تیم ملی

خلیج فارس:از حسین عبدی، سرمربی تیم ملی جوانان به عنوان یکی از گزینه‌های سرمربیگری در پرسپولیس نام برده می‌شود.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از ایران ورزشی؛حسین عبدی هافبک اسبق پرسپولیس و سرمربی تیم ملی جوانان که سال گذشته نامش حتی برای سرمربیگری در پرسپولیس هم شنیده می‌شد نظرات جالب و البته فنی را در خصوص شرایط فعلی این تیم و تغییر و تحولاتی که در کادرفنی سرخ‌ها اتفاق افتاده مطرح می‌کند.

در خصوص گاریدو و کنار گذاشتنش از پرسپولیس چه نظری دارید؟

به نظرم خیلی منطقی نیست که من در این خصوص نظر بدهم و در این رابطه باید کسانی نظر بدهند که با او کار کرده‌اند و کارهای سرمربی‌شان را زیر نظر داشتند.
اما به هر حال همه از شما به عنوان مربی و بازیکن انتظار دارند که نظرتان را در رابطه با تیم سابق‌تان به عنوان یک مربی کاربلد ابراز کنید؟

من مدتی بود که ایران نبودم و تمام تمرکزم روی کار با تیم ملی جوانان است به همین دلیل بازی‌های پرسپولیس را خیلی کم دیدم چون یا در اردو بودم یا در تمرین حضور داشتم.
در رابطه با حضور کریم باقری که به عنوان سرمربی موقت انتخاب شده چه نظری دارید؟

به هرحال این مسئولیت به آقا کریم محول شده است. از همین رو ایشان باید بتواند کارها را انجام دهد و من هم برای ایشان آرزوی موفقیت دارم.
صحبت از استخدام گزینه کروات به عنوان سرمربی مطرح است، نظر شما چیست؟

این مسائل به نوع نگرش باشگاه بازمی‌گردد که نباید احساسی برخورد کنند و سرمایه‌گذاری خوبی داشته باشند تا بهترین انتخاب ممکن را انجام دهند.
اگر از شما کمک خواسته شود حاضر به مساعدت خواهید بود؟

من از تیم نوجوانان تا رده بزرگسالان در تیم پرسپولیس بودم و به نوعی بیشتر عمر فوتبالی‌ام را در این تیم دنبال کرده‌ام از همین رو اگر کمکی از من خواسته شود حتماً با کمال میل حاضر خواهم بود که آن‌را به شکل خصوصی و البته نه عمومی و اینکه در رسانه‌ها باشد در اختیار کادر فنی و باشگاه قرار دهم. هر کاری که از دستم برآید و به نظرم بیاید آن‌را در اختیار کادرفنی قرار خواهم داد.
در خصوص استفاده از کادرفنی ایرانی برای پرسپولیس و احتمال نتیجه‌گیری این تیم در مقابل خیبر چقدر خوشبین هستید؟

به هر حال اینجا از جا‌هایی است که مانند شمشیر دولبه است و دو روی متفاوت دارد اما من خیلی امیدوارم که لبه خوب این موضوع شامل پرسپولیس شود و این تیم بتواند در کارش موفق باشد.
در رابطه با بازیکنان جدید فکر می‌کنید پرسپولیس در چه پست‌هایی نیاز به تقویت دارد؟

به نظرم همه بچه‌ها خوب هستند اما اگر از بازیکنان جوان پرسپولیس بیشتر استفاده شود آنها قادر خواهند بود که کارهای بزرگی را انجام دهند و خیلی به پرسپولیس کمک کنند.

خلیج فارس:علی دایی سال‌ها با فوتبال، نام ایران را در جهان پرآوازه کرد و حالا که از عشق و علاقه خود دور است، بازهم جایگاه ویژه‌ای میان مردم دارد. بین‌المللی‌ترین چهره تاریخ فوتبال ایران، حالا سال‌هاست در خارج از مستطیل سبز هنرنمایی می‌کند. مردی که راه عِرق و عشق به وطن و هموطنان را برگزید و هیچ چیز نتوانسته مانع حرکت او در این مسیر شود، نه اظهارنظر‌هایی با هدف تخریب او و نه ناملایمتی‌های معنادار با خودش و بعضاً خانواده‌اش.

علی دایی؛ نامی معروف که برخلاف اظهارنظر قدیمی علی پروین، خیلی هم محبوب است. محبوبیتی برگرفته از مردم و بدون ادا و اطوار. در کشوری که اغلب مردم آن عاشق قهرمان و قهرمان‌پروری هستند، علی دایی در موارد مختلفی با رفتار و گفتارش یادآوری کرده که تنها نام «ایران» مبنا و محور است.

