ازدواج

خلیج فارس: تصاویری از عصمت‌الدوله، دختر ناصرالدین‌شاه و اردوی زنان حرمسرا به سرخه حصار را ببینید.

به گزارش خلیج فارس؛ این عکس‌ها را می‌توان بارها و بارها تماشا کرد و هر بار چیزهای تازه‌ای در آن‌ها دید؛ از جزییات لباس‌ها و چهره‌ها گرفته تا شکل و شمایل خانه‌ها و خیابان‌ها و هر چیز دیگری که در طول این یک قرن و اندی دچار تغییرات فراوان شده است.

بنابر روایت فرادید، عکس نخست امروز تصویری از عصمت‌الدوله، دختر ناصرالدین‌شاه و تاج‌الدوله است. عصمت‌الدوله از علاقمندترین زنان حرمسرای ناصرالدین‌شاه به عکس و عکاسی بود. از او عکس‌های متعددی با ژست‌های مختلف به جای مانده است. او ظاهرا رابطۀ نزدیک و عاشقانه‌ای با همسرش معیرالممالک داشت، به طوری که بعد از مرگش معیرالممالک دیگر هرگز ازدواج نکرد.

عکس دوم، جمعی از زنان حرمسرای ناصرالدین شاه را نشان می‌دهد که در خیمه‌گاه برپا شده در منطقۀ سرخه‌حصار تهران عکس یادگاری گرفته‌اند. سرخه‌حصار از تفرجگاه‌های محبوب ناصرالدین‌شاه بود و هرساله مراسم «آش‌پزان» را در آنجا برگزار می‌کرد.

منبع: خبرآنلاین

خلیج فارس: عکسی از عجیب ترین اسم کوچه در ایران منتشر شد.

یک کاربر به نام حمید به شوخی نوشت: هر خواستگاری که وارد این محله بشه قطعا منصرف میشه از ازدواج!

منبع: برترین‌ها

خلیج فارس: هند کشوری است که همیشه خبرهای عجیب و غریب در آن منتشر می‌شود، این بار ازدواج دو دختر هندی با قورباغه منتشر شده است

به گزارش خلیج فارس؛ درست است که افسانه معروفی درباره ازدواج دختری زیبا و شاهزاده یی که با طلسم جادوگر به شکل قورباغه درآمده بود، وجود دارد اما در نگاه اول به نظر نمی رسد ازدواج دو دختر هفت ساله هندی با قورباغه ها ارتباطی با چنین داستانی داشته باشد.

ویگنسواری و ماسیاکانی دو کودکی بودند که هفته گذشته با پوشیدن ساری قرمز و سنتی هندی و آویختن جواهرات گرانبهایشان در دو جشن باشکوه جداگانه در دهکده یی دورافتاده در منطقه تامیل نادوی هند با دامادهای قورباغه یی ازدواج کردند.

این ازدواج هر یکصد سال یک بار صورت می گیرد و بخشی از جشن دیرینه خرمن کوبی پونگال است.

طبق باوری قدیمی چنین ازدواجی دهکده را برای یک سده از شیوع بیماری های مرموز در امان نگه می‌دارد.

هزاران نفر از روستائیان، فاصله ۲۵۰ کیلومتری را برای رفتن به معبد در حالی طی کردند که دو عروس خردسال در کجاوهایشان با طناب بلندی از گل به گردن قورباغه ها وصل شده بودند.

