تا پایان سال، مطالبات مان را ندهند، فقط بیمار بدحال را ویزیت می کنیم

یکی دیگر از پزشکان مستقر در اورژانس در این ارتباط به کلانشهر گفت:به جز بحث حقوق اندک و معوقات مختلف،گویا برای برخی از مردم هم هنوز مفهوم «اورژانس بیمارستان» روشن نشده است. مثلا برای سرماخوردگی،میخچه و حتی ریزش مو به اورژانس مراجعه می کنند و انتظار دارند خیلی فوری هم به وضعیتشان رسیدگی شود.

این پزشک زن گفت:ما انتظار نداریم که همه مردم بدانند پزشکی که در اورژانس مستقر است گاهی طی ۸ تا ۱۲ساعت ۱۵۰بیمار را ویزیت کرده است. آنهم برای دریافت ماهیانه حدود ۱۴میلیون تومان و کارانه ای که سال به سال برای پرداختش باید التماس و اعتراض کنیم. یعنی ما کاری را در فرودین ماه ۱۴۰۳ انجام داده ایم و طبق قانون و قرارداد قرار بوده همان ایام پرداخت شود اما حالا بعد از حدود یک سال همچنان خبری از آن نیست. او اضافه کرد این در حالی است کارفرمایی که حق و حقوق اندک ما را پرداخت نمی کند به دلیل کمبود پزشک ما را مجبور به اضافه کاری هم می کند. اما بعد از گذشت چند ماه به پزشکانی که با دستور مجموعه بهداشت و درمان ساعات طولانی مجبور به اضافه کاری شده اند می گویند هیچ پرداختی تحت این عنوان به شما تعلق نمی گیرد.او با طرح این سوال که واقعا انتظار می رود چنین پزشکی در ادامه کارش با روحیه ای مناسب به پروسه درمان بیماران کمک کند؟

دیگر پزشک امضا کننده این نامه که در یکی از بیمارستانهای مرکز استان مستقر است گفت من و بعضی از همکارانم به طور متوسط بین ۱۵۰ تا ۱۸۰ ساعت کشیک داریم اما در برخی بیمارستان ها بدلیل کمبود پزشک این عدد به بالای ۲۲۰ ساعت هم می رسد. این در حالی است که وزارت بهداشت برای جبران این حجم از کار پزشک حقوق ابتدایی او را برای حفظ انگیزه و افزایش کیفیت خدمات به بیماران انجام نمی دهد.

این پزشک با طرح این سوال که چگونه یکی از حساس ترین و پراسترس ترین بخش های بیمارستان به پزشک سپرده می شود اما مثلا حق و حقوق همان پزشک که در سال حدود ۱۰۰میلیون تومان می شود را پرداخت نمی کنند؟ او اضافه کرد عدم پرداخت همین حقوق و حقوق اندک ما که بارِ بیماری یک شهر را به دوش می کشیم در حالی است که مثلا فردی به صرف آنکه در مجموعه وزارت نفت، صمت و یا شرکت های خصولتی مشغول کارهایی که عموما هیچ نسبتی با کارآمدی هم ندارد ماهیانه اندازه یک سال درآمد ما بدون هیچ استرسی فقط حقوق دریافت می کند.

او گفت من و همکارانم طی این سالها به پاس اخلاق و سوگند پزشکی مسائل مالی را در طبابت و برخورد با مردم دردمند دخیل نکرده ایم اما ما هم انسانیم و در همین کشور با تورم وحشتناک مشغول زندگی هستیم.ما هم صاحب خانواده و هزینه های مختلف زندگی هستیم. آیا به دلیل آنکه پزشک شده ایم و تلاش مان کمک به حفظ جان بیماران است باید از حقوق ابتدایی مان هم محروم بمانیم و مسئولانی که برای مدیریت مشکلات بخش بهداشت و درمان و مسائل مربوط به مردم و کادر درمان حقوق های بالایی هم دریافت می کنند در مقابل پیگیری ها ما برای دریافت مطالباتی که ماهها به تاخیر افتاده شانه بالا بیاندازند و یا مدام ما را به وجدان و اخلاق پزشکی ارجاع دهند؟آیا برخی از این افراد خود حاضرند یک ماه بدون دریافت حقوق در سِمتشان باقی بمانند؟