یکشنبه گذشته دیداری خیریه در مشهد میان ستارگان ۹۸ و تیم منتخب خراسان برگزار شد که قرار است عواید آن به خانواده‌های داغدار کارگران معدن طبس تعلق بگیرد. طبق معمول در میان تمام ستاره‌های خاطره‌انگیز فوتبال ایران، علی دایی جزو چهره‌هایی بود که مورد توجه بسیاری قرار داشت. او در حاشیه این دیدار با رفتار و گفتارش، یکبار دیگر وسواس خود در نوع نگاه ارزشمند و قابل تأمل را به رخ کشید و ثابت کرد حاضر نیست از نام و اعتبارش سوءاستفاده کند یا اجازه دهد از آن سوءاستفاده شود.

دایی در واکنش به خبرنگاری که از او درباره احتمال ورودش به انتخابات فدراسیون فوتبال سؤال کرد، گفت: «من از هر جایی که موقعیت اجتماعی‌ام را به خطر بیندازد، فراری هستم. فدراسیون فوتبال هم جایی است که باید از آنجا دَر بروی.» مدتی است بحثی عجیب و ناصواب شکل گرفته مبنی بر اینکه بهترین نسل تاریخ فوتبال ایران کدام است. ماجرا با اظهارنظر یکی دو ملی‌پوش فعلی از جمله علیرضا بیرانوند و مهدی طارمی آغاز شده و پاسخ دایی به سؤالی در این خصوص بسیار هوشمندانه بود: «نباید راجع به این مسئله صحبت کرد. مردم بزرگترین قاضی هستند و نظر مردم است که مهم است. فوتبال هر کسی یک روز تمام می‌شود و اینکه چه کسی بهتر بوده، چه دردی را دوا می‌کند؟ باید برای فردا تلاش کرد، نه اینکه برای این مسائل پیش پا افتاده صحبت کرد و دنبال این باشیم کدام نسل خوب یا برتر بوده.» در واقع مردی که به زعم برخی «خدا قد بلندی به او داده بود تا توپ به سرش بخورد و وارد دروازه رقبا شود» از چنان کلام درست، عقلانی و منطقی برخوردار است که می‌تواند مانع شکل‌گیری حاشیه و جنجال بی‌مورد شود.

اینها تمام ماجرای علی دایی و ذهنیتش نسبت به ایران و ایرانیان نیست، چون این مورد تنها نمونه‌ای نیست که می‌توان برشمرد و به یاد آورد. همین چند روز پیش ویدیویی نسبتاً قدیمی از شهریار فوتبال ایران در فضای مجازی داغ شد. چند سال پیش علی دایی به عنوان سرمربی وقت پرسپولیس میهمان حضوری برنامه ۹۰ بود. در بخشی از گفت‌و‌گو، عادل فردوسی پور فیلمی پخش می‌کند که مربوط به تلاش گزارشگر این برنامه برای مصاحبه با دایی در راهروی ورزشگاه است. در ادامه دایی به عادل می‌گوید که کجای دنیا خبرنگار خارج از نشست خبری یا محوطه میکسدزون، میکروفون به دست بعد از بازی می‌خواهد با بازیکن یا مربی صحبت کند؟ مجری برنامه ۹۰ در پاسخ با خنده می‌گوید: «ایران دیگه… اینجا ایرانه دیگه…» واکنش دایی به این جمله فوق العاده و قابل تأمل است: «ببخشید چِشه که ما میگیم ایرانه! همین خود ما هستیم که یکسری چیز‌ها را از اصل درست نمی‌کنیم و دائم می‌گوییم ایرانه دیگه! اگر هر کسی قدم مثبتی بردارد، همه اینها دست به دست هم می‌دهد و چند سال بعد یکسری مسائل حل می‌شود.»

در تأیید نوع نگاه و ذهنیت وطن‌پرستانه علی دایی، مورد قابل اشاره و مهم دیگری هم وجود دارد. دایی در یکی از نشست‌های خبری خود در زمان سرمربیگری پرسپولیس، در شرایطی که از شعار‌های تعدادی از هواداران تبریزی، حسابی ناراحت و عصبانی بود، گفت: «اینجا ایرانه و آذربایجان مال ایرانه. ما از یک مملکتیم…» تا به نوعی اتحاد را به معنای واقعی نشان دهد.

