خلیج فارس: انفجاری در مسجدی در شهر پلخمری در ولایت بغلان در شمال کابل رخ داده است.
به گزارش«خلیج فارس»؛گفته شده که انفجار در جریان برگزاری نماز جمعه در مسجد امام زمان (عج) در ناحیه دوم شهر پلخمری رخ داده است.
به گفته منابع، این انفجار در میان صف نمازگزاران حین ادای نماز جمعه رخ داده و تلفاتی نیز در پی داشته است.
نوعیت انفجار، بمب جاسازی شده در مسجد گفته شده است.
از آمار تلفات ناشی از این انفجار هنوز جزئیاتی در دست نیست.
خلیج فارس: احمد زیدآبادی در یادداشتی در روزنامه اعتماد با تیتر «تمام غم و رنج عالم!» نوشت.
حملاتی که در برخی نقاط ایران به مهاجران افغان صورت گرفته، در درجه نخست ناشی از ناخودآگاهی فرهنگی و فشار‌های اقتصادی است، اما تحریکات و تبلیغات رسانه‌ها به خصوص در فضای مجازی را نمی‌توان در بروز چنین فجایعی نادیده گرفت.
برخی رسانه‌ها، تنها فلسفه‌ای که برای وجود خود تعریف کرده‌اند، حمله بی‌وقفه به همه ابعاد وضع موجود است. این هم برای خودش فلسفه‌ای است، اما آنها در این کارزار، گویی هر چه را دم دست‌شان برسد، پرتاب می‌کنند بدان امید که به حکومتی‌ها بخورد، بی‌آنکه توجه کنند آنچه پرتاب کرده‌اند چه بوده و به چه نقطه‌ای اصابت کرده است!
موضوع مهاجران افغان هم به نظرم از این جنس است. عده‌ای نه از روی تحقیق و پژوهش در مورد آثار حضور فزاینده همسایگان افغان ما در جامعه ایرانی، بلکه به صرف حساسیت برخی عوام مردم نسبت به این حضور آن را ابزار مناسبی برای مخالفت با حکومت یافته‌اند و با دامن زدن به افغان‌هراسی، می‌کوشند تا جامعه را علیه آنان تحریک کنند!
همسایگان افغان ما از همان هنگامی که ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی به کشورشان لشکر کشید، دسته دسته مهمان ما ایرانیان شدند. من از دوره تحصیلاتم در مقطع راهنمایی که به اصطلاح امروزی‌ها «کودک کار» بودم، با کارگران افغان در امر «فعلگی» برای ساختمان‌سازی همکاری داشتم. این مردمان پرتلاش و سختکوش و زحمتکش و با اراده و بی‌توقع معمولا سخت‌ترین کار‌ها را با کمترین مزد به عهده داشته‌اند و عملا در همین مقدار ساخت‌وسازی که در اقتصاد ایران صورت گرفته است، سهمی بسزا دارند.
آنها اینک نیز در شمار بیشتری نسبت به گذشته، از ظلم و جور و ستم و استبداد طالبان به کشور ما پناه آورده‌اند و نیروی کار ارزانی را در بازار ایران عرضه می‌کنند. امروزه از چوپانی در کوهستان‌های صعب و دشت‌های سوزان تا حفر کانال برای لوله‌کشی گاز و جمع‌آوری زباله شهر‌ها و خدمت در فروشگاه‌ها و رستوران‌ها و اغلب کار‌های ساختمانی و سرایداری با این مهاجران رانده یا فراری از وطن خویش است. حتی با یک حساب سرانگشتی نیز می‌توان حدس زد که خروج آنان از ایران چه تاثیری بر جهش قیمت نیروی کار و اثر آن بر نرخ تورم و افزایش قیمت‌ها می‌گذارد.
افغان‌ها مهمان ما هستند. مهمانان کم توقع و زحمتکشی هم هستند. با وضعیت خراب اقتصادی ایران، بالطبع به آنها هم در اینجا خوش نمی‌گذرد. از سر ناچاری به کشور ما آمده‌اند و از هر جهت شایسته مهربانی و دوستی و همدلی‌اند.
ممکن است جرمی از شماری از آنان هم سر بزند همان‌طور که از خود ایرانی‌ها و هر نوع بنی بشر دیگری سر می‌زند. می‌توان به ناکارآمدی دولت در سامان آنان انتقاد کرد همان‌طور که به ناکارآمدی دولت در دیگر زمینه‌ها انتقاد کرد، اما تحریک عواطف مهاجرستیزی و احساسات ضد مهمان‌نوازی حقا که غیرانسانی و معطوف به فاجعه است.
البته عموم ایرانی‌ها رسم غریب‌نوازی را رعایت می‌کنند و از هر کمکی به مهاجران افغان و رفع مشکلات بهداشتی و آموزشی آنان دریغ نمی‌ورزند، اما شمار اندکی هم بر اثر فشار اقتصادی یا تحریک رسانه‌ها ممکن است دست به کاری بزنند که اگر همان کار علیه مهاجران ایرانی در خارج از کشور صورت گیرد فریادشان علیه نژادپرستی و مهاجرستیزی بالا می‌رود.
به نظرم دولت باید برای ارائه خدمات مناسب آموزشی و درمانی و بهداشتی به مهاجران افغان از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل کمک بگیرد. مشاهده صحنه‌هایی از درماندگی این پناهندگان به هنگام بروز بیماری دل سنگ را آب می‌کند.
هرگز روزی را از یاد نمی‌برم که در بیمارستانی در کرمان، پیرمردی افغان با سر و رویی پوشیده از مویی سپید و بلند و با چهره‌ای پهن و درخشان، افتان و خیزان در پی برانکاردی می‌دوید. روی برانکارد دخترش از درد به خود می‌پیچید. بیمارستان تخت خالی نداشت و چشمان درشت پیرمرد تمام غم و رنج عالم را در خود منعکس می‌کرد… (این قصه را در جلد دوم خاطراتم با عنوان بهار زندگی در زمستان تهران نقل کرده‌ام)
خلیج فارس:زلزله افغانستان نه تنها شمار زیادی کشته برجای گذاشته بلکه خانه و کاشانه بسیاری را در مناطق روستایی با خاک یکسان کرده است.
به گزارش «خلیج فارس» به نقل از عصرایران، آمار قربانیان زلزله و پس لرزه های آن در افغانستان یعنی نزدیک مرز ایران حدود 2 هزار کشته و حدود 10 هزار زخمی رسیده است. همزمان نیروهای امدادگر برای یافتن بازاندگان زیر آوار در روستاهای با خاک یکسان شده تلاش می کنند.
خبرنگار خبرگزاری فرانسه این گزارش را از منطقه زلزله زده غرب افغانستان تهیه کرده است:به گفته مقامات محلی افغانستان، بر اثر زمین لرزه 6.3 ریشتری روز شنبه و به دنبال آن هشت پس لرزه قوی در مناطق صعب العبور در 30 کیلومتری شمال غرب مرکز ولایت یعنی هرات، بیش از 1300 خانه ویران شد. در منطقه روستایی “زندا جان”، ده‌ها خانه ویران شده اند و تیم‌های امداد به امید یافتن بازماندگان ، حفاری می کنند.
“ملا جنان صائق” سخنگوی اداره مبارزه با حوادث غیرمترقبه گفت مردم ما شاهد زلزله بی‌سابقه‌ای بودند. او تلفات را 2053 نفر برآورد و تعداد مجروحان را در 13 روستا، 9 هزار و 240 نفر اعلام کرد.
وی به خبرنگاران در کابل افزود: “ما تمام تلاش خود را برای درمان مجروحان انجام می دهیم. عملیات جستجو در منطقه زلزله زده ادامه دارد”. او هشدار داد احتمال افزایش بیشتر تلفات وجود دارد.
به گفته سازمان زمین شناسی آمریکا، پس لرزه دیگری به بزرگی 4.2 ریشتر حوالی ساعت 7 صبح یکشنبه (2:30 به وقت گرینویچ) در همین منطقه رخ داد.
با فرا رسیدن شنبه شب در روستای ساربولاند واقع در منطقه زنده جان، خبرنگار خبرگزاری فرانسه ده ها خانه ویران شده را در نزدیکی مرکز زمین لرزه مشاهده کرد. برای 5 ساعت خانه ها در چند زلزله تکان خوردند. در حالی که مردان پس از فروریختن ساختمان ها برای کنار زدن سنگ و آوارها کار می کردند، زنان و کودکان در فضای باز منتظر بودند.
یکی از اهالی به نام بشیر احمد (42 ساله) گفت: “در اولین لرزش همه خانه ها فرو ریخت، افرادی که داخل خانه ها بودند دفن شدند. خانواده هایی هستند که ما هیچ خبری از آنها نداریم.”