پزشک جوان دیگری هم در توضیح وضعیت معوقات خود و همکارانش به کلانشهر گفت:تقریبا وضعیت اکثر پزشکان عمومی مستقر در بیمارستانهای دولتی ایران همین است یعنی در بهترین حالت کارانه آنها با ۶ماه تاخیر پرداخت می شود. البته به جز تهران که نوعی ویترین برای مدیران پرادعاست. یعنی کارانه اکثر پزشکان بخش دولتی در تهران را به موقع پرداخت می کنند اما مثلا پزشکی که در اورژانس مناطق محروم با امکانات اندک در لرستان، سیستان و بلوچستان، خوزستان و…کار می کند را تا یک سال به تعویق می اندازند چون می دانند که پزشکان مستقر در این مناطق با مشاهده وضعیت معیشتی و شرایط دشوار زیستی مردم مناطق محروم از نظر اخلاقی نمی توانند خود را راضی به رفتن کنند.

پزشک جوان دیگری که مشغول گذراندن طرح دو ساله خود در یکی از بیمارستانهای دولتی گیلان است هم گفت: آنقدر طی این مدت از سوی مسئولان دولتی بدقولی و رفتار نامناسب مشاهده کرده ام که بعد از اتمام فعالیتم هرگز به اورژانس این مراکز برنمی گردم و ترجیح می دهم در مراکز خصوصی با استرس کمتری کار کنم.

او اضافه کرد مثلا فردی مانند من که می خواهد شهریه مدرسه فرزندش را پرداخت کند و حقوق اندکی هم دارد آیا می تواند به مدیر مدرسه فرزندش هم بگوید برای پرداخت شهریه ۱۳ماه صبر کن تا مطالباتم واریز شود؟

یکی از پزشکان با سابقه هم با تایید این بخش از اظهارات همکارش توضیح داد: لازم نیست مسئولان مدام به پزشکان یادآوری کنند که شما سوگند خورده اید برای نجات جان بیماران. ما قطعا براساس همین سوگند و اخلاق انسانی در این سیستم غیراخلاقی که بعضی مسئولان برایمان ساخته اند دوام آورده ایم. اما وقتی من با دو فرزند قادر به تامین حداقل نیازهای آنها نباشم اخلاقی است؟ پس بعد از تکرار بارها بدعهدی مدیرانی که خود ابتدایی ترین اصول اخلاقی را در قبال ما رعایت نمی کنند اما مدام ما را به اخلاق و انسانیت ارجاع می دهند تصمیم می گیرم مثلا ۵-۶ روز در ماه به یک درمانگاه خصوصی بروم و صرفا بیماران درگیر سرماخوردگی را ویزیت کنم و  حقوقی اندازه یک ماه کارِ به شدت پراسترس در اورژانس را دریافت کنم.

یکی دیگر از پزشکان با اشاره به تبعات حقوق اندک پزشکان شاغل در بخش دولتی و بدعهدی ها به کلانشهر گفت: همین موارد پزشکان به ویژه جوانتر را هرروز مصمم تر می کند که این روند قابل اصلاح نیست و باید مهاجرت کنند و یا اگر در ایران بمانند به سوی کارهایی که به عنوان زیبایی مشهور شده مانند تزریق ژل و بوتاکس و این قبیل مسائل بروند. او گفت درست است که وضعیت کشور ما از جهات مختلف شرایط مناسبی ندارد اما ما انتظار داریم شرایط حداقلی نسبت به ما رعایت شود.

