روسیه

خلیج فارس:بعد از نیرنگ درخصوص برجام، کشاندن ایران به ماجرای اوکراین و همراهی با شیوخ جنوب خلیج فارس در زمینه انکار مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه ابوموسی و تنب‌های بزرگ و کوچک، اکنون روسیه برای زنگزور نقشه دارد.

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: چهارمین ضربه چند سال اخیر روسیه به ایران، در حال فرود آمدن بر پیکر کشورمان در مرز‌های شمال غرب است.

بعد از نیرنگ درخصوص برجام، کشاندن ایران به ماجرای اوکراین و همراهی با شیوخ جنوب خلیج فارس در زمینه انکار مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه ابوموسی و تنب‌های بزرگ و کوچک، اکنون روسیه برای زنگزور نقشه دارد.

کریدور یا دالان زنگزور در استان سیونیک ارمنستان واقع شده و مرز میان ایران و ارمنستان به شمار می‌رود. این کریدور، ایران را به اروپا وصل می‌کند. چند روزی است که رسانه‌ها از توافق تازه سران روسیه و جمهوری آذربایجان برای تعیین حدود مرز جدید به نفع باکو علی‌رغم مخالفت ارمنستان و ایران خبر می‌دهند. سخنگوی دولت روسیه در سخنانی گستاخانه گفت: «دولت ایران باید با تصمیم افتتاح کریدور زنگزور موافقت کند، چندین سال است که این تصمیم به اطلاع حکومت ایران رسیده است.»

این تصمیم روسیه، واکنش‌های زیادی را در داخل و خارج ایران برانگیخته است. محافل سیاسی و ناظران در ایران، این رفتار پوتین را خنجر جدید روسیه به تمامیت ارضی ایران دانسته‌اند که روند تنگنای ژئوپلیتیک ایران در قفقاز را پس از ۱۰۳ سال تکمیل می‌کند! در خارج از ایران نیز صاحبنظران تصمیم پوتین درباره دالان «زنگزور» را نوعی تلاش برای رهائی از دردسر‌های ناشی از جنگ اوکراین دانسته‌اند.

طرح موضوع دالان زنگزور بعد از جنگ سوم قره‌باغ در شهریور سال گذشته، حساسیت ایران را برانگیخت بطوری که عالی‌ترین مقامات جمهوری اسلامی ایران با صراحت اعلام کردند زیر بار ایجاد چنین دالانی نخواهند رفت و هرگز به تغییرات در مرز‌های شمال غرب رضایت نخواهند داد.

دالان زنگزور می‌تواند با حذف دسترسی مرزی ایران به ارمنستان، به منافع ژئوپلیتیک و منطقه‌ای ایران از پنج جهت ضربه وارد کند.

اول اینکه ایران نقش خود در مرتبط ساختن خاک آذربایجان و جمهوری خودمختار نخجوان را از دست می‌دهد.

دوم اینکه نقش مَفصلی ایران، بین ترکیه و آسیای مرکزی از بین خواهد رفت.

سوم اینکه دالان زنگزور، نقش ایران در حمل و نقل بین شرق و غرب جهان را کاهش خواهد داد، زیرا این دالان، اهمیت استراتژیک مسیر «یک کمربند یک راه» را افزایش می‌دهد که بطور طبیعی مستلزم کاهش نقش ایران است.

چهارم اینکه با احداث دالان «زنگزور»، ایران مسیر جایگزین خود به سمت اروپا را از دست خواهد داد و به جمهوری آذربایجان و ترکیه وابسته خواهد شد؛ و پنجم اینکه با ایجاد دالان زنگزور، تعداد همسایگانی که با ایران مرز مشترک دارند از ۱۵ به ۱۴ می‌رسد و این تغییر مهم در مرز، زیان‌های زیادی را به منافع ملی ایران وارد خواهد کرد.

با توجه به اینکه دولتمردان روس از دوران تزاری تا اتحاد جماهیر شوروی و تا روسیه کنونی همواره نشان داده‌اند برای دست یافتن به اهداف خود توجهی به منافع همسایگان از جمله ایران ندارند، مسئولان جمهوری اسلامی ایران نباید از کنار آنچه سخنگوی دولت روسیه درباره دالان زنگزور گفته است بی‌تفاوت عبور کنند. آن‌ها باید به این واقعیت تلخ توجه داشته باشند که به پیمان‌های روسیه نمی‌توان اعتماد کرد. روس‌ها در همین چند سال اخیر، علیرغم لاف دوستی و پیمان مودت که با ایران می‌زنند، با نیرنگشان درخصوص برجام، متهم ساختن ایران در جنگ اوکراین و انکار مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه ایرانی خلیج فارس نشان داده‌اند که قابل اعتماد نیستند.

بنابراین، دولت چهاردهم باید با قاطعیت در برابر طمع روسیه برای ایجاد دالان زنگزور بایستد و اجازه کوچک‌ترین تغییری در مرز‌های شمال غرب را ندهد. تخلفات روس‌ها در سال‌های اخیر و بدعهدی‌های آن‌ها در روابطشان با جمهوری اسلامی ایران نشان داد ما باید به سیاست «نه شرقی – نه غربی» برگردیم و از زیاده‌روی در اعتماد به روسیه پرهیز کنیم تا خنجر روس‌ها کند شود.

خلیج فارس:رئیس‌جمهور روسیه در مجمع اقتصادی شرق از تقاضای ایران برای افزایش عرضه و صادرات گاز روسیه خبر داد.

به گزارش «خلیج فارس» به نقل از باشگاه خبرنگاران، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه روز پنج‌شنبه در مجمع اقتصادی شرق گفت که ایران مدت‌هاست که تقاضای افزایش صادرات گاز از روسیه را داشته است و افزود که پروژه‌ای که امکان عرضه با حجم بالاتر را فراهم کند، «کاملاً امکان‌پذیر است».