نیک محمد (32 ساله) به خبرگزاری فرانسه گفت که وقتی اولین زمین لرزه در حوالی ساعت 11:00 رخ داد او در محل کارش بود. او گفت: “ما به خانه برگشتیم و متوجه شدیم که چیزی نمانده است. همه چیز تبدیل به خاک شده است.” وی افزود: ما هنوز چیزی نداریم، نه پتو و نه چیز دیگری، ما یک شبه با شهدایمان اینجا مانده ایم.
بیشتر خانه‌های روستایی در افغانستان از آجر در اطراف ستون‌های چوبی و تعداد کمی با آرماتورهای فولادی مدرن ساخته شده‌اند.
خانواده های چند نسلی معمولاً زیر یک سقف یعنی در یک خانه زندگی می کنند، به این معنی که بلایایی مانند زلزله شنبه می تواند این جوامع را نابود کند.
افغانستان در حال حاضر از یک بحران انسانی شدید رنج می برد زیرا کمک های خارجی به طور گسترده از زمان بازگشت طالبان به قدرت در سال 2021 متوقف شده است.
ولایت هرات با جمعیت یک میلیون و 900 هزار نفر در مرز ایران قرار دارد. این منطقه سال هاست از خشکسالی مداوم رنج می برد به شکلی که زندگی بسیاری از جوامع کشاورزی را فلج کرده است.
افغانستان اغلب در معرض زمین لرزه ها قرار دارد به ویژه در رشته کوه هندوکش که در نزدیکی تقاطع صفحات اوراسیا و هند قرار دارد.
در سال گذشته هم بر اثر زلزله 5.9 ریشتری ولایت فقیر پکتیکا، بیش از هزار نفر کشته و ده ها هزار نفر آواره شدند. این زمین لرزه بیشترین تلفات را در نزدیک به ربع قرن گذشته در افغانستان باعث شد.
سخنگوی اداره مبارزه با حوادث طبیعی گفت: “زلزله هرات بدتر از زلزله سال گذشته در شرق است.” وی افزود: نه تنها از نظر استحکام و عمق، بلکه از نظر تعداد مناطق بیشتری آسیب دیده و تخریب شده است.
خلیج فارس:هم‌میهن نوشت: حشمت الله فلاحت‌پیشه، رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس دهم درباره مسائل سیاسی حضور مهاجران افغانستانی در ایران و نگرانی‌هایی که اخیراً در این باره شکل گرفته توضیح داده شده است.
به نظر می‌رسد که حضور مهاجران افغانستانی در ایران، طی ماه‌های اخیر، از جنبه‌های اجتماعی خارج شده و سیاسی به خود گرفته شده است. از شایعاتی درباره حضور آنها در مجلس تا صحبت‌هایی مبنی بر فتح اصفهان در دو روز. اما حضور آنها در ایران، مهم نیست. آیا به شما پرونده‌ای سیاسی پشت این ماجرا است؟
در مسئله مهاجران افغانستانی در ایران نباید دچار افراط و تفریط شد. در دنیای جهانی امروز، خیلی از مرزها شکسته شده و طبیعتاً خیلی از افراد زندگی خود را در سرزمینی دیگر از وطن خود پیگیری می‌کنند. برخی نیز مانند مردم افغانستان به دلیل ظلمی که به آنها روا داشته شده، مجبور به مهاجرت هستند، در نتیجه باید با این موضوع برخوردی منطقی داشت. ایران نیز همچون هر کشوری باید به این موضوع در راستای امنیت و منافع ملی خود نگاه کند؛ هرچند که ذکر این نکته ضروری است که کمتر کشوری در دنیا سابقه پذیرایی بیش از چهار دهه از همسایگان را دارد.
در نتیجه نباید به‌گونه‌ای برخورد کرد که این سابقه مثبت از بین برود. از سویی در این مدت ایرانی‌ها با بی‌میلی جامعه جهانی نیز روبه‌رو شدند و بعد از مهاجرت گسترده سوری‌ها به ترکیه، اتحادیه اروپا سه میلیارد یورو کمک مالی به آنها کرد و پولی که برای سال اول پذیرش حدود یک میلیون مهاجر سوری دریافت کردند، چندصد برابر کمک‌هایی است که جامعه جهانی در چهار دهه گذشته برای کمک به مهاجران در ایران پرداخت کرده است. یعنی ایرانی‌ها در اوج بی‌توجهی و بی‌مهری جهانی با موضوع مهاجرت افغانستانی‌ها، پذیرای آنها بودند.
اما بحثی که الان مطرح است، توجه به مؤلفه‌های امنیت ملی است که به خطر افتاده، چراکه بعد از ۲۰ سال و با وجود یک ردیف در بودجه تحت عنوان انسداد مرزها، عملاً مرزها مسدود نشده است. علت آن نیز مافیا است. هرجا که مافیا ورود می‌کند، عملاً سیاست‌ها کند خواهد شد.
در مرز‌های شرقی نوعی تلاقی و تراکم مافیای قاچاق کالا، مواد مخدر، انسان و سوخت را داریم که با همدیگر، منافع درهم‌تنیده‌ای پیدا کردند و عملاً سیاست انسداد و مدیریت مرزها را از بین بردند و هرچه که تبدیل به مافیا شود، سیاست‌ها در قبال آن کند خواهد شد. به‌عنوان کسی که در زمان مسئولیتم بررسی میدانی در مرز‌های شرقی را داشتم، این واقعیت را می‌گویم که کشور با یک تهدید جدی در امنیت ملی و منافع ملی مواجه است.
به‌ویژه اینکه بخش اعظم مهاجرین بعد از بازگشت طالبان وارد کشور شدند و الان که سیاست اخراج پناهندگان در پاکستان در دستور کار قرار گرفته، بخش عمده‌ای از آنها وارد ایران خواهند شد. در داخل ایران نوع برخوردی که وجود دارد، نه‌تن‌ها نشان‌دهنده ناکارآمدی است، بلکه نشان‌دهنده سیاست‌های انحرافی و خطرناک است.
آن بخش از کسانی که به‌دنبال تبعه‌سازی از بیگانگان هستند، باید در اصالت ایرانی بودن آنها شک کرد چراکه ایرانی‌ای را نمی‌بینید که خواهان از بین رفتن خلوص جمعیتی کشور باشد. به‌ویژه اینکه عده‌ای در کشور عملاً رابطه با ملت ایران را قطع کردند و به دنبال ملت‌سازی هستند.
ملت سازی با افغان‌ها…
این روز‌ها برخی این صحبت را مطرح می‌کنند که ما به اتباع خارجی شناسنامه دهیم و آنها پای صندوق رای بیایند. یعنی به‌جای به دست آوردن دل مردم، به دنبال ملت‌سازی از خارج از کشور هستند. البته در نقد این موضوع کسانی که تاکنون ادعای ستیز با غرب را داشتند، در مورد مهاجران افغانستانی از غرب مثال می‌زنند، درحالی‌که در کشورهای غربی در روند پذیرش مهاجر و تبعه‌سازی شرایط سختی حاکم است و تا وقتی که یک مهاجر در دل این کشورها، در فرهنگ و امنیت آنها هضم نشود، امکان جذب و تبعه شدن آنها وجود ندارد.
برای مثال بخشی از این مهاجران به‌عنوان فرار مغز‌ها جذب می‌شوند. در اروپا و در کشور سوئیس، سوله‌های عظیمی از مهاجران وجود دارد که بدون وجود امکانات اولیه بهداشتی، در بدترین شرایط نگهداری می‌شوند و خیلی از آنها در جنگ با همدیگر بر سر غذا و جا کشته می‌شوند و با این وجود می‌بینید که به یکباره عده‌ای از افراد این سیاست‌ها را به رخ می‌کشند و انتظار دارند کشور مؤلفه‌های امنیت ملی خود را کنار بگذارد؛ لذا پشنهاد من این است که اولاً یک دستگاه شکل بگیرد و اختیارات لازم به آن داده شود و مسئولیت ورود مهاجران را برعهده بگیرد.
متاسفانه تنوع دستگاه‌ها و تنوع مداخلات باعث شده است از زمانی که مهاجران افغانستانی به جمعیت یک میلیون نفری در ایران رسیده‌اند و تا الان که صحبت از ۸ برابر شدن این آمار است، می‌بینیم که کماکان این مباحث وجود دارد. وزارت کشور برای این موضوع پیشنهاد خوبی است، هرچند که برای توجیه داده‌های آماری باید واقعیت را بپذیرد.
از طرفی باید حضور تبعه اظهارنامه‌ای باشد و هر تبعه‌ای که در ایران هست، باید اظهار حضور کند و اگر این کار را انجام ندهد، تخلف محسوب شده و به کشور خود مسترد شود.