 به طور مثل یکی از هم دانشگاهی های من که به استرالیا مهاجرت کرده است در بدترین حالت، طی هر شیفت کاری نهایتا ۳۰ بیمار را ویزیت می کند و هیچ اجباری هم به اضافه کاری ندارد و حقوقی چندبرابر ما دریافت می کند در حالی که اکثر همکاران من وقتی شیفت خود را تمام می کنند که بیش از ۱۰۰بیمار را ویزیت کرده اند و نگران این هستند که آیا در پایان ماه، اندک حقوق شان واریز می شود؟ کارانه وعده داده شده بعد از۱۲ماه التماس و تهدید پرداخت می شود؟ مثلا حتی اگر امروز بعد از ۱۲ماه ۱۰۰میلیون تومان واریز مطالباتم را داشته باشم با وضعیت فعلی اقتصاد ایران حتی نمی توانم به چشمِ کمک هزینه تهیه یک اتومبیل دست چندم و فرسوده برای رفت و آمد به بیمارستان به آن نگاه کنم.

نامه منتشر شده با امضای بیش از ۱۰۰ پزشک شاغل در اورژانس بیمارستانهای استان گیلان در اعتراض به تعویق یک ساله کارانه بعد از آن به طور رسمی منتشر شد که تعدادی از این پزشکان طی ماههای گذشته چندین جلسه با دکتر محمدتقی آشوبی رئیس علوم پزشکی گیلان و دکتر سیدمهدی ضیا ضیابری معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی گیلان برای حل مشکل پرداخت کارانه، حق ماندگاری و اضافه کاری ها برگزار کردند. اما آنها علی رغم وعده های متوالی تا این لحظه از پرداخت معوقات سرباز زده و در آخرین اظهاراتشان به این پزشکان گفته اند در خوشبینانه ترین حالت، ممکن است مطالبات سه ماهه برخی پزشکان پرداخت شود.

اما پزشکان شاغل در اورژانس بیمارستان های استان گیلان صراحتا در نامه خود خطاب به ریاست علوم پزشکی و بخش های مرتبط ذکر کرده اند: در اسرع وقت تا پایان روز کاری ۳۰ اسفند نسبت به رسیدگی و پرداخت تمام و کمال مطالبات اقدام شود و در غیر این صورت پزشکان اورژانس های استان گیلان برای احقاق حقوق خود علیرغم میل باطنی و قلبی از تاریخ اول فرودین ۱۴۰۴ بدون هیچگونه اغماضی قادر به پذیرش و ارائه خدمات درمانی به بیماران سطح ۳،۴۵(غیر اورژانسی) نخواهند بود و صرفا در راستای تعهد اخلاقی و سوگند پزشکی، تنها بیماران سطح ۱،۲ در اورژانس ویزیت و رسیدگی خواهند شد. این پزشکان، عواقب عدم توجه به درخواست خود را هم برعهده مسئولان مربوطه دانسته اند.

اینکه مدیران وزارت بهداشت و درمان و دانشگاه علوم پزشکی طی روزهای باقی مانده نسبت به مطالبات کاملا قانونی پزشکان منتقد،توجه می کنند و یا مانند ماههای گذشته با وعده وعید و گاه تهدید انها را مجبور به کار می کنند طی دو هفته آینده مشخص می شود. اما موضوعی که از حالا روشن است و نیازی به گذشت زمان ندارد، ناامیدی تزریق شده به این پزشکان است که در شرایط دشواری مشغول انجام وظایف خود بوده اند اما در قبال انجام تعهدات حداقلی خود با بدعهدی های متوالی مسئولانی مواجه شده اند که برای سامان دهی به بخش بهداشت و درمان مردم و کادر درمان «پُست» گرفته اند.آنها می گویند با ادامه این روند حال ناخوش شان رو به وخامت می گذارد؛موضوعی که قطعا خبر ناخوشایندی برای مردمان مناطقی است که هنگام بیماری، پناهگاهی جز اورژانس بیمارستان های دولتی ندارند.