آیا وزیر اقتصاد می‌تواند قول «عملی» به مردم دهد؟!

مهدی جعفری زاده

این سخن وزیر اقتصاد که: «کالاهای اساسی گران نمی‌شود» به دو معنا می‌تواند تحلیل و تفسیر شود؛ یکی به این معنا که کالاهای اساسی گران نمی‌شود ولی سایر کالاها که تعداد آنها چندین برابر کالاهای اساسی است، گران خواهد شد.

اگر چنین باشد قسمت اعظم درآمد مردم، خواه ناخواه، توسط کالاهای غیراساسی بلعیده شده و قدرت خرید مردم آنچنان پایین خواهد آمد که از سهم کالاهای اساسی، که عموماً مواد‌غذایی هستند، کاسته خواهد شد. یعنی چه کالاهای اساسی و غیراساسی اگر گران بشوند به طور مستقیم یا غیرمستقیم قدرت خرید مردم را کاهش داده و در نهایت سفره آنها را کوچکتر خواهد کرد.

پازل اقتصاد به نحوی است که دست به هر قسمت آن بزنید سایر قسمت‌ها را هم تحت تأثیر قرار خواهد داد.

اما معنای دوم، می‌تواند این تفسیر را داشته باشد که منظور جناب وزیر فقط و فقط این بوده که کالاهای اساسی گران نمی‌شود و منظورش این نبوده که بقیه کالاها گران خواهد شد. در این صورت باید به افکار عمومی مراجعه کنیم و ببینیم که مردم چقدر این سخن را باور دارند؟!

متاسفانه در چند دهه گذشته تاکنون مردم بارها این سخن و سخنان مشابه آن را از مسئولان مختلف شنیده‌اند ولی هیچگاه نتیجه مثبت آن را ندیده‌اند بلکه حتی بعداً شاهد امواج گرانی‌های بیشتر بوده و کسانی که بیشتر باور کرده بودند، بیشتر خسارت و ضرر دیدند.

وزیر اقتصاد باید «در عمل» ثابت کند که مثلاً از امروز تا حداقل یک سال آینده، هیچ کالا و خدماتی گران نخواهد شد تا شاید مقداری اعتماد از دست رفته مردم، احیا شود و باورمندی در مردم، رمق گیرد.

آیا جناب وزیر می‌تواند این قول را به مردم بدهد و به آن «عمل» کند و بعد از گذشت یک سال بگوید بالاخره توانستیم به مدت یک سال قیمت‌ها را ثابت نگه داریم؟