به گزارش خلیج فارس؛ اگر تا به حال پشت فرمان نشسته باشید، می‌دانید که برای شروع به حرکت، باید پای راستتان را روی پدال گاز فشار دهید؛ باید فرمان اتومبیل را به جهت مدنظرتان بچرخانید. در هنگام رانندگی می‌توانید موسیقی موردعلاقه تان را گوش دهید و سعی کنید تا تصادف نکنید.

چاد کرچنر، بنیانگذار یک وب‌سایت اطلاعاتی- خبری درباره خودروهای الکتریکی در این باره گفته است: «یک خودروی الکتریکی چهار چرخ دارد؛ یک دکمه استارت، یک پدال گاز و یک پدال ترمز دارد. عملا یک خودروی الکتریکی و تجربه رانندگی با آن، از بسیاری از جهات مشابه رانندگی با یک خودروی بنزینی معمولی است.»

البته تفاوت‌هایی کلیدی در مهندسی، طراحی، نگهداری و عملکرد خودروهای الکتریکی و خودروهای موتور احتراق داخلی (ICE) وجود دارد.

سیستم باتری خودروی الکتریکی

برای شروع، باید به این نکته اشاره کنیم که یک خودرو با موتور احتراق داخلی (ICE) برای دریافت انرژی موردنیاز خود، یک مخزن بنزین یا گازوئیل دارد. اما یک ماشین برقی، به یک سیستم باتری نیازمند است که شامل تعداد زیادی سلول جداگانه است و دقیقا مثل مخزن بنزین یا گاز، هر سلول باتری، انرژی را ذخیره می‌کند.

چارلز پون، مدیر جهانی مهندسی سیستم‌های برقی فورد که Mach-E، F-۱۵۰ Lightning و ماشین‌های الکتریکی E-Transit را تولید می‌کنند، در این باره گفته:« یک سلول باتری هم انرژی تولید می‌کند و انرژی، نتیجه ولتاژ آن سلول خاص و جریانی است که می‌تواند تولید کند.» او باتری را قلب خودرو توصیف می‌کند.

طراحی باتری در ماشین‌های الکتریکی، بین خودروسازان مختلف، متفاوت است و یکی از تفاوت‌های اصلی در شکل سلول‌های آنهاست. برای آنکه کمی دقیق‌تر بگوئیم، یک فورد موستانگ Mach-E را در نظر داشته باشید. سلول‌های داخل باتری ماشین Mach-E، به شکل کیسه‌ای هستند؛ این درحالی است که دیگر باتری‌های موجود در بازار، دارای سلول‌های استوانه‌ای (از جمله تسلا) و یا سلول‌های منشوری هستند. اما سیستم باتری Mach-E صدها سلول دارد.

باتری‌های خودروهای الکتریکی برپایه لیتیوم یون، ترکیب شیمیایی کمی متفاوت نیز دارند. مثلا یک خودروی Mach-E می‌تواند با باتری نیکل، کبالت و منگنز (NCM) و یا باتری لیتیوم، آهن، فسفات (LFP) عرضه شود. باتری اول به دلیل قابلیتش برای حفظ انرژی برای مدت زمان طولانی‌تر و عملکرد خوبش در دماهای سرد شناخته شده است و باتری LFP ارزان‌تر است و سریع‌تر شارژ می‌شود.

موتورهای الکتریکی چطور کار می‌کنند؟

عبارت ” AC/DC ” فقط نام یک گروه موسیقی استرالیایی نیست؛ بلکه دو فرم الکتریسیته را توصیف می‌کند: جریان متناوب (AC) و جریان مستقیم (DC) که هر دو نوع آنها در کارکرد خودروهای الکتریکی اهمیت بالایی دارند.

برقی که در پریز دیوار خانه‌تان وجود دارد، به صورت جریان AC است؛ اما باتری‌ها انرژی خود را به صورت DC ذخیره می‌کنند. به همین دلیل خودروهای الکتریکی دارای قطعه‌ای هستند که شارژر نامیده شده و برق متناوب جریان یافته در خودرو را دریافت کرده و آن را به جریان DC که با باتری سازگارتر است تبدیل می‌کند.

