سارق

خلیج فارس: با وجود آنکه سردار محمد قنبری، رئیس پلیس آگاهی فراجا در ۱۵ آبان امسال در خبرگزاری فارس از کاهش سرقت خبر داده بود، روز گذشته ابوالفضل نیکوکار، سرپرست معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری استان تهران اعلام کرد که برای اولین بار در تهران، بیشترین محکومان و متهمان در زندان‌های سه‌گانه تهران، سارقین هستند؛ در‌حالی‌که قبلاً این جایگاه در اختیار محکومان مواد مخدر بوده است.»
به گزارش خلیج فارس؛  آژیر هشدار مهر سال ۱۳۹۹ به صدا درآمد؛ درست آن زمانی که سردار علیرضا لطفی، رئیس سابق پلیس آگاهی تهران بزرگ، اعلام کرد: «یقیناً مشکلات مختلف به‌ویژه مشکلات اقتصادی در حوزه جرم‌ها تاثیرگذار بوده و یکسری سرقت‌های خرد مانند سرقت قطعات و لوازم‌خودرو و موبایل‌قاپی افزایش داشته است.
بیش از ۵۰‌درصد سارقان دستگیرشده در ماه‌های اردیبهشت، خرداد و تیر در تهران، برای بار اول مرتکب جرم شده بودند و این نشان می‌دهد که این اتفاقات بی‌تاثیر از شرایط روز نیست.» اگر از آن زمان به معیشت مردم توجه می‌شد، شاید شاهد کاهش سرقت در ایران و پایتخت بودیم، اما حالا آنطور که سرپرست معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری استان تهران می‌گوید سارقان در تهران رکورد زده‌اند و تعدادشان از دیگر متهمان و مجرمان بیشتر شده است.

آمار سرقت کشور و پایتخت
سردار محمد قنبری از افزایش ۲۸ درصدی کشفیات سرقت به کاهش ۵/۲ درصدی سرقت‌های مهم در کشور خبر داده و اعلام کرد: «طی ۷ ماه گذشته در مقایسه با مدت مشابه سال قبل شاهد کاهش سرقت و همچنین افزایش کشفیات در حوزه مأموریت‌های پلیس آگاهی بوده‌ایم. بهترین عملکرد کشف مربوط به سرقت اتومبیل با ۸۶‌درصد رشد نسبت به مدت مشابه سال قبل است. در این مدت کشفیات سرقت‌های مهم ۱۲‌درصد و سرقت‌های خرد ۴۶‌درصد افزایش داشته است.»

سردار سعید منتظرالمهدی، سخنگوی فراجا نیز ۱۲ مهر امسال اعلام کرد: «متاسفانه ۵۸‌درصد سرقت‌ها مربوط به سرقت‌های خرد است.» ابوالفضل نیکوکار، سرپرست معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری استان تهران نیز با اشاره به سرقت در تهران، گفت: «در جرم سرقت در کل استان تهران در ۷ ماهه امسال ۱۱۵ هزار و ۷۲ فقره بوده و سرقت در شهر تهران ۶۹ هزار و ۳۹۰ فقره است. در ۷ ماهه سال ۱۴۰۰، ۱۵۲ هزار و ۱۰۹ فقره بوده که در سال ۱۴۰۱، ۱۲۶هزار و ۱۶۰ فقره و در سال ۱۴۰۲، ۱۱۵ هزار و ۷۲ فقره بوده است که در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال ۱۴۰۰، ۱۸‌درصد کاهش داشته و ۱۴۰۲ نسبت به ۱۴۰۱، ۹/۷ درصد سرقت کاهش یافته است.

در خصوص خرید و فروش مال مسروقه و مال‌خری در۷ ماهه ۱۴۰۰، ۱۴ هزار و ۳۲۲ فقره بوده و در سال ۱۴۰۱، ۱۰ هزار و ۲۷۴ بوده و در ۷ ماهه ۱۴۰۲، ۵۱۳۰ فقره بوده است.» او درباره بازار‌های فروش اموال مسروقه گفت: «در دادسرای تهران بخش‌های مختلفی را مشخص کردیم و جا‌هایی که به صورت بساط کردن و دستفروشی در منطقه صابونیان بوده با همکاری منطقه ۱۶ شهرداری سروسامان داده شده است.

