کرد. ازاین‌رو مورد خطاب همین طلبه این‌گونه قرار می‌گرفت: «این درست است که دائم این و آن از زبان‌تان بگویند مخالف فیلترینگ هستید؟ شما هم سکوت معنادار کنید خودتان و اطرافیان‌تان؟ بعد هم بگویید مشکل مردم اینها نیست؟ به خدا قسم دلم می‌سوزد برای‌تان».
قالیباف چه می‌گفت؟

بیایید حرف‌هایی را که از نگاه جریان «اجبارطلب» برای جمع‌کردن رأی بود، مرور کنیم و به خود قالیباف یادآوری کنیم که اگر به‌واقع به این حرف‌ها اعتقاد داشتی و داری، وقت عمل است تا نشان دهی نه برای کسب قدرت، بلکه با عمق وجود به آن باور داری. این حرف‌ها را مرور کنید.

قالیباف پس از درگذشت مهسا امینی: درگذشت خانم مهسا امینی را به خانواده محترم ایشان تسلیت می‌گویم؛ درگذشت ایشان، داغی بر دل‌های ما گذاشت…. مجلس موضوع مهسا امینی را تا اصلاح ساختارها، فرایند‌ها و شیوه اجرا در گشت امنیت اخلاقی رسیدگی می‌کند. قالیباف در برنامه سلیمان: فرد (مهسا امینی) آمده در مجموعه پلیس، اتفاقی برای او افتاده. من به پلیس گفتم این اتفاق در مجموعه شما افتاده است. حرف مرد یکی نیست. حرف مرد دوتاست. هر وقت اشتباهی کردید، باید عذرخواهی کنید. عذرخواهی شفاهی هم کفایت نمی‌کند. باید جبران خسارت کنید.

قالیباف درباره حجاب: به چه حقی می‌گوییم وقتی خانمی بدحجاب است، اجازه ندهیم به مترو سوار شود؟

قالیباف ۱۵ دی ۱۴۰۱: مهم‌ترین هدف دشمن در سال ۱۴۰۱ ایجاد دوقطبی است. هر دوقطبی‌ای که در کشور ایجاد کنیم، به نفع دشمن است. / باید حکمرانی را به سمت حکمرانی حاج قاسم برگردانیم. بعضی از کسانی که امروز مدافع حاج قاسم هستند، آن روز‌ها به حاج قاسم برچسب می‌زدند. برخی سوپرانقلابی‌ها حاج قاسم را انقلابی نمی‌دانستند.

قالیباف در بحبوحه وقایع پاییز ۱۴۰۱: «امیدوارم هرچه زودتر امنیت در کشور به صورت کامل تثبیت شود تا تغییرات مشروع و لازم به سمت حکمرانی نو در عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در چارچوب نظام سیاسی جمهوری اسلامی آغاز شود».

قالیباف در ۵ آذر ۱۴۰۱: دسته‌بندی کردن مردم یکی از آفت‌های حرکت‌های اجتماعی است.

قالیباف: روشن است دغدغه اصلی ما در مجلس آن مشکلی است که ربط وثیق‌تر و عاجل‌تری به معیشت مردم دارد.

رئیس مجلس در دانشگاه تربیت مدرس: ما کارآمدی را حق‌الناس می‌دانیم /به‌صراحت می‌گویم که این حرف برای این چند روز و این چند ماه نیست.

قالیباف در پیام ابتدای نوروز سال ۱۴۰۲: ما راه تحقق ایران قوی در گام دوم انقلاب را حکمرانی نو می‌دانیم.

قالیباف: حتما در روند اداره کشور، اشکالات و کم‌کاری‌هایی داشته‌ایم. با شرایط امروز دنیا، لازم است ما در خیلی از موضوعات اصلا نوع نگاه‌مان را در بخش اداره کشور تغییر بدهیم.

رئیس مجلس، در همایش ملی مسئولیت اجرای قانون اساسی: در حکمرانی نو، نگاه ما و نحوه اجرای قانون اساسی نیاز به تغییر دارد، نه خود قانون اساسی.