بعلاوه سازوکاری برای حضور مهاجران شکل بگیرد که براساس آن مانند یک ایرانی برخورد شود. برای مثال تمام ایرانی‌ها تحت رصد اقتصادی، اجتماعی و امنیتی هستند و کارت ملی و کارت بانکی، افراد را تحت رصد امنیتی و اقتصادی قرار می‌دهند، اما اتباعی که در ایران هستند، چون از چنین امکاناتی برخوردار نیستند، هیچگونه رصدی از آنها صورت نمی‌گیرد و در معرض آسیب‌های امنیتی برای کشور قرار دارند.
البته من معتقدم دولت‌ها به‌جای فرافکنی و مقصریابی، یک گزارش عملکرد آماری و برنامه آماری ارائه دهند. برای مثال مشخص شود در برنامه هفتم توسعه چه رویکردی در پیش گرفته‌اند و کشور پذیرای چه تعداد از مهاجران خواهد بود و چه تعداد از مهاجران باید مستند شوند. دولت باید پاسخگوی این موارد شود.
یکی از مشکلاتی که در جامعه ما وجود دارد، به اسم شعار‌های فراملی به امنیت ملی کشور آسیب می‌زند. یعنی کسانی که با ادعا‌های ارزشی و انسانی و اسلامی کشور را مملو از مهاجرانی کردند که خودشان نیز از حضور در ایران ناراضی هستند و در فضای مجازی یک عامل منفی‌ساز برای کشور شدند، باید نسبت به این‌ها پاسخگو باشند.
برخی از صاحبان تریبون الان مدعی هستند باید به آنها حق رای داد، در صورتی که اول باید تابعیت آنها مورد ارزیابی قرار گیرد چراکه معتقدم یک ایرانی حاضر نیست خلوص جمعیتی‌اش از بین برود.
شما در صحبت‌های خود به این مسئله اشاره کردید که مافیایی در مرز‌های شرقی کشور تشکیل شده که البته موضوع جدیدی نیست و سالیان سال است که در مرز‌های شرقی با آن مواجه هستیم. اما چه اتفاقی افتاده که این موضوع در ماه‌های اخیر برجسته‌تر و پررنگ‌تر شده است و نگاه‌ها الان متوجه مردم افغانستان است، در صورتی که کشور ما اجازه ورود آنها را داده، هرچند که عده‌ای نیز غیرقانونی به کشور وارد شده‌اند که این موضوع هم به سیاست‌های کشور ما در حراست از مرزها باز می‌گردد. چرا وضعیت چنین شده است؟ چرا این نگاه متوجه دولت ایران نیست و برخی از مردم کشور ما انگشت اتهام را به سمت کسانی می‌گیرند که خود آواره کشور ما هستند، نه دولتی که باید سیاست‌های مهاجرتی را تدوین و اجرا می‌کرد؟
در بررسی‌های میدانی متوجه شدم برخی از اتباع در مرز می‌گفتند بعد از ۲۴ ساعت، محل خواب ما در ایران مشخص می‌شود و بعد از ۴۸ ساعت هم محل کار آنها مشخص می‌شود. یعنی ما با یک موضوع سازماندهی‌شده مواجه هستیم. برخی از افرادی که مسترد شده بودند می‌گفتند بعد از هر بار استرداد، ۵۰۰ دلار پول جمع می‌کنیم و آن را به قاچاقچیان انسان می‌دهیم و وارد ایران می‌شویم. این موضوع خطرناک است. یک جوان تحصیلکرده ایرانی بعد از ۴۸ ساعت نمی‌تواند شغل پیدا کند، اما برخی از اتباع می‌توانند.
البته شغل‌هایی که دارند، شغل‌های رسمی نیست، حقوقی که دریافت می‌کنند بسیار پایین‌تر از حداقل‌های حقوق در ایران است.
نه اینگونه نیست. برخی از اتباع اماکن عمومی را به‌عنوان محل کار کاملاً اجاره کرده‌اند و بستگان و زیردستان خود را در آنجا مشغول کرده‌اند؛ از جمله گاراژ‌های بزرگ، ساختمان‌های بزرگ و کار‌های عمرانی را در دست دارند. برای مثال در جایی خودم دیدم کسی که فرمانده نظامی بوده، یک گاراژ بزرگ را کرایه کرده بود و تمام نیروهای نظامی زیردست خود را در آنجا به کاری گمارده بود و به من گفت که بخش اعظم نظامی‌های افغانستانی در جا‌های مختلف کشور ما هستند و جا‌هایی را که امکان اجتماع اتباع در آن وجود دارد، اجاره می‌کنند و حضور دارند و این‌ها واقعیاتی است که وجود دارد.
حالا شما می‌گویید مردم افغانستان بی‌گناه هستند، بله من هم موافقم. اما واقعیتی وجود دارد و آن، مسئولیت مسئولان هر کشور و سوگندی که خورده‌اند در قبال ملت خود است. برخی از نگاه امت‌محور برای فرار از مسئولیت‌های ملی استفاده می‌کنند. در صورتی که مسئولان کشور در برابر ملت ایران مسئول هستند. در شرایطی که در کشور ما از هر ۸ نفر جمعیت یک نفر جزو اتباع خارجی است، در کشوری که حدود ده درصد از بودجه خود را صرف یارانه‌ها می‌کند، باری بر دوش کشور است.
درست است که دلایل انسانی وجود دارد، اما معتقدم ایرانی‌ها در طول تعاملات تاریخی خود با افغانستان بالاترین تجربیات انسانی را به اشتراک گذاشتند و هیچ ملتی در دنیا نمی‌تواند ادعای مشابهی داشته باشد. الان هم بحث من برخورد غیرانسانی نیست، بلکه باید این مسائل در قالب منافع ملی کشور دیده شود.
برای مثال نظام اقامت و تابعیت در ترکیه و امارات به‌گونه‌ای است که بعد از سودرسانی این کشورها اجرا می‌شود، اما ایران تنها کشوری است که نظام تابعیت، پناهندگی و اقامت آن کاملاً بر دوش ملت ایران صورت می‌گیرد و این‌ها دغدغه‌های جدی است که به مسئولان کشور وارد است. بدون شک یک صاحب تریبون به صورت خلق‌الساعه این موضوع را مطرح نمی‌کند که بیایید به اتباع خارجی اجازه رای بدهیم، حتماً در محافلی این موضوع مطرح شده است و به تریبون‌های رسانه‌ای رسیده است.
متاسفانه برخی از افراد به‌جای توجه به مسئله مهاجرین در قالب منافع ملی سعی می‌کنند آن را در قالب ملت‌سازی نامشروع دنبال کنند. این زمانی است که ملت ایران رها شود و از دیگران یارگیری صورت گیرد. برای مثال، نوع برخوردی که ترکیه با موضوع مهاجرین دارد، به یک ابزار مثبت برای تاثیرگذاری در تحولات سوریه و تعامل با اروپا تبدیل شده، اما در ایران متاسفانه موضوع مهاجرین به‌گونه‌ای است که با وجود تحمل بیشترین هزینه‌ها، به یک ابزار علیه خود ایرانی‌ها تبدیل می‌شود و حتی علیه تاریخ مهمان‌نوازی ایرانی‌ها می‌شود.
الان تنها نگرانم این است که مهاجرین به گونه‌های ساماندهی می‌شوند که شاخص‌های امنیتی، اجتماعی و اقتصادی فرهنگی دیده می‌شوند، نه اینکه آنها این موضوع را در قالب ملت‌سازی ببینند. یک نظریه پرداز علوم سیاسی می‌گوید در افرادی که کلاان می‌دهند شرلاتان هستند و مدعی کلانی هستند که در مورد مهاجرین صورت می‌گیرند، نوعی شارلاتانیسم بزرگ است، وگرنه وظیفه‌ای که در قبال مهاجرین مانند یک سیاسی، اقتصادی و اجتماعی خاص است.
آیا معتقدید که دولت‌های ما در زمینه ساماندهی مهاجرین به گونه‌ای هستند که به کمک آن آسیب وارد شده، کم‌کاری کرده‌اند؟ یا به خاطر بی‌برنامگی دولت‌ها، چنین موضوعی تبدیل می‌شود؟
نوعی بی‌برنامگی و تلاقی مدیریتی وجود دارد که عامل اصلی تبدیل شدن موضوع مهاجرین در ایران به یک موضوع امنیتی است. زمانی که برنامه هفتم منتشر شد، اعلام کرد که باید برای هر کاری مسئول و وزارتخانه پاسخگو مشخص شود، اما هیچ مسئول مشخصی به‌عنوان پاسخگوی موضوع ارسال به ایران مشخص نشده است.
