موضع صریح رییس جمهور در قبال اجرای قانون حجاب

مهرداد خدیر

“رییس جمهور پزشکیان امروز تأکید کردند قانون عفاف و حجاب را نمی‌توانم اجرا کنم. چون برای مردم مشکل ایجاد می‌کند. من در مقابل مردم نخواهم ایستاد.”  این پیام را محمدجعفر قائم‌پناه معاون اجرایی رییس جمهوری و نزدیک‌ترین دولت‌مرد به او غروب چهارشنبه نیمه اسفند 1403 در شبکۀ ایکس منتشر کرد.

در وهلۀ اول نحوۀ انتشار پیام مهم بود و در مرتبۀ بعد کسی که پیام را گذاشته تا نقل قول را دقیق بدانیم. جدای سمت – معاونت اجرایی- قائم پناه رفیق 40 سالۀ رییس جمهوری است و شفاها هم نگفته بلکه با دقت مفاد آن را تنظیم کرده و خبرگزاری‌های اصول‌گرا هم بازنشر کردند.

وجه سوم استناد او به بند 9 سیاست‌های کلی نظام است که جای چون و چرا برای مدعیان سینه‌چاک باقی نمی‌گذارد. بندی که دربارۀ قانون‌گذاری و قانون‌نویسی سه ویژگی برشمرده است: “قابل اجرا باشد، معطوف باشد به نیازهای واقعی و موجب جلب مشارکت حداکثری مردم شود “ در حالی که قانون حجاب و عفاف نه قابل اجراست (چون نمی‌توان به خاطر افتادن شال زنان و دخترکان دست در جیب مردم کرد و صدای مردم بیش از این درمی‌آید) و نه معطوف است به نیازهای واقعی مردم (و جز آن سی‌چهل نفر که مقابل مجلس بساط تعیین کرده‌اند و خود را فرستادۀ خداوند تصور می‌کنند کسی دنبال آن نیست و ملت سرگرم زندگی خود و در واقع نگران فرداشان هستند) و نه تنها موجب جلب مشارکت حداکثری مردم نمی‌شود که مردم را متنفر می‌کند و (افتضاح انتخابات مجلس در اسفند 1402 از حیث نرخ مشارکت به بار می‌آید).

تا به حال هیچ‌کس مانند جعفر قائم پناه در رد این قانون بی‌ربط به چنین بندی استناد و در واقع آن را کشف نکرده بود و واقعا یک برگ برنده رو کرده است.  ‌دکتر پزشکیان هم البته نگفته اجرا نمی‌کنم بلکه گفته نمی‌توانم اجرا کنم. در جمله بعد اما نگفته نمی‌توانم مقابل مردم بایستم. اینجا گفته در مقابل مردم نخواهم ایستاد. بدین ترتیب آن “نمی‌توانم” نه نشانۀ ناتوانی که از سر اراده است.

با اعلام صریح رییس جمهوری وزیر کشور هم طبعا و سرخود نمی‌تواند بگوید من اجرا می‌کنم. چون اولا هنوز ابلاغ نشده ثانیا سردار مؤمنی از جنس و سنخ نمایندگان نویسنده این  قانون  نیست و جامعه‌شناسانی که گاهی با او نشست دارند از حُسن سلوک و دیدگاه مثبت و وفاداری او به رییس جمهور پزشکیان می‌گویند.

زمان اعلام نظر رییس جمهور هم قابل توجه است. از یک طرف سه روز بعد از رأی مثبت به استیضاح وزیر اقتصاد و واداشتن معاون راهبردی رییس جمهوری به ترک دولت که جماعت پایداری خصوصا آن جوان انقلابی‌تر از همه -زیاده حس فتح و ظفر داشتند و می‌پنداشتند حال که دو گل درون دروازۀ دولت کاشته‌اند موسم آن است که با جمع آوری امضا برای ابلاغ و اجرای قانون حجاب دنبال گل سوم بروند اما با شوت/ توییت قائم‌پناه توپ و دروازه‌بان کنج دروازه نشستند…. البته فعلا و اگر رییس جمهوری بر سرِ نایستادن بایستد و بتواند که همچنان بگوید که نمی‌تواند!

از سوی دیگر دو روز قبل از نماز جمعه اعلام شده و می‌دانیم امام جمعه‌ها هر هفته سه سوژه تکراری دارند: اولی علیه مذاکره است و دومی همین حجاب زنان و سومی هم مخالفت با آزا‌دسازی فضای مجازی رفع فیلترینگ و اگر دولت دست دوستان خودشان نباشد به یاد گرانی و تورم هم می‌افتند در غیر این صورت به خوردن اشکنه توصیه می‌کنند و همان سه فقره اول را پی می‌گیرند و چه علاقه ویژه یا دارند به فیلتریتگ و توقیف و محدودیت و  باید دید فردا علیه توییت موضع می‌گیرند یا نه.

با این حساب بعد از آن سخن صریح که رییس جمهوری در دفاع از وزیر خود گفت اینجا هم صراحت به خرج داده تا کسانی از توصیه به استعفا به خاطر حذف ژنرال‌های کابینه دست بردارند. جان کلام همین است: من مقابل مردم نخواهم ایستاد.

نصف مردم که در انتخابات تیرماه 1403 شرکت نکردند. ( در مرحله اول 60 درصد شرکت نکردند و در مرحله دوم 50 درصد). از آن نصف هم باز نصف شان به مسعود پزشکیان رأی دادند. بنا بر این اکثریت مردم با اجرای این قانون که برخی از بندهای آن واقعا مضحک است و نه توجیه عقلی دارد و نه دینی موافق نیستند و این ربطی به باور به حجاب ندارد. این که شما موز دوست داشته باشی متفاوت است با این که به زور بخواهی به همه بخورانی.

مردمِ پزشکیان البته با مردمِ پایداری تفاوت دارد. مردمِ پزشکیان همین مردم‌اند که ما در کوی و خیابان با باورها و پوشش‌های مختلف می بینم و مردمِ پایداری همان 5 تا 8 درصد واجدان شرایط که از همه می‌خواهند مثل آنان فکر کنند و بپوشند.

پزشکیان به جای استعفا به خاطر بسته شدن راه مذاکره مستقیم یا حذف اعضای مؤثر دولت موضع صریح اتخاذ کرده و گفته نمی‌تواند اجرا کند. یعنی اگر می‌توانید اجرا کنید خودتان اجرا کنید.