حالا از قالیباف سؤال کنیم: آیا پروژه حکمرانی نو با نرسیدنش به پاستور پایان یافت؟ آیا هنوز هم اعتقاد دارد «هر دوقطبی‌ای که در کشور ایجاد کنیم، به نفع دشمن است»؟ آیا قانون جدید حجابی که دست‌پخت تیم نزدیک به اوست، جامعه را دوقطبی نمی‌کند؟ آیا به‌دست‌آوردن دل آقاتهرانی و پاجوش‌ها تا این اندازه اهمیت دارد؟

آقای قالیباف! با ایستادن در سمت پاجوش‌ها رأی شما که از یک‌میلیون‌و ۲۰۰ هزار، به ۴۰۰ هزار رأی ریزش کرده بود، نه‌تنها بازنمی‌گردد، بلکه ریزش بیشتری خواهد داشت. آنها همان‌هایی هستند که جامعه را دوقطبی می‌خواهند. امروز فرصت بازگشت است. به مردم برگردید و اگر ترسی از مردم ندارید، هر لایحه‌ای را می‌خواهید درباره حجاب بنویسید، نه در پستو‌های مجلس بلکه در صحن علنی آن را بررسی و از آن دفاع کنید؛ اما ما اطمینان داریم که بازگشت قالیباف به سمت مردم، هم به نفع جامعه است، هم به نفع سیاست و دولت. آن‌هم در شرایط سختی که پیش‌رو داریم.

خلیج فارس:باید قالیباف را از میانه راه بازگرداند. حالا که مشخص شده ابلاغ قانون حجاب با نظر شورای‌عالی امنیت ملی متوقف شده، وقت آن است تا کمک کنیم قالیباف دست از حمایت از این قانون و این تفکر بردارد. امروز کسی که بیش از همه به دنبال اجرای این قانون است و درواقع معتقد است به جای ضرب و زور در خیابان، می‌توان با «نقره‌داغ» کردن مردم آنها را وادار به حجاب کرد، قالیباف است.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از شرق، مجموعه نزدیکان تیم قالیباف کاملا بر همین عقیده هستند که راه‌حل جمع‌شدن بساط درگیری درباره حجاب این است که افراد را به جای اینکه در خیابان با گشت ارشاد با آنها برخورد کنیم، در حساب‌های بانکی و بعد از آن در محاکم قضائی با آنها برخورد کنیم. این تفکر پلیسی از دیرباز در قالیباف رسوخ کرده و باقی مانده است. اما باید تلاش کرد او را از میانه راهی که در آن مانده، بازگرداند. باید به او روز‌های پس از درگذشت مهسا امینی را یادآوری کرد که حرف‌هایی می‌زد که جریان سوپرانقلابی به جانش افتاده بودند. درصورتی‌که خیرخواهانه به این مسئله نگاه نمی‌کردیم، باید تلاش می‌کردیم قالیباف را به سمت دیگری که همان جریان رادیکال است، سوق دهیم و آنها را در کنار هم قرار داده و یکسان‌انگاری کنیم. اما این سیاست‌ورزی نه‌تنها اخلاقی نیست، بلکه برای ملک و ملت امروز فایده‌ای ندارد.

قالیباف بعد از انتقاداتی که به او در ماجرای رأی اعتماد کابینه پزشکیان و وفاق‌گرایی شد، تلاش کرده تا وجهه خود را در میان جریان رادیکال انقلابی ترمیم کند، اما در حال اشتباه است. او البته آگاهانه می‌تواند به راهی که مشاوران برایش ساخته‌اند، ادامه دهد و در مقابله با ملت در سمتی که دوست دارد، بایستد.