راه سریع‌تر برای شارژ کردن یک خودروی الکتریکی، استفاده از شارژر سریع DC است که جریان را به صورت DC در اختیار خودرو قرار می‌دهد؛ بنابراین خودرو نیازی به تبدیل آن نخواهد داشت.

پس باتری‌ها انرژی برق را به‌صورت جریان DC ذخیره می‌کنند؛ اما یک مسئله در این میان وجود دارد: موتورهای الکتریکی با برق AC کار می‌کنند. این بدان معناست که اتومبیل باید دوباره جریان الکتریسیته را تغییر دهد که این کار را با استفاده از یک اینورتر کششی که جریان DC را به جریان AC تبدیل می‌کند، انجام می‌دهد. پون در این رابطه گفت:« این همان چیزی است که در اقع موتور الکتریکی را به چرخش واداشته و نیرو تولید می‌کند.»

دو جزء کلیدی در موتور الکتریکی وجود دارد: استاتور (ایستانه) و روتور (چرخانه). روتور در داخل استاتور قرار دارد و با استفاده از شگفتی‌های علم مغناطیس که با برخورد برق جریان AC به موتور به حرکت در می‌آید، می‌چرخد.

او ادامه داد:« ما آنچه را که سه فاز جریان متناوب می‌نامیم، از طریق استاتوری که دارای سیم‌هایی است که به صورت شعاعی و به طور متوالی به اطراف استاتور پیچیده می‌شوند، ارسال می‌کنیم و می‌توانیم یک میدان مغناطیسی دوار ایجاد کنیم. پس میدان مغناطیسی می‌چرخد و روتور را به همراه خود می کشد.»

و با عبور از برخی از دنده‌ها، این چرخش‌ها، چرخ خودروی الکتریکی شما را به حرکت در می‌آورند.

در حالی که اتومبیل‌های ICE تنها یک موتور دارند، خودروهای الکتریکی موجود در بازار ممکن است تا ۴ موتور داشته باشند. به عنوان مثال نسخه دیفرانسیل عقب Mach-E از یک موتور استفاده می‌کند و نسخه all-wheel drive دارای دو موتور است که یکی برای جلو و دیگری برای عقب ماشین مورد استفاده قرار می‌گیرد و یک Rivian R۱T می‌تواند در ازای هر چرخ، یک موتور داشته باشد.

مزایا و معایب رانندگی با خودروهای الکتریکی

می‌توانید تصور کنید که اگر در یک خودروی ICE، پایتان را از روی پدال گاز بردارید، بنزین بیشتری وارد باک بشود؟ باید بدانید که چنین اتفاق مشابهی در یک خودروی EV رخ می‌دهد.

این ترفند جالب، ترمز احیا کننده نامیده می‌شود و به راننده این امکان را می‌دهد که نه با فشار دادن پدال ترمز، مثل خودروهای معمولی، بلکه تنها با برداشتن پا از روی پدال گاز، سرعت ماشین را کم کند. نگران نباشید. در هر حال پدال ترمز در اختیار شماست تا هر زمان که بخواهید از آن استفاده کنید. در حالت تک پدال یا regen، اوضاع برعکس می‌شود: چرخ‌ها موتورها را می‌چرخانند تا مانند ژنراتور عمل کرده و نیرو را به باتری‌ها برگردانند.

پون گفته:« شما در واقع شتاب خودرو را می‌گیرید و آن را به شکل انرژی شیمیایی به باتری بر می‌گردانید.»

دونا دیکسون، مهندس ارشد Mach-E معتقد است که گرچه رانندگی با یک پدال هنوز برای راننده‌ها یک تکنیک ناآشناست ولی تاکید کرده که این روش علاوه بر جلوگیری از سایش ترمزها، شارژ باتری را نیز افزایش می‌دهد.