اعتماد نوشت: در گزارش دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرم ملل متحد UNODC که روز دهم سپتامبر ۲۰۲۳ (۱۹ شهریور ۱۴۰۲) در وین منتشر شد، اعلام شده که در فاصله سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲، محموله شیشه افغانستان به کشورهای ازبکستان، جمهوری آذربایجان، تاجیکستان، قرقیزستان، هنگ‌کنگ، چین، پاکستان، استرالیا، اندونزی، سری لانکا، هند، امارات متحده عربی، شرق آفریقا، جمهوری تانزانیا، موزامبیک، یمن، بحرین، ایران، جمهوری چک و فرانسه ارسال شده و مجموع کشفیات شیشه در این مناطق، از ۲.۵ تن در سال ۲۰۱۷ به ۲۹.۷ تن در سال ۲۰۲۱ رسیده که افزایش ۱۲ برابری کشفیات در این بازه ۵ ساله، نشان‌دهنده افزایش تولید است و می‌تواند بر اثر تغییر روش ساخت مت آمفتامین اتفاق افتاده باشد.
این گزارش، تایید می‌کند که مت آمفتامین در افغانستان با سه جور پیش ساز تولید می‌شود؛ «اِفِدرین» استخراج شده از گیاه بومی افدرا (توت قرمز) که یکی از مناطق رویش آن، نواحی کوهستانی و صخره‌ای افغانستان است، «سودوافدرین» استخراج شده از دارو‌های سرماخوردگی، «افدرین» صنعتی که به طریق غیرقانونی از مرز چین، هند، کشورهای آسیای میانه و پاکستان به لابراتوار‌های تولید مت آمفتامین در افغانستان می‌رسد. کارشناسان UNODC در این گزارش تاکید دارند که اگرچه ممکن است فرآوری گیاه افدرا برای تولید شیشه، یک روش مقرون به صرفه باشد، اما با توجه به حجم بالای کشفیات مت‌آمفتامین افغانستان، بعید است که تولید، به استفاده از افدرین گیاهی محدود شده باشد و بنابراین، در حال حاضر هر سه شیوه (استفاده از سودوافدرین موجود در دارو‌های سرماخوردگی، افدرین صنعتی و افدرین گیاهی) به‌طور همزمان در لابراتوار‌های تولید شیشه افغانستان کاربرد دارد.
کارشناسان UNODC در این گزارش، بابت تغییر رژیم بازار‌های مواد در جهان به جهت ورود حجم بالای مت آمفتامین افغانستان ابراز نگرانی کرده‌اند و هشدار داده‌اند که افزایش تولید شیشه در افغانستان، تشدید ناامنی در کل منطقه آسیا و اروپا را در پی خواهد داشت، چون محموله‌های شیشه افغانستان، باید از جنوب غرب آسیا و جنوب شرق اروپا به شمال و مرکز اروپا برسد که حتما بازار‌های خرده فروشی ۳۳ کشور در این مسیر هم از همین محموله‌ها تغذیه می‌شوند علاوه بر اینکه تردد کاروان‌های مواد از این مسیر، به افزایش جرایم سازمان یافته منجر خواهد شد…. گزارشی که روز دهم سپتامبر درباره تولید شیشه در افغانستان منتشر شد، دومین گزارش سازمان ملل طی ۴ ماه اخیر است.
تیر ماه امسال و در سالروز جهانی مبارزه با مواد مخدر، سازمان ملل با انتشار گزارشی اعلام کرد: «افغانستان از تولیدکنندگان عمده مت آمفتامین‌ها در منطقه است و کاهش کشت تریاک می‌تواند به تغییر به سمت تولید مواد صنعتی منجر شود که بازیگران مختلف از آن سود خواهند برد.» طالبان طی ۱۸ ماه اخیر و بعد از فرمان ممنوعیت تولید و خرید و فروش مواد که آوریل ۲۰۲۲ توسط هبت‌الله آخوندزاده؛ سرکرده طالبان صادر شد، همواره مدعی مبارزه با تجارت مواد بوده و حتی اوایل تابستان امسال و زمانی که اعلام شد وسعت مزارع خشخاش در این کشور در سال ۲۰۲۲، با افزایش ۳۲ درصدی نسبت به سال ۲۰۲۱ به ۲۳۳ هزار هکتار رسیده و سال ۲۰۲۲ بیش از ۶۱۰۰ تن تریاک به انبار‌های افغانستان منتقل شده، طالب‌ها، خبرنگار یک رسانه بین‌المللی را با خود همراه کردند تا یک گزارش تبلیغاتی با تیتر «کاهش ۸۰ درصدی کشت خشخاش در افغانستانِ بعد از حضور طالبان» از امحای مزارع خشخاش در شرق، مرکز و شمال شرق افغانستان که از دو دهه قبل، پاک‌ترین مناطق به دلیل کاهش وسعت کشتزار‌های خشخاش بوده، تهیه کند در حالی که گزارش‌های اخیر سازمان ملل از افزایش وسعت مزارع خشخاش و تداوم قاچاق هرویین و رشد تولید مت آمفتامین در افغانستان، ثابت می‌کند شعار «مبارزه با تجارت مواد» صرفا برگ برنده‌ای برای میز مذاکره با جامعه جهانی بود که به نظر می‌رسد با انتشار گزارش اخیر UNODC، این برگ برنده هم کارکرد خود را از دست داده است….
استفاده از افدرین گیاهی برای تولید شیشه در افغانستان، اولین‌بار توسط دیوید منسفیلد؛ مشاور سازمان توسعه و تحقیقات پایدار OSDR افشا شد. سپتامبر ۲۰۱۹ منسفیلد که به مدت ۱۱ سال، بر اقتصاد زیرزمینی و غیرقانونی در افغانستان تحقیق می‌کرد، در گزارشی با عنوان «ناشناخته‌های موج جدید تولید مت آمفتامین در افغانستان» نوشت: «در سه سال گذشته، تاجران برای خرید گیاهی که قبلاً فقط به عنوان سوخت استفاده می‌شد، به شهر تیوِرِه در ولایت غور (غرب افغانستان) رفته‌اند. این گیاه وحشی که در کوهستان رشد می‌کند و در زبان محلی به نام اومان (افدرا و معروف به توت قرمز) شناخته می‌شود، منبع افدرین؛ پیش ساز اصلی در تولید مت آمفتامین است.
این گیاه بعد از خشک شدن، آسیاب و بسته‌بندی شده و سپس با کامیون به ولایت فراه در جنوب غربی افغانستان و سایر ولایات منتقل می‌شود تا برای تولید محصولی که در افغانستان و ایران به نام شیشه معروف است و به شکل تدخینی یا تزریق مورد استفاده قرار می‌گیرد فرآوری شود. اومان، غیر از شهر تیوره، در باقی شهرهای ولایت غور هم فروخته می‌شود علاوه بر اینکه از سال ۲۰۱۸، تاجران ولایات فراه و هلمند (در جنوب غربی افغانستان) اومان را از شهرهای دیگری هم خریداری کرده‌اند.» منسفیلد در بخش دیگری از این گزارش نوشت: «کشف مت آمفتامین در افغانستان تا همین اواخر بسیار کم بود و باور بر این بود که مت آمفتامین، در ایران یا پاکستان ساخته شده، اما ظهور یک بازار پر جنب و جوش برای گیاه اومان نشان می‌دهد که صنعت تولید مت آمفتامین در افغانستان مستقر است.
تا پیش از آشنایی صاحبان آشپزخانه‌های شیشه با روش استخراج افدرین گیاهی، سودوافدرین موجود در دارو‌های سرماخوردگی قاچاق شده از ایران یا پاکستان در تولید مت آمفتامین مورد استفاده قرار می‌گرفت و حالا تولید شیشه با افدرین گیاهی، بسیار ارزان و سودآور است چنانکه هزینه تولید با افدرین گیاهی، معادل نصف هزینه تولید با سودافدرین استخراج شده از دارو‌های سرماخوردگی وارداتی از ایران و پاکستان است.» منسفیلد در بخش دیگری از گزارش خود نوشته بود که افدرای خشک شده، در گونی‌های ۷۰ کیلویی به سمت آشپزخانه‌هایی در شهرهای «گلستان» یا «باکواه» (در ولایت فراه) حمل می‌شود در حالی که در این مسیر، کمترین خطر، مواجه شدن با ماموران دولتی و پلیس است، اما حمله راهزنان که در واقع، گروه‌های رقیب، طالبان یا شبه نظامیان مخالف دولتند، بسیار خطرناک‌تر است.
