جام ملت های آسیا

خلیج فارس: هیچ تردیدی وجود ندارد که بازی با ژاپن بهترین نمایش تیم ملی ایران در جام‌ملت‌های آسیا بوده است و شاید حتی فراتر از آن، بهترین فوتبالی که در سال‌های اخیر از این تیم دیده‌ایم. حالا همه پذیرفته‌اند که ایران مدعی اصلی کسب عنوان قهرمانی در این مسابقات است و البته چنین باوری، به بیرون از مرز‌ها هم تسری یافته است. ایران در چنین حال و هوایی باید بازی نیمه‌نهایی را برابر قطر برگزار کند؛ تیمی که روی کاغذ ابدا قدرت ژاپن را ندارد و همین چندماه پیش در تورنمنت چهارجانبه اردن با ۴‌گل برابر ایران شکست خورد؛ بنابراین لابد همه‌چیز مهیاست برای اینکه از حالا تیم ملی را در فینال جام‌ملت‌ها ببینیم، اما غیر از ذات پیش‌بینی‌ناپذیر فوتبال و البته دشواری‌های مصاف با میزبان، یک نگرانی دیگر پیرامون عملکرد شاگردان امیر قلعه‌نویی در این بازی وجود دارد؛ سیر سینوسی که آن‌ها از ابتدای جام در پیش گرفته‌اند.

یکی خوب، یکی بد
اگر قرار باشد بدون تعارف حرف بزنیم، تیم ایران در این دوره از بازی‌ها از کیفیت باثباتی سود نمی‌برده است. بازی اول با فلسطین برای تیم ملی خوب بود. یک گل زودهنگام و برد ۴‌گله، آغازی مقتدرانه در این تورنمنت به شمار می‌آمد، مخصوصا که فلسطین بعدتر برابر سایر رقبا نشان داد چه تیم جان‌سختی بوده و حتی موفق به صعود از گروه شد. با این حال بازی بعدی تیم ملی برابر هنگ‌کنگ با چنان افت کیفی شگفت‌انگیزی همراه بود که همه را به تعجب وا داشت و عذرخواهی کادرفنی و بازیکنان را به‌دنبال آورد. بازی بعدی ایران برابر امارات بار دیگر به محل نمایش قدرت ملی‌پوشان تبدیل شد. تیم امیر ۲‌گل سالم و ۳‌گل مردود زد و چهره‌ای از یک گروه فاتح و باصلابت داشت. بعد، اما دوباره نوبت به نزول رسید؛ نمایش پراشتباه و فاجعه‌بار برابر سوریه که چیزی نمانده بود با حذف باورنکردنی تیم ملی به پایان برسد. دقیقا براساس همین سینوس، فراز بعدی برابر ژاپن اتفاق افتاد و دوست و دشمن را به تحسین وا داشت، اما حالا نگرانی این است که مبادا دوباره نوبت به فرود رسیده باشد؟

فرق قطر با ژاپن
از روز هم روشن‌تر است که تجربه و توان فنی قطر را نمی‌توان با تیمی همچون ژاپن مقایسه کرد، اما عنابی‌ها یک تفاوت خطرناک با سامورایی‌ها دارند؛ اینکه می‌دانند ایران تیم برتر زمین است. در مسابقه قبلی همین حس را ایران نسبت به ژاپن داشت، بنابراین هر چقدر مردان موریاسو دماغ سر بالا و شکم‌سیر ظاهر شدند، شاگردان امیر قلعه‌نویی به آب و آتش زدند که شگفتی خلق کنند و کردند. در نتیجه باید ترسید از تیمی که با انگیزه مشابه به میدان می‌آید و قصد دارد در خاک خودش بعد از یک جام‌جهانی بد، برای دومین دوره پیاپی به فینال جام‌ملت‌های آسیا برسد. در مجموع بعید است این همان قطری باشد که به آسانی ۴‌گل بخورد و ببازد. برابر این تیم خطر غافلگیر شدن وجود دارد.