در منطقه خلازیل هم به این صورت است و در دادسرای تهران این منطقه هم سروسامان داده شده است.» نیکوکار افزود: «برای اولین بار در تهران، بیشترین محکومان و متهمان در زندان‌های سه‌گانه تهران، سارقین‌اند درحالی‌که قبلاً بیشترین محکومان مربوط به موادمخدر بود. در حال حاضر بالاترین جرم، سرقت است. به همین سبب دادگستری تهران در برخورد و مقابله با این جرم برنامه‌ای دارد؛ ارفاق‌هایی مثل مرخصی و آزادی مشروط و رای باز نسبت به این متهمان اقدام کرده و افرادی که سابقه دارند نمی‌توانند از این ظرفیت استفاده کنند. محکومین در زندان با جرم سرقت در تهران ۹۴۴۸ نفرند. در خصوص افراد متواری در ۷ ماهه اول سال جاری، حدود ۳۴۷۹ فقره حکم جلب در حوزه سرقت صادر شده و حدود ۳۰۰ نفر از آن‌ها دستگیر شدند.»

بیکاری و عدم تناسب مجازات، پدر سرقت است
اردشیر گراوند، جامعه‌شناس درباره علت افزایش سارقان نسبت به محکومان موادمخدر گفت: «ریسک جرم‌های موادمخدر به شدت بالاتر از سرقت است. بخش عمده‌ای از جوانان می‌دانند که مجازات سرقت بسیار کمتر از موادمخدر است؛ بنابراین ریسک جزای موادمخدر بسیار بیشتر از سرقت است.»

او با اشاره به وجه هیجانی سرقت، افزود: «سرقت بیش از آن‌چیزی که وجه اقتصادی داشته باشد، وجه هیجانی دارد. بسیاری از سارقان حرفه‌ای و خرده‌سارق وجه هیجان بیشتری دارند که نیازمند باند سازمان‌یافته‌ای هم ندارد. درحالی‌که تولید، تکثیر و توزیع موادمخدر ورود به باندی را نیاز دارد و باید به افراد اعتماد کرده و موادمخدری به او بدهند تا حمل یا توزیع کند؛ بنابراین فرد باید یک ویژگی داشته باشد. اما سرقت نیازمند باند نیست و هر کسی رأساً می‌تواند دست به سرقت بزند. البته این موضوع دور از ذهن نیست که باند سرقت هم تشکیل دهند.»

گراوند با بیان اینکه پدر همه این داستان‌ها بیکاری و عدم تناسب مجازات است، تاکید کرد: «سارقان عموماً زاگرسی هستند و جامعه آن خطه از کشور اجازه تهور – جسارت – را به آن‌ها می‌دهد. بیش از ۴۰ سال است که نرخ بیکاری زاگرس حداقل ۴-۵ برابر میانگین بیکاری کشور است. اگر بیکاری تهران ۵‌درصد باشد، بیکاری در این خطه از ایران حدود ۲۵‌درصد است. نرخ بیکاری بسیار بالاست و مزمن و شصت هفتاد ساله شده است، در این سال‌ها نیز مداخله‌ای برای کاهش آن انجام نشده است.»

او افزود: «معتقدم اگر بیکاری را از ۳۰ تا ۴۰ سال پیش مدیریت می‌کردیم این تعداد مجرم موادمخدر و سارق حرفه‌ای نداشتیم. افراد در این جرم‌ها دفعه اول بی‌تجربه هستند و دفعات بعد تجربه‌های بسیاری را کسب می‌کنند و حرفه‌ای‌تر می‌شوند.» گراوند با اشاره به اینکه سرقت و جرم‌های موادمخدر چسبندگی دارد، تاکید کرد: «ابهامات و هیجان سرقتِ بیشتر و شیوه‌های سرقت یا توزیع موادمخدر به‌روز می‌شود. از سوی دیگر عدم توزیع ثروت در کشور نیز رخ داده است. بالای ۵۰ تا ۶۰ درصد سرقت‌های کشور در تهران انجام می‌شود. یعنی دارایی در پایتخت انباشت شده و سارقان نیز جای این ثروت را بلد هستند و برای سرقت به تهران می‌آیند.»

این جامعه‌شناس درباره عدم تناسب مجازات توضیح داد: «اگر بیکاری را در کشور به کمتر از پنج شش درصد برسانیم، امکان اعمال مجازات سنگین و متناسب وجود دارد. در حقیقت مجازات سنگین قابل توجیه می‌شد؛ بنابراین کار اساسی انجام نشده و مجازات متناسب هم قابل اجرا نیست. در شرایطی که اشتغال توسعه نیافته و معیشت خانوار تنظیم نیست، بنابراین سارق ایجاد شده است. در شرایطی که اشتغال را توسعه نداده‌ایم نمی‌توانیم سرقت را کنترل کنیم.»