منسفیلد در این گزارش اشاره داشت که هم پلیس و نیروهای دولتی و هم طالبان و مخالفان دولت در صورت حمله به خودرو‌های حامل افدرا، رشوه می‌گیرند که رقم رشوه از ۰.۰۷ دلار به ازای هر کیلو تا ۱۵۰ دلار به ازای هر خودرو متفاوت است و معمولا یک راننده حامل افدرا تا زمانی که به بازار «عبدالودود» در شهر بکواه برسد، حدود ۱۱۵۰ دلار به پلیس یا طالبان و مخالفان دولت رشوه می‌دهد. طبق گزارش منسفیلد، بازار عبدالودود، مرکز فروش افدرین گیاهی و حلال‌های مورد نیاز تولیدکنندگان شیشه و هرویین بود که در زمان ریاست‌جمهوری اشرف غنی، چند بار توسط پلیس افغانستان به آتش کشیده شد و منسفیلد می‌گفت که به دنبال این اتفاقات، بازار عبدالودود از رونق افتاده، اما در عوض، خرید و فروش افدرین (پیش ساز تولید شیشه) تولوئن (حلّال مورد استفاده در تولید هرویین) و سودسوزآور (هیدروکسید سدیم، حلّال مورد استفاده در کریستالیزه کردن مت آمفتامین) در خانه فروشندگان انجام می‌شود، چون تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که آشپزخانه‌های شیشه، همچنان در ولایت فراه (غرب افغانستان) فعال است.
منفسیلد در این گزارش به نخ ربط تغییرات قیمتی شیشه در افغانستان و تحولات اقتصادی ایران هم اشاره کرده بود و در تحلیل کاهش قیمت هر کیلو شیشه از ۷۰۰ دلار به ۲۵۰ دلار در سال ۲۰۱۸، به نقل از قاچاقچیان، سقوط ۶۴ درصدی قیمت شیشه در بازار افغانستان را به تأثیرپذیری از تورم و گرانی ارز و کاهش قابل توجه ارزش ریال ایران ربط داده بود. منسفیلد در این گزارش بر اساس حرف‌هایی که از روستاییان و رانندگان و تاجران بازار عبدالودود شنیده بود، نوشت: «از ۴۵۰ کیلو افدرا، ۱۲ کیلو افدرین به دست می‌آید که برای تولید ۸ کیلو شیشه کافی است. حدود ۱۴۰۰ روستا در ولایت غور، در ارتفاع بالای ۲۵۰۰ متر و حوالی رویشگاه افدرا هستند و اگر در هر روستا در طول فصل برداشت که حدود ۳۰ الی ۴۰ روز است، ۱۲ نفر و هر نفر روزانه ۴۵ کیلو افدرا برداشت کنند، هر روستا، سالانه ۲۲ تن افدرای برداشت شده دارد که این حجم برای تولید ۳۹۰ کیلو شیشه کفایت می‌کند.
رویشگاه اومان، نقاطی است که کشت خشخاش هم ممکن نیست و بنابراین، برداشت افدرا که کار آسانی هم نیست، حالا به یک منبع درآمد برای کوهپایه نشینان هم تبدیل شده چنانکه با برداشت روزانه ۴۵ کیلوگرم افدرا، در هر روز حدود ۳۰ دلار درآمد دارند، چون تاجران اومان، در طول فصل برداشت، روزانه ۱۰۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم افدرا از کوهپایه نشین‌ها می‌خرند. تعدادی از رانندگان کامیون گفته‌اند سالانه ۱۳۰ تن افدرا به بازار عبدالودود می‌رسانند. تعدادی از تاجران گفته‌اند در هر فصل برداشت، ۱۸۰ تن افدرا می‌خرند، اما هم تعداد رانندگان، هم تعداد تاجران، هم تعداد روستا‌هایی که افدرا برداشت می‌کنند و هم حجم باری که به بازار عبدالودود می‌رسد نامعلوم است.» منسفیلد در این گزارش، در اشاره به تغییرات بازار عرضه مواد در ایران طی سال‌های ۱۳۸۸ (آغاز شیوع مصرف شیشه در جمعیت عمومی ایران) تا سال ۱۳۹۸ نوشت: «در طول دهه گذشته، ایران به یکی از بزرگ‌ترین بازار‌های شیشه در منطقه تبدیل شده و الگوی چند مصرفی شیشه و هرویین در این مدت به‌طور فزاینده‌ای رایج شده است.
مصرف شیشه به جمعیت عمومی رسیده، اما بین کارگرانی که شغل دشوار یا با ساعات طولانی دارند و همچنین بین جوانانی که روابط جنسی کنترل نشده دارند، رواج بیشتری دارد. تا همین اواخر تصور می‌شد که ایران محل تولید عمده شیشه – هم برای مصرف داخلی و هم برای مقادیر کم صادرات باشد، اما تلاش‌های مقامات ایرانی و مقابله با آشپزخانه‌های شیشه ظاهراً به توقف تولید در ایران منجر شده علاوه بر اینکه قاچاق دارو‌های سرماخوردگی و سودوافدرین از ایران به افغانستان هم کاهش یافته، اما حالا گزارش‌هایی از کاهش قیمت شیشه افغانستان در ایران به دست آمده علاوه بر اینکه مصرف‌کنندگان هم از کاهش خلوص ماده مصرفی شاکی شده‌اند.» منسفیلد ضمن اشاره به داستان‌های تایید نشده درباره ایجاد کانون‌های موازی تولید مت آمفتامین در هند و ژاپن، نام ایران را در فهرست کشور‌هایی قرار داده بود که با خطر تبدیل شدن به بازار شیشه افغانستان مواجهند. در این فهرست، نام پاکستان، هند، عراق، سوریه، عربستان سعودی، کشورهای حاشیه خلیج فارس، بحرین، جمهوری چک و هلند هم ذکر شده بود. یافته‌های منسفیلد، بعد از ۴ سال توسط سازمان ملل تایید شد.
در گزارش اخیر UNODC و در نقشه‌ای که از بازار شیشه ۱۹ کشور واقع در آسیای میانه، شرق و جنوب و غرب آسیا، اقیانوسیه، شرق و جنوب غربی آفریقا، اروپای مرکزی و شمالی ترسیم شده، پاکستان، ایران، هند، امارات متحده عربی، بحرین و جمهوری چک، مطابق پیش بینی منفسیلد، به بازار شیشه افغانستان تبدیل شده‌اند…
دولت ایران یکی از امضاکنندگان کنوانسیون ۱۹۸۸ و متعهد به جلوگیری از ورود، خروج یا انحراف پیش‌ساز‌ها و حلال‌های مورد استفاده در تولید مواد مخدر یا روانگردان و از جمله‌افدرین (پیش‌ساز مت‌آمفتامین) فنیل ۲ پروپانون (پیش‌ساز مت‌آمفتامین) سودوافدرین (پیش‌ساز مت‌آمفتامین) اسید فنیل استیک (پیش‌ساز مت‌آمفتامین) و انیدریداستیک (پیش‌ساز هرویین) است و بنا به همین تعهد هم از ابتدای دهه ۱۳۹۰ و زمانی که با اعتراض هیات بین‌المللی کنترل مواد مخدر INCB و چرایی افزایش ۵ برابری نیاز به سودوافدرین (از ترکیبات دارو‌های ضدحساسیت و سرماخوردگی) مواجه شد، در بررسی ساختار شیشه‌های کشف شده در داخل کشور، به واقعیت خودکفایی آشپزخانه‌ها در تولید شیشه با پیش ساز به دست آمده از دارو‌های سرماخوردگی قاچاق شده از خاورمیانه رسید.
اقدام دولت برای مقابله با واردات دارو‌های قاچاق، تغییر فرمول ساخت دارو‌های سرماخوردگی و کاهش خرید سودوافدرین از منابع جهانی، پایان کار آشپزخانه‌ها نبود و طی سال‌های اخیر، برخی آشپزخانه‌ها – اگرچه که تعدادشان، دیگر قابل مقایسه با اعداد ابتدای دهه ۱۳۹۰ نیست – با روش‌ها و ترکیبات دیگری همچون متکاتینون و نمک حمام و مفدرون، مشغول ساخت محصولی بوده‌اند که فقط شبیه «شیشه» است و در پاتوق‌های خیابانی عرضه می‌شود… فعالیت آشپزخانه‌ها در ایران، یک رقابت آشکار با جریان تولید در افغانستان است؛ هم از باب قیمت و هم از باب کیفیت.