اما خودش هم به‌خوبی می‌داند که این مسیری نیست که در آن منفعت عامه مردم و حتی منفعت سیاسی خود او نهفته باشد. محمدباقر قالیباف بهتر از هر فرد دیگری می‌داند که جریان انقلابی او را نه‌فقط به چشم «عمر سعد» بلکه به زبان عمر سعد خطاب می‌کنند. همان‌ها که دهه ۸۰ در مقابل دفترش در شهرداری تهران تجمع کردند و به او گفتند: «به گندم ری (ریاست‌جمهوری نمی‌رسی)» و تا به حال هم اجازه نداده‌اند برسد.

مشکل قالیباف در سه دوره شرکت در انتخابات نه جریان رقیب، بلکه دقیقا جریان انقلابی بود که آرام‌آرام در نیمه دوم دهه ۷۰ شکل گرفت و در دهه ۸۰ به قدرت رسید. جریانی از درون نظامیان که دولت‌های احمدی‌نژاد و رئیسی برای آنها آرمان و آرزوست. آنها قبل از اینکه به رقابت با جریان اصلاحات و اعتدال‌گرایی و وفاق‌گرایی بپردازند، با بخشی از فرماندهان خودشان در جنگ رقابت دارند. رقابت آنها با هاشمی‌رفسنجانی، حسن روحانی، قالیباف، محسن رضایی و بقیه ریشه در یک رقابت طولانی‌تر در جنگ و بعد‌ها در پنج سال اول ریاست‌جمهوری سیدمحمد خاتمی دارد.

دو دسته‌ای که هر دو تمایل داشتند از لباس نظامی‌گری به سیاست کوچ کنند، اما همچنان از مزیت‌های نسبی ارتباط با نهاد نظامی هم برخوردار باشند. همان دسته که در رقابت‌های ۸۴ اجازه ندادند قالیباف رئیس‌جمهور شود و احمدی‌نژاد را نامزد خود کردند و این بار نیز به جای او جلیلی را برگزیده بودند. با این حال، قالیباف به‌خوبی و بهتر از دیگران می‌داند که همین جریان بود که در انتخابات اخیر هم اجازه نداد او پیروز انتخابات شود. درحالی‌که از فردای سقوط هلیکوپتر ابراهیم رئیسی، کسی که روی کاغذ بیشترین شانس و اقبال را برای ریاست‌جمهوری داشت، محمدباقر قالیباف بود.

بسیاری فکر می‌کردند که شکست قالیباف در انتخابات مجلس تهران به‌این‌ترتیب جبران خواهد شد و قالیباف با یک اجماع مانند ابراهیم رئیسی در سال ۱۴۰۰ به ریاست‌جمهوری می‌رسد. قالیباف بهتر از هرکسی می‌داند که اگر سعید جلیلی به نفع او کنار رفته بود، احتمال پیروزی او نه در دور اول، بلکه در دور دوم می‌توانست قطعی باشد، بنابراین او خود بهتر از دیگران می‌تواند به این سؤال پاسخ دهد که «کدام جریان مانع از رسیدن او به گندم ری شد».
‌گذشته نزدیک قالیباف

بیایید میان قالیباف و خود او در سال ۱۴۰۱ پل بزنیم و به او یادآور شویم که در بحبوحه وقایع «زن، زندگی، آزادی» چه نظراتی داشت و چرا به آن باز‌نمی‌گردد؟ بیایید به او یادآور شویم که نظراتش به‌گونه‌ای بود که دوستان قدیمش درباره او نوشتند که به دنبال جمع‌کردن رأی است.

علی مهدیان، طلبه‌ای که برادر مدیرمسئول روزنامه همشهری است و به این واسطه در این روزنامه سرمقاله می‌نویسد، خطاب به قالیباف نوشته بود: «این راهش نیست. خدا می‌داند محبوبیت این‌طور جمع نمی‌شود. رأی این‌طور جمع نمی‌شود. کاش مشاورها‌تان به شما می‌آموختند که چطور با این سخنا‌نتان مرز‌های خط مقدم مبارزه با هجوم فرهنگی دشمن را دارید واگذار می‌کنید. الان واقعا چه وقت این حرف‌های غلط و بی‌دقت است؟».