منبع: همشهری‌آنلاین

خلیج فارس: تیم ملی فوتبال ایران امروز در مرحله نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا به مصاف قطر، میزبان این دوره از رقابت‌ها می‌رود. شاگردان امیر قلعه‌نویی در شرایطی خودشان را به این مرحله از مسابقات رسانده‌اند که در یک‌چهارم نهایی، ژاپن، غول به‌ظاهر شکست‌ناپذیر فوتبال آسیا، را از پیش‌رو برداشته‌اند. پیروزی برابر ژاپنی‌ها به اندازه کافی ترسیم‌کننده قدرت و میل به پیروزی تیم ملی را نشان داد ولی از آنجا که هنوز تا رسیدن به جام قهرمانی، دو بازی دیگر در پیش است، چاره‌ای به غیر از فراموشی نیست؛ فراموش‌کردن تمام لحظات شیرینی که در تقابل با ژاپن رقم خورد.

حالا دوباره همه‌چیز از صفر شروع می‌شود. هنوز طلسم 48‌ساله ایران در جام ملت‌های آسیا دست‌نخورده باقی مانده و تیم ملی تازه شبیه به جام ملت‌های 2019 به مرحله نیمه‌نهایی رسیده است. پس اگر قرار باشد تفاوتی بزرگ رقم بخورد، بازی امشب با قطری‌ها دست‌کمی از مرگ و زندگی ندارد. نکته مهم دیدار امشب هوشیاری است؛ بازیکنان بازمانده از دوره قبلی جام ملت‌ها که دست بر قضا تعدادشان اصلا کم نیست، به‌خوبی درک کرده‌اند مرور گذشته با بردهای شیرینش دردی را دوا نمی‌کند. آنها با تمرکز بالا، در تلاش برای عبور از سد تیم ملی قطر هستند. بازی با قطر میزبان در مقایسه با تقابل ژاپن، روی کاغذ جدال ساده‌تری است ولی کیست که نداند چه معادلاتی که روی کاغذ تصورپذیر بود و در زمین مسابقه به هم خورد! قطر در قامت مدافع عنوان قهرمانی به این تورنمنت آمده و واضح است که نمی‌شود آنها را رقیبی ساده پنداشت.

از همه مهم‌تر اینکه آنها میزبان این دوره از بازی‌ها هم هستند و به آب و آتش خواهند زد تا برنده از زمین مسابقه خارج شوند. حالا درست که آمار از هر زاویه‌ای به سود ایران است ولی برای تداوم چنین آمار خوبی نیاز به آگاهی بالای بازیکنان و کادر فنی است. قطر هرگز رقیب سرسختی برای فوتبال ایران نشان نداده. آنها 14 سال است که هیچ بردی مقابل تیم ملی فوتبال ایران نداشته‌اند و در 24 بار قبلی که در تاریخ مقابل یوزهای ایرانی قرار گرفته‌اند، فقط سه بار برنده از زمین مسابقه خارج شده‌اند. پس اولین حسرت آنها این است که بیش از پنج هزار روز است که نتوانسته‌اند بردی مقابل تیم ملی ایران ثبت کنند. از همه بدتر برای آنها اینکه در هر شش بازی اخیری که با ایران داشته‌اند، شکست خورده‌اند و روحیه‌شان ضعیف‌تر شده است. آخرین باری که آنها طعم شکست مقابل همین تیم ملی را چشیده‌اند هم که مربوط به زمان زیادی نیست.