او با اشاره به اینکه یکی از سارقان در تلویزیون اعلام کرد که با حقوق پایین حاضر به کار نیست، گفت: «این افراد درست می‌گویند چراکه به یک سبک زندگی عادت کرده‌اند و نمی‌توانند مانند من و شما با ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان زندگی کنند. سارقان به سبک زندگی پرهزینه‌ای عادت دارند که ریخت و پاش دارند و نمی‌توانند زندگی معمولی داشته باشند. از اول نباید اجازه شکل‌گیری سارقان را می‌دادیم و حالا به راحتی نمی‌توان سارقان را جمع کرد.» گراوند درباره فرهنگسازی تاکید کرد: «نسل ۱۴ تا ۲۰ ساله دنبال هیجان هستند. وقتی میلیارد‌ها تومان هزینه یک برنامه تلویزیونی می‌شود تا با این سارقان مصاحبه کنند این افراد پاسخ نیاز خود را گرفته‌اند.

در جامعه‌ای که دنبال هیجان است این مصاحبه‌ها پاداش است نه تنبیه. در بسیاری از موارد خانواده و اطرافیان کسانی که اعدام می‌شوند به آن‌ها افتخار می‌کنند. وقتی افراد چند سرقت یا فعالیت کمی در جرم‌های موادمخدر سوار یک خودروی مدل بالا می‌شوند، دیگر برای کارمند انگیزه‌ای برای زندگی نمی‌ماند. درباره موضوع «فقر شرافتمندانه بهتر از سرقت ناجوانمردانه است» اصلاً فرهنگ‌سازی نشده است. نه‌تن‌ها در این سال‌ها نتوانستیم اشتغال پایدار و مجازات متناسب را اعمال کنیم، بلکه کار فرهنگی هم صورت نگرفته است. زمانی پاکدستی ارزش بود، اما حالا پولداری ارزش است.

در کشوری که پولداری ارزش باشد، پاکدستی معنایی ندارد. سیستم (مجلس، مناظره تلویزیونی، مصاحبه‌ها و گزارش رسانه‌ها) مدام درباره اختلاس و دزدی در بخش‌های عمومی صحبت می‌کند که نوعی فرهنگ‌سوزی است. نمی‌دانم چرا جامعه فقط با فرودستان در می‌افتد؟ این کشور برای تامین معیشت و زندگی جامعه باید یک خانه‌تکانی بنیادی بکند.»

منبع: فرارو

پس از این تماس، تیمی از ماموران راهی خانه مرد تماس‌گیرنده شدند و به دستان مرد غریبه درحالی‌که خواب بود دستبند زدند. او سراسیمه از خواب پرید و با دیدن ماموران پلیس شوکه شد. آنطور که شواهد نشان می‌داد وی یک سارق سریالی بود و نمی‌توانست حقیقت را کتمان کند چرا که تخریب بالکن در خانه مالباخته و کشف طلا، سکه، دلار، یورو و مجسمه‌های کوچک عتیقه از داخل کوله‌پشتی او نشان می‌داد که او نه تنها به خانه شاکی بلکه به خانه‌های دیگر هم دستبرد زده است.

بی خوابی به خاطر سرقت‌های زیاد

سارق جوان که هنوز شوکه بود و باورش نمی‌شد پلیس دستگیرش کرده است، گفت: چند شب بود که نخوابیده بودم و بدجور بی خواب بودم. امروز وقتی وارد خانه مالباخته شدم، به گمان اینکه تعطیلی است و مالباخته به سفر رفته، تصمیم گرفتم برای چند دقیقه استراحت کنم تا همدستانم برسند، اما بیهوش شدم و وقتی چشمانم را باز کردم، پلیس بالای سرم بود.

این متهم دستگیر شده و در بازجویی‌ها به سرقت‌های سریالی اعتراف کرد که تحقیقات برای دستگیری همدستان او به دستور بازپرس دادسری ویژه سرقت ادامه دارد.

محسن به تازگی وارد ۳۹‌سالگی شده است. او یک مجرم سابقه‌دار در زمینه سرقت خانه است که حدود دو ماه قبل از زندان آزاد شده و فعالیت مجرمانه‌اش را پس از آزادی از سر گرفت.