منبع: برترین ها

خلیج فارس: گرانِ بی‌کیفیت؛ این تعریفی است که صاحبان خودروهای نو و صفر از آن می‌کنند. صاحبان این خودروها به ماه نکشیده، مجبور می‌شوند پول زیادی بابت تعویض یا تعمیر قطعات ماشین خریداری‌شده پرداخت کنند؛ آن هم درست زمانی که خودروی ایرانی چنان گران است که بسیاری افراد برای خرید یا وام‌ گرفته‌اند یا زیر بار قرض‌های سنگین از دوست و آشنا و همکار رفته‌اند. پراید و دیگر نمادهای سال‌خورده خودرویی در طول یک سال، بارها افزایش قیمت می‌دهند و یک کارمند ساده برای خرید ساده‌ترین و قدیمی‌ترین خودروهای بازار مانند پراید و خودروهای شبیه به آن، حدود ۳۵۰ میلیون تومان پول می‌دهد. قیمت این خودروها در بازار در کمترین حالت از ۲۵۰ میلیون تومان آغاز می‌شود و بالاتر می‌رود. البته فردی که یک خودروی ۲۵۰ میلیون تومانی را می‌خرد، پیه هزینه‌های گزاف بعد از خرید را به تن مالیده است. چون خودش می‌داند این ماشین قدیمی، دیگر عمرش را کرده است.

روزنامه «هم‌میهن»، در این پرونده قصد دارد به سراغ خریدارانی که خودروی نو از کارخانه خریده‌اند، برود. آن‌هایی که خیال کردند قرار است سال‌ها از ماشین جدید خود استفاده کنند؛ اما همان اول کار فهمیده‌اند، ماشین آک‌بندشان نه لاستیک درست و حسابی دارد و نه باتری‌اش باتری به‌دردبخوری است. وقتی هم این قطعات اساسی با اما و اگر بسته می‌شوند و چنین کیفیت نازلی دارند، دیگر کسی انتظار کف‌پوش درست و حسابی و سیستم صوتی با کیفیت که اکسسوری‌ها و لوازم کمتر ضروری آن به حساب می‌آیند را ندارد.

بسیاری از این خریداران، اعلام کرده‌اند که ‌ای‌کاش از همان اول به جای خرید خودروی صفر، یک ماشین امتحان پس‌داده و کارکرده می‌خریدند. عموم افرادی که با آنها به گفت‌وگو نشستیم، متقاضی خودروهایی مانند تیبا، ساینا، شاهین و دیگر خودروهای نسبتاً ارزان‌تر بودند. آنان، در سامانه یکپارچه خودرو ثبت‌نام کرده‌اند؛ در صف خودرو ماند‌ه‌اند و در نهایت در قرعه‌کشی، برنده خودرو شده‌اند. خودرویی که هنوز از کارخانه بیرون نیامده، تعمیرگاه‌لازم می‌شود. به همین دلیل هم هست که عبارت گرانِ بی‌کیفیت، چندان به خودروهای صفر کارنکرده بی‌ربط نیست. صف‌های طولانی خرید خودرو، قرعه‌کشی‌ و انتظار طولانی، خریداران را کلافه می‌کند. ترکیب آن همه انتظار با خرابی قطعات خودرو، صدای مردم را درآورده است. حق هم دارند؛ بعد از آن همه انتظار، صاحب یک خودروی ناقص‌الخلقه شده‌اند. خودروی ناقص‌الخلقه‌ای که نه نمایندگی و تولیدکننده گردنش می‌گیرد؛ نه مشتری که آن همه زمان گذاشته و پول داده، می‌تواند از پس هزینه تعمیر آن‌ بربیاید.

