الکل

همشهری آنلاین نوشت: نتایج منتشر شده از یک مطالعه کوهورت آینده‌نگر در سایت SpringerLink با بررسی بیش از ۶۰ هزار نفر در یک جمعیت چینی و در بازه زمانی ۶ ساله نشان می‌دهد که نخوردن صبحانه به طور معمول با خطر بیشتر سرطان‌های دستگاه گوارش از جمله سرطان مری، معده، روده، کبد، کیسه صفرا و سرطان مجرای صفراوی و کبدی مرتبط است. این مطالعه طولی همچنان در حال انجام و هدف آن کشف عوامل خطر برای بیماری‌های مزمن از جمله سرطان است.

تونگیو ما و گروه تحقیقاتی‌ او از داده‌های دو ساله نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها استفاده کردند. در این داده‌ها ورزش، غذا خوردن و عادات سبک زندگی بیش از پنج هزار و ۲۰۰ بزرگسال با حداقل ۲۰ سال سن گردآوری شده بود. این داده‌ها نشان داد شاخص توده بدنی افرادی که صبح‌ها ورزش متوسط تا شدید انجام می‌دهند، نسبت به افرادی که ظهر یا عصر ورزش می‌کنند، کمتر است.

اگرچه تونگیو ما معتقد است این امر ممکن است علاوه بر زمان‌بندی ورزش، به عوامل متعددی بستگی داشته باشد. به‌طور میانگین افرادی که صبح‌ها به میزان متوسط تا شدید ورزش می‌کردند، یک دهه مسن‌تر از افرادی بودند که اواخر روز را برای ورزش انتخاب کرده بودند.

«ما» گفت: اگرچه برخی بزرگسالان جوان ورزش صبحگاهی داشتند، سن بالاتر شاید این یافته‌ها را بهتر توضیح دهد. زیرا ممکن است مزایای مشاهده‌شده به دلیل الگوهای فعالیت نباشد و احتمال دارد سن و سال افراد و پاسخ متفاوت آن‌ها، این مزیت‌ها را به همراه داشته باشد.

عوامل دیگری به غیر از زمان ورزش هم می‌توانند نقش داشته باشند. بنا بر این تحقیق، ورزشکاران صبحگاهی عمدتا سفیدپوست و زن بودند، مدرک دانشگاهی داشتند و هرگز تنباکو یا الکل مصرف نکرده بودند. همچنین احتمال بیشتری داشت که هر روز در یک زمان مشخص ورزش کنند. افرادی که صبح‌ها را به ورزش اختصاص دادند، در مقایسه با افرادی که دیرتر سراغ ورزش می‌رفتند، مصرف کالری کمتری داشتند.

تونگیو ما، هشدار داد تنها کارآزمایی بالینی می‌تواند تعیین کند که آیا ورزش صبحگاهی بهترین است یا خیر. در کارآزمایی بالینی، محققان زمانی از روز را برای ورزش کردن به افراد همسن که سبک زندگی و عادات غذایی یکسانی دارند اختصاص می‌دهند و سپس نتایج را مستقیم با هم مقایسه می‌کنند.

کامرون میچل، استادیار حرکت‌شناسی از دانشگاه بریتیش کلمبیای کانادا، گفت: این نتایج برای علم جالب است اما آن‌قدر قابل اطمینان نیستند که بتوان از آن‌ها برای توصیه به ورزش صبحگاهی استفاده کرد.

راس اندرسن، استاد فیزیولوژی ورزش، پزشکی و تغذیه نیز تاکید کرد: افرادی که صبح ورزش می‌کردند، احتمالا مجموعه‌ای رفتارهای سالم دیگر هم داشتند که به کاهش وزن و سلامت بهتر آن‌ها کمک می‌کرد.

چرا صبح ممکن است بهترین زمان باشد؟ ساعت مولکولی بدن یکی از عواملی است که می‌تواند به کاهش وزن هنگام صبح کمک کند. میچل می‌گوید: در هر سلول بدن به‌ویژه ماهیچه‌ها یک ساعت مولکولی وجود دارد که عملکردهای بدنی خاص را تحریک می‌کند؛ از جمله آن‌هایی که به نحوه سوخت‌وساز چربی در بدن در زمان‌های مختلف روز مربوط می‌شوند.

برخی شواهد اولیه نشان می‌دهد که ورزش این ساعت را مجددا تنظیم می‌کند و آن را به ریتم طبیعی خود بازمی‌گرداند که برای سلامتی متابولیک مفید است. اما هنوز مشخص نیست که آیا ورزش در ساعات خاصی از روز تاثیر بیشتری دارد یا خیر. توضیح احتمالی دیگر این است که ورزش صبحگاهی، به‌ویژه قبل از غذا خوردن به چربی‌سوزی بدن کمک می‌کند. از آنجا که افراد هنگام خواب چیزی نمی‌خورند، ورزش قبل از خوردن صبحانه موجب چربی‌سوزی بدن می‌شود.

فواید ورزش نیز تا ساعت‌ها پس از تمرین باقی می‌ماند. کارشناسان می‌گویند که اگر هدف کسانی که صبح زودتر تمرین می‌کنند، کاهش وزن است، باید بدانند این تغییر کافی نیست و داشتن رژیم و عادت غذایی سالم ضروری است. اندرسن توصیه می‌کند: بهترین زمان روز برای افراد علاقه‌مند به ورزش، زمان موردعلاقه خودشان است. من به مردم دستور نمی‌دهم که اگر واقعا ورزش صبحگاهی را دوست ندارند، صبح‌ها ورزش کنند. اگر آن‌ها این زمان را دوست ندارند، می‌توانند زمان دیگری را انتخاب کنند.