او می‌گوید که یک اتفاق بد در زندگی‌اش رخ داد و او تبدیل به سارق خانه شد.

چه اتفاقی در زندگی‌ات افتاد که تصمیم گرفتی سرقت کنی؟

یک راننده تهرانی مرا زیر گرفت و همین موجب شد تا زندگی‌ام دگرگون شود.

این تصادف چه ارتباطی به سارق شدن تو دارد؟

ماجرایش مفصل است. من ساکن تهران نبودم و در شهرستان زندگی می‌کردم. حدود ۱۰، ۱۵ سال قبل یک خودروی هیوندای شاسی‌بلند به موتورم کوبید و من که راکب بودم نقش زمین شدم. راننده هیوندا که پلاکش تهران بود از ماشین پیاده شد و وقتی دید وضعیت من وخیم است به جای اینکه کمکم کند و مرا فورا به بیمارستان برساند، در اوج خونسردی سوار ماشینش شد و فرار کرد. من از شدت درد به خودم می‌پیچیدم تا اینکه راننده‌ای که از آن جاده خلوت عبور می‌کرد مرا دید و به اورژانس زنگ زد. این تصادف زندگی مرا دگرگون کرد، چون به‌شدت از ناحیه پا آسیب دیدم. بعد از این اتفاق راهی تهران شدم و به صورت اتفاقی راننده هیوندا را در بازار دیدم و تصمیم گرفتم از خانه‌اش سرقت کنم تا جبران خسارتی شود که به من زده بود، اما از این کار خوشم آمد و تبدیل شدم به یک دزد سریالی.

چرا همان زمان از راننده خاطی شکایت نکردی؟

چون تصادف در یک جاده خلوت رخ داده بود و من در آن وضعیت نتوانستم شماره پلاک ماشینش را یادداشت کنم. فقط یادم است که پلاک تهران بود. از سوی دیگر شاهدی هم وجود نداشت.

چطور راننده را در تهران پیدا کردی؟

من دیگر بی خیال پیگیری شده بودم. هرچند در آن زمان شکایت کردم، اما چون مدرکی نبود، راننده فراری هرگز شناسایی نشد. من تحت عمل جراحی قرار گرفته و تا مدت‌ها خانه‌نشین شده بودم. یادم است که یک کار مناسب در شهرمان پیدا کرده بودم، اما چون این تصادف وحشتناک برایم رخ داده بود نتوانستم در محل کارم حاضر شوم و کار را از دست دادم. بعد از مدتی هم همشهریانم گفتند شرایط کار در تهران بهتر است و این شد که راهی پایتخت شدم. در جا‌های مختلف کار می‌کردم تا اینکه برای کارگری به بازار تهران رفتم و در آنجا به صورت اتفاقی راننده فراری را دیدم. خودش بود و من شکی نداشتم، حتی ماشینش هم همان بود. یک روز تعقیبش کردم و آدرس خانه‌اش را به دست آوردم. می‌خواستم او را گروگان بگیرم و اخاذی کنم، اما دوستم گفت این کار ریسکش بالاست و مجازاتش سنگین. او پیشنهاد داد تا خانه‌اش را خالی کنم که این نقشه را اجرا کردیم.

بعد دستگیر شدی؟

پس از چند مورد سرقت، دستگیر شدیم و به زندان افتادم. حدود ۵ سال در زندان بودم تا اینکه دوران محکومیتم به پایان رسید و حدود دو ماه قبل آزاد شدم.

باز هم تصمیم به سرقت گرفتی؟

باید خرج زندگی‌ام را تامین می‌کردم و جز سرقت راه دیگری وجود نداشت. با چند مجرم سابقه‌دار قرار ملاقات گذاشتم تا اینکه بالاخره یکی از آن‌ها استخدامم کرد.

بیشتر توضیح بده؟

سرکرده‌های باند، از افرادی که قرار است جذب کنند، سوال می‌پرسند تا ببینند طرف مناسب است تا استخدام شود یا نه. مثلا سابقه‌دار است، زرنگ است، فوت و فن ورود به خانه‌ها را می‌داند یا نه. خلاصه با یک باند جدید کارم را شروع کردم، اما خب اشتباهم کار دستم داد.

چه شد که تصمیم گرفتی در خانه مالباخته بخوابی؟!