قالیباف چه گفته بود که متهم شد به «تلاش برای جمع‌کردن رأی؟». منظور آنها این بود که قالیباف در سمت مردم ایستاده است. نزدیکان قالیباف در فضای رسانه‌ای تأکید می‌کردند که او مخالف فیلترینگ است و خودش سکوت می‌کرد. ازاین‌رو مورد خطاب همین طلبه این‌گونه قرار می‌گرفت: «این درست است که دائم این و آن از زبان‌تان بگویند مخالف فیلترینگ هستید؟ شما هم سکوت معنادار کنید خودتان و اطرافیان‌تان؟ بعد هم بگویید مشکل مردم اینها نیست؟ به خدا قسم دلم می‌سوزد برای‌تان».
قالیباف چه می‌گفت؟

بیایید حرف‌هایی را که از نگاه جریان «اجبارطلب» برای جمع‌کردن رأی بود، مرور کنیم و به خود قالیباف یادآوری کنیم که اگر به‌واقع به این حرف‌ها اعتقاد داشتی و داری، وقت عمل است تا نشان دهی نه برای کسب قدرت، بلکه با عمق وجود به آن باور داری. این حرف‌ها را مرور کنید.

قالیباف پس از درگذشت مهسا امینی: درگذشت خانم مهسا امینی را به خانواده محترم ایشان تسلیت می‌گویم؛ درگذشت ایشان، داغی بر دل‌های ما گذاشت…. مجلس موضوع مهسا امینی را تا اصلاح ساختارها، فرایند‌ها و شیوه اجرا در گشت امنیت اخلاقی رسیدگی می‌کند. قالیباف در برنامه سلیمان: فرد (مهسا امینی) آمده در مجموعه پلیس، اتفاقی برای او افتاده. من به پلیس گفتم این اتفاق در مجموعه شما افتاده است. حرف مرد یکی نیست. حرف مرد دوتاست. هر وقت اشتباهی کردید، باید عذرخواهی کنید. عذرخواهی شفاهی هم کفایت نمی‌کند. باید جبران خسارت کنید.
قالیباف: به چه حقی می‌گوییم وقتی خانمی بدحجاب است، اجازه ندهیم به مترو سوار شود؟

قالیباف ۱۵ دی ۱۴۰۱: مهم‌ترین هدف دشمن در سال ۱۴۰۱ ایجاد دوقطبی است. هر دوقطبی‌ای که در کشور ایجاد کنیم، به نفع دشمن است. / باید حکمرانی را به سمت حکمرانی حاج قاسم برگردانیم. بعضی از کسانی که امروز مدافع حاج قاسم هستند، آن روز‌ها به حاج قاسم برچسب می‌زدند. برخی سوپرانقلابی‌ها حاج قاسم را انقلابی نمی‌دانستند.

قالیباف در بحبوحه وقایع پاییز ۱۴۰۱: «امیدوارم هرچه زودتر امنیت در کشور به صورت کامل تثبیت شود تا تغییرات مشروع و لازم به سمت حکمرانی نو در عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در چارچوب نظام سیاسی جمهوری اسلامی آغاز شود».

قالیباف در ۵ آذر ۱۴۰۱: دسته‌بندی کردن مردم یکی از آفت‌های حرکت‌های اجتماعی است.

قالیباف: روشن است دغدغه اصلی ما در مجلس آن مشکلی است که ربط وثیق‌تر و عاجل‌تری به معیشت مردم دارد.

رئیس مجلس در دانشگاه تربیت مدرس: ما کارآمدی را حق‌الناس می‌دانیم /به‌صراحت می‌گویم که این حرف برای این چند روز و این چند ماه نیست.

قالیباف در پیام ابتدای نوروز سال ۱۴۰۲: ما راه تحقق ایران قوی در گام دوم انقلاب را حکمرانی نو می‌دانیم.

قالیباف: حتما در روند اداره کشور، اشکالات و کم‌کاری‌هایی داشته‌ایم. با شرایط امروز دنیا، لازم است ما در خیلی از موضوعات اصلا نوع نگاه‌مان را در بخش اداره کشور تغییر بدهیم.