وی همچنین افزایش اخیر صادرات گاز به چین را ستود، اما تاکید کرد که این افزایش به دلیل توسعه اقتصاد چین است و به جنگ اوکراین مربوط نمی‌شود.
پوتین گفت روسیه علیرغم ادامه جنگ ترانزیت گاز از طریق اوکراین را «دست از دست نمی‌دهد». او همچنین پیش بینی کرد که حجم تولید گاز روسیه به تدریج و حتما بهبود خواهد یافت.

رئیس جمهور روسیه روز پنجشنبه در این مجمع درباره موضوع انتخابات ایالات متحده صحبت کرد.

پوتین به شوخی گفت: رئیس جمهور ایالات متحده جو بایدن نامزد مورد علاقه ما بود، اما او از رقابت حذف شد. اکنون او خواستار حمایت از معاون رئیس جمهور ایالات متحده و نامزد دموکرات ریاست جمهوری کامالا هریس شد. خب، این کاری است که ما انجام خواهیم داد، از او حمایت کنیم.

رئیس روسیه شوخی‌های دیگری انجام داد و گفت که خنده هریس «مسری» است و نشان می‌دهد که او «حالش خوب است». پوتین گفت: «ترامپ رئیس‌جمهور سابق آمریکا و نامزد جمهوری‌خواه ریاست‌جمهوری آمریکا بیش از هر رئیس‌جمهوری قبلی تحریم‌هایی را علیه روسیه اعمال کرده است و اگر کامالاهریس خوب عمل کند، شاید از چنین اقداماتی خودداری کند».

خلیج فارس:علی مطهری در توییتی نوشت: دولت چهاردهم باید نسبت به احداث کریدور زنگزور در ارمنستان که اخیراً روسیه هم به آن تمایل نشان داده است حساس باشد. روسیه هیچ گاه به فکر منافع ایران نبوده است خصوصاً امروز که گرفتار موضوع اوکراین است. این کریدور راه ایران به اروپا از طریق ارمنستان را مسدود می‌کند.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرارو؛دولت چهاردهم باید نسبت به احداث کریدور زنگزور حساس باشد؛ روسیه هیچگاه به فکر منافع ایران نبوده است.

گفتنی است، به دنبال سفر اخیر ولادیمیر پوتین به جمهوری آذربایجان، روسیه با تغییر موضع قبلی خود، از احداث کریدور زنگزور اعلام حمایت کرده است.

این کریدور در صورتی که کنترل آن از دست ارمنستان خارج شود، می‌تواند مرز میان ایران و ارمنستان را عملا از بین ببرد.

ایران بار‌ها اعلام کرده است که با هرگونه تغییر در مرز‌های بین المللی در منطقه قفقاز جنوبی کاملا مخالف است.

تغییر موضع روسیه با اعتراض ایران نیز مواجه شده و اخیرا سفیر روسیه در تهران به وزارت خارجه اخضار شده است.

خلیج فارس:رئیس‌جمهور اوکراین امروز (چهارشنبه) مدعی شد نیرو‌های اوکراینی در منطقه کورسک روسیه پیشروی داشته‌اند و ۱۰۰ سرباز روس هم اسیر شده‌اند.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایسنا، «ولودیمیر زلنسکی» رئیس‌جمهور اوکراین روز چهارشنبه و در پست تلگرامی نوشت، فرماندهی ارتش اوکراین او را درباره پیشروی‌ها در مناطق مختلف از آغاز امروز مطلع کرده است.

رئیس‌جمهور اوکراین ادامه داد: «ما در منطقه کورسک در حال پیشروی هستیم. از زمان شروع روز بین یک تا ۲ کیلومتر در بخش‌های مختلف پیشروی داشته‌ایم. علاوه بر این، بیش از ۱۰۰ سرباز روس در این مدت اسیر شده‌اند. من از همه افرادی که در این زمینه حضور داشته‌اند، تشکر می‌کنم.»
در همین حال فرماندار منطقه بلگورود روسیه در تلگرام اعلام کرد که به دلیل ادامه درگیری‌ها در منطقه همسایه کورسک، وضعیت فوق العاده فدرال اعلام شده است.

وزارت خارجه روسیه نیز اعلام کرد که اقدامات اوکراین در منطقه کورسک تضعیف کننده دورنمای راه حل صلح برای این درگیری است.

حمله به کورسک سه‌شنبه گذشته و زمانی شروع شد که نیرو‌های اوکراینی وارد منطقه شدند.

۲ روز پیش نیز زلنسکی تایید کرد که نیرو‌های اوکراینی به کورسک حمله کردند.

«ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه با محکوم کردن این حمله، آن را «تروریستی» خواند و گفت نیرو‌های روس به آن پاسخ می‌دهند.

خلیج فارس:سعید سحرخیزان نیز راه بازیکنانی چون محمد محبی و محمد قربانی را در پیش گرفت و راهی لیگ روسیه شد. او قرار است به عنوان دومین بازیکن ایرانی اورنبورگ، برای این تیم به میدان برود.

این بازیکن جوان که در هوادار چهره شد و با درخشش در ترکیب این تیم، نامی برای خود دست و پا کرد، فصل قبل نیز برای گل‌گهر سیرجان به میدان رفت و با درخشش در ترکیب تیم سیرجانی، راهی اورنبورگ روسیه شد.