همین تیم امیر قلعه‌نویی در رقابت‌های چندجانبه اردن که چندی پیش برگزار شد با نتیجه 4 بر صفر «عنابی‌ها» را در هم شکست؛ آن‌هم در دیداری که هنوز بسیاری اعتقاد دارند بهترین بازی تیم ملی از زمانی است که قلعه‌نویی هدایت تیم را بر عهده گرفته است. این قطر ولی شباهت چندانی با آن قطر شکست‌خورده ندارد؛ چراکه علاوه بر اخراج سرمربی وقتش که کارلوس کی‌روش معروف بود، حالا استایل و سبک بازی‌اش را هم عوض کرده و اگر دست‌کم گرفته شود، می‌تواند هر تیمی را تنبیه کند. این زنگ خطر را بازیکنان تیم ملی و سرمربی تیم به خوبی حس کرده‌اند.

قلعه‌نویی و شاگردانش به‌خوبی آگاه هستند که پس از 48 سال فرصت ثبت نام خود در تاریخ فوتبال ایران را به دست آورده‌‌اند و نمی‌خواهند این فرصت را از دست بدهند. ایران سال‌هاست که به فینال آسیا نرسیده ولی هر بار که فینالیست شده جام قهرمانی را بالای سر برده است. همین تک‌گزاره کافی است تا آنها کُتی را که از ابتدای جام به‌عنوان یک مدعی به تن کرده‌اند، همچنان به تن داشته باشند؛ حالا دیگر مهم نیست رقیبشان در مسیر پیروزی، قطر میزبان باشد یا تیمی دیگر.

آیا باید نگران قطر بود؟
بازی با قطر از لحاظ فنی، دردسری برای فوتبال ایران نخواهد داشت. حداقل، سطح فنی دو تیم و البته ستاره‌هایی که آنها در ترکیب دارند به‌خوبی این موضوع را ترسیم می‌کند. با وجود این، دو سه دلیل جزئی وجود دارد که کمی نگران‌کننده به نظر می‌رسد؛ اولین آنها فاصله کمی است که بین بازی‌های مرحله حذفی وجود دارد. مشخص نیست چرا کنفدراسیون فوتبال آسیا برای تمام‌شدن این تورنمنت آن‌قدر عجله دارد که حتی زمان برگزاری بین دو بازی بعضا به 72 ساعت هم نمی‌رسد. دیگری هم استفاده از امتیاز میزبانی است. مطابق با قانون کشور میزبان و وقتی که تیم خودش بازی دارد، باید هشت درصد گنجایش ورزشگاه را در اختیار تیم رقیب قرار دهد ولی در روزهای گذشته ابتدا شایعه شده که هزار صندلی و سپس عنوان شد که چهار درصد از گنجایش ورزشگاه به هواداران ایرانی اختصاص پیدا کرده است. پس تعداد کم تماشاگران ایرانی در مقایسه با قطری‌ها هم دیگر موردی است که شاید نگران‌کننده باشد.

سومین آنها هم که در 24 ساعت اخیر با واکنش‌های متعددی روبه‌رو شده انتخاب داور کویتی برای این بازی است. با توجه به عرب‌زبان بودن قطر، اینکه چرا یک داور عرب برای این بازی حساس در مرحله نیمه‌نهایی انتخاب شده هم محل سؤال است. مجموع این سه اتفاق شاید نگران‌کننده باشد ولی واقعیت این است که «ایران» قوی‌تر از تمامی این اتفاقات است. تیم ملی پیش از این سابقه بازی‌کردن و برنده‌شدن در شرایطی بدتر را هم داشته و همان‌طورکه بازیکنان به درستی اشاره می‌کنند، نگران این اتفاقات نخواهند بود.
منبع: روزنامه شرق