واکنش‌های هوشمندانه و دلگرم کننده او در مقاطع مختلفی قابل توجه است. علی دایی یکبار در واکنش به موج شایعات مبنی بر مهاجرتش از کشور، در صفحه شخصی‌اش نوشت: «من اینجا ریشه در خاکم…» علاوه بر همه اینها، او در امور خیر هم دستی بر آتش دارد و در موارد متعددی ثابت کرده که فردی دغدغه‌مند است و نسبت به مصائب و مشکلات مردم و جامعه بی تفاوت نیست. مجموعه این شرایط باعث شده او چهره‌ای محبوب، دوست داشتنی و قابل احترام میان ایرانی‌ها باشد. او علی دایی است؛ فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی شریف و استاد شرافت.

منبع: تابناک

خلیج فارس:مراسم انتخاب برترین‌های فیفا در فصل گذشته برگزار شد و وینیسیوس جونیور برزیلی، ستاره رئال‌مادرید، عنوان برترین بازیکن سال را به خودش اختصاص داد. این انتخاب در شرایطی انجام شد که برخلاف مراسم توپ طلا که برنده فقط با رأی خبرنگاران ورزشی از سراسر دنیا انتخاب می‌شود، پای سرمربی و کاپیتان تیم‌های مختلف در میان بود.

تا به این جایش شاید زیاد برای فوتبال ایران و تحولات نصف‌و‌نیمه‌اش این موضوع جذابیتی نداشته باشد، ولی وقتی پای آرای امیر قلعه‌نویی، سرمربی و علیرضا جهانبخش، کاپیتان تیم ملی، به میان می‌آید، شرایط می‌تواند فرق کند. در بین آرای منتشر‌شده، مشخص است که امیر قلعه‌نویی به ترتیب به عنوان برترین بازیکن سال به لامینه یامال، وینیسیوس جونیور و رودری رأی داده است. این در حالی است که علیرضا جهانبخش وینیسیوس، رودری و کارواخال را برگزیده است.

اگرچه بر‌حسب امتیازاتی که به نفرات اول تا سوم تعلق می‌گیرد، این جایزه نهایتا به وینیسیوس رسید ولی انتخاب امیر قلعه‌نویی به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران درخور توجه است. خاصه آنکه انتخاب کلیدی و نخست او لامینه یامال اسپانیایی، پدیده یکی دو فصل اخیر بارسلونا‌ست. درباره توانایی‌های فنی یامال کمتر کسی این روز‌ها تردیدی دارد ولی اینکه امیر قلعه‌نویی از بین ستاره‌های شناخته‌شده، از‌جمله همین وینیسیوس و رودری که این دومی برنده توپ طلا هم شده، سراغ انتخاب لامینه یامال رفته جالب است.

دلیل جالب‌بودنش این است که یامال در بین همه کاندیدا‌های نهایی کم‌سن‌و‌سال‌ترین است. او تازه ۱۷ ساله است و امیر قلعه‌نویی به این نتیجه رسیده که با وجود چنین سن‌و‌سالی، شایسته برترین‌بودن است. به لحاظ فنی، انتخاب قلعه‌نویی کار عجیبی نیست ولی وقتی مربی‌ای که فقط از جوان‌گرایی حرف می‌زند و در عمل به آن اعتقادی ندارد، دست روی جوان ۱۷‌ساله‌ای می‌گذارد و او را به عنوان برترین انتخاب می‌کند، باید پذیرفت یک جای کار می‌لنگد.

درباره امیر قلعه‌نویی و اظهارنظراتش در باب جوان‌گرایی در تیم ملی به اندازه کافی تناقض وجود دارد، ولی آنچه باعث شده این مورد زیر ذره‌بین قرار بگیرد، استفاده‌نکردن از بازیکنان جوان در تیم ملی توسط قلعه‌نویی است. امیر بعد از جام ملت‌های آسیا وعده داد میانگین سنی تیم ملی ایران را پایین آورده و با تشکیل نسل جدیدی از فوتبال، به جوان‌گرایی رو بیاورد. در عمل ولی اصلا چنین نشد؛ نه اینکه کلا قلعه‌نویی به این سمت حرکت نکرده باشد، بلکه به این دلیل که با وجود حضور جوانان در تمرین، فرصت زیادی در اختیار آنها برای بازی‌کردن در ترکیب فیکس تیم ملی گذاشته نشده است.