تابستان ۱۳۹۷، ستاد مبارزه با مواد مخدر درباره واردات «شیشه ارزان‌قیمت» از افغانستان هشدار داد. یک سال بعد، این هشدار با خبر «کاهش ۸۰ درصدی قیمت عمده فروشی هر کیلو شیشه از ۸۰ میلیون تومان به ۱۸ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان در ایران» تایید شد. اولین فرض این بود که شیشه افغانستان، به دلیل صعود یکباره قیمتی در نیمه دهه ۱۳۹۰، بازار خود را در ایران از دست داده و شبکه قاچاق می‌خواهد با عرضه جنس ارزان قیمت، رمق دوباره به این بازار برگرداند. فرض دوم ولی به واقعیت نزدیک‌تر بود؛ به دنبال افزایش تولید شیشه در افغانستان و رشد حجم ورودی به بازار ایران، قیمت هم شکسته است. سال ۱۳۹۸، حدود ۸ سال از آزمون و خطای تولید مت آمفتامین در افغانستان می‌گذشت. در این سال، UNODC در گزارشی اعلام کرد که کشفیات شیشه در افغانستان، از ۲ مورد در سال ۲۰۱۱ به ۱۵۳ مورد در سال ۲۰۱۴ افزایش یافته علاوه بر اینکه در ۱۵ ولایت افغانستان که اغلب در نوار غربی (پشت مرز‌های ایران) هستند، آشپزخانه شیشه شناسایی شده است.
روز ۲۴ مرداد ۱۴۰۰ (۱۵ اگوست ۲۰۲۱) شهر کابل سقوط کرد و دور جدید حکومت طالبان در افغانستان آغاز شد. از این تاریخ تا امروز، گزارش‌های متعددی درباره کشف محموله‌های مت آمفتامین افغانستان در کشورهای دور و نزدیک و همچنین ایران، منتشر شده که برخی از این گزارش‌ها را مرور می‌کنیم.
ایران: دی ۱۴۰۰ محموله ۴۷۶ کیلویی شیشه که از افغانستان وارد کشور شده بود در شهرستان نی‌ریز استان فارس کشف شد… مرداد پارسال، حجیم‌ترین محموله شیشه از مبدا افغانستان در گمرک شرق کشور کشف شد؛ محموله‌ای به وزن هزار و ۱۱۸ کیلو (یک تن و ۱۱۸ کیلو و ۸۰۰ گرم) که در یک تانکر سوخت و یک کامیون جاسازی شده بود و راننده هر دو خودرو، افغانی بودند و خودرو‌ها همزمان از افغانستان به ایران آمده بودند. این ششمین محموله حجیم شیشه در سال ۱۴۰۱ بود. پیش از آن، محموله‌های شیشه به وزن ۵۸۰ کیلو، ۱۵۴ کیلو، ۴۰۰ کیلو، ۶۱ کیلو و ۱۰۰ کیلو در گمرک شرق کشف شد که همگی از افغانستان به ایران رسیده بود … آذر ۱۴۰۱ فرمانده انتظامی استان یزد از توقیف ۷۳۰ کیلو شیشه جاسازی شده در یک کامیون ورودی از افغانستان خبر داد.
این کامیون با گذر از استان گلستان به مقصد مرکز و غرب کشور در حرکت بود … تیر امسال ۴۵۰ کیلو شیشه در استان تهران کشف شد. این محموله جاسازی شده در یک تریلی، از افغانستان و به مقصد استان‌های غربی وارد کشور شده بود … مرداد امسال، برای اولین بار در سال جاری، ۵۰۰ لیتر مت آمفتامین مایع (آبکار و آماده برای پخت و تبدیل به شیشه کریستالیزه) در ایران کشف شد. این محموله، در افغانستان داخل یک تریلی جاسازی شده بود که در استان هرمزگان ضبط شد. شهریور امسال ۲۶۸ کیلو و ۲۰۰ گرم شیشه در شهرستان زاهدان کشف شد. مبدا این محموله، افغانستان بود … شهریور امسال ۲۱۰ کیلو شیشه در استان گلستان کشف شد. این محموله از افغانستان وارد کشور شده بود … هفته گذشته، بیش از ۹۰ کیلوشیشه در گمرکات مرزی «دوغارون» و «ماهیرود» کشف شد.
یکی از محموله‌ها به وزن ۱۲ کیلو و ۲۰۰ گرم، در کوله پشتی دو زن افغانی ورودی به ایران و محموله دوم به وزن ۷۸ کیلو و ۷۵۰ گرم، در مخازن کامیون یک راننده افغانی ورودی به ایران جاسازی شده بود … با توجه به اینکه تنها بخشی از شیشه تولید شده در افغانستان، وارد خاک ایران می‌شود تا بعد از تغذیه بازار داخلی، به سایر کشورها برسد، نکته مهم در کشفیات شیشه در ایران، دفعات توقیف یکباره محموله‌هایی با اوزان بالا در کشور است که نشانه سازمان‌یافتگی اقدامات در مبداء (افغانستان) به منظور قاچاق گسترده به شکل تغذیه بازار ایران از طریق خرد کردن بخشی از محموله در مسیر‌های فرعی داخل ایران و حمل بخش اعظم محموله از مسیر ایران به حوزه خلیج فارس، آسیای میانه یا حوزه بالکان است.
اواخر اردیبهشت امسال، پلیس هند از کشف محموله‌ای شامل ۲۵۰۰ کیلو مت آمفتامین در مرز دریایی این کشور خبر داد و اعلام کرد که مبدا این محموله، افغانستان بوده که به مقصد هند، سری لانکا و مالدیو بارگیری شده است. پلیس هند اعلام کرد که این محموله از آب‌های آزاد و از سواحل پاکستان و ایران به مقصد بنادر هند رسیده است.
شهریور پارسال، پلیس استرالیا از کشف بزرگ‌ترین محموله مت آمفتامین در این کشور خبر داد؛ محموله‌ای به وزن حدود ۲ تن و به ارزش بیش از یک میلیارد دلار که طبق تحقیقات پلیس استرالیا، مبداء ارسال این محموله از مسیر دریایی از کشور امارات در خاورمیانه بود. با توجه به اینکه تا امروز در خاورمیانه هیچ شبکه تولید مت‌آمفتامین شناسایی و کشف نشده که بتواند مواد روانگردان با حجم بالا عرضه کند و در حالی که طبق گزارش سازمان ملل، طی دو سال اخیر، امارات یکی از مقصد‌های تخلیه مت‌آمفتامین افغانستان بوده، این فرض تبدیل به یقین می‌شود که کشور امارات، یک واسطه برای انتقال محموله شیشه افغانستان به مقصد استرالیاست.
اواخر پاییز ۱۴۰۰، پلیس هند در گزارشی از کشف محموله ۴۳۰۰ کیلویی مخدر‌ها و روانگردان‌ها از مبدا افغانستان خبر داد. این محموله در مرز دریایی هند کشف شد و شامل ۳۲۰۰ کیلو مت‌آمفتامین، ۵۰۰ کیلو هرویین و ۵۲۹ کیلو حشیش بود..
ثمر دهی تلاش شبکه تولید مواد افغانستان برای رسیدن به فرمول تولید شیشه مطلوبِ بازار‌های دوردست، در مرور همین خبرها مشخص می‌شود وقتی به تاریخ‌های پیش‌تر برگردیم و با مرور چند خبر، به مبداء محموله‌های مت آمفتامین توجه کنیم و ببینیم که پیش از اگوست ۲۰۲۱ محموله‌ها از کدام کانون تولید ارسال می‌شده است:
فروردین ۱۳۹۸ (حدود ۲۸ ماه پیش از اشغال دوباره افغانستان توسط طالبان) پلیس استرالیا از کشف یک محموله ۱۸۰۰ کیلویی مت آمفتامین خبر داد. این محموله از بانکوک (منطقه مثلث طلایی؛ قطب تولید مت‌آمفتامین درجنوب شرقی آسیا -تایلند، برمه، لائوس) به بندر ملبورن ارسال شده بود.
فروردین ۱۳۹۶ کشف محموله ۹۰۳ کیلویی مت‌آمفتامین با ارزش ۶۸۰ میلیون دلار در ملبورن استرالیا خبر ساز شد. بنا به اعلام پلیس استرالیا، این محموله حجیم‌ترین میزان کشف شده شیشه در تاریخ استرالیا تا آن زمان محسوب می‌شد. پلیس استرالیا اعلام کرد این محموله از چین به بندر ملبورن رسیده است.
فروردین ۱۳۹۵ دولت آلمان بابت افزایش مصرف شیشه در این کشور ابراز نگرانی کرد. در آن زمان شیشه مصرفی در بازار غیرقانونی آلمان از طریق شبکه تولید در مرز‌های غربی جمهوری چک، برای انتقال به بلژیک، هلند و انگلیس بارگیری می‌شد، اما به واسطه همسایگی آلمان و جمهوری چک، گذر کاروان‌های شیشه از شاهراه‌های آلمان به غرب اروپا، به ایجاد یک بازار پرتقاضا در همسایه غربی جمهوری چک منجر شده بود. طبق گفته پلیس جمهوری چک، اعضای اصلی شبکه تولید مت امفتامین در نوار مرزی این کشور، ویتنامی‌ها بودند..