خلیج فارس: یکی از بزرگ‌ترین دردسر‌های امیر قلعه‌نویی برای بازی با قطر، جا دادن مهدی طارمی در ترکیب اصلی است. تیم ایران از آغاز تورنمنت همواره با ۲مهاجم، ۳هافبک تهاجمی و یک هافبک تدافعی به میدان رفته بود. با این حال اخراج طارمی در بازی با سوریه و غیبت او مقابل ژاپن باعث شد قلعه‌نویی در اتفاقی قابل پیش‌بینی تیمش را با یک مهاجم و ۲هافبک دفاعی به مصاف سامورایی‌ها بفرستد؛ ارنجی که محافظه‌کارانه‌تر بود، اما با توجه به قدرت ژاپن و حساسیت مسابقه، قابل توجیه به‌نظر می‌رسید. به این ترتیب امید ابراهیمی در میانه میدان کنار سعید عزت‌اللهی قرار گرفت، سامان قدوس، محمد محبی و علیرضا جهانبخش نفرات خط جلوتر را تشکیل دادند و سردار آزمون هم تنها مهاجم تیم شد. ترکیبی چنان رضایتبخش که کادرفنی تا دقیقه۹۰ دست به آن نزد.

به گزارش خلیج فارس؛ حالا عملکرد این نفرات مقابل سامورایی‌ها را مرور کنید و ببینید کدام‌یک از آن‌ها را می‌توان بیرون گذاشت و جا را به طارمی داد؟ سردار آزمون که خودش ستاره تیم است و روز شنبه شاید بهترین بازی ملی‌اش را انجام داد؟ محمد محبی که گل زد و با سطح آمادگی‌اش همه را شگفت‌زده کرد؟ جهانبخش که بعد از مدت‌ها یک بازی اثرگذار ارائه داد؟ یا سامان قدوس که بین بازیکنان ایران مرجع بیشترین ستایش‌ها در این تورنمنت بوده است؟ شاید به سیاق قبل از این مسابقه، قلعه‌نویی باز هم به بازی با یک هافبک دفاعی رو بیاورد و اسم امید ابراهیمی را خط بزند، اما از یک سو امید هم از خوب‌های بازی با ژاپن بود و از سوی دیگر بازی با یک هافبک دفاعی در نیمه‌نهایی شاید ریسک بالایی باشد. خلاصه داستانی شده این بازگشت طارمی به ترکیب! نهایتا این تصمیم دشوار را کادرفنی باید بگیرد.

منبع: همشهری‌آنلاین

خلیج فارس: تیم‌های فوتبال ایران و قطر از ساعت ۱۸:۳۰ چهارشنبه هفته جاری در مرحله نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۳ به مصاف هم می‌روند.

طبق اعلام کنفدراسیون فوتبال آسیا، احمد العلی از کویت این مسابقه را سوت خواهد زد. عبدالهادی العنزی (کویت) و محمد زیرول بن خلیل تان (مالزی) در امر قضاوت وی را یاری می‌کنند.

اطلاعات شخصی:
احمد علی
متولد ۱۹۸۴
کشور: کویت

اطلاعات داوری:
ورود به لیست داوران بین‌المللی: ۲۰۱۶

آمار

تعداد قضاوت بین‌المللی: ۸ بازی

آمار کارت زرد: ۲۵ کارت

آمار کارت قرمز: ۱ کارت

متوسط بیش‌ترین اخطار نسبت به دقایق بازی:

از دقیقه ۷۶ تا ۹۰

آمار قضاوت‌های بین‌المللی رسمی و مهم
جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۳
لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۲۳

آمار قضاوت برای تیم‌های ایرانی

لیگ قهرمانان‌آسیا:

سپاهان ۳ – ۱ آلمالیق
پرسپولیس ۱ – ۱ استقلال تاجیکستان
منبع: خبرگزاری ایسنا

خلیج فارس: کمتر از یک روز پس از شکست تیم ملی ازبکستان برابر قطر و حذف از رقابت‌های جام ملت‌های آسیا، باشگاه استقلال با جلال‌الدین ماشاریپوف به توافق رسید و این بازیکن را به خدمت گرفت. وینگر باتجربه‌ای که توانایی بازی در خط حمله را نیز دارد، می‌تواند بخشی از مشکلات تیم نکونام را حل کند.