مدیر برنامه سعید سحرخیزان در گفت‌وگویی با یک رسانه روسی، اعلام کرد که بازیکن جدید اورنبورگ از لحاظ استعداد چیزی کمتر از سردار آزمون و مهدی طارمی ندارد. او مطمئن است که سعید در فصل آینده به اندازه محمد محبی از روستوف در فصل گذشته، درخشان ظاهر خواهد شد.
او به رسانه بوکمارک گفت: «سعید با استعدادترین مهاجم ایران است. او یک بازیکن مدرن است که همه مربیان دوستش دارند. او حجم زیادی از دوندگی را انجام می‌دهد، در پرسینگ خوب عمل می‌کند و در عین حال یک گلزن است. این نوع بازیکنان در حال حاضر بسیار محبوب هستند. سحرخیزان به همراه سردار آزمون و مهدی طارمی بازیکن تیم ملی ایران است. به نظر من، سعید حتی می‌تواند بهتر از آنها شود. او یک حرفه‌ای با بلندپروازی‌های بزرگ است و مطمئنم که توانایی‌های خود را در روسیه نشان خواهد داد.»

منبع: ورزش سه

خلیج فارس:روزنامه شرق در مطلبی به بررسی گزینه مطلوب انتخابات ریاست جمهوری ایران برای کشور روسیه پرداخت.

این روزنامه نوشت: آیا روسیه از به قدرت رسیدن اصلاح‌طلبان بیم دارد یا اینکه هرچه اصطکاک یک رئیس‌جمهور با غرب و مشخصا آمریکا بیشتر باشد، گزینه مطلوب‌تری برای گسترش همکاری‌های ایران و روسیه در نگاه کرملین است.

پاسخ خیلی ساده است؛ روسیه هنگامی در کنار دیگر اعضای شورای امنیت سازمان ملل ایستاد و به قطع‌نامه‌ها علیه ایران رأی مثبت داد که جریان تندرویی در ایران به رهبری احمدی‌نژاد ترمزها را کنده بود و فکر می‌کرد اگر بر دشمنی با آمریکا تکیه کند، از این امکان بهره‌مند می‌شود که خلاف جهت آب در نظم امنیت منطقه‌ای حرکت کند و روسیه نیز چشم خود را به روی بلندپروازی‌هایی که موازنه تهدید منطقه را برهم می‌زند، می‌بندد.

در سوی مقابل، ملاحظه می‌کنیم توافق‌نامه ۲۰ساله «مبانی روابط اصول و همکاری جمهوری اسلامی و فدراسیون روسیه» در سال ۲۰۰۱ هنگامی میان ولادیمیر پوتین و محمد خاتمی امضا می‌شود که رئیس‌جمهور وقت ایران، سیاست موازنه مثبت در سیاست خارجی را پیش گرفته بود و هم‌زمان با نگاه به شرق، همکاری با غرب را نیز دنبال می‌کرد.

همین موضوع را در دوران حسن روحانی نیز می‌توانیم درک کنیم. همانگونه که حسن روحانی گزینه بهتری برای روسیه بود، امروز در رابطه با پزشکیان نیز می‌توان گفت که: جمهوری اسلامی هنگامی از ظرفیت گسترش همکاری با فدراسیون روسیه برخوردار می‌شود که در بن‌بست به مسکو نرسد. نمی‌شود با هزارویک تحریم روبه‌رو بود و انتظار داشت فرصت شکوفایی اقتصادی در روابط حاصل شود.

گزاف نیست اگر بگوییم این روابط اقتصادی میان کشورهاست که امکان گسترش همکاری‌ها در طیف استراتژیک را فراهم می‌کند.

دو مثال آشکار از این ادعا در همسایگی ما قرار دارند: ترکیه کشوری که عضو ناتو است، در بحران اوکراین حتی به کی‌یف پهپاد هم می‌فروشد یا در بحران سوریه در مقاطعی تفاوت دیدگاه کاملا مخالفی با کرملین داشت، اما روابط گسترده اقتصادی میان مسکو و آنکارا سبب شده است دو کشور روابط استراتژیک برد-بردی را در واقعیت دنبال کنند که آورده قابل ملاحظه‌ای برای منافع ملی آن‌ها دارد.

همین موضوع را در رابطه با روسیه و امارات نیز می‌توانیم مشاهده کنیم که در سال‌های اخیر، مشخصا ولادیمیر پوتین و سرگئی لاوروف به صراحت اعلام کردند کلیدی‌ترین شریک آن‌ها در خاورمیانه، امارات است. شاید برای شما این پرسش پیش آید که مگر امارات شریک سنتی ایالات‌متحده نیست؟ مگر پایگاه هوایی الظفره آمریکا در امارات قرار ندارد؟ پس چگونه است که آن‌ها به این سطح از شراکت استراتژیک با روس‌ها رسیدند؟

دلیل آن آشکار است؛ چون اماراتی‌ها از روابط خوب با غرب برای افزایش قدرت چانه‌زنی با روسیه بهره می‌برند و برعکس، چون اماراتی‌ها تحریم نیستند و با اقتصادی پویا، پنجره مناسبی برای گسترش روابط اقتصادی هستند؛ تا جایی که حجم مبادلات تجاری آن‌ها به ۱۰ میلیارد دلار در سال با روسیه برسد، یعنی دو برابر روابط ایران و روسیه.

بنابراین، یک سیگنال هویداست که اشتباه است اگر ما فکر کنیم با رویکرد دشمنی با غرب، می‌توانیم در بن‌بست نگاه به شرق به روابط استراتژیک برسیم. البته ممکن است بگویید مثال نقض این نگاه، دولت ابراهیم رئیسی بود که موفق شد ایران را به عضویت پیمان شانگهای درآورد.

در اینجا باید به سه ملاحظه توجه داشته باشیم: نخست اینکه، قطب‌بندی جدید نظام بین‌الملل پس از بحران اوکراین، این فرصت را پیش‌روی تهران قرار داد، چراکه روسیه و چین به دنبال تغییر موازنه قدرت مبتنی‌بر پیمان‌های منطقه‌ای هستند و ملاحظه می‌کنیم تلاش دارند بسیاری از کشورهای دیگری، از جمله عربستان را نیز به عضویت این پیمان درآورند. دوم اینکه، روند عضویت ایران از دوران روحانی آغاز شده بود و در دوران رئیسی به نتیجه رسید. مهم‌تر از دو مورد پیش‌تر اینکه، دولت رئیسی کاهش تنش با همسایگان، از جمله تاجیکستان را عملیاتی کرد که سبب شد یکی از ترمزهای اصلی پیش‌روی عضویت ایران در شانگهای کنار رود.