رئیس مجلس، در همایش ملی مسئولیت اجرای قانون اساسی: در حکمرانی نو، نگاه ما و نحوه اجرای قانون اساسی نیاز به تغییر دارد، نه خود قانون اساسی.

حالا از قالیباف سؤال کنیم: آیا پروژه حکمرانی نو با نرسیدنش به پاستور پایان یافت؟ آیا هنوز هم اعتقاد دارد «هر دوقطبی‌ای که در کشور ایجاد کنیم، به نفع دشمن است»؟ آیا قانون جدید حجابی که دست‌پخت تیم نزدیک به اوست، جامعه را دوقطبی نمی‌کند؟ آیا به‌دست‌آوردن دل آقاتهرانی و پاجوش‌ها تا این اندازه اهمیت دارد؟

آقای قالیباف! با ایستادن در سمت پاجوش‌ها رأی شما که از یک‌میلیون‌و ۲۰۰ هزار، به ۴۰۰ هزار رأی ریزش کرده بود، نه‌تنها بازنمی‌گردد، بلکه ریزش بیشتری خواهد داشت. آنها همان‌هایی هستند که جامعه را دوقطبی می‌خواهند. امروز فرصت بازگشت است. به مردم برگردید و اگر ترسی از مردم ندارید، هر لایحه‌ای را می‌خواهید درباره حجاب بنویسید، نه در پستو‌های مجلس بلکه در صحن علنی آن را بررسی و از آن دفاع کنید؛ اما ما اطمینان داریم که بازگشت قالیباف به سمت مردم، هم به نفع جامعه است، هم به نفع سیاست و دولت. آن‌هم در شرایط سختی که پیش‌رو داریم.

خلیج فارس:روزنامه جوان در یادداشتی با عنوان «قالیباف نمایندگان نمایشی را محدود کند» به نقد نمایندگانی پرداخته که برای دیده شدن در قاب تلویزیون پشت سر رئیس مجلس ایستاده بودند.

این روزنامه در این باره نوشت: انتشار تصاویر حضور برخی نمایندگان زن و مرد مجلس در پشت سر قالیباف برای بحث‌های معمولی و فقط برای دیده‌شدن در تصاویر دوربین‌های تلویزیونی و گاهی شکایت رئیس مجلس به آنان که «پشت سر من بلند بلند حرف نزنید» برای یک آبروریزی تمام‌وکمال کافی بود.

نامه یک نماینده دیگر به قالیباف درباره شیطنت برخی نمایندگان در تغییر آرای ثبت‌شده نمایندگان دیگر، میخ آخر را بر این تابوت زد.

البته این تمامی ندارد، چنان‌که چیز جدیدی هم نیست. به‌جز شاید یکی دو مجلس اول که با بزرگان شکل می‌گرفت در بقیه مجالس این خودنمایی‌ها و کودکستانی رفتارکردن برقرار بود.

در مجلس اول چه کسانی نماینده شدند؟ کسانی که هر یک «یک ملت بودند برای ملت ما». حالا چی؟ شیطون‌ها رأی دیگران را عوض می‌کنند و پشت سر رئیس مجلس می‌روند و نقش آقای دوربینی را بازی می‌کنند و خلاصه حسابی سرگرم هستند. بیشترین اطلاعات غلط و تحلیل غلط و فریب رسانه‌ای را در میان تمامی اقشار به ثبت می‌رسانند تا مجلس که هر دقیقه‌اش چند میلیاردتومان هزینه دارد، بگذرد!