به گزارش خلیج فارس؛ ماشاریپوف که طی سال‌های اخیر همواره یکی از مهره‌های اصلی و تأثیرگذار تیم ملی ازبکستان بوده است، در جام ملت‌های آسیا نیز عملکرد خوبی داشت و ۲ بار پاس گل داد، ولی در بازی برابر قطر بدشانس بود و ضربه پنالتی او، توسط مشعل برشم مهار کرد.

پس از حذف ازبکستان، روزنامه الریاضیة گفت‌وگویی را با ستاره جدید استقلال ترتیب داده و از تیتر “ستاره ازبکستان پشیمان شد و از ۳۵ میلیون شهروند عذرخواهی کرد” را برای این مصاحبه انتخاب کرده و از قول ماشاریپوف نوشته است: “رویارویی با قطر غیرعادی بود. ”

این روزنامه در ادامه نوشته است:

او در سال ۲۰۱۳ و در آغاز فوتبال حرفه‌ای خود با تیم پاختاکور به شهرت رسید و در سال ۲۰۱۷ برای اولین‌بار به تیم ملی راه یافت.

جلال‌الدین مشاریپوف، هافبک تیم ملی ازبکستان ۵۳ بازی بین‌المللی برای کشورش انجام داد که در این مدت ۱۱ گل به ثمر رساند و پیش از آن در تیم‌های زیر ۱۷ سال، زیر ۲۰ سال و المپیک ازبکستان حضور داشت.

این بازیکن ۳۰ ساله با ابراز ناراحتی بابت حذف کشورش از جام ملت‌های آسیا در ضربات پنالتی مقابل قطر، از مردم ازبکستان عذرخواهی کرد و خاطرنشان کرد که نمی‌داند که او و هم تیمی‌هایش چگونه در یک بازی سه ضربه پنالتی را از دست داده‌اند، اما اشاره کرد که درخشش دروازه‌بان تیم ملی قطر شاید دلیل این باخت بود.

مشاریپوف در مصاحبه خود با الریاضیة توضیح داد که گاهی اوقات جزئیات کوچکی نتایج مسابقات را تعیین می‌کند و این همان اتفاقی است که مقابل قطر و در مرحله یک چهارم نهایی رخ داد.در زیر مصاحبه این بازیکن با الریاضیة را می‌خوانیم:

رویای ازبکستان پس از یک شب دراماتیک به پایان رسید.
این برای ما به عنوان بازیکن دردناک بود، ما مدت‌ها در تمرینات و اردو‌های آماده‌سازی، تلاش زیادی انجام دادیم تا این تلاش‌ها را با یک دستاورد در مسابقات جام ملت‌های آسیا به پایان برسانیم. شاید می‌توانستیم بیشتر پیش برویم، اما گاهی اوقات جزئیات کوچک نتیجه را تعیین می‌کند و در تقابل ما با قطر این اتفاق افتاد و شکست خوردیم.

شما سه ضربه پنالتی را از دست دادید، این را به شانس نسبت می‌دهید یا عدم آمادگی کافی برای آن لحظات؟
آماده‌سازی ما کامل بود. زمانی‌که شما در دور حذفی هستید، ممکن است کار به ضربات پنالتی کشیده شود و باید برای آن آماده شویم که بخش بیشتر آن شانس و اقبال است. اما این اتفاق به شکلی که دیدید رخ داد. ما سه ضربه پنالتی خود را از دست دادیم. شاید باید در مورد درخشش دروازه‌بان قطر هم صحبت کنیم، اما در نهایت این فوتبال است، آن‌ها بردند و ما با وجود اینکه به عنوان بازیکن جنگیدیم، ولی شکست خوردیم.