اکنون به نظر می‌رسد دیپلماسی کاهش تنش با غرب مبتنی‌بر کنترل برنامه هسته‌ای ایران در راستای جلب اعتماد دیگر بازیگران بین‌المللی و البته نگاه ایجابی به جایگاه همسایگان، از جمله کشورهای عربستان و امارات که شرکای کلیدی روسیه در خاورمیانه به شمار می‌آیند، گزینه مطلوب روسیه به شمار می‌آید.

طبیعی است برای روسیه نیز جذاب است با کشوری همکاری تجاری داشته باشد که عضو FATF است و به سیستم سوئیفت متصل است. بنابراین، دولتی در ایران می‌تواند روابط سازنده و استراتژیک را با روسیه دنبال کند که نگاه به شرق را از پنجره کاهش تنش با غرب و تحریم‌ها دنبال کند.

خلیج فارس:به‌توپ بستن مجلس، که از آن به نوعی «ضرب حکومت» و «واقعه ارتجاعیه» نیز تعبیر شده، در روز سه‌شنبه ۲ تیر ۱۲۸۷ در تهران رخ داد که نهایتاً با شلیک توپ به ساختمان مجلس شورای ملی به دستور محمدعلی‌شاه قاجار و توسط نیرو‌های بریگاد قزاق روسی به فرماندهی کلنل ولادیمیر لیاخوف، کشته شدن میرزا ابراهیم تبریزی و دستگیری سران جنبش مشروطه که به پایان رسید. لیاخوف، افسر ارتش روسیه، از طرف دربار تزار نیکلای دوم به ایران اعزام شد و در زمان سلطنت محمدعلی شاه قاجار، فرماندهی بریگاد مرکزی قوای قزاق را برعهده گرفت.

خلیج فارس:روزنامه هم میهن نوشت: پس از انتشار خبری مبنی بر تعلیق مذاکرات تهران و مسکو برای تکمیل یک معاهده جدید همکاری‌های بلندمدت، اظهارنظرهای ضد و نقیض از سوی مقام‌های ایران و روسیه در خصوص سرنوشت توافق جامع همکاری‌های بلندمدت ۲۰ساله ایران و روسیه ادامه دارد.

مقام‌های ایرانی رسانه‌ها را به انتشار اخبار کذب متهم می‌کنند و مقام‌های روسیه با انداختن دلیل توقف در فرآیند امضای توافقنامه بر گردن مقام‌های ایران، تاکید می‌کنند که برنامه امضای این توافقنامه فعلاً متوقف شده‌است.پیشنهاد انعقاد یک توافقنامه جامع همکاری ۲۰ ساله میان ایران و روسیه از نزدیک به سه سال پیش در دیدار سیدابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور فقید ایران و ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در سمرقند مطرح شد. سفیر جمهوری اسلامی ایران در روسیه پیش از این گفته‌بود که این توافقنامه تا پیش از پایان سال ۲۰۲۴ امضا خواهد شد. اما مشخص نیست با اظهارنظرهای مقام‌های روسیه در مورد توقف فرآیند تکمیل توافقنامه، سرنوشت امضای آن به چه زمانی موکول می‌شود.

نخستین خبر در مورد این توافقنامه روز سه‌شنبه از سوی یک مدیر میانی وزارت امور خارجه روسیه در گفت‌وگو با خبرگزاری دولتی ریانووستی روسیه منتشر شد. ضمیر کابلوف، رئیس اداره دوم آسیای وزارت خارجه روسیه در گفت‌وگو با ریانووستی گفته‌بود: «فرآیند [امضای توافقنامه] به دلیل مشکلاتی نزد شرکای ایرانی ما به حالت تعلیق درآمده‌است.» این دیپلمات روسیه این اظهارات را در شرایطی بیان کرد که سرپرست وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران برای شرکت در اجلاس وزرای خارجه گروه بریکس در شهر نووگراد روسیه به سر می‌برد. کابلوف البته در اظهارات خود تاکید کرده‌بود که توافقنامه همکاری جامع، تصمیم رهبران دو کشور است و قطعاً تکمیل خواهد شد.

ساعاتی بعد از این اظهارنظر، مقام‌های بلندپایه‌تر روس، این اظهارات را اندکی تعدیل کردند و واژه «تعلیق» را که با تکذیب طرف ایرانی مواجه شده‌بود، از ادبیات خود حذف کردند. دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین روز سه‌شنبه گفت: «مسکو و تهران به کار بر روی توافقنامه جامع همکاری دوجانبه ادامه می‌دهند، هرچند ممکن است برخی جداول زمانبندی برای اقدامات خاص جابه‌جا شوند.» سرگی لاوروف، وزیر خارجه روسیه هم تاکید کرد که امضای توافقنامه «معطل برخی تشریفات قانونی و اقدامات رویه‌ای از سوی ایران است.»