منبع انرژی، تنها تفاوت بین خودروهای الکتریکی و ماشین‌های ICE نیست. جزئیات دیگری نیز هست که این دو را از هم متفاوت می‌کند. مثلا طبق گفته کرچنر، در حالی که موتورهای احتراقی برای ایجاد گشتاور باید کمی بچرخند، موتورهای EV تمام گشتاور خود را در حالت سکون کامل تولید می‌کنند و این باعث ایجاد شتاب فوق‌العاده‌ای در این خودروها می‌شود.

او در این رابطه گفته:« حتی آن دسته از خودروهای برقی که ظاهر اسپورتی ندارند هم سرعت بالایی دارند و همین آنها را تبدیل به اتومبیل‌های فوق‌العاده‌ای کرده است.»

یکی دیگر از مزایای رانندگی با خودروهای الکتریکی این است که آنها نیاز به نگهداری کمتری دارند؛ نیازی به تعویض روغن نیست. اما از سوی دیگر وزن سنگین‌تر این خودروها، باعث ساییدگی و پارگی زودتر و بیشتر لاستیک‌هایشان خواهد شد.

از دیگر معایب خودروهای الکتریکی می‌توان به شارژ کردن باتری آنها اشاره کرد. شما نمی‌توانید باتری یک خودروی الکتریکی را به آسانی و به سرعت وارد کردن بنزین در باک، شارژ کنید. اما اگر این امکان را داشته باشید که اتومبیل‌تان را در خانه شارژ کنید، یک مزیت منحصر به فرد خواهید داشت.

کرچنر دراین باره گفت:« اگر امکان شارژ کردن اتومبیل در خانه را داشته باشید، هرروز صبح را با یک باک پر آغاز خواهید کرد.» اما این به همان سادگی که به نظر می‌رسد، نخواهد بود.

پل واتی، مدیر تجزیه و تحلیل صنعتی AutoPacific در این باره گفته:« اگر مالک یک خودروی EV هستید، بسیار ضروری است که جایی برای شارژ کردن خودرویتان در طول شب تا صبح داشته باشید.» افرادی که در آپارتمان‌ها و مجتمع‌های مسکونی زندگی می‌کنند، برای یافتن شارژی برای شارژ کردن خودروی برقی‌شان در طول شب تا صبح، با چالش‌های بیشتری روبرو هستند. طبق گفته واتی تعداد شارژرهای عمومی بسیار کم است و بسیاری از آنها به درستی کار نمی‌کنند.

منبع: خبرآنلاین

ایسنا نوشت:افراد مبتلا به برخی بیماری‌هایی مانند دیابت، اختلالات گوارشی، اختلال مصرف الکل و همچنین افراد مسن در معرض خطر کمبود منیزیم‌ هستند.

سایت تخصصی «وری‌ول هلث» در مطلبی در این باره آورده است: علائم اولیه کمبود منیزیم در بدن عبارتند از خستگی، ضعف عضلانی، کم‌اشتهایی، حالت تهوع، بی‌خوابی و ضربان قلب غیرطبیعی.

ترکیب مهم منیزیم، پتاسیم، ویتامین دی و کلسیم

منیزیم، پتاسیم، ویتامین دی و کلسیم ارتباط پیچیده‌ای با هم دارند و بدن برای عملکرد صحیح به سطوح ثابتی از هر کدام نیاز دارد.

منیزیم به تنظیم پتاسیم و همچنین تبدیل ویتامین دی به شکل قابل‌استفاده آن کمک می‌کند و ویتامین دی در جذب منیزیم از غذا موثر است. از طرفی ویتامین دی و منیزیم هر دو به کنترل هورمون پاراتیروئید یا پی‌تی‌اچ (PTH) کمک می‌کنند.

ویتامین دی پایین همچنین باعث افزایش سطح پی‌تی‌اچ می‌شود که از دست دادن بیش از حد منیزیم از طریق ادرار را در پی دارد. کمبود شدید منیزیم هم به کاهش کلسیم منجر می‌شود.

میزان توصیه‌شده برای مصرف روزانه منیزیم در بزرگسالان بین ۳۱۰ تا ۳۲۰ میلی‌گرم برای زنان بالغ و ۴۰۰ تا ۴۲۰ میلی‌گرم برای مردان بالغ است. زنان در دوره یائسگی هم باید ۳۲۰ میلی‌گرم در روز را در نظر داشته باشند. سطح منیزیم موردنیاز برای زنان باردار و شیرده کمی متفاوت است.