ضربات ازبکستان دو برابر قطر بود، اما آیا در وقت‌های قانونی و اضافه گل‌ها را تقسیم کردید؟
بازی عادی نبود، ما نسل تازه‌ای داریم و رویا‌ها بار‌ها و بار‌ها رشد می‌کند. ما مقابل میزبان در حضور حدود ۶۰ هزار تماشاگر بازی کردیم و فراموش نکنیم که آن‌ها مدافع عنوان قهرمانی هستند. چیزی که سختی‌ها را بیشتر کرد این بود که گل نخست را دریافت کردیم، اما به تساوی رسیدیم و بیش از یک بار به کسب پیروزی نزدیکتر بودیم. در روز خود نبودیم. بی‌دقتی در طول مسابقه مانع از گلزنی ما شد و اکنون باید به آینده فکر کنیم.

برای گلزنی به چه چیزی نیاز دارید؟
من نمی‌دانم چه اتفاقی می‌افتد. همیشه همین مشکل وجود دارد، فرصت‌های زیادی را هدر می‌دهیم، باید خوب کار کنیم تا از این مشکل جلوگیری کنیم. باید زمان بیشتری را صرف کار روی این مسئله کنیم.

فکر می‌کنی کاپ قهرمانی آسیا روزی به ازبکستان برود؟
کدام تیم مایل به کسب عنوان قهرمانی نیست؟ همه ما این را می‌خواهیم. امیدواریم که این روز فرا برسد، چه به دست ما، چه نسل آینده. ازبکستان و مردمش شایسته شادی هستند و در فوتبال پیشتاز است و چرا که نه؟ ما توانایی‌های لازم را داریم و مهم‌ترین چیز این است که کار برای آینده کم کم شروع می‌شود.

بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ نزدیک است؟
بعد از این تورنمنت با توجه به دیدگاه مربی ممکن است آمادگی متفاوتی وجود داشته باشد. پس از جام ملت‌ها، تمرکز روی مسابقات مقدماتی مهم است، ما ثابت کرده‌ایم که می‌توانیم با تیم‌های آسیایی رقابت کنیم. هر زمان که تمرکز بیشتری داشته باشیم، شانس ما برای رسیدن به آنچه می‌خواهیم بالا خواهد بود.

جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۳ را چگونه دیدید؟
این مسابقات واقعاً قوی و سطح بالا بود. بازی‌های بسیار زیبا و بسیار رقابتی وجود دارد. هواداران از همه جا می‌آیند. در واقع یک تورنمنت فوق‌العاده است.

سخت‌ترین بازی برای شما کدام مسابقه بود؟
همه مسابقات سخت بود، بسیاری از تیم‌های آسیایی به وضوح پیشرفت کرده‌اند و رقابت در آن‌ها سخت‌تر شده است، همه بازی‌ها سخت بود.

هواداران ازبکستان روی سکو‌ها حضور داشتند و رویای قهرمانی را در سر می‌پرورانند، به آن‌ها چه می‌گویید؟
از هوادارانمان تشکر می‌کنم که ما را حمایت کردند. هر بار که در قطر بازی کردیم حضور داشتند، همچنین ۳۵ میلیون نفر در کشور ما منتظر پیروزی بودند، من از آن‌ها عذرخواهی می‌کنم و می‌گویم: متاسفم، شما لیاقت بیشتر از این‌ها را دارید.

منبع: ورزش سه

خلیج فارس: تیم‌های ملی فوتبال ایران و قطر، روز چهارشنبه در مرحله نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا به مصاف هم خواهند رفت.

به گزارش خلیج فارس؛ کنفدراسیون فوتبال آسیا، احمد العلی، داور کویتیرا برای قضاوت این دیدار انتخاب کرد. العلی را در این بازی عبدالهادی العنزی (کویت) و محمد زیرول بن خلیل تان (مالزی) در امر قضاوت یاری می‌کنند.