هیچ‌یک از طرف‌ها دقیقاً اشاره نمی‌کنند که مشکلی که باعث توقف یا تاخیر در روند امضای توافقنامه جامع همکاری‌های بلندمدت ایران و روسیه شده‌است، چه چیزی است. با این حال آنگونه که از سخنان سفیر ایران در مسکو برمی‌آید، برخی از بندهای این توافقنامه هنوز مورد تایید «مسئولان و نهادها» در ایران واقع نشده‌است و آنگونه که وزیر خارجه روسیه می‌گوید: «برخی اقدام‌های قانون‌گذاری از سوی ایران» برای امضای این توافقنامه لازم است. هیچ‌یک از مقام‌های روسیه دقیقاً مشخص نکرده‌اند که چه «مشکلاتی نزد شرکای ایرانی» وجود دارد یا چه قانون‌گذاری‌هایی برای امضای توافق باید از سوی ایران انجام شود.
تناقض‌های بی‌شمار
اظهارنظرهایی که در دو روز گذشته در مورد توافقنامه جامع همکاری‌های بلندمدت ایران و روسیه مطرح شد، باعث ایجاد ابهام‌های بسیاری در مورد سرنوشت این توافقنامه شده‌است. مشخص نیست که آیا باید حرف یک طرف را باور کرد که متن توافق نهایی شده‌است یا حرف طرف دیگری که می‌گوید متن توافق نیاز به کارشناسی بیشتر دارد. اینکه اگر حادثه شهادت رئیس‌جمهور اسلامی ایران پیش نیامده‌بود توافق امضا شده‌بود یا اینکه برخی فرآیندهای قانون‌گذاری در پیش‌نویس توافق پیش‌بینی شده‌است که پیش از امضا باید توسط ایران انجام شود.

یک روز پس از آنکه سرگی لاوروف، وزیر خارجه روسیه در حاشیه نشست وزرای خارجه گروه بریکس در نووگراد روسیه مدعی شد که متن توافق نهایی شده‌است و فقط به دلیل برخی «تشریفات قانونی» توسط ایران امکان امضای توافق وجود ندارد، علی باقری‌کنی، روز چهارشنبه در حاشیه جلسه هیئت دولت در جمع خبرنگاران گفت که مذاکرات کارشناسی برای تکمیل متن توافقنامه هنوز ادامه دارد و باید یک جلسه کارشناسی دیگر برای تایید متن توافق برگزار شود.

سرپرست وزارت امور خارجه ایران در حالی این اظهارات را بیان می‌کند که یک روز قبل از او، وزیر امور خارجه روسیه گفته‌بود متن توافق «کاملاً مورد موافقت طرفین قرار گرفته‌است.» درحالی‌که مقام‌های روس از روز سه‌شنبه مرتباً ایران را به ایجاد توقف در فرآیند آماده‌سازی توافق متهم می‌کنند، مقام‌های وزارت امورخارجه ایران رسانه‌های فارسی‌زبان را متهم جلوه می‌دهند و از اساس وجود اظهارنظرهای دیپلمات‌های روسیه را تکذیب می‌کنند.

با این حال در تمامی اظهارنظرهای مطرح‌شده از سوی مقام‌های ایرانی و روس، ناهماهنگی‌ها و تناقض‌های زیادی وجود دارد. از یک طرف وزیر خارجه روسیه می‌گوید که متن توافق نهایی شده‌است و سفیر ایران در روسیه پیش از این گفته‌بود که اگر حادثه شهادت رئیس‌جمهور اسلامی ایران پیش نمی‌آمد این توافق امضا شده‌بود، اما از طرف دیگر سرپرست وزارت امور خارجه ایران می‌گوید که متن توافق هنوز نهایی نشده‌است و سفیر ایران در مسکو با بازگشتن از حرف‌های قبلی‌اش می‌گوید که متن در اختیار برخی نهادها در ایران است تا پاسخ خود را در مورد آن بدهند.

علی باقری‌کنی، سرپرست وزارت امور خارجه ایران در گفت‌وگوی روز چهارشنبه خود در جمع خبرنگاران در حاشیه نشست هیئت دولت گفت: «چنین چیزی واقعیت نداشت و ندارد. این سند مدتی است بین دو طرف ایرانی و روس در حال بررسی کارشناسی است، ما نظرات کارشناسی مدنظر خودمان را ارائه کردیم و به روس‌ها داده‌ایم، روس‌ها نظرات کارشناسی خودشان را اعلام کرده‌اند، قاعدتاً باید یک نشست کارشناسی دیگر برگزار شود که این سند نهایی شود.»

باقری‌کنی تاکید کرد: «هیچ وقفه‌ای در مسیر نهایی‌سازی این سند ایجاد نشده، این سند روند عادی خودش را طی می‌کند. با اینکه دولت در حال گذار است باز هم هیچ وقفه‌ای در این کار ایجاد نشده‌است.»

وی بار دیگر با تکذیب اظهارنظرهای منتشرشده در رسانه‌های روس که به فارسی ترجمه شده‌اند، گفت: «خبری در رسانه‌ها آمده‌بود، اما این خبر به‌هیچ‌وجه واقعیت نداشت، حتی وزیر خارجه روسیه هم بعد از پایان نشست بریکس در مصاحبه با خبرنگاران گفت که این مسئله در دستور کار است و هیچ وقفه‌ای در آن رخ نداده‌است.»

اما روایت باقری‌کنی از اظهارات لاوروف، با آنچه رسانه‌های روس به نقل از وزیر خارجه این کشور نوشته‌اند متفاوت است. خبرگزاری ریا اظهارات لاوروف را اینگونه انعکاس داده‌است: «در مورد توافقنامه همکاری میان ایران و روسیه، بله! در حال حاضر نمی‌توان آن را امضا کرد، هرچند که متن آن کاملاً مورد توافق واقع شده‌است.»

وی مدعی شد که امضای توافق معطل برخی «تشریفات قانونی و اقدامات رویه‌ای در ایران» است و تاکید کرد: «ما سند را برای تایید رؤسای‌جمهور و امضا ارائه داده‌ایم، اما ایران باید برخی اقدامات رویه‌ای و قانون‌گذاری که در توافقنامه پیش‌بینی شده‌است در پیش بگیرد که هنوز این کارها را نکرده‌است.»