می‌دانم خیلی این اقدام من عجیب است، اما باور کنید حتی یک درصد هم احتمالش را نمی‌دادم مالباخته برسد و گیر بیفتم. راستش حدود یک هفته بود که نخوابیده بودم. چون شب‌ها با افراد مختلف می‌رفتیم برای سرقت. من هم، چون می‌خواستم خودی نشان بدهم هر شب با بچه‌ها می‌رفتم. روز‌ها هم با موتورم کار می‌کردم و نمی‌توانستم بخوابم. به همین دلیل تصمیم گرفتم در خانه مالباخته برای چند دقیقه‌ای بخوابم تا همدستانم که در آن محدوده بودند برسند، اما به قدری خسته بودم که از هوش رفتم و وقتی چشمانم را باز کردم ماموران پلیس را بالای سرم دیدم و تا چند دقیقه فکر می‌کردم هنوز خوابم! اما خب از بخت بدم بیدار بودم و خواب بی‌موقع من در خانه مالباخته کار دستم داد و حالا داستان من در میان افراد خلافکار می‌پیچد و دیگر هیچ جا مرا استخدام نمی‌کنند!

منبع: اعتماد

روزنامه اعتماد نوشت: فائزه هاشمی ضمن اظهار اینکه بیش از یک‌سال است که در زندان اوین به‌سر می‌برد، افزود: اصولا سال گذشته ممنوع‌الخروج بوده و از مدت‌ها قبل از سرقت صندوق امانات بانک، سفری به خارج از کشور نداشته است.

فائزه هاشمی ادامه داد: اصولا صفحه‌ای در اینستاگرام ندارد که در آن لایو پخش کند و نسخه دستنویس خاطرات پدر نیز در دفتر نشر معارف انقلاب است نه هیچ صندوق اماناتی.

فرزند آیت‌الله هاشمی ضمن ابراز تاسف از اینکه برخی افراد با القای این‌گونه مطالب به یک سارق بانک قصد تخریب آیت‌الله هاشمی را دارند، افزود: آقایان با گذشت هفت سال از رحلت پدرم، هنوز از محبوبیت ایشان هراس دارند که با این روش‌ها به تخریب ایشان و خانواده هاشمی می‌پردازند.

اعتماد نوشت: حالا هر دوی آن‌ها به همراه دو برادر آرمین در زندان تهران بزرگ به‌سر می‌برند، اما هاتف از نظر روحی وضعیت مساعدی ندارد. یکی از اقوام متهم در مورد شرایط هاتف در زندان می‌گوید: «هاتف وضعیت روحی خوبی ندارد. او از دوران نوجوانی به خاطر یک‌سری مسائل که برایش اتفاق افتاد، تحت نظر روانپزشک قرص‌های اعصاب و روان استفاده می‌کرد، اما حالا در زندان قرص‌های مخصوص به بیماری‌اش وجود ندارد و فقط قرص‌های خواب آور در دسترس او است. هاتف این قرص‌های خواب‌آور را می‌خورد و گاهی کل روز می‌خوابد. حتی کارت معافیت از خدمت سربازی‌اش هم تحت نظر شش، هفت متخصص نظام پزشکی صادر شده است. هاتف با این وضعیتی که دارد هر لحظه ممکن است اقدامات نادرستی انجام دهد.»

او در ادامه می‌گوید: «برادر بزرگ‌تر هاتف چند سال پیش خودکشی کرد. بعد از این اتفاق، هاتف به خاطر شرایط بد روحی، دو بار اقدام به خودکشی کرد، اما هر دو بار توسط دوست و آشنا به بیمارستان رسانده شد.»

حالا در گفت‌وگوی اختصاصی با هاتف؛ متهم ردیف دوم پرونده به جزییات زندگی و شرایط روحی او در زندان تهران بزرگ پرداخته ایم.

خودتان را معرفی کنید.

هاتف هستم. متولد ۱۳۷۷ و مجرد. اهل قائمشهر مازندران و دیپلم تربیت‌بدنی. قبل از اینکه به سرقت فکر کنم در کار خرید و فروش ماشین بودم. من از دوران کودکی سختی کشیدم و در سن ۱۲ سالگی مادرم را بر اثر تصادف از دست دادم. مدتی بعد از فوت مادرم، برادر بزرگ‌ترم خودکشی کرد. پدرم هم نبود. به خاطر بدهی زندان بود. مشکلات و بدبختی‌های زندگی‌ام خیلی زیاد بود تا اینکه متوجه شدم دچار اختلالات روحی و روانی حاد شدم. از سربازی هم به خاطر همین بیماری‌ام معاف شدم.

