عکس/ محاکمه بهمن نادرپور، شکنجه‌گر ساواک

در سیاهه عملکرد نادری‌پور، نام‌هایی، چون گروه ۹ نفره بیژن جزنی، خانواده مبارز رضائی، حادثه سیاهکل، کشتار‌های درون زندان‌ها، بازداشت اعضای سازمان مجاهدین خلق و حتی ماجرای گروگان‌گیری شهرام پهلوی‌نیا به چشم می‌خورد. وی نه‌تنها عامل شکنجه بلکه در برخی موارد، مجری مستقیم عملیات حذف فیزیکی نیز بود.

نادری‌پور با عملکردی که رضایت مافوقانش را جلب می‌کرد، بار‌ها مورد تشویق قرار گرفت. از جمله نشان‌هایی که دریافت کرد، می‌توان به «نشان درجه دو کوشش»، «مدال جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی» و «نشان پنجم همایونی» اشاره کرد؛ نشانه‌هایی از ارج و قربی که در دستگاه امنیتی رژیم به دست آورده بود.

در سال ۱۳۵۵، برای گذراندن دوره‌های تخصصی شکنجه و بازجویی به آمریکا و اسرائیل اعزام شد و پس از طی این دوره‌ها، به عنوان کارمند رده نهم ساواک به ایران بازگشت. با پیروزی انقلاب در بهمن ۱۳۵۷، تهرانی گریخت و زندگی مخفیانه‌ای را آغاز کرد، اما دیری نپایید که در اوایل سال ۱۳۵۸، توسط نیرو‌های کمیته انقلاب اسلامی شناسایی و دستگیر شد. در دادگاه، لب به اعتراف گشود و با بیانی تلخ، از اعمال خود چنین یاد کرد: «من جنایت کرده‌ام و باید کشته شوم… آنچه را که من کرده‌ام، شمر نکرده بود. من باید اعدام شوم، در غیر این صورت نمی‌توانم به صورت مردم نگاه کنم.»

تهرانی، چهره‌ای که سال‌ها در سایه امنیتی‌ترین نهاد کشور نفس کشیده بود، سرانجام در سوم تیرماه ۱۳۵۸، در برابر همان مردمی که روزی آنها را شکنجه کرده بود، ایستاد و تیرباران شد و شاید با خاموشی‌اش، گوشه‌ای از کابوس سال‌های تاریک ساواک نیز به پایان رسید.