موضوع آماده بودن توافق برای امضا اوایل هفته جاری توسط سفیر ایران در روسیه هم مطرح شده‌بود. به گزارش ایرنا، کاظم جلالی، سفیر ایران در روسیه به خبرگزاری ودوموستی گفت: «این توافق در مرحله نهایی است و اگر سانحه هوایی بالگرد حامل رئیس‌جمهوری شهید ایران نبود،‌ می‌توانست این توافق، امضا شده باشد.»

با این حال سفیر ایران در روسیه، دو روز بعد از این اظهارات و پس از انتشار خبر اظهارات یک دیپلمات روس مبنی بر تعلیق مذاکرات در مورد توافقنامه، رسانه‌های ایرانی را به انتشار «اخبار فیک» متهم کرد و مدعی شد که اظهارات ضمیر کابلوف، رئیس اداره دوم آسیای وزارت امورخارجه روسیه در رسانه‌های ایران به غلط بازتاب داده‌شده‌است.

کاظم جلالی در مورد آخرین وضعیت توافقنامه گفت که متن این توافق در اختیار برخی نهادها در ایران قرار گرفته‌است و هنوز این نهادها تاییدیه نداده‌اند. سفیر ایران در روسیه به خبرگزاری ایرنا گفت: «ما دو سال است که بر روی موافقتنامه جامع همکاری‌های دو کشور کار می‌کنیم، طبیعی است که بحث‌های کارشناسی زیادی انجام شده و مرتب آخرین ورژن متن‌ها با همدیگر رد و بدل می‌شود. آخرین بار هم دوستان روس متن را به طرف ایرانی دادند. باید با نهادهای مختلفی در داخل کشور اینها را هماهنگ کنند و تنظیم کنند، طبعاً زمان‌بر است. تلاش ما این بوده و هست که در سال ۲۰۲۴ بتوانیم این توافقنامه را به امضای مقام‌های دو کشور برسانیم. الان در دست ایران است و ما انتظار داریم که مسئولان و نهادهای ما هر چه سریع‌تر جواب بدهند که این توافقنامه برای امضا آماده بشود.»
بدعهدی‌های سابقه‌دار
تلاش‌های اخیر برای انعقاد یک پیمان‌نامه جدید با روسیه در حالی پیگیری می‌شد که مسکو سوابق چندان روشنی در اجرای تعهدات خود در قبال ایران، به‌ویژه در دوران تحریم و فشارهای غرب ندارد. روسیه تاکنون چندین بار یا با تاخیرهای طولانی به تعهدات خود در رابطه با ایران عمل کرده‌است یا اساساً از اجرای تعهدات خود اجتناب کرده‌است.

در طول دولت سیزدهم، به‌رغم سیاست نگاه به شرق حاکم بر سیاست خارجی این دولت و تلاش برای برقراری روابط نزدیک با روسیه، مسکو چندین بار نسبت به اجرای تعهدات خود در برابر تهران تعلل نشان داده‌است. برای مثال مقام‌های نظامی ایران از دو سال پیش خبر داده‌بودند که توافقی برای خرید چندین فروند جنگنده مدرن سوخو-۳۵ از روسیه بسته شده‌است. هرچند یک بار در اردیبهشت‌ماه سال ۱۴۰۲ خبری در رسانه‌های ایران مبنی بر تحویل نخستین اسکادران از این جنگنده‌ها به ایران منتشر شد، اما تا به امروز خبری از تحویل آنها به ایران نشده‌است و روسیه تنها به تحویل یک فروند هواپیمای آموزشی یاک-۱۳۰ به ایران بسنده کرده‌است که گفته می‌شود در آموزش خلبانان سوخو ۳۵ کاربرد دارد. این در حالی است که از تابستان سال ۱۴۰۱ دولت‌های غربی ایران را متهم می‌کنند که مقادیر زیادی سلاح، از جمله پهپادهای انتحاری و شناسایی در اختیار روسیه قرار داده‌است تا در جنگ اوکراین مورد استفاده قرار گیرند.

بدعهدی‌های روسیه در مورد تحویل تسلیحات به ایران در گذشته نیز سابقه داشت، از جمله اینکه روسیه درحالی‌که قرارداد فروش سامانه‌های پدافندهوایی اس-۳۰۰ را با ایران منعقد کرده‌بود، در شورای امنیت سازمان ملل متحد به تحریم تسلیحاتی ایران رای مثبت داد و واگذاری این سامانه‌ها را تا بعد از توقف اجرای تحریم‌ها به تاخیر انداخت و البته در زمان تحویل هم با بدعهدی قصد داشت نه‌تنها خسارتی به ایران ندهد، بلکه با ادعای توقف تولید سامانه‌های مذکور، با دریافت پول بیشتر سامانه‌های اس-۴۰۰ را به ایران واگذار کند.

همچنین در مورد سرنوشت تعهدات روسیه در ساخت واحدهای دو و سه نیروگاه هسته‌ای بوشهر هم ابهام‌های زیادی وجود دارد. درحالی‌که براساس قراردادی که بعد از انعقاد برجام بسته شد، شرکت روس‌اتم روسیه قرار بود واحد دو نیروگاه اتمی بوشهر را پاییز امسال به ایران تحویل دهد و واحد سوم را هم تا دو سال بعد به پایان برساند، مقام‌های سازمان انرژی اتمی ایران می‌گویند که کار واحدهای دو و سه نیروگاه اتمی بوشهر بعد از سال‌ها توقف از سال گذشته با استفاده از توان داخلی از سر گرفته‌شده‌است و تا ۵ سال دیگر به پایان می‌رسد. معلوم نیست که در حال حاضر نقش روس‌اتم در این پروژه چیست و اگر این شرکت روسی از این پروژه کنار کشیده‌است، آیا خسارت و جریمه‌ای به ایران پرداخت کرده‌است یا نه. پیش از این سفیر پیشین روسیه در تهران، گفته‌بود که روس‌اتم به دلیل بدهی چندصدمیلیون یورویی ایران به این شرکت، ادامه کار در بوشهر را متوقف کرده‌است. روسیه واحد یک نیروگاه اتمی بوشهر را هم با بیش از ۱۱ سال تاخیر نسبت به قرارداد به ایران واگذار کرد.