این خبرها نشان می‌دهد که ظرف کمتر از ۱۰ سال، مبدا مت آمفتامین از آسیای جنوب شرقی به افغانستان تغییرکرده است. جمله‌های کلیدی گزارش اخیر سازمان ملل، همین است: «تولید مت آمفتامین در افغانستان یک تهدید فزاینده است و تاکنون، کشفیات مت‌آمفتامین با منشأ افغانستان از نقاط مختلف اتحادیه اروپا، خاورمیانه، آسیای جنوب شرقی، شرق آفریقا و همسایگان افغانستان گزارش شده و افزایش قابل توجه کشفیات مت آمفتامین در افغانستان و کشورهای همسایه نشان می‌دهد که قاچاق شیشه به سرعت در حال گسترش است و بازار‌های مواد مخدر غیرقانونی را تغییر می‌دهد.» مختصات نقشه UNODC از مقصد مت آمفتامین افغانستان در فاصله سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲، نشان می‌دهد که طی این سال‌ها، شبکه تولید شیشه در افغانستان به چنان تبحری رسیده که انحصار تولید را از دست رقبا بیرون آورده است. یک مثال در این زمینه، جمهوری چک است که تا ۷ سال قبل، یک تولید‌کننده مت‌آمفتامین در اروپای مرکزی بود و حالا به بازار شیشه افغانستان تبدیل شده است.
مثال دیگر، کشور اندونزی است که با کانون تولید شیشه و هرویین در آسیای جنوب شرقی و منطقه مثلث طلایی (برمه، لائوس، تایلند) مرز دریایی دارد، اما بازار عرضه این کشور هم توسط مت‌آمفتامین افغانستان تسخیر شده است. هند و چین، مثال‌های دیگر هستند؛ دو کشوری که با کانون تولید هرویین و شیشه در منطقه مثلث طلایی (برمه) مرز مشترک زمینی دارند، اما مت‌آمفتامین افغانستان در بازار این دو کشور خرید و فروش می‌شود در حالی که بیشترین تعدادآشپزخانه‌های تولید شیشه در افغانستان، در غرب و جنوب غرب این کشور است و انتقال مواد از جنوب غرب افغانستان به گذرگاه کوهستانی «واخجیر» در شمال شرق این کشور که مسیری صعب العبور و تنها نقطه اتصال زمینی چین و افغانستان است، چندان کم هزینه و آسان نیست، اما آنچه در بازار هند پیدا می‌شود، شیشه افغانستان است و چینی‌ها هم ترجیح داده‌اند به جای شیشه برمه‌ای، جنس افغانی مصرف کنند.
در گزارش UNODC مقدار مورد نیاز گیاه افدرا، سودوافدرین و افدرین صنعتی مورد نیاز برای تولید مت آمفتامین برحسب نحوه ساخت محاسبه شده؛ آشپزخانه‌های افغانستان، برای تولید یک کیلو شیشه خالص، یا ۱۹۶.۸ کیلو افدرای خشک شده (نیمی از وزن گیاه تازه افدرا، آب است) مصرف کرده‌اند، یا ۲۷.۸ کیلو قرص سرماخوردگی یا ۱.۷۵ کیلو افدرین صنعتی در حالی که میزان ماده موثره بر حسب منشأ پیش ساز، متفاوت است به این معنا که در صورت استفاده از گیاه افدرا، میزان افدرین در محصول ساخته شده، حداکثر ۵ درصد، در صورت استفاده از قرص سرماخوردگی، میزان افدرین حدود ۹ تا ۱۵ درصد و در صورت استفاده از افدرین صنعتی، میزان افدرین، بالای ۹۵ درصد خواهد بود.
کارشناسان سازمان ملل بر مبنای میزان کشفیات مت آمفتامین افغانستان در سال ۲۰۲۱ (۲۹.۷ تن) تخمین زده‌اند که برای تولید این حجم شیشه، یا ۶۵۰۰ – ۱۱۷۰۰ تن گیاه افدرا، یا ۴۱۴ – ۷۴۵ تن داروی سرماخوردگی یا ۲۶ – ۴۷ تن افدرین صنعتی مصرف شده است. تاکید گزارش سازمان ملل بر این است که استفاده از افدرین گیاهی، به دلیل مخاطرات اقلیمی و طبیعی، نمی‌تواند مستمر باشد و احتمال تداوم تولید شیشه با افدرین صنعتی قاچاق و دارو‌های سرماخوردگی حاوی سودوافدرین، پررنگ‌تر است اگرچه که ممکن است از پیش ساز‌هایی همچون فنیل استون هم به جای افدرین استفاده شده باشد. کارشناسان UNODC هشدار می‌دهند که تولید شیشه در افغانستان، صرفا به پیش ساز محدود نمی‌شود و حلّال‌ها و عناصر شیمیایی از جمله سود سوزآور، ید و فسفر قرمز هم برای کریستالیزه شدن محصول لازم است که این مواد هم به صورت قاچاق به افغانستان می‌رسد. در این گزارش، تصویری از یک کیسه «سود کاستیک پرک» (هیدروکسید سدیم – سود سوزآور) ضمیمه شده در حالی که روی کیسه، مهر کارخانه‌ای واقع در جاده اصفهان خورده است. این کیسه سودسوزآور، در یکی از آشپزخانه‌های تولید شیشه افغانستان کشف شده است.
منسفیلد، سال ۲۰۱۹، گزارش خود را با سوالی درباره آینده تولید شیشه در افغانستان به پایان برد: «آیا افدرا، به کارکرد قبلی خود که روشن نگهداشتن آتش تنور روستا‌ها بود باز می‌گردد؟» اردیبهشت پارسال و حدود یک ماه بعد از انتشار فرمان سرکرده طالبان درباره ممنوعیت تجارت مواد، خبرنگاران واشنگتن پست در گزارشی از تجارت پر رونق مت آمفتامین در افغانستان نوشتند. خبرنگاران این رسانه برای تهیه این گزارش به بازار عبدالودود (شهر بکواه – ولایت فراه) رفتند تا وضعیت خرید و فروش پیش ساز‌های تولید شیشه را از نزدیک مشاهده کنند. این خبرنگاران در توصیف بازاری که بعد از طی مسیر‌های صعب‌العبور در غرب ولایت قندهار به آن رسیده بودند نوشتند: «.. ردیفی از مغازه‌های غبارآلود که بالای آن پرچم‌های طالبان نصب شده. عمده فروشانی که هر هفته ده‌ها کیلو مت آمفتامین جابه‌جا می‌کنند.
یک کیسه نیم کیلویی شیشه که ارزش آن در خیابان‌های اروپا ده‌ها هزار دلار است و در این بازار حدود ۲۵۰ دلار به فروش می‌رود… برای چندین دهه، این کشور یک مرکز جهانی برای تولید تریاک بوده و اکنون صنعت مت (شیشه) در این کشور با سرعت سرسام آوری در حال رشد است و این نگرانی را در میان کارشناسان و مقامات غربی برانگیخته که در زمان طالبان، افغانستان می‌تواند با افزایش تقاضا در سطح جهان به یک تامین‌کننده اصلی مت تبدیل شود. قاچاقچیان افغان اکنون یک گیاه بومی به نام افدرا را آسیاب می‌کنند که منبع طبیعی عنصر اصلی مت است. در ۶ سال گذشته، صد‌ها آزمایشگاه مت در افغانستان ایجاد شده و هر ماه به تعداد این آزمایشگاه‌ها اضافه می‌شود زیرا بحران اقتصادی کشور، افغان‌ها را مجبور می‌کند منابع جدید درآمد پیدا کنند. اکثر مت تولید شده برای قاچاق است و فروشندگان در بازار مت در روستاهای غرب افغانستان مدت‌هاست که آزادانه به تجارت خود مشغولند و یک فروشنده می‌گوید دولت قبلی تا حد زیادی چشم خود را بر این فعالیت بست و طالبان نیز از زمان به قدرت رسیدن، همین رویکرد را در پیش گرفته‌اند و اگرچه گاهی بازار را بازرسی می‌کنند، اما تلاشی برای بستن آن نکرده‌اند.»
خلیج فارس: زهرا نژادبهرام گفت: با خروج نیروهای امریکایی و اروپایی از افغانستان و ترس و نگرانی از روی کار آمدن طالبان موج گسترده‌ای از آنها را وادار به مهاجرت به ایران شدند، اما به‌رغم سیاست‌های کشورهای غربی برای خروج از این کشور هزینه آوارگی این مردم بر دوش ایران قرار گرفت.