در کدام سرقت‌ها همراه آرمین پسرخاله‌تان بودید؟

در هر سه سرقت همراه آرمین بودم. سرقت از بانک سپه شعبه مرکزی قائمشهر، بیشتر شبیه یک شوخی بود. بانک سپه اصلا امنیت نداشت و کلید در خزانه، روی قفل بود. حدود یک سال بعد، خواستیم از بانک تجارت شعبه دروازه شمیران سرقت کنیم که موفق نشدیم در خزانه را باز کنیم. در واقع هیچ سرقتی صورت نگرفت. بعد از آن، نقشه سرقت از صندوق امانات بانک ملی شعبه دانشگاه تهران را کشیدیم.

به خاطر سرقت از بانک سپه شعبه مرکزی قائمشهر چه مدت زندان بودید؟

حدود یک ماه زندان بودم و با قید وثیقه ۸۰۰ میلیون تومانی آزاد شدم.

بعد رفتید سراغ بانک تجارت شعبه دروازه شمیران؟

بله، ولی در سرقت از بانک تجارت موفق نشدیم. شب سرقت از ساختمان پشتی بانک تجارت داخل محوطه بانک شدیم. در‌های داخل شعبه هم هیچ‌کدام قفل نبود. یک شب داخل بانک بودیم. خوابیدیم، استراحت کردیم و بعد بیدار شدیم، اما، چون وقت نداشتیم و در خزانه هم باز نمی‌شد، مجبور شدیم کار را رها کنیم و برویم.

در مورد نقشه سرقت از بانک ملی شعبه دانشگاه توضیح می‌دهید.

وقتی نتوانستیم از بانک تجارت سرقت کنیم حدود چند ماه بعد، نقشه سرقت از صندوق امانات بانک ملی را عملی کردیم، اما خب داخل بانک رفتن و سیم‌های دوربین‌ها را قطع کردن که نیاز به نقشه و طراحی خاصی نداشت. سرقت از بانک اصلا کار سختی نبود. سیستم امنیتی بانک ملی خیلی ضعیف بود.

بعد از سرقت صندوق امانات بانک ملی همه فکر می‌کردند من و آرمین دیو دو سر یا چه آدم‌های گانگستری هستیم که توانستیم از صندوق‌های امانات بانک ملی سرقت کنیم. در صورتی که این‌طور نیست و سیستم‌های امنیتی بانک به‌شدت ضعیف بود. ما آن شب از در پارکینگ داخل بانک ملی شدیم و از داخل پارکینگ وارد شعبه شدیم. قشنگ تابلو زده شده بود و نیاز به گشتن هم نداشت. به سمت خزانه رفتیم. با دستگاه هوا برش قفل خزانه را باز کردیم و داخل شدیم.

وقتی داخل خزانه شدید، حدودا چند صندوق امانات آنجا بود؟

صندوق‌ها را نتوانستم بشمارم، ولی حدودا هزار صندوق داخل خزانه بود.

صندوق‌ها را با چه وسیله‌ای باز کردید؟

با چکش به صندوق‌ها ضربه زدیم و خیلی راحت باز شدند. قفل صندوق‌های امانات اصلا قفل خاصی نبود و حتی با چسب نواری دورتادور آن را پوشانده بودند. آرمین در صندوق‌ها را باز می‌کرد و من محتویات صندوق‌ها را تفکیک می‌کردم. طلا‌ها و ارز‌ها را داخل کوله‌ها ریختیم و بعد از حدود چهارده ساعت از بانک خارج شدیم.

شما بعد از سرقت کجا رفتید؟

من، آرمین و برادرانش به خانه پدر آن‌ها رفتیم. آنجا من ۲۰ میلیارد تومان از اموال سرقتی را برداشتم و رفتم قائمشهر. سهم خودم را بین دوست، آشنا و کسانی که می‌دانستم نیاز دارند، تقسیم کردم و به تهران برگشتم.

یعنی می‌خواهید بگویید ریالی از این ۲۰ میلیارد تومان را برای خودتان برنداشتید؟ دلیل اینکه بین دوست و آشنا تقسیم کردید چه بود؟

نه. فقط ۱۰۰۰ دلار همراهم به ترکیه بردم. دوست داشتم به چهار نفر بگویم، من می‌توانم شرایط مالی‌ام را تغییر بدهم. بیشتر به خاطر کمک به دوست و آشنایانم این کار را کردم.