مورد دیگری که در مورد اجرای تعهدات روسیه ابهام‌های زیادی وجود دارد، تفاهمنامه‌ای است که دو سال پیش بین محسن خجسته‌مهر، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران و ویتالی مارکلوف، قائم‌مقام مدیرعامل شرکت گازپروم روسیه امضا شد و قرار بود براساس آن روسیه ۴۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در صنعت نفت ایران انجام دهد.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی وزارت نفت توسعه میدان‌های گازی کیش و پارس شمالی، فشارافزایی میدان پارس جنوبی، توسعه ۶ میدان نفتی، سوآپ گاز و فرآورده، تکمیل طرح‌های ال‌ان‌جی، احداث خطوط لوله صادرات گاز و دیگر همکاری‌های علمی و فناورانه از جمله مفاد این تفاهم‌نامه بودند. مشخص نیست دقیقاً چه میزان از این ۴۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری و در کدام پروژه‌ها در طول دو سال گذشته جذب شده‌است.

خلیج فارس:ظهر روز سه‌شنبه برخی خبرگزاری‌ها از جمله رویترز به نقل از خبرگزاری دولتی روسیه از تعلیق توافق‌نامه جامع همکاری میان ایران و روسیه به دلیل مشکلاتی که از سوی ایران وجود دارد، خبر دادند. خبری که کمتر از یک ساعت بعد، از سوی سفیر ایران در مسکو تکذیب شد. کاظم جلالی سفیر ایران در فدراسیون روسیه گفت: مطلبی که اخیرا در خصوص معطل ماندن توافق‌نامه همکاری میان ایران و روسیه از سوی طرف ایرانی منتشر شده کذب است، روز دوشنبه لاوروف و باقری پیگیر امضای هرچه سریع‌تر این توافق‌نامه بودند.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از دنیای اقتصاد، در همین خصوص وزیر امور خارجه روسیه در حاشیه اجلاس وزرای خارجه بریکس بر تعهد این کشور در تکمیل روند نهایی‌سازی توافق جامع همکاری با ایران تاکید کرد و گفت که پس از حل شدن برخی مسائل قانونی مرتبط با این توافق از سوی ایران، توافق آماده امضا خواهد بود.

وی افزود: متن توافق‌نامه جدید همکاری جامع با ایران به طور کامل مورد موافقت قرار گرفته است. لاوروف تاکید کرد: امضای این موافقت‌نامه در طرف ایرانی نیازمند اجرای برخی روال (مراحل تشریفاتی) قانونی در مورد آن موضوعاتی است که در متن قرارداد نوشته شده است. کاظم جلالی سفیر ایران در روسیه در ادامه و در پاسخ به سوال «ایرنا» مبنی بر اینکه بر اساس برخی ادعاها در رسانه‌های داخلی به نقل از یک مقام وزارت امور خارجه روسیه ادعا شده که توافق جامع از سوی ایرانی‌ها به حالت تعلیق درآمده است، اظهار کرد: بنده متن این خبر را که به زبان روسی بود به دوستان مترجم دادم؛ متوجه شدیم متن روسی با متن فارسی متفاوت است.

وی گفت: در متن فارسی آمده است که ضمیر کابلوف فرستاده ویژه رئیس‌جمهور روسیه در امور افغانستان گفتند که به طور کلی توافق‌نامه جامعی که میان ایران و روسیه قرار بود منعقد شود، از سوی ایران به حالت تعلیق درآمده است. در صورتی که در متن روسی این‌گونه نیست.

قابل ذکر است که «ضمیر کابلوف» فرستاده ویژه رئیس‌جمهور روسیه در امور افغانستان و مدیر اداره دوم آسیایی وزارت امور خارجه روسیه در گفت‌وگو با اسپوتنیک گفت که تکمیل یک توافق‌نامه جامع همکاری میان مسکو و تهران به دلیل شهادت «سیدابراهیم رئیسی» رئیس‌جمهور پیشین ایران، موقتا و با توافق طرفین به تعلیق درآمده است اما این کار در نهایت انجام خواهد شد.

اسپوتنیک گزارش داد که کابلوف به این خبرگزاری گفت: تصمیم امضا کردن یک توافق‌نامه جامع همکاری به قوت خود باقی است. این تصمیم راهبردی حاکمیت دو کشور است. این روند، مسلما، به دلیل مشکلاتی که شرکای ایرانی دارند، به تعلیق درآمد اما تردید ندارم که این کار پیش از به توافق رسیدن بر سر متن آن، انجام می‌شود و بعد، روسای دو کشور درباره زمان و مکان امضای آن به توافق خواهند رسید.

در ادامه توضیحات کاظم جلالی سفیر ایران در روسیه، وی با بیان اینکه برخی از دوستان در داخل ایران شتاب‌زده اخبار نادرستی را منتشر می‌کنند، افزود: واقعیت این است که ما دو سال است که روی موافقت‌نامه جامع همکاری‌های دو کشور در حال کار هستیم. جلالی بیان کرد: طبیعی است که بحث‌های کارشناسی زیادی انجام شده و مرتب آخرین نسخه متن‌ها با یکدیگر رد و بدل می‌شود و آخرین بار هم دوستان روس متن را به طرف ایرانی دادند. روز گذشته هم در ملاقات لاوروف با علی باقری‌کنی این موضوع مطرح شد که هرچه سریع‌تر این متن نهایی شود.