رقمی کم، که زیاد است

سارا، زنی ۳۷ساله است و در روزنامه کار می‌کند. او هر چه داشته و نداشته را روی هم گذاشته تا از دار دنیا یک کوییک بخرد. ماشین سفیدی که قرار بود چرخش به خوشی بچرخد به ماه نکشیده، دردسر بالا آورده است. می‌گوید: «من همان اول که ماشین صفر را تحویل گرفتم، در جعبه پریز نداشت.» البته نمایندگی همیشه می‌گوید موارد این‌چنینی را رفع می‌کند ولی سارا توضیح می‌دهد که برای مراجعه به نمایندگی وقت نداشته است. می‌پرسم بعد از این همه وقت هنوز هم فرصت پیدا نکردی؟ جواب می‌دهد: «الان دیگر فرصت کافی دارم اما این‌قدر در این یک سال که ماشین را خریده‌ام، اذیت شده‌ام که دیگر انگیزه‌ای برای درست کردنش ندارم.» سارا یک‌جوری از ماشین‌اش حرف می‌زند انگار از کوییک کتک خورده است. با خودم فکر می‌کنم شاید اگر سری به یک نمایندگی می‌زد، راحت می‌شد. اما ادامه می‌دهد: «همین یک‌دانه مشکل که نبود؛ اولین تعمیرکاری که ماشین را دید گفت باتری آبی (اسیدی) یا همان باتری آب‌محور در ماشین جاگذاری کرده‌اند که کیفیت ندارد. من هم مجبور شدم که باتری ارزان‌قیمت و قدیمی را با باتری اتمی عوض کنم. فکر کن همان روز اول چقدر خرج روی دستم گذاشت.» سارا با حرص سرش را به چپ و راست می‌گرداند و سپس نفس‌اش را بیرون می‌دهد، بعد می‌گوید: «تازه همان وقتی که می‌خواستم باد لاستیک‌ها را تنظیم کنم، به من گفتند اگر قرار است در جاده رانندگی کنم، بهتر است آن‌ها را هم عوض کنم. معلوم است که ماشین را برای جاده هم می‌خواستم اما خب دیگر پولی برای‌ام نمانده بود که خرج لاستیک استاندارد کنم.» این‌ها همه قطعات ضروری ماشین بود که مشکل داشته است. اکسسوری‌هایی مانند کف‌پوش هم که به‌طور کلی وجود نداشتند. به جای کف‌پوش یک موکت با جلد پلاستیکی روی آن انداخته بودند که اگر به‌طور سهوی، آب یا مایعاتی در کف ماشین می‌ریخت، بو می‌گرفت و تا یک هفته، روزگارم را سیاه می‌کرد.» از او می‌پ‍رسم در مجموع چقدر خرج این خدمات کرده است که پاسخ می‌شنوم:«دقیق یادم نیست اما خوب می‌دانم بیش از 10 میلیون تومان بود. زیرا آن زمان همه ته جیبم را تکانده بودم که ماشین بخرم و برای تامین این مخارج، دردسر زیادی کشیدم. فشار سنگینی بود که من را مجبور کرد یک ماه را با دو میلیون تومان، سر کنم.» فکر می‌کنم که شاید گاهی فراموشی راهکاری باشد که آدم کمتر عذاب بکشد چون با یک گشت‌و‌گذار ساده در سایت‌های خرید قطعات، متوجه می‌شوم پولی که سارا خرج کرده، چیزی حدود ۲۵ میلیون تومان بوده است. رقمی نیست و رقمی هست.

شما مشکلی ندارید!