داور کویتی در جام ملت‌های آسیا امسال سه مسابقه میان امارات و فلسطین، قرقیزستان و عمان و همچنین دیدار ژاپن و بحرین را قضاوت کرده است.
منبع: خبرگزاری ایسنا

خلیج فارس: صحبت کردن درباره جدال تیم ملی فوتبال ایران با ژاپن در مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا، شاید دیگر چندان حرفه‌ای و خوشایند نباشد. به ویژه اینکه این تیم باید روز چهارشنبه در مرحله حساس نیمه‌نهایی مقابل قطر میزبان به میدان برود و برای رسیدن به دیدار فینال تمام تلاشش را انجام دهد.

به گزارش خلیج فارس؛ اما قطعا برد ایران مقابل سامورایی‌ها آن‌قدر لذت‌بخش بود که نتوان به سادگی از کنارش عبور کرد. داستان طلسم‌های فوتبال ایران مقابل ژاپن شاید یکی از دلایل اصلی‌ است که اجازه گذر صددرصدی از این بازی را نمی‌دهد. تیم‌ ملی قریب به دو دهه بود که توان شکست ژاپن را نداشت. همان سال 84 هم که ایران با درخشش وحید هاشمیان ژاپن را شکست داد، آن اتفاق تلخ که منجر به مرگ تعدادی از تماشاگران شد اجازه نداد لذت کافی از آن برد حاصل شود. از آن گذشته ماجرای عدم برتری ایران مقابل ژاپن در جام ملت‌ها هم که دیگر بر کسی پوشیده نیست.

ایران هرگز ژاپنی‌ها را در این رقابت‌ها نبرده بود. از سوی دیگر باید به اتفاقات همین جام هم برگشت و از این نوشت که کمتر کسی تصور می‌کرد ژاپن، مدعی اصلی قهرمانی این دوره از رقابت‌ها، حتی به نیمه‌نهایی هم نرسد و مقابل ایران زانو بزند. برای نوشتن از این بازی هنوز هم به اندازه کافی دلیل وجود دارد؛ مثلا کمتر کسی به یاد دارد ایران در چنین سطحی از فوتبال ابتدا عقب بیفتد ولی بعد با یک روحیه پولادین برگردد و کار را به سود خودش تمام کند.

اینها همه نکاتی است که در همین دوره هجدهم رخ داده و مرورش حتی اگر چند روز از آن بازی هم گذشته باشد، باز لذت خاصی دارد. درباره بازیکنان تیم ملی در جدال با ژاپن هم می‌شود صفحات زیادی سیاه کرد. از درخشش محمد محبی پس از بازی نه‌چندان خوب مقابل سوریه می‌توان نوشت که دست آخر به عنوان برترین بازیکن زمین انتخاب شد. حتی می‌توان از احیای علیرضا جهانبخش، کاپیتان تیم ملی در این بازی نوشت که با وجود سپری‌نکردن روزهای درخشان در این جام، درست در جایی که باید به داد تیم ملی رسید و حساس‌ترین پنالتی تاریخ فوتبال ایران را تبدیل به گل کرد. ناگفته پیداست که نیاز به روحیه عجیب و غریبی است تا بتوان پنالتی ثانیه آخر مقابل تیمی مثل ژاپن را به زیبایی تبدیل به گل کرد.

این مهارت علیرضا بود؛ کاپیتانی که شاید بسیاری اعتقاد داشتند دیگر نباید به عنوان بازیکن ثابت تیم ملی در جدال با ژاپن به میدان برود. علی جهان نه‌تنها بازی کرد، بازوبند را بر بازو بست و آن پنالتی حساس را به گل تبدیل کرد، بلکه با چهار دریبل موفق در این بازی، هنرش را هم به رخ کشید. شاید بشود از سامان و تغییر پست‌های مکررش هم نوشت و از این گفت که هر جا بوده، مثمر ثمر کار کرده. یا حتی از امید ابراهیمی مسن نوشت که کمتر کسی انتظارش را داشت در آن دقایق پایانی استارت‌های انفجاری بزند و تلاش کند مالکیت توپ را در اختیار تیم خودی نگه دارد.

