داستان یک عکس جنجالی در «آفتاب انقلاب»

خلیج فارس:روزنامه شرق نوشت: حاشیه در ورزش ایران همچنان بر متن می‌چربد، تازه‌ترین آن‌ها هم اتفاقی است که در جریان رقابت‌های دوومیدانی ناشنوایان زنان که عنوان شده در سطح قهرمانی آسیا و اقیانوسیه است، در ورزشگاه آفتاب انقلاب تهران رخ داده است. فیلم و عکسی در حاشیه همین رقابت‌ها در فضای مجازی منتشر شده که نشان می‌دهد ورزشکار زن خارجی حاضر در این مسابقات، با لباس آزاد دوومیدانی در ماده پرش ارتفاع شرکت کرده است.

پس از انتشار آن، اتفاقات عجیبی رخ داده که در نهایت منجر به برکناری رئیس فدراسیون ورزش‌های ناشنوایان شده است. قبل از پرداختن به جزئیات این اتفاق، بهتر است ابتدا این موضوع عنوان شود که ایران در کل برای نخستین بار توانسته بود میزبانی این رقابت‌ها را به دست بیاورد. از آنجا که ظاهرا موضوعات مختلفی مانع از حضور گسترده تیم‌های خارجی در این رقابت‌ها، به‌ویژه در بخش زنان شده است، فقط دو کشور قزاقستان و ژاپن، دونده‌های ناشنوای زن را به این تورنمنت که به میزبانی ایران برگزار شد، فرستادند؛ در کل، سه تیم زنان، با احتساب تیم ملی زنان ایران، در این رقابت‌ها حضور داشته‌اند. این مسابقات صبح‌ها در بخش زنان و عصر‌ها در بخش مردان برگزار شده است.

تصویر منتشر شده که سروصدای زیادی به راه انداخته، مربوط به یکی از ورزشکاران قزاقستانی است که نشان می‌دهد او با لباس مرسوم دوومیدانی و نه با رعایت حجاب و پوشش کامل، در این مسابقات شرکت کرده است. البته مسئولان امر گفته‌اند که حراست، گوشی و دوربین‌ها را قبل از برگزاری مسابقات زنان ضبط کرده و اجازه تصویربرداری به کسی داده نشده است. اینکه با این نوع سختگیری چطور این تصاویر منتشر شده، محل سؤال است.

انتشار این تصاویر آن‌قدر با واکنش‌های متعدد روبه‌رو شد که فدراسیون دوومیدانی سریعا با صدور بیانیه‌ای پای خودش را از جنجال شکل گرفته، بیرون کشید و همه چیز را به فدراسیون ناشنوایان ربط داد. در اطلاعیه‌ای که این فدراسیون منتشر کرد، چنین آمده بود: «در پی سؤالات متعدد مخاطبان، از فدراسیون دوومیدانی به اطلاع می‌رساند، با توجه به اینکه تنها پیست تخصصی دوومیدانی تهران به همراه کلیه تجهیزات آن، متعلق به فدراسیون دوومیدانی است، این فدراسیون صرفا محل برگزاری و تجهیزات خود را در اختیار فدراسیون ناشنوایان، جهت برگزاری مسابقات آسیا و اقیانوسیه قرارداده و این فدراسیون هیچگونه مسئولیتی در قبال برگزاری این مسابقات نداشته است و مخاطبان محترم می‌توانند نسبت به دریافت پاسخ سؤالات خود به فدراسیون ناشنوایان مراجعه کنند».