سامان، یکی دیگر از افرادی است که برای درست کردن مشکل فرمان ماشین و سیستم صوتی خودروی صفرش، به نمایندگی رفته اما هربار ناراضی‌تر از دفعه قبل بازگشته است. او می‌گوید:‌ «نمایندگی تقریباً هیچ کاری نمی‌کند، فرمان ماشین من در چند دقیقه اول روشن کردن آن، سفت می‌شد. این اتفاق با شروع فصل سرما، آغاز شد. من همان اول کار به نمایندگی رفتم و آنان گفتند که پمپ ماشین، نشتی دارد. همان جا، حدود ۴۰۰ هزار تومان پول دادم و آن را عوض کردم؛ اما درست نشد که نشد.» او می‌گوید وقتی خودرو را تحویل گرفته است، دوباره آش همان و کاسه هم همان. بدتر از همه هم آن که نمایندگی مشکل او را تقلیل ‌داده است. همین هم بیش از همه او را آزار می‌دهد. هربار که با شکایت مشکل فرمان به نمایندگی مراجعه کرده، جواب شنیده چیزی نیست. دو دقیقه بعد از استارت، حل می‌شود. این بدترین واکنشی است که می‌توان به مشکل یک مشتری ناراضی نشان داد. خانه سامان در غرب تهران است اما او مجبور بوده چند روز در هفته تا شرق شهر برود تا پیگیر وضعیت ماشین باشد. چند روز تمام ماشین دستش نبوده و برای سرکار رفتن به زحمت افتاده است. خرج ماشین و مشکلاتش یک طرف، خرج اسنپ و هزینه رفت و آمد هم یک طرف دیگر. او حتی با یادآوری مکالماتش با نمایندگی، عصبانی می‌شود. حق هم دارد. مشکلش که حل نشده هیچ، تازه به او گفته‌اند مسئله ماشینش، عیب محسوب نمی‌شود. او نفس عمیقی می‌کشد و بدون اینکه به من نگاه کند، ادامه می‌دهد: «اول گفتند که باید جعبه فرمان را عوض کنم؛ اما این‌طور که فهمیدم نمایندگی‌ هم جعبه فرمان خوب ندارد. از شانس بدم، بعد از اینکه جعبه را عوض کردم، دوباره یکی خراب گیرم آمد. تازه برای دریافت برخی از قطعات باید در نوبت بمانی. چند ماه در نوبت ماندم و ۱۱ میلیون تومان هم پول دادم اما ماشین بنای درست شدن نداشت. یک بار دیگر به نمایندگی رفتم اما کسی پاسخ درستی به من نداد. گفتند باید به نمایندگی مرکزی مراجعه کنم. آخر هم از این طرف و آن طرف شنیدم که خودروسازها جعبه فرمان خوب ندارند و شانسی، دوتا جعبه فرمان مشکل‌دار به تور من خورده است. تازه نمایندگی هم می‌گفت چون فرمان بعد از استارت درست می‌شود، مشکلی نیست. اما چه کسی می‌تواند تضمین دهد که این فرمان خراب در اتوبان یا پیچ جاده، کار دستم ندهد؟» سامان می‌گوید که در مجموع، حدود۱۷ میلیون تومان خرج ماشینی کرده که هنوز جرأت ندارد با آن در اتوبان رانندگی کند، تازه، کلیدهای روی فرمان ماشین که به سیستم صوتی متصل بوده هم هنوز خراب است.

آخر کار، زمانی که نمایندگی بالاخره و بعد از چند ماه پذیرفته که فرمان ماشین خراب است گفته که برای تعویض دوباره جعبه فرمان باید مجوز بگیرند. یعنی اینکه نمایندگی، ابتدا باید مجوز بگیرد و بعد از آن، اجازه تعویض قطعه دارد. بوروکراسی عجیبی که روند طولانی تعمیر ماشین و به زحمت افتادن او را طولانی‌تر و فرساینده‌تر کرده است.

اکسسوری که باعث فروش خودرو شد

عرفان، ۲۵ ساله است؛ تازه ازدواج کرده و به هوای ماشین نو و بدون دردسر، برای یک پژو پارس ثبت‌نام می‌کند. مانند بسیاری دیگر از مردم، عرفان هم تصور می‌کرده که اگر ماشین نو بخرد، دیگر قرار نیست زمان زیادی را صرف تعمیر آن کند. مثل آقاها می‌رود و می‌آید. تازه با خیال راحت‌تر به همراه همسرش به دل جاده می‌زنند.

همه چیز روی کاغذ درست بود تا اینکه اتفاقی عجیب افتاد. عرفان تعریف می‌کند: «روز اول همه چیز خوب بود تا اینکه ضبط را روشن کردم.» اینطور که او ماجرا را می‌گوید انگار با ذوق سوار ماشین شده است و بعد که می‌خواسته یک موسیقی هم برای خودش پخش کند، ضبط ماشین یک دقیقه بوق ممتد زده و بعد ریست شده است. او ادامه می‌دهد: «ضبط یکی از اجزای ماشین است که قرار بود سالم باشد اما وقتی سعی کردم آن را درست کنم، فهمیدم این ضبط، ضبط‌شدنی نیست و باید آن را عوض کنم. هزینه‌های تعویض، آن‌قدر بالا بود که ترجیح دادم آن را تحمل کنم.» البته همزیستی مسالمت‌آمیزش با ماشین، تنها یک سال طول کشیده است؛ زیرا بعد از آن، عرفان تصمیم می‌گیرد ماشین را بفروشد و یک ماشین کارکرده بخرد؛ ماشینی که قبل از خرید همه چیز آن را خودش دیده و مطمئن است خرابی ندارد.