شاید برای بررسی عمق ماجرا بهتر است به آمار اخیرا منتشرشده رجوع کرد که نشان می‌دهد تیم ملی ایران در سال ۲۰۲۴ پس از پرو، با ۲۹.۷ میانگین، دومین تیم پیر جهان محسوب می‌شود. خود این آمار به قدر کافی گواه بر آن است که قلعه‌نویی در عمل به وعده‌اش برای جوان‌کردن تیم ملی کوتاهی کرده است. البته در این میان قید‌های مختلفی از سوی سرمربی تیم ملی گنجانده شده؛ مثلا او گفته جوان‌گرایی باید با شیب ملایم انجام شود. از سوی دیگر، در یکی دو نوبت هم به‌وضوح به این مورد اشاره کرده که از ترس منتقدان و در صورت نتیجه‌نگرفتن با جوان‌ها، فعلا قصد استفاده از آنها را ندارد.

آخرین و شاید عجیب‌ترین وعده‌اش هم این بوده که بعد از مسجل‌شدن صعود ایران به جام جهانی، فرصت بیشتری در اختیار بازیکنان جوان خواهد گذاشت. هرکدام از این موارد که باشد، روشن است که امیر برای جوان‌کردن تیم ملی تردید‌های واضحی دارد و اگر به میل خودش باشد، سخت به سمت این مسیر حرکت می‌کند. دقیقا به همین دلیل است که انتخاب یامال از سوی او می‌تواند یک تناقض بزرگ باشد. درست است که در مقام مقایسه نباید نسل جدید فوتبال ایران را با توانایی‌های یامال سنجید، ولی این مورد را هم نباید از یاد برد که بالاخره یک یا چند مربی برای اولین بار شهامت به خرج داده و بازیکنی ۱۷ ساله را به دنیای فوتبال معرفی کردند.

این به معنای واقعی، جوان‌گرایی است. همین حالا تیم ملی اسپانیا دو سه جوان شایسته دیگر دارد که سن‌شان از عدد ۱۸ تجاوز نمی‌کند. این تفکر در بخشی از فوتبال آسیا از یک سو و در فوتبال ایران به‌طور شدیدتری رایج شده که جوان‌گرایی را از ۲۴ یا ۲۵‌سالگی در نظر می‌گیرند. اینجا همان موردی است که قلعه‌نویی و سایر همکارانش در فوتبال ایران اسیر اشتباه می‌شوند و گاهی استفاده از بازیکنانی این‌چنینی را پای جوان‌گرایی می‌گذارند. هرچند در این زمینه هم تیم ملی در مقایسه با باشگاه‌ها احتیاط بیشتری به خرج می‌دهد و کمتر میدانی را در اختیار حتی بازیکنان ۲۴ یا ۲۵‌ساله می‌گذارد. البته با وجود چنین نقدی بر تیم ملی و امیر قلعه‌نویی باید روی دیگر سکه را هم دید.

رویی که نشان از مصرف‌گرایی در فوتبال ایران دارد و اجازه رشد واقعی به جوانان مستعد را نمی‌دهد. اتفاقا در همین مسیر می‌توان وضعیت بازیکنانی را که به عنوان نسل جدید یا جوان، به‌تازگی به تیم ملی رسیده‌اند، مورد ارزیابی قرار داد و به این نتیجه رسید که در بازه زمانی کنونی، هیچ‌کدام از آنها به لحاظ توانایی فنی در حد و اندازه‌های بازیکنان اثرگذاری مثل مهدی طارمی و سردار آزمون نشان نداده‌اند. این مورد را می‌توان با شدت کمتری در سایر خطوط تیم ملی هم دید. بااین‌حال باز این بر عهده مربی است تا برای جوان‌کردن نسل فوتبال ایران و تیم ملی شهامت بیشتری به خرج دهد و بازیکنان را از سطح متوسط به سطح بالا سوق دهد؛ امری که زمان نشان خواهد داد قلعه‌نویی توانایی‌اش را خواهد داشت یا نه.
منبع: روزنامه شرق

خلیج فارس:تیم ملی فوتبال ایران در هفته هفتم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ روز ۳۰ اسفند ماه میزبان امارات خواهد بود.

با توجه به اینکه بازی‌های تیم ملی در کشور ثالث برگزار می‌شود مسئولان قصد دارند در کشور عمان از تیم امارات میزبانی کنند البته هنوز این مسئله نهایی نشده است و قرار است در این باره تصمیم گیری شود.

تیم ملی فوتبال ایران با ۱۶ امتیاز صدرنشین گروه A انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ است.
درد کمر و زانو اذیتت می‌کنه؟ با این داروی گیاهی هر دردی درمان میشه!

منبع: خبرگزاری ایسنا