البته که کار به آنجا نرسید چرا‌که ساعتی بعد، کیومرث هاشمی، وزیر ورزش، مهران تیشه‌گران؛ رئیس فدراسیون ناشنوایان را به‌دلیل اتفاقات رخ‌داده در مجموعه آفتاب انقلاب، از کار برکنار و در حکمی علیرضا خسروی را به‌عنوان سرپرست فدراسیون ناشنوایان انتخاب کرد. هرچند که اندکی بعد، تیشه‌گران در گفتگو با فارس از اتفاقات رخ داده، پرده برداشت و البته با ادبیات خاصی از غیبت هرگونه موجود نَر در زمان برگزاری مسابقات زنان سخن گفت. «در مسابقاتی که برگزار شد، بانوان و آقایان مختلط نبودند و زمانی که بانوان مسابقه داشتند، هیچ موجود «نری» در محوطه پر نمی‌زد و دور تا دور مجموعه هم پوشیده شده بود. رقابت بانوان صبح‌ها از ساعت ۹ تا ۱۲ ظهر و پس از آن هم مسابقات آقایان برگزار می‌شد. زمانی که مسابقات بانوان درحال برگزاری بود، خانم‌ها فقط خودشان در آن محوطه حضور داشتند و مسئولان حراست هم تمام دوربین‌ها و تلفن‌های همراه را جمع‌آوری کردند».

رئیس سابق فدراسیون ناشنوایان در واکنش به عنوان‌کردن حضور مردان در زمان برگزاری مسابقات زنان، گفته اگر چنین ادعایی صحت داشته باشد، حاضر است اعدام شود. «در دو‌و‌میدانی هم ورزشکاران عادت دارند با لباس‌های خودشان در مسابقات حضور پیدا کنند. اگر در جریان برگزاری مسابقات بانوان یک مرد در محوطه حضور داشت، همه حق دارند که تیشه‌گران را اعدام کنند. عکس‌هایی که منتشر شده احتمالا مربوط به ویدئویی است که خود قزاق‌ها از ورزشکار‌شان گرفته‌اند و یک آدم مریض هم آن را پیدا کرده و با گرفتن چند عکس از آن فیلم، به‌دنبال تخریب ایران است. من نمی‌دانم برخی‌ها دنبال چه چیزی هستند و چرا به‌جای دیدن موفقیت‌ها، سراغ این موارد می‌روند. من فکر می‌کنم این اقدامات کار دشمنان است».

حاشیه به وجود آمده در مجموعه آفتاب انقلاب، مطابق با انتظار، سر از فضای مجازی هم درآورد و واکنش نسبت به آن متفاوت و چندپاره بود. با‌این‌حال، طرح موضوعاتی در همین فضا باعث به‌وجود آمدن پرسش‌های کلیدی‌تری هم شده است. موضوع اول اینکه آیا فدراسیون ناشنوایان با‌توجه به شرایط خاص، اصلا باید اقدامی برای گرفتن میزبانی می‌کرد یا خیر؟ حال که میزبانی را گرفته آیا باید موضوع حجاب را برای ورزشکاران خارجی اعمال می‌کرد یا نه؟ این دو پرسش عمده، فضا را متناقض کرده است.

اول اینکه گرفتن میزبانی برای رقابت‌های ورزشی، با توجه به سختگیری‌هایی که در سال‌های اخیر علیه ایران وجود داشته، یک مزیت محسوب می‌شود؛ ولی این مزیت با اعمال محدودیت‌ها نتیجه نهایی را نخواهد داشت. این موضوع را می‌توان در تعداد اندک کشور‌هایی که حاضر شده‌اند در بخش زنان شرکت کنند جست. از طرفی برخی از محدودیت‌ها ممکن است پیامد منفی هم داشته باشد؛ مثلا ضبط گوشی یا دوربین‌ها. مشخص نیست که آیا چنین امری برای همه شرکت‌کننده‌ها و افراد همراهشان اعمال شده یا فقط برای ایرانی‌ها رعایت شده است. اگر مورد اول صحیح باشد که بعید است دیگر بتوان به این سادگی‌ها میزبانی گرفت.

از سوی دیگر، دادن یک‌سری امتیازات به شرکت‌کنندگان خارجی هم چندان بی‌دردسر نیست. نمونه‌اش همین زنانه کردن فضا و آزاد‌گذاشتن ورزشکاران خارجی برای پوشش آزادتر؛ حتی چنین ترفندی هم مانع از برکناری رئیس مذکور نشده است. این‌ها مواردی است که ظاهرا نمی‌توان در کوتاه‌مدت برایش چاره‌ای اندیشید، زیرا از یک‌سو میل به میزبانی وجود دارد و از سوی دیگر اعمال محدودیت؛ نتیجه همیشه دلخواه نمی‌شود.