از طریق آزمایش خون می‌توان به سطح منیزیم در بدن پی برد. برای بررسی سطح آن باید با پزشک یا متخصص مربوط مشورت کنید. آزمایش‌های تخصصی‌تر دیگری از جمله آزمایش منیزیم گلبول قرمز، آزمایش ادرار ۲۴ ساعته، آزمایش بارگیری منیزیم و تجزیه و تحلیل مواد معدنی موجود در مو نیز توصیه می‌شوند.

در صورت جبران نشدن کمبود منیزیم، خطرهای متعددی بدن را تهدید می‌کنند از جمله تشنج، اختلالات ریتم قلب، فشار خون بالا، پوکی استخوان، میگرن، دیابت نوع ۲، سکته، آسم، سنگ کلیه و مشکلات مربوط به سلامت روان.

کمبود منیزیم را چگونه جبران کنیم؟

رعایت رژیم غذایی مناسب در حفظ سلامت و کاهش خطرات مربوط به آن بسیار موثر است. برخی مواد غذایی که با مصرف آن می‌توان کاهش سطح منیزیم را بهبود بخشید، عبارتند از: تخمه کدو تنبل، بادام، اسفناج (بخارپز)، شیر سویا، لوبیا سیاه، ماست ساده، پرک جو دوسر، موز، ماهی سالمون، شیر، نان گندم، آووکادو و کشمش.

برخی مشکلات جسمانی، بیماری‌ها و داروها هم می‌توانند در کاهش سطح منیزیم بدن دخیل باشند.

کم شدن اشتها جذب منیزیم را کاهش می‌دهد. همچنین افراد مسن، کسانی که به بیماری‌های حاد دچارند و کسانی که اختلال مصرف الکل، مشکلات گوارشی و دیابت دارند با خطر بیشتر کمبود منیزیم مواجه‌اند.

اختلالات کلیوی، بیماری‌های گوارشی، دیابت و اختلالات غدد درون‌ریز از دیگر عوامل موثر در کاهش میزان منیزیم‌ هستند.

برخی افراد برای جبران این کمبود سراغ مکمل‌ها می‌روند اما بهتر است ابتدا با پزشک و متخصص مورد نظر مشورت شود.

حتی اگر مکمل منیزیم بدون نیاز به نسخه قابل مصرف است اما می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند یا با سایر داروها یا مکمل‌ها تداخل داشته باشد. همچنین داروهایی مانند آنتی‌اسیدها و ملین‌ها مقدار قابل‌توجهی منیزیم دارند که باعث می‌شوند دز روزانه شما بیش از حد بالا رود.

دز بسیار بالای منیزیم‌ ـ بیش از ۵۰۰۰ میلی‌گرم در روز ـ سمی است و مواردی نظیر فشار خون پایین یا ضربان قلب پایین، ضعف عضلانی و خستگی، حالت تهوع یا استفراغ، برافروختگی صورت، حبس ادرار در بدن، فلج (در سطوح بالا) و ایست قلبی را به دنبال خواهد داشت.

کارشناسان توصیه می‌کنند برای بررسی میزان منیزیم در بدن و جبران کمبود آن با متخصصان و پزشکان مشورت کنیم.

یک تیم بین المللی از دانشمندان با تجزیه و تحلیل حلقه های درخت باستانی یافت شده در کوه های آلپ فرانسه، یک سنبله عظیم در سطوح رادیوکربن را مربوط به ۱۴هزار و۳۰۰ سال پیش کشف کردند. سنبله رادیوکربن توسط یک طوفان خورشیدی عظیم ایجاد شده که بزرگترین طوفان شناسایی شده تاکنون است.