اینها همگی مواردی بوده که روزهای گذشته حداقل در زمان پس از بازی با ژاپن تا همین حالا به آن اشاره شده ولی کمتر کسی از محمدحسین کنعانی‌زادگان حرف زده است؛ مدافعی که در فوتبال ایران بیش از آنکه بار فنی‌اش به چشم بیاید، حواشی داشته است. محمدحسین اتفاقا در دیدار با ژاپن، روی کارهای تدافعی، به ویژه روی گلی که ژاپنی‌ها زدند چندان درخششی نداشت و چه بسا موجب اعتراض و انتقاد شد، ولی چه کسی می‌تواند از ذهن بیدارش در حساس‌ترین لحظه بازی عبور کند؟ او احتمالا مهم‌ترین پنالتی زندگی‌اش را گرفته است.

آن‌قدر صحنه تبدیل پنالتی جهانبخش به گل وایرال شده که شاید نیاز به یادآوری است که آن پنالتی سرنوشت‌ساز را محمدحسین کنعانی‌زادگان گرفت. او که روی ضربه ایستگاهی جلو کشیده بود تا از قدرت سرزنی‌اش استفاده کند، روی یک رفت و برگشت با زیرکی و آگاهی محیطی خاصی، خودش را در مسیر توپ قرار داد و اولین ضربه را به توپ قبل از مدافع ژاپنی‌ها زد. مشخص بود که او می‌داند مدافع حریف بی‌پروایی می‌کند، پس در درست‌ترین زمان ممکن بدنش را ستون کرد تا ضربه مدافع حریف به پایش بخورد و تمام! او پنالتی ایران را گرفت و نقش بسزایی در موفقیت تیم ملی در یکی از حساس‌ترین بازی‌های جام ملت‌های آسیا داشت. شاید اسم محمدحسین هنوز هم خیلی‌ها را به یاد اتوبوس تیم ملی و داستان‌های عجیبش بیندازد. شاید برای خیلی‌ها او هنوز همان مدافع غیرحرفه‌ای باشد که در دوره قبل و در نیمه‌نهایی جام ملت‌ها توپ را رها کرد و ژاپنی‌ها بدجور ایران را تنبیه کردند. شاید محمدحسین همان بازیکنی باشد که هم‌تیمی‌هایش را در ماجرای دریافت حواله خودرو حسابی شاکی کرده باشد، ولی در کنار همه آنها، کنعانی‌زادگان، مردی است که مهم‌ترین پنالتی تاریخ فوتبال ایران در جام ملت‌ها را گرفت؛ آن‌هم در زمان و مکانی که کمتر کسی تصور می‌کرد این مدافع ایرانی آنجا حضور داشته باشد. درست است که وقتی تیم برنده می‌شود همه با هم برنده شده‌اند ولی این هم بی‌انصافی است که نقش همه در این برد شیرین دیده شود ولی کسی از محمدحسین اسمی نبرد. او حواشی زیادی دارد ولی نشان داده مرد باانگیزه‌ای است؛ می‌تواند از کی‌روش بد بگوید و بعد مقابل تیم همین مربی بایستد و یکی از بهترین نمایش‌های زندگی‌اش را داشته باشد؛ بعید است هنوز کسی پیروزی 4 بر صفر تیم ملی مقابل قطر کی‌روش را فراموش کرده باشد.

او می‌تواند جدال با سوریه را از دست بدهد ولی آن‌قدر انگیزه داشت که مهم‌ترین مرد فراموش‌شده تیم ملی در جدال با ژاپن باشد. حق محمدحسین این است که بیشتر دیده شود، نه به خاطر حواشی، بلکه این بار به دلیل آگاهی و شجاعتش در محوطه جریمه رقیب. او حالا برای تبدیل‌شدن به یکی از چهره‌های ماندگار تیم ملی در این جام، نیاز به تمرکز دارد؛ یکی در جدال با قطر و دیگری در مرگ و زندگی فینال.
منبع: روزنامه شرق