نویسنده: غلامرضا صادقیان، سردبیر

خلیج فارس:مهرداد خدیر- رییس مجلس شورای اسلامی ظهر دیروز -همان جمعه‌ای که گفته بود قانون حجاب و عفاف را به جای رییس جمهوری ابلاغ می‌کند- به جای آن که به این کار پرهزینه و عبث مبادرت ورزد یا به نماز جمعه تهران برود تا پای خطبه‌های آقای احمد خاتمی بنشیند و تحلیل او درباره فروپاشی 11 روزه رژیم اسد را بشنود شال و کلاه کرد و به شهرک سینمایی غزالی رفت تا از دو سریال در حال ساخت “سلمان فارسی” به کارگردانی داوودمیر‌باقری و “موسی کلیم‌الله” به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا بازدید کند.

هر دوسریال بسیار پرهزینه و در اصطلاح صدا و سیما فاخرند و تولید اولی به این بهانه است که بستری است برای معرفی شخصیتی که در طول عمر طولانی خود از دین زرتشت به اسلام گرویده و به پیامبر ملحق شده و سالیان پس از ایشان هم زیسته و طی آن می‌توانند به تاریخ ایران هم اشاره کنند و نیز به پیوندهای آن با اسلام.

با توجه به کارهای قبلی آقای میرباقری می‌توان حدس زد در این هم موفق خواهد بود و اساسا برای چنین پروژه هایی کارگردان دیگری متصور نیست.کارگردان دومی اما هر قدر در تولیدات سینمایی موفق بوده در سریال تلویزیونی این گونه نبوده یا دست‌کم شهرت کمتر در این عرصه دارد خاصه این که بعد از درگذشت کارگردان قبلی موسی کلیم‌الله رشته کار را در دست گرفته و از ابتدا در اختیار او نبوده است.

جدای بحث هایی که در فضای مجازی بر سر ضرورت پرداختن به داستان حضرت موسی درگرفته و این که مانند فیلم مجید مجیدی (‌محمد رسول‌الله) می شود در نهایت که با «الرساله» مصطفی عقاد مقایسه شد این هم با فیلم 10 فرمان قیاس خواهد شد و در مقابل استدلال می‌شود در قرآن کریم بیش از هر پیامبری به موسی اشاره شده حتی گاه به تکرار تا جایی که 136 بار نام حضرت موسی علیه‌السلام آمده و گویا آقای میرباقری می‌خواهد موسای قرآن را معرفی کند نه موسای تورات را چندان که پیامبرانی چون ابراهیم و موسی و عیسی در قرآن در نسبت با الله توصیف می‌شوند و با تعابیر خلیل‌الله و کلیم‌الله و روح‌الله.

در تمثیلی دیگر اگر محمد مایلی‌کهن را محمود احمدی‌نژادِ فوتبال می‌دانند ابراهیم حاتمی‌کیا هم از حیث سیاسی و در چرخش‌های سیاسی و هماهنگی کامل و به افتضای زمانه رفتار کردن باقر قالیبافِ سینماست و نه حتی مانند میرباقری که به علی لاریجانی نزدیک است.

مکث بر این عکس یک دلیل دیگر هم دارد. آقای قالیباف در این بازدید عصای حضرت موسی را در دست گرفته و رو به دوربین‌ها می‌خندد و برخی رسانه‌ها هم تیتر زدند: “عصای موسی در دست قالیباف!”

عصای موسی البته معجزه می‌کرد و اژدها می‌شد و مارهای فرعون را می‌بلعید و به مدد آن قوم بنی اسراییل را از مصر به کنعان رساند وقتی نیل را گشود تا راهی برای عبور باز شود و عصایی که آقای قالیباف در دست گرفته عصای بازیگر است و در مجلس هم با قوانین خود و رفقا به جای آن که عصای دولت و مردم شود با یک قانون (‌راهبردی) احیای برجام را ناممکن می‌کند و با قانونی دیگر (‌حجاب و عفاف) دست دولت را در پوست گردو می‌گذارد تا رییس جمهوری (که رقیب رییس مجلس بوده در انتخابات) اگر اجرا نکند متهم به تمرد شود و اگر اجرا کند شهامت اصلاح ناترازی‌ها و کارهای مهم اقتصادی را از دست بدهد چون نمی‌توان هم برای میلیون‌ها دختر و زن ایرانی پرونده قضایی درست کرد و دست در جیب آنها کرد و جریمه برداشت و هم قانع‌شان کرد که بهای بیشتری برای سوخت بپردازند.