طوفان خورشیدی مشابه آنچه قبلا رخ داده برای جامعه مدرن امروزی فاجعه‌بار خواهد بود و سیستم‌های مخابراتی و ماهواره‌ای را از بین می‌برد، باعث خاموشی گسترده شبکه برق می‌شود و هزینه زیادی به همراه خواهد داشت. دانشمندان درباره اهمیت درک چنین طوفان هایی جهت محافظت از زیرساخت های ارتباطات جهانی و انرژی برای آینده هشدار می دهند.

تیمی از محققان کالج دو فرانس و دانشگاه لیدز، سطوح رادیوکربن را در درختان باستانی که در سواحل فرسایش یافته رودخانه ای در جنوب آلپ فرانسه حفظ شده اند، اندازه گیری کردند.

تجزیه و تحلیل این حلقه‌های این درخت افزایش بی‌سابقه سطوح رادیوکربن را نشان داد که دقیقاً ۱۴هزار و ۳۰۰ سال پیش رخ داد. تیم دانشمندان با مقایسه سنبله رادیوکربن و اندازه‌گیری‌های بریلیم( عنصر شیمیایی موجود در هسته‌های یخی گرینلند) پیشنهاد کردند که این سنبله ناشی از طوفان خورشیدی عظیمی است که می‌تواند حجم عظیمی از ذرات پر انرژی را به جو زمین پرتاب کرده باشد.

اخیراً دانشمندان دریافته اند رادیوکربن به طور مداوم در اتمسفر فوقانی از طریق زنجیره ای از واکنش های آغاز شده توسط پرتوهای کیهانی تولید می‌شود. محققان هشدار می دهند که درک خطرات آینده رویدادهایی مانند این بسیار مهم است، تا ما را قادر به آماده سازی، ایجاد انعطاف پذیری در ارتباطات و سیستم های انرژی و محافظت از آنها در برابر آسیب های احتمالی کند.

«تیم هیتون» استاد دانشگاه لیدز، گفت: «طوفان های شدید خورشیدی می توانند تأثیرات عظیمی بر روی زمین داشته باشند. چنین طوفان هایی می‌توانند به طور دائم به ترانسفورماتورهای شبکه های برق ما آسیب وارد کنند و منجر به خاموشی های عظیم و گسترده شود. آنها همچنین می توانند منجر به آسیب دائمی به ماهواره هایی شوند که همه ما برای ناوبری و مخابرات به آنها متکی هستیم. آنها همچنین خطرات تشعشعات شدیدی را برای فضانوردان ایجاد می کنند.»

تاکنون ۹ طوفان شدید خورشیدی از این دست (معروف به رویدادهای میاکه) شناسایی شده اند که در ۱۵هزار سال گذشته رخ داده اند. آخرین رویداد تایید شده میاکه در سال های ۹۹۳ و ۷۷۴ پس از میلاد اتفاق افتاد. با این حال، این طوفان ۱۴هزار و ۳۰۰ ساله که به تازگی شناسایی شده، بزرگترین طوفانی است که تاکنون پیدا شده است.

ماهیت دقیق این رویدادهای میاکه هنوز کشف نشده اند. دانشمندان تاکید می کنند که هنوز چیزهای زیادی در مورد رفتار خورشید و خطراتی که برای جامعه روی زمین ایجاد می کند ندانسته باقیمانده است. ما نمی دانیم چه عواملی باعث وقوع چنین طوفان های شدید خورشیدی می شود یا این طوفان ها چقدر رخ می‌دهند، حتی شاید بتوان آن ها را به نحوی پیش بینی کرد.

اندازه گیری های مستقیم ابزاری فعالیت خورشیدی تنها در قرن هفدهم با شمارش لکه های خورشیدی آغاز شد. امروزه نیز با استفاده از رصدخانه های زمینی، کاوشگرهای فضایی و ماهواره ها، سوابق دقیقی به دست می آید. با این حال، همه این ابزارهای کوتاه مدت سوابق برای درک کامل خورشید کافی نیست. رادیوکربن اندازه گیری شده در حلقه های درخت بهترین راه را برای درک رفتار خورشید در گذشته فراهم می کند. بزرگترین طوفان خورشیدی که مستقیماً مشاهده شد در سال ۱۸۵۹ رخ داد و به نام کارینگتون شناخته می شود.

منبع:فارس