منبع: هم میهن

خلیج فارس: هایده افشار فرزند جمشیدخان مجدالسلطنه افشار (نظامی و تجددطلب اهل ارومیه) بود. او در کودکی زبان‌های فرانسه و روسی را آموخت و بیشتر سال‌های عمر خود را در خارج از ایران و به خصوص در شهر پاریس گذراند.

هایده در اوایل جوانی به همراه خواهرانش، مستوره و آلجا، از اعضای یک انجمن زنانه موسوم به «انجمن نسوان وطنخواه» بودند که در سال 1301، در سال‌های پایانی حکومت احمدشاه قاجار تشکیل شده بود. فعالیت‌های این انجمن شامل انتشار نشریه، برگزاری جلسات سخنرانی و تئاتر و همینطور تاسیس نهادهای آموزشی و بهداشتی برای زنان بود. این انجمن در سال 1312 و در جریان سرکوبی انجمن‌های مستقل زنان توسط رضاخان منحل شد.

آنطور که در برخی منابع اشاره شده است، احمدشاه قاجار از هایده افشار خواستگاری کرده بود و پاسخ منفی دریافت کرده بود. هایده بعدها با شخصی به نام احمد مقبل ازدواج کرد.

عکسی که هایده به خواهرش آلجای تقدیم کرده است: «باجیم آلجایه تقدیم»

هایده افشار در پاریس

منبع: فرادید

خلیج فارس: عکسی از هان هه جین و همسرش در فضای مجازی پربازدید شده است.

هان های جین متولد ۲۷ اکتبر ۱۹۸۱ در کره جنوبی ، بازیگر است. تحصیلکرده موسسه هنری سئول در رشته سینما می باشد که از ۲۱ سالگی بازیگری را شروع کرد تا اینکه در ۲۵ سالگی با نقش سوسانو جومونگ مشهور شد. در ۳۲ سالگی با کی سونگ یونگ بازیکن و کاپیتان تیم ملی فوتبال کره جنوی ازدواج کرد. ثمره این یک دختر متولد ۱۳ سپاتمبر ۲۰۱۵ می‌باشد.

منبع: برترین‌ها

خلیج فارس: دستگیری زن ۴۸ ساله به جرم قتل زنان بالای ٨٠ سال برای طلا در سمنان سر وصدا به پا کرده است.

این زن تاکنون به ۲ قتل اعتراف کرده است. قتل این زن با «کلثوم» سنگدل مقایسه شده است. کلثوم دومین قاتل زن سریالی ایران بود که با ازدواج با پیرمردهای پولدار آنان را به قتل می‌رساند.

منبع: برترین‌ها

خلیج فارس: عکسی از ساعد سهیلی و همسرش گلوریا هاردی در کنار دو فرزندشان را مشاهده کنید.

ساعد سهیلی (زادهٔ ۳۰ بهمن ۱۳۶۶) بازیگر سینما و تلویزیون اهل ایران است. ساعد سهیلی در خانواده‌ای هنری زاده شده و با گلوریا هاردی بازیگر مجموعهٔ کیمیا (در نقش آزاده/رها) در سال ۱۳۹۱ ازدواج کرده‌است. این زوج هنری دو فرزند پسر دارند.

منبع: برترین‌ها

خلیج فارس: روز گذشته اعلام شد که با مصوبه کمیسیون تلفیق و با هدف حمایت از جوانی جمعیت و ازدواج جوانان، وام ازدواج به ۳۰۰ میلیون تومان افزایش یافت.

حالا جزئیات جدیدی از شرایط دریافت این وام اعلام شده است که در ادامه می بینیم.

منبع: برترین‌‌ها