خلیج فارس:احمد بخشایش اردستانی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجه مجلس در واکنش به راهکار مسعود پزشکیان در صورت ابلاغ قانون عفاف و حجاب گفت: بنده احساس می‌کنم اصل این قانون باور ناپذیر است و البته اقناع کننده نیز نیست و جامعه را دوقطبی خواهد کرد.

به گزارش«خلیج فارس»؛این نماینده مجلس در گفتگو با خبرآنلاین افزود: می‌شود قانون را در جامعه تحمیل کرد ولی این راهکارِ درستی نخواهد بود و باید این مشکل را حل کرد. این مسئله به شخص آقای پزشکیان مربوط نیست، زیرا این مسئله دعوای دولت و مجلس نیست که به آقای پزشکیان مربوط شود. الان دعوا بر سر این است که مردم درحال حاضر آمادگی پذیرش این قانون و جریمه هایش را ندارند. این قانون در هیچ جای دنیا نه مطرح شده و نه به آن عمل شده. در حال حاضر چون مشکلات ما در جامعه بسیار زیاد است، اگر بخواهیم چیزی را تحمیل کنیم جامعه آن را پس خواهد زد.

بخشایش اردستانی اظهار داشت: به نظر بنده اگر مسئله حجاب از قانون به سیاست تبدیل شود قطعا مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد. بدین صورت که قانون می‌گوید هرکسی حجاب نداشته باشد جریمه می‌شود ولی این وضعیت می‌تواند تبدیل شود به حالتی که اگر کسی حجاب نداشته باشد، مخالف انقلاب و جمهوری اسلامی است. نتیجه این اتفاق این است که کسی که حجاب ندارد مخالف جمهوری اسلامی نام گذاری می‌شود، درصورتی که مقام معظم رهبری فرمودند که باید به دل نگاه کرد نه به ظاهر، چه بسا آن فردی که کم حجاب است متعلق به این جبهه باشد.

وی افزود: چرا ما باید قانونی را تصویب کنیم که جامعه را بی تفاوت می‌کند. در سوریه انقدر بر روی مردم فشار بود وقتی نیروی های مسلح و شورشیان آمدند مردم مقاومتی نشان ندادند. اگر گروهک تحریر الشام توانست دو روزه کل سوریه را بگیرد بخاطر این بود مردم پشت رژیم نبودند، در رژیم فساد وجود داشت و زندگی مردم به سختی می‌گذشت. این اتفاق در سوریه باید برای ما سرمشق شود و از آن تجربه کسب کرد. قانون عفاف و حجاب فقط یک فشار اضافی بر روی مردم است که هدف از آن فقط پول است.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجه مجلس در پاسخ به این سوال که «آیا قالیباف در فضای فعلی از ابلاغ این قانون عقب نشینی خواهد کرد»، گفت: بالاخره آقای قالیباف هم در جامعه زندگی هم در رفت و آمد و هم شرایط را خواهد سنجید منتها من نمی‌دانم چه اتفاقی افتاده که ایشان گفته این قانون باید ابلاغ شود. فرض کنیم که این قانون ابلاغ شد، اگر به آن عمل نشد چه؟ وای به روزی که جامعه دوقطبی شود و کسانی که باحجاب هستند طرفدار جمهوری اسلامی و آنهایی که کم حجاب هستند مخالف جمهوری اسلامی تلقی شوند.

بخشایش اردستانی اظهار داشت: این اتفاق قبلا هم رخ داده که دولت، مخالف یک قانون بوده ولی مجلس آن قانون را ابلاغ کرده و دولت هم مجبور به اجرای آن شده است. اگر بخواهیم کل نیروی انتظامی و فراجا را در این مسئله وارد کنیم، تعارض زیاد خواهد شد، اگر این تعارض ها زیاد شود، بی تفاوتی های مردم نیز بیشتر خواهد شد.