می‌خواهید بگویید مشکل مالی نداشتید؟

مشکل مالی داشتم، ولی صرفا به خاطر مشکل مالی سرقت نکردم. یک بار هم گفتم؛ من اصلا مشکل روحی دارم و نمی‌توانستم درست فکر کنم.

همان موقع در برخی رسانه‌ها منتشر شد؛ یکی از متهمان قصد داشته با این اموال برای عمه‌اش کادو تهیه کند. شما چنین صحبتی را عنوان کرده بودید؟

بله، اما کادو نخریده بودم. سکه و طلا به عمه‌ام داده بودم.

تقریبا چه مقدار طلا از اموال سرقتی بانک ملی را به عمه‌تان بخشیدید؟

تقریبا ۷۳۰ ربع سکه و ۹۶ سکه تمام به عمه‌ام دادم.

با توجه به اینکه قبلا سابقه سرقت از بانک سپه شعبه مرکزی قائمشهر را داشتید، عمه‌تان نپرسید این طلا‌ها را از کجا آوردید؟

چرا پرسید. حتی عمه‌ام گفت؛ خلاف کردی؟ از جایی این طلا‌ها را دزدیدی؟ ولی من حرفی نزدم و چیزی نگفتم.

کمی بیشتر درباره دستگیری‌تان در ترکیه و بازگشت‌تان به ایران توضیح دهید.

من به همراه آرمین و همسر و دو فرزندش ۷ ماه در زندان ترکیه بودیم. بعد از ۷ ماه با اختیار خودمان به ایران آمدیم. در اطلاعیه اینترپل حداکثر مجازات ما را ۱۵ سال زندان اعلام کردند، اما حالا من و آرمین با اتهام افساد فی‌الارض مواجه شده‌ایم. یکی از دلایل برگشت‌مان به ایران همین اطلاعیه اینترپل بود که در آن نوشته شده بود؛ ۱۵ سال زندان! وگرنه ما از کشور سوییس پناهندگی داشتیم و کارهای‌مان انجام شده بود. ما بیشتر به خاطر خانواده‌های‌مان که در ایران بازداشت بودند، برگشتیم.

با توجه به اطلاعیه بانک ملی، شبی که وارد بانک شدید، پیامک هشدار به رییس بانک ارسال شده. درست است که طبق اطلاعیه بانک ملی، رییس بانک فکر کرده پیامک مثل دفعات قبل اشتباه است، اما فکر نکردید اگر سیستم‌های بانک درست عمل می‌کرد شما دستگیر می‌شدید. یعنی اصلا به دستگیری فکر نمی‌کردید؟

ما در وضعیتی نبودیم که درست فکر کنیم. آرمین بدهکار بود و من هم به خاطر شرایط بد روحی نمی‌توانستم تصمیم درست بگیرم. فقط می‌خواستم شرایط زندگی‌ام را تغییر بدهم و اصلا به دستگیری فکر نمی‌کردم.

باتوجه به شرایط روحی که داشتید چگونه همراه پسرخاله‌تان برای سرقت‌ها می‌رفتید؟

به خواست خودم می‌رفتم. اصلا یکی از علت‌هایی که باعث شد در سرقت‌ها همراه آرمین باشم همین بیماری‌ام بود. نمی‌توانستم فکر کنم. علت دیگر هم یک‌سری عقده‌هایی بود که از بچگی همراهم بود. شش، هفت ساله که بودم، پدرم از دوبی به ایران کالا وارد می‌کرد. تاجر بود، ولی یک‌دفعه ورشکست شد و کلا شرایط زندگی‌مان تغییر کرد.

در حال حاضر در زندان تهران بزرگ هستید. با شرایط روحی که از خود توصیف کردید در زندان داروهای‌تان در دسترس است؟

نه. من تحت نظر روانپزشک بودم، اما اینجا به داروهایم دسترسی ندارم و فقط به من قرص‌های خواب‌آور می‌دهند. من اصلا به قرص خواب‌آور نیاز ندارم، چون داروهایم چیز‌های دیگری است. نسخه‌ام را به زندان نشان دادم، اما قبول نکردند. اصلا حال روحی مناسبی ندارم. ما در زندان توبه‌نامه نوشتیم و از افرادی که مرتبط به این پرونده بودند، طلب بخشش کردیم.