فرصت‌های آموزشی، اشتغال، امنیت و حتی ازدواج و زندگی در کنار خواهران و برادران همزبان ایرانی امکانی است که آنان توانسته‌اند در طول این چند دهه به دست آورند. اشتراکات فرهنگی و مذهبی از یک‌سو و هم‌زبانی و مهمان‌نوازی ایرانیان از سوی دیگر از اصلی‌ترین عوامل مهاجرت خواهران و برادران افغانستانی به ایران است، ازاین رو مساله آنها به مساله ما مبدل شده است و لازم از است با نگاهی دیگر به موضوع آنها نگریسته شود.
از سوی دیگر، ایران که سال‌ها است پذیرای آنها شده، نیازمند حمایت و دریافت کمک‌های جهانی برای اسکان، آموزش و… برای آنان است. اما به نظر می‌رسد جهان و سازمان‌های بین‌المللی نسبت به این مهم با کم‌توجهی نظاره می‌کنند. این مردم که به طور گسترده طی سه دوره در تاریخ معاصر جهان، مهاجرت گسترده به ایران داشته‌اند هنوز هم ایران را برای مهاجرت ترجیح می‌دهند و این را فرصتی برای آلام و درد و رنج خود از شرایط سخت زندگی در کشور خود می‌دانند. با این نگاه، با خروج نیروهای امریکایی و اروپایی از افعانستان در دو سال پیش و ترس و نگرانی از روی کار آمدن طالبان موج گسترده‌ای از آنها را وادار به مهاجرت به ایران شدند، این موج مهاجرت و پناهندگی نسبت به دوره‌های قبلی بسیار گسترده‌تر بود، اما به‌رغم سیاست‌های کشورهای غربی برای خروج از این کشور هزینه آوارگی این مردم بر دوش ایران قرار گرفت و آنان پیروزمندانه دغدغه‌های خود را به رخ جهان می‌آوردند درحالی که کشورهای منطقه به ویژه ایران هزینه این نوع رویکردها را پرداخت می‌کنند. سازمان‌های حمایتی و بین‌المللی نیز با نوعی سکوت معنادار نظاره‌گر هستند.
هزینه خروج ائتلاف غرب از این کشور به گردن ایران وارد شد و سازمان‌های بین‌المللی نسبت به این مهم حساسیت نشان ندادند و دولت ایران نیز با کمترین فشار به آنها درخواست‌های محدودی را داشته است! تنها کمک‌های محدودی از برخی کشورها به ایران صورت گرفت که در برابر حجم نیاز برای اسکان آنها بسیار محدود است؛ از کمک یک میلیون پوندی بریتانیا تا کمک کره‌جنوبی و… این به معنی انفعال مجامع بین‌المللی در برابر این موج عظیم مهاجرت که نه تنها شهرهای شرقی ایران بلکه شهرهای مرکزی و شمالی و جنوبی کشور را نیز تحت تاثیر قرار داده است!
ذکر این نکته ضروری است که در قرن بیستم مساله پناهندگی و مهاجرت به امری عمومی در همه کشورها مبدل شده است و این مهم بیانگر ضرورت توجهی ویژه به مساله ایجاد فرصت‌های مشترک برای زیست مشترک در جهان مشترک برای همه است. در این میان برخی دغدغه‌ها مهمان‌نوازی ایران را با مشکل روبه‌رو ساخته که لازم است مسوولان نسبت به این مهم شفاف‌سازی کنند! بروز برخی وقایع این شائبه را ایجاد کرده که این گروه مرتکب جرایم جدی می‌شوند! درحالی که براساس یک پژوهش با اتکا به آمار رسمی سال‌های ۹۶ تا ۹۸، مهاجران نسبت به افراد جامعه میزبان ۵۰درصد کمتر بزهکاری می‌کنند. این مهم در کنار نگرانی برای کسب فرصت‌های شغلی و بهره‌گیری از ظرفیت‌های اقتصادی ایران موجب شده دغدغه‌های تازه‌ای برای ایرانی‌های مهمان‌نواز و انسان‌دوست و خواهر و برادرنواز ایجاد کند که می‌بایستی مسوولان امور اقتصادی و اجتماعی نسبت به این مهم پاسخگو باشند! هرچند که بیشتر فرصت‌های شغلی که این گروه در ایران دراختیار دارند، معمولا در رده‌هایی است که ایرانی‌ها کمتر به آن اقبال دارند. از این رو به نظر می‌رسد باید با عنایت به رویکرد مهمان‌نوازی و یادآوری این شعر سعدی شاعر و سخنور گرانمایه ایرانی توجه کرد، که:
بنی‌آدم اعضای یکدیگرند/ …/ چو عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار!/ از این رو دیدن غم و رنج و محرومیت خواهران و برادران افغانستانی یقینا برای مردم ایران بسیار سخت و دشوار است، لذا ایرانی‌ها همواره پذیرای آنان بوده و هستند، اما این به این معنی نیست که جامعه جهانی فراموش کند که تکالیف و وظایفی نسبت به این شهروندان جهانی دارد! آنان که به دلیل سیاست‌های غلط و بازیگری نامتعادل و نامتعارف دیگر کشورها که منجر به ترک خانه و کاشانه این مردم شده‌اند، می‌بایستی هزینه لازم را برای کشور میزبان تدارک ببینند! این مهم، هم‌اکنون با توجه به حوادث قره‌باغ و مهاجرت بیش از 90 هزار ارمنی به سوی ارمنستان و تدارک بلافاصله نمایندگان سازمان‌های بین‌المللی قابل تامل است! یا آوارگان اوکراینی در تهاجم روسیه به اوکراین که تمامی کشورهای غربی برای حمایت از آنها بسیج شدند؛ این تبعیض نسبت به پناهندگان افغانستانی و ایران یقینا جای نگرانی را برای مردم و جهانیان ایجاد می‌کند که تفاوت آنها با دیگران چیست!!!
خلیج فارس:روزنامه جمهوری اسلامی حضور هیاتی از طالبان برای شرکت در کنفرانس وحدت‌اسلامی را «بسیار مضحک» دانسته است.
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: گروه تروریستی طالبان، هیچیک از مذاهب اسلامی اعم از شیعه و سنی را قبول ندارند. به همین جهت، حضور این گروه تکفیری تروریستی در کنفرانس وحدت اسلامی، بسیار مضحک است.
سفارت ایران در افغانستان از سفر هیاتی از طالبان به تهران خبر داد. این هیات چهار نفره طالبان برای شرکت در کنفرانس وحدت اسلامی به ایران آمده‌اند. گروه تروریستی طالبان، هیچیک از مذاهب اسلامی اعم از شیعه و سنی را قبول ندارند. به همین جهت، حضور این گروه تکفیری تروریستی در کنفرانس وحدت اسلامی، بسیار مضحک است.
خلیج فارس: یکی از کاربران شبکه‌های اجتماعی تصویری از آگهی اتباع افغانستانی در تهران را بازنشر کرده است.
گرچه سالیان متمادی است که مهاجران افغان در ایران حضور دارند و بخش بزرگی از آنها به مرور با وضعیت اقتصادی ایران همسو و تطبیق یافته‌اند، اما آنچه امروز و در ماه‌های اخیر و به خصوص بعد از تثبیت طالبان در افغانستان با آن روبه‌رو شده‌ایم، امری کاملاً متفاوت و تا حدود زیادی غیرعادی است.
این کاربر درباره تصویر منتشر شده نوشت:
با بروبچ داشتیم میرفتیم که چشممون خورد به این آگهی افغان‌ها! بله حدود ۴۰ ۵۰ درصد ساختمون های تهران رو افغان‌ها ساختن! طبق معمول با چاشنی مظلوم نمایی و ترحم برانگیز !
منبع: برترین‌ها
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: با اینکه در سال ۳۰ هزار میلیارد تومان برای اتباع افغانی هزینه نان و گاز و برق و… می‌دهیم، آنها ما را تهدید می‌کنند که دو روزه اصفهان را فتح می‌کنیم و باید در مجلس نماینده داشته باشیم و مسئولین ایرانی حق ندارند حتی در ایران به ما بگویند چه کنید و چه نکنید و کجا بروید و کجا نروید. عجیب‌تر اینکه در داخل نیز اصحاب تطهیر، انتقاد کنندگان را افغان‌ستیز می‌نامند!
این روزنامه افزوده است: مشکل اصلی این است که استراتژی نظام جمهوری اسلامی در برابر طالبان، اشتباه است. کسانی که به طالبان به عنوان یک جنبش ضدآمریکائی نگاه می‌کنند و حاضر نیستند این واقعیت را بپذیرند که طالبان مهره آمریکا و صهیونیسم در منطقه هستند، نباید در مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری کشورمان حضور داشته باشند. اگر این افراد از مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری طرد شوند، قطعاً با تکیه بر دیپلماسی هوشمند و فعال می‌توان خطر را دفع کرد بدون آنکه ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی به افغان‌ستیزی متهم شوند.