وی ادامه داد: باید با نهادهای مختلفی در داخل کشور کار را هماهنگ و تنظیم کنیم که این نیز قطعا زمان‌بر است. تلاش ما بر این بوده و هست که در سال ۲۰۲۴ بتوانیم این متن را به امضای مقامات دو کشور برسانیم. رویترز ظهر روز سه‌شنبه ۱۱ ژوئن گزارش داد که دیمیتری پسکوف سخنگوی کاخ کرملین با بیان اینکه «مسکو قصد دارد روابط خود را با تهران بیش از پیش گسترش دهد» گفت: روسیه به دنبال بهبود چارچوب حقوقی بین دو کشور است. اگرچه برنامه ممکن است به دلیل رویدادهای خاص تغییر کند.
شکل‌گیری توافق‌نامه جامع همکاری

کار روی یک توافق بزرگ بین روسیه و ایران سپتامبر ۲۰۲۲ زمانی که ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهوری روسیه و شهید سیدابراهیم رئیسی در حاشیه اجلاس سازمان همکاری شانگهای در سمرقند گفت‌وگو کردند، مشخص شد. در ماه ژانویه، وزارت امور خارجه روسیه گفت که یک معاهده جدید بین دولتی که منعکس‌کننده افزایش بی‌سابقه در روابط روسیه و ایران است در مراحل نهایی توافق است و انتظار می‌رود پوتین و رئیسی به زودی آن را امضا کنند.

در حاشیه بیست‌وهفتمین مجمع بین‌المللی اقتصادی سن‌پترزبورگ در ماه خرداد ۱۴۰۳، سردبیر خبرگزاری دولتی روسیه از سفیر ایران در روسیه از احتمال امضای سند این توافق‌نامه تا قبل از پایان سال ۲۰۲۴ میلادی سوال کرد، که کاظم جلالی در پاسخ گفت: این توافق در مرحله نهایی است و اگر سانحه هوایی بالگرد حامل رئیس‌جمهوری شهید ایران نبود، می‌توانست این توافق، امضا شده باشد.

جلالی خاطرنشان کرد: من معتقدم که پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران می‌توانیم مقدمات امضای این توافق را آغاز کنیم. روسیه و ایران در سال‌های اخیر و به‌ویژه پس از دو رویداد استقرار دولت سیزدهم در ایران با چرخش به سمت شرق و حمله مسکو به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ روابط خود را گسترش داده‌اند و ادعا می‌شود در طول دو سال گذشته تهران پهپادها و موشک‌های زیادی را در اختیار روسیه قرار داده است.

در چارچوب این توافق قرار است ایران چند فروند جنگنده سوخو ۳۵ را از مسکو دریافت کند. موافقت‌نامه کنونی همکاری بلندمدت بین ایران و روسیه در سال ۱۳۸۰ در مجلس شورای اسلامی تصویب شد که این توافق‌نامه ۲۰ساله بود ولی سازوکار تمدید در آن وجود داشت. توافق‌نامه جدید ایران و روسیه، توافق‌نامه جامعی در حوزه‌های مختلف همکاری‌ها از جمله در حوزه‌های سیاسی، منطقه‌ای، بین‌المللی، اقتصادی، امنیتی، اطلاعاتی، سایبری، دفاعی و دیگر حوزه‌هاست.
تاخیر از جانب چه کسی است؟

درخصوص چرایی مشکلاتی که بر سر امضای این سند وجود دارد، محمود شوری کارشناس مسائل روسیه به «دنیای‌اقتصاد» گفت: سال‌هاست که توافق‌نامه جامع همکاری بین ایران و روسیه مطرح است و ادامه دارد و در طول این مدت بخشی از ابعاد این متن پیش رفته و دو طرف نسبت به آن توافق دارند و به طور کلی هیچ چیز زمین‌مانده‌ای به لحاظ سند و چارچوب‌های آن نداریم. شوری با بیان اینکه قرار است سند در یک چارچوب بلندمدت و هماهنگ دیده شود، گفت: گفت‌وگوها ادامه دارد و از دولت سیزدهم سرعت گرفت، اما هماهنگی بین نهادهای متولی این سند در ایران فاکتور تاثیرگذارتری بوده و در واقع احتمالا مشکل هم به این مساله برمی‌گردد.

ممکن است برخی نهادها نسبت به بخشی از ابعاد این توافق بلندمدت، به لحاظ سیاسی-امنیتی مسائلی داشته باشند که باعث شده سند تاکنون به نتیجه نرسد. این کارشناس مسائل روسیه با بیان اینکه ممکن است تایید و تکذیب خبر امروز فشار روس‌ها برای مدیریت بهتر مساله از سوی ایران بوده باشد، اظهار می‌کند: روس‌ها همیشه گله داشته‌اند که ایرانی‌ها اسناد را زیاد معطل نگه می‌دارند. به عنوان نمونه سال‌هاست سند همکاری‌های فرهنگی بین دو طرف امضا شده، اما روندهای سازمانی و اداری باعث تاخیر در نتایج آن شده است. بنابراین به نظر می‌رسد که نوعی فشار رسانه‌ای و افکار عمومی از سوی روس‌ها در دستور کار قرار گرفته که ایران زودتر این سند را امضا و اجرایی کند.

محمود شوری در پایان و در پاسخ به این سوال که جهت‌گیری‌های دولت آینده تا چه حد می‌تواند بر پیشبرد این سند تاثیرگذار باشد، افزود: بعید است که دولت آینده ولو با گرایش متفاوت از این توافق استقبال نکند و نیازی به آن نداشته باشد. ممکن است در مورد بخشی از ابعاد موضوع نگاه متفاوتی داشته باشد. بنابراین برداشت من این است که مشکل نه اراده سیاسی که اتفاقا این اراده در هر دو طرف وجود دارد، بلکه مشکلات سازمانی است که در شرایط کنونی به عنوان سرعت‌گیر عمل کرده است.