کار غیراخلاقی تلویزیون با مادر مهرداد میناوند در شب یلدا

کاوه معین‌فر

در دو روز گذشته 29 و 30 آذر ماه شبکه سوم سیما به مناسبت شب یلدا برنامه‌ای زنده را بر روی آنتن برد که طبق اعلام شبکه سه به دلیل نزدیکی شب یلدا امسال به تولد حضرت فاطمه زهرا (ع) آن را یلدای مادرانه اعلام کرده بود.

طبق معمول – در شبکه سه – ایمان قیاسی مجری برنامه بود، در بخشی از برنامه روز 29 دی که مادر زنده یاد مهرداد میناوند را همراه با بازیکنان هم دوره‌ای او چون خداد عزیزی، رضا شاهروی، علیرضا منصوریان، سیروس دین محمدی و ابراهیم تهامی دعوت کرده بودند، اتفاق ناراحت کننده‌ای رخ داد.

مهرداد میناوند در بهمن سال 1399 به دلیل ابتلا به کرونا درگذشت و حال بعد از چند سال مادر او را به برنامه دعوت کرده بودند که اتفاقا مادر میناوند، علیرضا منصوریان و خداداد عزیزی با تعرف خاطراتی از کودکی و زمان فوتبال مهرداد فضای دوست داشتنی هم برای برنامه و هم برای مخاطبان فراهم کردمد.

در وسط این فضای گرم، شاد و صمیمی ناگهان ایمان قیاسی اعلام کرد که می‌خواهیم آهنگی از مهرداد میناوند که اتفاقا برای مادرشان خوانده‌اند را پخش کنیم و شروع کردند به پخش آهنگ و دوربین هم بر روی چهره مادر میناوند تا ببینند چه اتفاقی رخ می‌دهد! خوب معلوم است مادر عزیز  از دست رفته کاملا غم بر چهره‌اش نشست، بغض کرد و … و البته همچنان دوربین بر روی صورت او کادر بسته است! تا جایی که خود قیاسی تازه متوجه شد و گفت آهنگ را قطع کنید.

خداداد عزیزی که کنار مادر مهرداد میناوند ایستاده بود با دیدن حس و چهره او معذرت خواهی کرد و گفت: «حاج خانم ببخشید» حال قیاسی هم به زبان آمد که «آره واقعا ما رو ببخش، تو رو خدا ما را ببخش و …» حال جواب آن مادر در آن حال باز صبوری و «خواهش می‌کنم، اصلا این حرفها رو نفرمایید» بود.

واقعا این حرکت اسمش چیست؟ این ابتذال و سطحی نگری، این تن دادن به هر کاری برای چیست؟ چرا با این اتفاق هم کام آن مادر را تلخ کردید و هم دل مخاطب را به درد آوردید؟ چرا یک ذره رحم ندارید؟ با انجام چنین کاری می‌خواستید به چه برسید؟ یاد مهرداد میناوند که گرامی داشته شده بود و اتفاقا هم مادرش هم دوستانش به شکلی بسیار زیبا یاد و خاطرات او را تعریف کردند، دیگر چرا باید هر شادی و هر لبخندی را به کام همه تلخ کنید؟ 

ایده پخش این آهنگ از چه کسی بوده؟ از اتاق فکر برنامه، از مجری یا تهیه کننده؟ از طرف هرکسی بوده، آیا یک ذره به این فکر نکردند که این چه کاری است که بخواهیم یک مادر را در چنین شرایطی مقابل دوربین نشان دهیم؟ این پخش مستقیم احساسات مادر داغ دیده چه نفعی برای آن مادر و مخاطب این برنامه دارد؟

در این دستگاه عریض و طویل تلویزیون و شبکه سه آیا درباره این عمل فکری شده بود؟ آیا هیچکسی نبود که به برنامه‌سازان بگوید این کار حتی اخلاقی نیست؟

جز اینکه وسط یک فضای شاد و پر انرژی یک پارازیت و یک فرکانس مخالف شادی پخش کنیم که نکنه خدای نکرده بیشتر از 10 دقیقه شاد باشید، بگذار یک غم و اندوه هم به برنامه تزریق کنیم!

هیچ فکر کردید اگر آن مادر در آن لحظه به علت ایجاد فضایی چنین احساسی و درگیر شدن روح و روانش با چنین غم بزرگی، اتفاقی برایش رخ می‌داد، فشارش بالا می‌رفت یا خدای نکرده اتفاقات بدتر … چه کسی پاسخگو بود؟ و توجیه شما برای چنین عملی آن موقع چه می‌توانست باشد؟

چرا تا این اندازه از امور ساده و ابتدایی نه برنامه سازی، بلکه عرف زندگی ساده و اجتماعی انسان‌ها به دور هستید؟ آیا قبل از انجام چنین کاری از آن مادر اجازه گرفته بودید؟ چرا خودتان را درجای او قرار ندادید؟ آیا ایشان راضی بود که میلیلونها نفر چنین موقعیتی را از او شاهد باشند؟ خودتان از دیدن این صحنه شرم زده نشدید؟

پیکان این انتقادات در مرحله اول متوجه پیمان جبلی رئیس صداوسیما و علی فروغی رئیس شبکه سه است و بعد می‌رسد به تهیه کننده و مجری این برنامه. به جز اینکه تاسف خورد هیچ چیز دیگر نمی‌توان گفت، حتی آداب ساده شادی کردن در شبی که قرار است شاد باشیم را هم بلد نیستید.

منبع: عصرایران