ساکنان سرافراز «کوچه» سپاس!

 یوسف ملایی| فعال فرهنگی هرمزگان

«کوچه‌ها» در جنوب، رستگارند؛ رو به دریا، دلدادِگی را دریافته‌اند و به دیارِ دل‌ها، منتهی می‌شوند.

نسیم در بوشهر، عِطر تَن «گُلِ کاغذیِ» کوچه‌های آشتی‌کُنان را در گُستره‌یِ شهر منتشر می‌کند و فصلِ «گلایول» در دشتستان، رقص و پایکوبی را تجربه خواهد کرد.

«کوچه» دیگر جشنوارهٔ موسیقی بومی- محلی بوشهر نیست. «کوچه» قهرمانِ مردمانِ متمدن جنوب شد. «کوچه» با همدلی با مردمان داغدیده بندرعباس، مکتب فضیلت و فرزانگی را روایت کرد.

«کوچه» در جنوب بویِ خون، خاک و خُدا می‌دهد. تفاوتی ندارد، «کوچه» در خوزستان، بوشهر یا هرمزگان باشد؛ در جنوب، همه در امتداد یک «کوچه» زاده می‌شویم، نفس می‌کشیم، قدم می‌زنیم،  اشک می‌ریزیم، مبارزه می‌کنیم، ظفر می‌یابیم و می‌خندیم.

ساکنان دوست داشتنی «کوچه»، آنگونه که در بیانیه پایان زود هنگام «کوچه» ترسیم نمودید؛ جنوب، خانه‌ای است که کودکانش از نخل و کُنار بالا می‌روند و در بازی‌های کودکانه شان هر روز با قایقی کُهنه دل به دریا می‌سپارند. آنان از کودکی تا کُهنسالی در سایه سبز سِدر، گارُم زنگی و درخت خُرما و اتمسفر عجیب دریا، زندگی می‌کنند، عاشق می‌شوند و به آفتاب سلام می‌گویند.

سپاس که اشک و اندوه ما را دیدید و دست ‌و نی و نای تان را یکسال به تعویق انداختید. سپاس که جامه سیاه به تن کردید و رو به شرق، رو به بندر، زانو بغل گرفتید و از منتهی‌الیه شادی رو به نهایت غم سکوت کردید.

سپاس که رسم مهربانی جنوبی‌ها در نگاه پُر مهر شما رعایت شد و روزهای دلخوشی ایران عزیز را تمنا کردید. سپاس که به دنیا آموختید که گاهی بی‌ساز و شَپ و کِل، می‌شود سر کرد. بنابراین «سی ما» این رفتار همدلانه، سزاوار تحسین و آفرین گویی است.

برای بوشهرِ قشنگ، قشنگیِ های بیشتر آرزو می‌کنیم و امید داریم در سال‌های آتی، با فراموشی دلتنگی هایمان، هم دوش و همدل تان در «کُنچیل های» بوشهر، «سرکَنگی» بریزیم و شادمانی کنیم!

در این زمینه

• کوچه ای که نماد مقاومت فرهنگی و قانون‌گرایی شد